Voor KMVK Mariaburg was het een belangrijke wedstrijd.  De ploeg speelde tegen de 1e in het klassement en zij staan op de 2e plaats.  Omdat zulke wedstrijd steeds veel volk lokt,  had de club gevraagd om de avond na de match op te vrolijken met nummers uit de sixties.  De grote successen uit deze periode werden boven gehaald.   Al snel zat de sfeer er bij de clubleden en de bezoekers in.  De kantine zat propvol en BC moest iets meer db's boven halen dan gewoonlijk.  Meteen waren de klanken uit de geweldige muziekperiode van de sixties hoorbaar.

BACK TO THE SIXTIES :

Het verhaal begint in 2003 op het politiebureel van de Paleisstraat te Antwerpen/Zuid.

Een plichtsbewuste burger bracht een gevonden gitaar binnen.

Het was een overbekende Fender Stratocaster.

De Willy, die op dat ogenblik planton was (onthaal), begon erop te spelen.

Hij had in de jaren '60  in een Antwerps coverbandje gespeeld.

Toevallig zaten Maurice en Eddy in hetzelfde bureel toen Willy begon te tokkelen. 

Beide hadden vroeger ook wel eens wat gitaar gespeeld en er werd een stevige boom opgezet over muziek maken..

 Van het een kwam het ander.

Na enige tijd besloten zij een bandje op te richten.

Hun eerste optreden – met slechts enkele nummers - was op het jaarlijks feest van de vriendenkring Politie Paleisstraat. 

 Maar er was al een probleem nog voor ze goed en wel vertrokken waren.

Het ontbrak de artiesten in spe aan een deftige repetitieruimte. Gelukkig zorde Maurice voor een oplossing.

Hij was spelend lid van de mandolineclub "De Krikskes".

Die waren  bereid om hun lokaal ter beschikking te stellen.

 Met stijve vingers begonnen de drie te oefenen op hoofdzakelijk covers uit hun “apenjaren”.

Omdat de klank niet altijd optimaal was zochten zij dringend een klankman.

Die werd gevonden in de persoon van de Modest.

Die zette zich onvoorwaardelijk in om de groep te laten klinken zoals gewenst. 

 Ook de naam was snel gevonden.

Men koos voor Blue Connexxion.

Een voor de hand liggende keuze want “Blue” als metafoor voor politie en “Connexxion” wat al even zeer voor de hand lag.

 Zoals overal en altijd evolueerde de band inzake bezetting.

De “harde” kern bestaat nog steeds uit drummer Antoine, leadgitaar Mon en Rhythmegitaar Eddy.

Stuk voor stuk knapen met een muzikale achtergrond.

Tenminste, toch enkele decennia geleden. 

Antoine - Toine - was drummer bij The Picknics.

Wie van ons danste nooit op hun Belgische mega-hit “I’m Alone Forever”, met dat zwoele, zweterige orgeltje er in?

Mon was actief bij o.a. The Returners en Eddy bij The Pretenders. 

De groep – gebaseerd op nostalgie – wordt gekenmerkt door hun muziekkeuze.

Stuk voor stuk werden de jeugdidolen in een Blue Connexxion-jasje gestoken, als daar zijn: The Shadows, Elvis Presley, The Kinks, The Beatles en Rolling Stones.

Deze lijn wordt  nog altijd door getrokken (zie Playlist) 

Recent kwamen twee nieuwe namen de groep vervoegen.
Bassist Léon komt uit de Arendonkse Kempen en de nieuwe zanger Rudi is een geboren en getogen Sinjoor.
De twee zijn – hoe zou het anders kunnen – beiden actief als politieman.

De huidige bezetting van Blue Connexxion ziet er uit als volgt:

Rudi:             vocals & mondharmonica
Mon:              vocals & leadgitaar
Eddie:           vocals & ritmegitaar
Leon:            vocals & basgitaar
Antoine:       vocals & drums
Modest:        geluidsman

Onze drummer Toine Van Lokeren was in zijn jeugd al een gedreven muzikant.   Aanvankelijk speelde hij bij The Giants,   waar hij opgemerkt werd door The Pick-Nicks.    Hij kon de rithmes in een hoog tempo drijven en de swing zat erin.  Onderstaande foto's tonen Toine eerst bij The Giants en later bij The Pick-Nicks ( weet je nog het singeltje :  I'm alone forever ! ).   De foto werd genomen tijdens een optreden in café : Jackson aan de St. Bernardsesteenweg te Hoboken.    Een gekend café waar regelmatig bandjes kwamen spelen,  zoals The Pretenders.   De biljards werden aan de kant gezet voor een swing of rock & roll.

Café :  Den Indian,  Diksmuidenlaan 336  2600 Berchem,  organiseert maandelijks een avond met live muziek.   Op 17 januari 2009 was het voor ons de 2e maal dat wij er speelden.  Na een lange moeilijke periode was onze drummer Toine er weer bij.   Hij speelde als nooit tevoren met zo'n overgave dat wij het zelf niet konden geloven.  De nieuwe nummers,  zoals :  Till the end of the day ( The Kinks ) en I hear you knockin' ( Dave Edmunds ),  werden door de aanwezigen gesmaakt.   Zo kunnen we doorgaan met nieuwe nummers aan onze playlist toe te voegen.

