|
Stilte
Het is mooi om over de boom
voor mijn raam te schrijven
over wolken die boven het korenveld drijven.
Het is mooi om te schrijven
over de blauwe korenbloem
de rode papaver en de witte margriet.
Het is niet mooi te beschrijven
de pijn en het verdriet
dat op onze planeet
die ‘ons thuis’ heet,
zo veelvuldig voorkomt.
Over een en twintig kruisjes van hout
geschilderd in wit met daarop een naam
van een kind waar de ouder van houdt.
van een kind dat zijn moeder verliest.
Ik kijk naar de boom voor mijn raam.
Mijn hart schreeuwt ‘verdomd’
Mjn stem is verstomd.
Mijn IK is het
die nu de stilte verkiest.
|
