De gebruiker mag dit werk kopiëren, verspreiden en doorgeven of remixen - afgeleide werken maken - onder voorwaarde van bronvermelding.

Lees hier de volledige Licentievoorwaarden

Inhoud blog
  • Van de Velde Xavier
  • Index blog Oeren per 19.08.2024
  • Vervaet Eugeen
  • Demortier Jules
  • De Cuyper Honoré
  • Plancke Victor
  • De Donder Arnold J.
  • Rousseau Hubert H.C.
  • Venmeerhaeghe Pieter F.
  • Mares Frans
  • Meirschaut Jozef
  • Demunter Pieter Jan
  • Baute Willem
  • Camu Romaan C.
  • Cool Achilles Cyrille
  • Hofmans Victor
  • Dobbelaere Pieter R.
  • Boderé Gustaaf
  • Vanhex Urbain P. L.
  • Decan Celestinus J.
  • Uittenhove Remi
  • Boghemans Jan Baptist
  • Van Hoof Theophiel
  • Matton Cyriel C.
  • Vandewouwer Corneel
  • Vanden Berghe Ghislenus
  • Van Den Bulcke René
  • De Schepper Joseph F.
  • Mistiaen Leon H.
  • Mat(t)hys Jozef
  • Belet Frans
  • Opsomer Hendrik
  • Eeman Pieter J.
  • Jacqué Désiré
  • Mahieu Julius C.
  • Coene Kamiel
  • Vander Ougstraete Arthur Louis
  • Pérignon Georges O.J.
  • Eeckhout Louis
  • De Vusser Jules - foto's
  • Helden van Hoop
  • Gosselin Maurice
  • Emery Ernest Henri
  • Very Leopold C.
  • Bourgeois Jozef J.
  • Inghelbrecht Eloi F.
  • Van Steenbergh Victor J.M.
  • Van de Velde Joseph Egidius
  • Vandevelde Jean G.
  • Oeyen Jozef
  • De Coster Hendrik
  • De Keyser Edgard
  • De Keyser Eduard
  • Ramackers Charles
  • Van Calster Andreas
  • Fourneau Vincentius
  • Swerts Christiaan J.
  • Roose Kamiel
  • Van der Snickt Emiel
  • Coppieters Maurice J.M.
  • Derudder Florentin
  • Dupont Maurice
  • Bogaert René
  • Cannie Jourdan
  • Van Kenhoven Lieven
  • De Winne Jean
  • Govaerts Pierre J.
  • Vyverman Oscar F.
  • Van Dijck (Van Dyck) Theodorus E.J.L.
  • Maginet Kamiel
  • Lietaert Jules P.J.
  • De Maeyer Alphonse C.
  • Fontaine Baptiste H.
  • Kelchtermans Jan A.
  • Vandewalle Oscar
  • D' Haene Marcel R.
  • Oeren 2018
  • Saerens Frans
  • Bastin Félix
  • Facebook
  • Mampaey Josephus C.
  • Van de Kerkhof Louis
  • De Deken Jan Jozef
  • Govaerts Jozef
  • Leemans Hubert
  • Bernard Philemon
  • Verhaegen Augustus
  • De Cleene Hector T.M.
  • Pickaer Jean G.A.
  • Opdecam Pieter J.
  • Van Slembrouck Jules M.
  • Vlegels Jozef
  • Verhaeghe Cyriel
  • Vanaelst Henricus Franciscus
  • De Beer René
  • Sacré Lucien
  • Buyle Aloïs
  • De Clerck Kamiel
  • Mulders Paul
  • De Cubber Richard
  • Oeren 2016
  • Herdenkingspins Oeren, ze zijn er weer!
  • Lainez Leon
  • Vergauwen Alfons
  • Roggemans Karel J.A.
  • De Smeyter Adolf G.
  • Debouver Michel Jules
  • Mertens Jean François