De vriendenkring van de politie Antwerpen,  Paleisstraat gaf op 8/11/08 haar jaarlijks personeelsfeest. Dit jaar kon de kring een groot aantal aanwezigen tellen,   waaronder Korpschef Eddy Baelemans en Directeur Lokale Recherche Jan Hopstaken en Gemeenteraadslid Tanja Smit.    Na het hoofdgerecht was het de beurt aan Blue Connexxion om enkele nummers te brengen.   Onmiddellijk sloeg de bom in en was er van het publiek een opvallend enthousiasme.   Een primeur na enkele jaren was dat oprichter van BC Willy Coens nog eens aan de microfoon werd gevraagd.    Hij had de hele feestzaal mee met zijn nummer : Gloria ( Them versie ).  De discobar van Toine zorgde voor de volledige sfeer.

De foto's verduidelijken alles over de geslaagde avond ( nacht tot 4u 's morgens ).

Het was vandaag voor Blue Connexxion vroeg opstellen.  We moesten beginnen spelen om 14.00 u.  Familieleden en vrienden van de patienten van Bethania te Sint-Anthonius Zoersel,  maakten een flinke wandelingen in de bossen in de buurt.   Na de wandeling kon iedereen frietjes of een broodje eten,   terwijl Blue Connexxion voor de animatie zorgde.    Het zijn allemaal vrijwilligers die het evenement ondersteunen door hun inzet.   Een geslaagde dag voor iedereen,  terwijl het weer nog meegevallen is.

Je houd het niet voor mogelijk,  maar het was volle bak in Arendonck !!!  Het thema was : FLOWER POWER ...!  Na een lekkere maaltijd ging de band van Léon : MidLife, van start en meteen was de dansvloer gevuld.   Blue Connexxion had met haar nummers uit de ' 60 s ( sixties ) succes.  Vooral de nummers van The Rolling Stones, The Beatles en Bob Dylan,  waren een schot in de roos.  De dans sfeer is erin gebleven tot 2u.  Wij noemen dit weer een zeer geslaagd optreden.

Toen wij met Blue Connexxion begonnen,  hebben wij gezocht naar een repetitieruimte.  Wij vonden deze bij de mandoline club De Krikskes,  op Schilde-strand.   Sinds die periode oefenen wij daar onze nummers in.   Wij beschikken er over een prachtige ruimte met alle accommodatie in een mooie groene omgeving,  zoals te zien is op de foto hiernaast.

De avond begon al goed.   Het materiaal werd aangevoerd en Léon reed zich vast met zijn Mercedesbus in de paardenchick.   Allé..!  Maar al bij al is hij eruit geholpen.   Goed ook,  want het was een fantastische avond.   Toffe organisatie en publiek.  Het thema was " country " vandaar onze outfit. 

De familiedag in Beerse :
Het was weer een succes voor Blue Connexxion op zaterdag 6/9/08.  De familiedag was georganiseerd door het buurtcomité van de Paardebloemstraat.  Het eerste jaar dat zij een band voor hun buurtfeest boekten was ineens een schot in de roos.  Vorige jaren was het feest reeds afgelopen nadat de kinderen uit de buurt uitgespeeld waren.   Nu zijn die ouders van die kinderen blijven luisteren naar de succes nummers van BC.  Dus voor de organisatie een pluim op de hoed.   Blue Connexxion heeft beroep moeten doen op Jef Boudry ( basist van The Flying Ponies ) omdat onze Léon andere verplichtingen had.  Wij hopen ook dat onze Toine spoedig zal herstellen.

Fanatics Sports Factory is een schitterend allround fitness en health center en de patron wilde in zijn gigantische lounge een specialleke doen voor zijn vaste klanten. Hij had Blue Connexxion aan het werk gezien/gehoord en dat was de reden waarom wij on stage stonden in de FSF.

Prachtig podium overigens, maar het spelen ging onder moeilijke omstandigheden. Door de enorme afmetingen van de zaal – en vooral hoogte – kregen we de geluidsbalans op het poidum niet goed. We hoorden mekaar niet, dus werd er overgeschakeld op automatische piloot en ervaring. Gelukkig kwam de front wel goed over in de zaal.

Opvallend: de eerste en tweede set bleken vooral bestemd voor een luisterend publiek. Gedanst werd er niet veel, maar aan het applaus na ieder nummer maakten we toch op dat het in de zaal echt klonk zoals het hoorde en dat het op prijs werd gesteld.

En dan gebeurde er iets raars: we komen aan het einde van de set, en we beginnen een beetje afwachtend aan een bisnummer. Wat gebeurt er: de vlam slaat in de pan en de piste schiet vol. Naar wat wij dachten wat een overbodige toegift zou worden  veranderde in een kolkende finale. We gingen voor vier bisnummers en de patron van de Fanatics vroeg of er nog een stuk of vijf bij konden. Die vijf werd opnieuw een dik half uur extra er boven op.

Zo zie je toch maar dat een publiek eerst warm moet zitten eer het zich laat gaan. Die dekselse koele Vlamingen toch…….

Tenslotte nog een tip voor de mensen die wat aan hun conditie willen doen: de infrastructuur van de Fanatics Sports Factory is fantastisch. De baas vriendelijk, en het personeel bijzonder knap. Wat wil u nog meer om u ergens te gaan afbeulen.

Voor een foto-impressie: klik hier

Of klik op de foto in de linker bovenhoek.