  • De Winter Victor - monument
  • Van Styvoort Jan - bidprentje
  • Craeybeckx Hendrik L.
  • Joly Joseph
  • 11 november 2015
  • Legerdossier (2)
  • Legerdossier (1)
  • Rouvroy Adelin in Memorieboekje 1915
  • Van Ginniken Antoon
  • De Vusser Jules
  • Van de Maele Henri
  • Seynave Hilaire C.J.
  • Kerstens Corneil
  • Holvoet August
  • Van der Heyden Jan
  • Van Steerteghem Ernest D.
  • De Loof Oscar
  • Bastian Jean Adam Léon
  • Clarisse Georges C.
  • Royemans Filip
  • Oeren, 11 november 2014
  • Clepkens Honoré
  • Tillemans François
  • De Caestecker Jerome en Maurits
  • Gallez Alfred
  • Van den Broeck Joseph
  • De Wilder Antoon
  • Put Denis
  • Van Der Steen Ivo
  • Dockx Franciscus
  • Alveringem in de Groote Oorlog
  • Alveringem confronteert
  • Index Berichten 2007-2011
  • Ameye Frans
  • Vermeulen Jan Baptist
  • Oproep herdenkingsproject
  • Matheussen Louis
  • Dekerf François
  • Van Oostende Octaaf
  • Loose Pieter
  • Bourgeois Richard
  • Vervaele Leo
  • Minnaert Theodoor
  • Van Steenberge Jozef
  • Vandeweyer Josephus F.
  • Soors Lambert G.
  • Een terugblik op Oeren 2012
  • Demuynck Oscar V.
  • Oeren 2012 - project en uitnodiging
  • Oeren 2012 - update
  • Oeren 2012
  • Wij zoeken nog steeds verder naar verwanten!
  • De Winter Victor
  • Peers Antoine L.M.
  • De Pooter Philibert
  • Dubuisson Jules
  • Doolaege Kamiel
  • Libens Jan Michel
  • Vanoverschelde Jules
  • Meert Pieter
  • Christiaen Hector M.C.
  • Pauwels Hilaire
  • Van Meervelde Hendrik
  • Spillier(s) Emiel C.
  • Poppe François (Francies)
  • Maes Camiel
  • De Rycke Petrus A.
  • Alveringem herdenkt WOI met 4 herinneringsplaatsen
  • Project Alveringem 2014
  • Oorlog en poëzie
  • 11 novemberherdenking 2011 in Alveringem
  • De Mul Honoré D.
  • Coppieters Alfred
  • Spagnaerts Hendrik J.B.M.
  • Weyn Karel Lodewijk
  • Wuytack Nicolas F.
  • Devoet Omer
  • Absil Karel
  • Caubergh Hubert
  • De Vogelaere Frans, Flandrien
  • Kons Camille C.
  • Pereau Gaspard E.
  • Scheerlinck Arthur-Louis
  • Aelgoet Jules E.
  • Stuerebaut Joannes B.
  • Couzyn Jules
  • Waterschoot Pierre J.
  • Deweer Maurice
  • Van den Bulck Jozef C.
  • Vinck Valery
  • Vinck Valery (vervolg)
  • Royemans Filip
    Onze favorieten
  • Oeren op Google Earth
  • Forum Eerste Wereldoorlog
  • In Flanders Fields Museum
  • Uit de pen van Jef
  • vzw Grafzerkje
  • Wereldoorlog I in de Westhoek
  • Het Belgische leger 1830-1914
  • Western Front Photography by Michael St Maur Sheil
  • De Eerste Wereldoorlog 1914-1918
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     

    "Geschiedenis is van iedereen. We zijn er allemaal het product en soms het slachtoffer van. Even terugblikken op een episode zoals de Grote Oorlog zet aan tot bescheidenheid, voorzichtigheid en seriniteit. Een samenleving mag dit niet verwaarlozen."

    Luc Vandeweyer, historicus verbonden aan het Algemeen Rijksarchief Brussel, Knack, 7 november 2007 en VIFF flash 26.2, maart-april-mei 2008.

    De mensen van voorbij

    De mensen van voorbij
    De mensen van voorbij,
    ze blijven met ons leven.
    De mensen van voorbij,
    ze zijn met ons verweven
    in liefde, in verhalen,
    die wij zo graag herhalen,
    in bloemen, geuren, in een lied,
    dat opklinkt uit verdriet.
    De mensen van voorbij,
    zij worden niet vergeten.
    De mensen van voorbij,
    zijn in een ander weten.
    Bij God mogen ze wonen;
    daar waar geen pijn kan komen.
    De mensen van voorbij
    zijn in het licht, zijn vrij!

    Hanna Lam
    http://www.rkwageningen.nl

    In Vlaanderens velden

    In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen
    tussen de kruizen, rij aan rij,
    die onze plaats aanwijzen.
    En aan de hemel
    blijven de leeuweriken vliegen en dapper kwelen,
    tussen 't geschut beneden nauwelijks te horen.

    Wij zijn de Doden.
    Enkele dagen geleden nog
    leefden we, voelden de ochtendstond,
    zagen de gloed van de avondzon,
    beminden en werden bemind en nu liggen wij, gevelden,
    In Vlaanderens velden.

    Zet onze strijd met de vijand verder.
    Met falende handen reiken wij u over
    de toorts.
    Aan u haar hoog te dragen.
    Doet gij dit niet, dan zullen wij in deze aarde
    geen rust kennen, ondanks de klaprozen
    In Vlaanderens velden.


    Bron: Wikipedia

    In Vlaamse velden

    In Vlaamse velden klappen rozen open
    Tussen witte kruisjes, rij op rij,
    Die onze plaats hier merken, wijl in 't zwerk
    De leeuweriken fluitend werken, onverhoord
    Verstomd door het gebulder op de grond.

    Wij zijn de doden. Zo-even leefden wij.
    Wij dronken dauw. De zon zagen wij zakken.
    Wij kusten en werden gekust. Nu rusten wij
    In Vlaamse velden voor de Vlaamse kust.

    Toe: trekt gij ons krakeel aan met de vijand.
    Aan u passeren wij, met zwakke hand, de fakkel.
    Houd hem hoog. Weest gij de helden. Laat de doden
    Die wij zijn niet stikken of wij vinden slaap noch
    Vrede - ook al klappen zoveel rozen open
    In zovele Vlaamse velden.

    Bron: Wikipedia

    De doden met hun ogen van aarde
    met handen en voeten van gras
    zijn de stilste doden der wereld.
    Zij zijn gelijk halmen en aren
    verbaasd zonder woede gevallen.
    De weerloze akker van Vlaanderen
    ligt van hun aanwezigheid vol.

    Zij roepen hun boodschap van vrede
    met wrede verhakkelde monden
    met modderspatten en wonden.
    De levenden moeten het weten
    het nooit meer moedwillig vergeten
    terwijl zij ademen en eten
    in het heilige rijk der gezonden.

    door priester-dichter
    Anton Van Wilderode (1918-1998)

    Bekijk afloop Eerste Wereldoorlog
    Einde WOI herdacht

    Het is negentig jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog ten einde kwam. Op veel plaatsen wordt dit herdacht. Het aandeel van de Amerikaanse strijdkrachten en de afloop van de oorlog werden prachtig in beeld gebracht door de nieuwsdienst van het Amerikaanse leger.
    Bekijk de beelden hier.
    Bron: VPRO Geschiedenis

    Droeve Tijden

    ’t Zijn droeve tijden als de oorlog woedt,
    Als menschen men slacht ‘lijk dieren,
    Als menschenbloed bij beken vloeit.
    Als vrede en liefde liggen geboeid
    Als haat
    En kwaad,
    Als nood
    En dood
    Grijnzen en vloeken en tieren.

    uit "Uit het Hart"

    De Oorlogsblinde

    Ja kleine, ik kom, ‘k zal je niet laten schreien,
    Bewaar jij je tranen, zoo kostbaar als goud!
    Ke kunt ze gebruiken in latere jaren,
    Als ’t kindje is groot en je vader is oud.

    Wanneer ik vertel dat ik, toen je nog klein waart,
    De plaats van je moeder bij ’t wiegje innam
    Omdat ik eens vechten ging tegen mijn broeders
    En blind en verminkt van het front wederkwam!

    Nu blijf ik te huis en je moeder gaat werken,
    Verdienen het voedsel voor jou en voor mij
    Om ’s avonds te keeren naar twee hulpeloozen;
    Het lichaam vermoeid, maar de ziel ó zoo blij!

    Kom schat, leg je hoofdje maar tegen mijn wangen;
    Je vader zal dragen zijn kindje zoo licht,
    Ik zal voor je zingen de slaapdronken liedjes;
    Dan vallen je oogjes ook spoediger dicht!

    Maar als dan je slaapje is uit, lieve kleine,
    Dan openen d’oogjes en zoeken het licht;
    Maar vader zijn oogen zien altijd het duister,
    Die blijven bij dag en bij nacht immer dicht...

    Maar als je eens groot bent, mijn hulp’looze schat,
    Dan zijn deze oogen twee heldere lichten
    Voor jou in de wereld op ’t duistere pad
    Om beter je werk te verrichten!

    Aan een moeder
    Haar zoon viel op het slagveld

    Je hebt me gezegd: <Mijn zoon is gevallen,-
    jij hebt hem niet gekend, zijn voorhoofd niet,
    of zijn lippen niet
    of zijn handen; geen van allen
    die nu naast mij zijn, hebben hem gekend,
    maar enkel waar mijn zoon is gevallen,-
    op het veld van eer.
    Als ik stappen hoorde op de straat
    zei ik: zo zal zijn heimkeer
    zijn. Dat luisteren en verwachten hoeft nu niet meer.
    De penningen die ik heb willen besparen
    om hem een jas te kopen,
    liggen nog in de kast, naast de oorlogprentjes
    uit zijn jeugdjaren.
    Je moest voor mijn zoon een gedicht maken,
    dat leg ik dan naast de prenten in de kast.>

    Ik weet, moedertje, je zou graag lezen:
    <Wapengeweld, slagveld, held,>
    want als een eervolle trits, heeft men je die woorden voorgespeld,
    en van je zoon heb je niets meer dan dat.
    Woorden die je troosten moeten,
    omdat je je zoon niet meer zult wekken;
    je zult zijn koffie niet meer bereiden,
    steeds als de klok dezelfde uur slaat,
    hem nooit meer nakijken als hij de straat langs gaat
    en nou moet je niet meer de woorden bepeinzen
    die je hem zeggen zou
    in stervensnood.

    Slagveld, veld van eer,
    vaderland, en de zaak van het recht.
    Maar ook staat dit geschreven:
    Je zult niet liegen, niet bedriegen.
    De laatste kreet van je zoon was: <Moedertje,
    belieg mij niet, belieg mij niet.
    Mijn vaderland is dood, in de zoenegloed
    van mijn moeder die ik derven moet.> -

    Je zoon, moedertje, viel niet voor een gerechte zaak,
    maar zijn bloed werd hem afgeperst door allen,
    omdat ons de menselike goedheid is ontvallen.
    Maar ik, wij, wij allen zijn de moordenaars van je zoon
    en elk woord als eer en held is smaad en hoon.
    Elk soldaat die valt in de krijg, hij werd getroffen
    door een sluipmoordenaar.
    Dit zijn wij allen, allen die het geloof verloren.

    Je zoon heeft me gezegd: dit is de goede weg,
    en ik heb hem gewezen: ja, die weg is de ware.
    Wij hebben gelogen.
    <Demokratie>: wij hebben bedrogen.

    Als je zoons zoen aan de bloednatte Aarde
    nu niet de waarheid heeft vrijgekocht, betaald met zijn warm vlees,
    dan is er weer niets gebeurd.
    Om je zoon, om je zoon die viel,
    werp de glazen kralen van je dwaze woorden weg.
    Als je zoon die viel,
    als mijn broeder die nog in de kiel
    staat van de loopgraven, als al de zoons en al de broers,
    als de miljoenen verlossers,-laatste teken van de visfiguur,-
    die weerom brengen de bloedige offerande op dit uur,
    volgens de oude wet, als de miljoenen kruisen,
    die zij niet te dragen hadden, dan enkel houten armpjes
    en rij aan rij, niet hebben vrijgekocht
    de nieuwe erfzonde van machtbegeren
    en van waan,
    dan wordt dit sakrifisie, volgens de oude wet gedaan,
    weer nutteloos.

    Alles is schoonheid. -Herinner je nog je zoon
    toen hij tegenover je aan de ontbijttafel zat. -
    wij moeien ons eigen geweten, ons begrijpen bevrijden
    van de waanzonde.

    De miljoenen zwarte fatum-kruisen
    zijn zwijgend, maar hun zwarte, wijd-open wonde
    heeft het woord gevonden: Alles is waan, alles is zonde;
    levenden, vergaart de kleine krachten die u nog blijven
    tot geloof in het levende leven.
    Alles is zo grenzeloos schoon, luistert naar dit ontluikend begrijpen
    in ons geweten.


    Uit: Paul van Ostaijen - Het Sienjaal - 1918

    "In memoriam"
    (Moederken)

    Van oorlogswee ’t verdelgen
    Ontvluchtend, met de Belgen,
    Oud-moederken alleen,
    Ging zij met strompelschrêen

    Den weg, den droeve-lange
    Der ballingschap. Zoo lange
    En bevend hield de hand
    Zij uitgestrekt naar ’t land

    Van ’t broedervolk, dat sprekend
    Haar taal, verstond wat smeekend
    Zij bad, in deernis groot:
    "Heb meelij! Och ontbloot

    Van ’t kroost, dat troost moest geven,
    Mijn weduwstaat, verdreven
    Van land en erf beroofd
    Van ’t plekje grond, waar ’t hoofd

    Zoo jaren-zwaar, zoo moede
    Ter rust reeds neigde…." – En goede
    Lief-zachte hande’ om God
    Verlichtten ’t harde lot

    Der arme. En in haar oogen
    Weer glansde, als uit den hooge
    Gezongen licht, een lach
    Van vrede. – Doch haar dag

    Was om! De ziel heur banden
    Verbrak en trouwe handen
    Beschaduwden nog zacht
    ’t Gelaat, dat vredig lacht

    Tot in den dood. – Wij vragen
    Oud-Moederken te dragen,
    Ten God’s-troon, om den vreê
    Voor ’t Vaderland, uw bêe!

    Uit het ‘Geïllustreerd Zondagsblad’
    van de Nieuwe Tilburgsche Courant
    Bijschrift: ‘Aan een arm kinderloos "Moederken", weduwe, naar Nederland gevlucht en daar overleden.’
    d.d. 8 januari 1916

    In Flanders Fields

    In Flanders Fields staan de papavers rood
    onder het zwart gelid der houten kruisen.
    De leeuwerik vliegt tegen vuur en dood
    gevederd in de hemel van Diksmuide
    en zaait zijn lied tussen schrapnels en schroot.
    Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden
    nog levenden die liefhadden en streden
    voor dat schoon land waarvan wij zonen waren.
    Nu liggen wij alleen in Vlaanderens aarde,
    in Flanders Fields!

    In Flanders Fields staan de papavers rood
    tegen de grijze schilden van de zerken.
    De wind waait als een boom boven het groot
    landschap tussen Langemark en Klerken
    dat zich beschermt gelijk een moederschoot.
    Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden
    nog levenden met leuzen en gebeden
    voor dat schoon land waarvan wij zonen waren.
    Nu liggen wij voorgoed in Vlaanderens aarde,
    in Flanders Fields!

    In Flanders Fields staan de papavers rood
    als roest gespat over verminkte graven.
    De blauwvoet met zijn zuivere vleugels stoot
    tegen de hiërogliefen van de namen,
    de regen leest de zwarte letters bloot.
    Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden
    nog levenden almachtig aangetreden
    voor dat schoon land waarvan wij zonen waren.
    Nu liggen wij doodstil in Vlaanderens aarde,
    in Flanders Fields!

    Anton Van Wilderode
    naar John Mc Crae
    uit de bundel: "Zachtjes, mijn zoon ligt hier."
    Facet 1988

    http://users.telenet.be/
    antonvanwilderode/

    Rondvraag / Poll
    Wij vinden de herdenking voor gesneuvelden met verwanten te Oeren een goed idee want
    wij hebben er een familielid begraven liggen.
    de gemeente Alveringem mag dit zeker 2-jaarlijks organiseren.
    alle Belgische gesneuvelden moeten blijvend herdacht worden.
    Bekijk resultaat

    Het soldatenkerkhof van Oeren
    Weest fier, geboortegrond en ouders, op uw zoon.

    © Tweejaarlijks herdenkingsproject met verwanten van de gesneuvelden op het Belgisch militair kerkhof te Oeren, onder de verantwoordelijkheid van de gemeente Alveringem. Met gewaardeerde dank namens allen verwanten van de gesneuvelden.

    Eerste initiatiefnemers van "Oeren, 11 november 2008" waren Luc Klaps uit Genk (beheerder, in samenwerking met de Dienst Toerisme, cultuur en informatie, gemeente Alveringem), Leon De Winter uit Zulte (+), Joris Ryckeboer uit Westouter, en Patrick Vancoillie uit Roeselare.

    GASTENBOEK BLOG (26)

    Laat hier een bericht achter in het gastenboek:
    Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)



    Archief per maand
  • 09-2024
  • 08-2024
  • 07-2024
  • 06-2024
  • 05-2024
  • 04-2024
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 08-2023
  • 07-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 08-2021
  • 07-2021
  • 06-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007

    Contacteer ons!

    Bent u een afstammeling, een verwante, of zelfs een ver familielid van een gesneuvelde die begraven ligt te Oeren? *** Hebt u bijkomende informatie over een gesneuvelde?


    Gastenboek
  • CHARLES LOUIS EDMOND RAMACKERS ,
  • grafmonument Adjudant De Keyser Edgard
  • herdenking van oeren
  • Het soldatenkerkhof van Oeren
  • bezoek

    Wilt u een berichtje achterlaten dat iedereen kan lezen? *** Spam wordt onverbiddelijk gewist.


    Het kerkhof te Oeren
    is wellicht de meest pittoreske Belgische militaire begraafplaats. Ze is immers gelegen rond het kerkje uit de 16de eeuw. In Oeren richtte het Belgische leger tijdens de oorlog kantonnementen in voor troepen op halve rust. Vermoedelijk werden de eerste doden er begraven vanaf 1915.


    Werk mee aan dit blog!
    Beoordeel ons blog.
    Doe mee aan de poll.

    Last Post

    Oorspronkelijk werd de Last Post gespeeld als afsluiting van de dag, tijdens de inspectie van de posten. Tegenwoordig wordt de Last Post vooral gebruikt bij militaire herdenkingen en begrafenissen.
    Sedert 24 juli 1927 wordt iedere avond om 20.00 uur onder de gewelven van de Menenpoort te Ieper de “Last Post” geblazen als eerbetoon aan de honderdduizenden gesneuvelden.
    De Last Post wordt geblazen door de klaroenblazers van het stedelijk brandweerkorps van Ieper.

    Beluister de Last Post


    Oeren
    is een plaats en deelgemeente van Alveringem, gelegen in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Oeren ligt in de Westhoek aan de Lovaart. Oeren was een zelfstandige gemeente tot in 1971 en werd toen aangehecht bij Alveringem.
    Het landbouwdorp heeft geen echte dorpskern, maar bestaat uit de voormalige parochiekerk en enkele verspreide hoeven.
    De kleinste deelgemeente van Alveringem heeft een oppervlakte van 2,89 km².
    Oeren verloor in 2008 twee inwoners en telt er nu nog 51 (toestand per 31 januari 2009).


    De kollebloemen van Vlaanderen

    Vlaanderens hart bloedt in zijn kollebloemen open,
    tussen de kruisjes door, die, rij naast rij geplant,
    het simpel teeken zijn, waaronder wij steeds hoopen,
    dat onze milde dood de vree werd voor dit land.

    Bij rooden dagerad volgden wij in het blauwe
    den zoeten leeuwerik, wiens jubel werd gestoord
    door schroot en vloek en klacht. Tot men ons kwam houwen
    en op dit Vlaamsche veld ons streven werd gesmoord.

    Gij, die nu na ons leeft, wij reiken u de toortsen,
    verheft ze naar het licht, elk roepe een nieuwen held:
    verbreekt gij onze trouw, dan wordt in wreedste koortsen
    ons 't heilig verbod te slapen in dit veld:
    in elken kollebloem zouden wij blijvend bloeden!
    In Vlaanderens velden

    Bron: Wikipedia


    In Vlaanderens velden

    In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen
    Tussen de kruisen, rij aan rij
    die onze plek aangeven; en in de lucht
    vliegen leeuweriken, nog steeds dapper zingend
    ook al hoor je ze nauwelijks te midden van het kanongebulder
    aan de grond.

    Wij zijn de doden.
    Enkele dagen geleden
    leefden we nog, voelden de dauw, zagen de zon ondergaan
    beminden en werden bemind en nu liggen we
    in Vlaanderens velden

    Neem ons gevecht met de vijand weer op:
    Tot u gooien wij, met falende hand
    de toorts; aan u om haar hoog te houden
    Als gij breekt met ons die sterven
    zullen wij niet slapen, ook al bloeien de klaprozen
    in Vlaanderens velden.

    Bron: Wikipedia


    “Waar is nu toch mijn arme man?
    ‘k Verga van angst! Ik sterf ervan!
    Ach! wat verschil bij’t voor’ge jaar!
    We zaten hier zoo blij te gâar.
    Bij ’t wiegsken van ons jongste kind.
    En nu zoover door sneeuw en wind.
    En vorst…en dan! …
    Och God! Och God!
    Heb meêlij met mijn bitter lot!"

    uit "Uit het Hart"


    ’t Sneeuwvlokje

    Weer daalt de sneeuw in dikke vlokken neder
    In de enge hut, gezeten bij den haard
    Wiegt de arme vrouw haar lieve wichtje teder;
    ’t Heeft buur en vriend zich al bij ’t vuur geschaard.
    Is alles stil... een ieder schijnt de droomen,
    Elk vraagt zich af: “men hoort geen Pieter meer,
    Waar blijft hij toch, wat is hem overkomen?”
    Helaas! Hij ging en nummer keert hij weer!

    Refrein:
    Daal, koude veder,
    Op aarde neder,
    Daal, blanke sneeuw, als troosting voor ’t verdriet!
    Ja, dekt de graven
    Van al die braven
    Die op het veld den eeuw’gen slaap geniet.

    Weer daalt de sneeuw, de vlokken volgen elkander,
    Leest Rosa in haar woning ’n vroeg’re minnebrief
    Van hem die door de grillen van een ander
    Op ’t slagveld stierf –haar een’gen minnaar lief-.
    Bij ’t minst gerucht verschrikt zij, angstig luist’rend,
    Doch nutteloos, haar treuren helpt niet meer;
    En d’arme meid, zij stierf, zijn namen fluist’rend:
    “Vaarwel mijn vriend! Gij ook keert nimmer weer!”

    Refrein

    Weer daalt de sneeuw.. en als een zinnelooze
    Dwaalt Lena rond, wanhoopend, ongetroost;
    “Waar”, roept zij steeds, “Waar schuilt de laffe booze
    Die me ontnam de vader van mijn kroost?”
    Doch niet een straal van hoop strekt haar ten rade
    Haar kleinen zelf begrijpt de moeder zeer
    Zij schreien ook, en vragen na hun vader,
    Hij stierf op ’t slagveld, nimmer keert hij weer!

    Refrein

    Nog daalt de sneeuw... en vijf gemeene moorders
    Voert men naar ’t somb’re strafuitvoeringsplein,
    Zij waren eens de vuur’ge rustverstoorders
    Hun straf bereid omdat het schurken zijn.
    Zij die weleer voor ’t recht te velden trokken
    Tot ’s menschen heil, waren zij eens de tolken;
    Zij vielen ja, doch moedig onverschrokken
    Met d’heil’ge kreet voor Vaderland en Volken!

    Refrein


    Lied van de vrede

    Kanongebulder en straatgezang.
    In een vuile stadsregen fiets ik door de straten,
    helder in 't licht van de schitterende uitstalramen.
    Gelaten
    doe ik onverpoosd mijn fietsschel gaan,
    en kronkel ik tussen soldaten,
    bourgeois en parvenu's
    onder glimmende paraplu's
    als uitgespreide vlerken van vledermuizen.
    Tegen de gevels van de huizen
    in de halve duisternis, mat
    van 't regenwalmen,
    slaan de golvende galmen
    uit het tumult van de vredevierende stad.

    Op de grote mart,
    onder bengalese verlichting van de katedraaltoren,
    en de elektriese lampions
    van het kiosk, getemperd door neteldoeken regen,
    speelt de muziek van het tweede lansiers
    marseillaisen en brabanconne's,
    meegezongen
    met vervrongen
    mond door eene oude patriot
    naast me, met groenomrande
    brokkeltanden.

    O de psyche van dat volk te voelen
    in de regenavend. Hoor het juichen,
    hoor het joelen!
    en 't klapperen van de natte vlaggen langs de gevels.

    De nooit rustende psyche van dat volk staat bloot
    en massaal als een grazende koe,
    die maalt en herkauwt, nooit moe
    de wijde wei verslindend poot vóór poot.
    De oproerige psyche van dat volk hangt boven
    en in de stad,
    maar in de zijsteeg, die ik binnenzwenk
    en waar het ruikt naar ammoniak,
    komen de kreten verdoven
    en zit het weer in zijn dageliks pak.

    Mijn schel blijft rustig
    en ik word door de laatste straten gewiegd
    op het stille druipen van de regen
    - hitteverdrijvende betting
    op deze straten -
    en 't monotone ruisen van de ketting.

    Nu is de laatste lantaren voorbijgeschoven.
    Vóór me ligt de landelike weg.
    Nog even komt gerekt bazuingeschal
    kreunend verdoven,
    en ver klokkegelui sterft weg.
    als de klank van een vingertik tegen kristal.
    Nog even klinkt in mijn oor de stem
    van het oudje met de groene tanden.

    Vóór me ligt de landelike weg,
    niet zichtbaar in de zwarte korelanden,
    niet hoorbaar in het vreedzaam ruisen van de regen.
    Mijn hand die schelt haakt soms in de doornen van een heg.
    Ik voel de weg,
    geleid door 't licht - als uit de duimpjessprook
    onder de tinnen
    van een verwijderd dorpskasteel...
    't Is leeg! 't Is goed. Is 't niets hier niet zoveel...
    zoveel...
    En schellend fiets ik de vrede binnen...


    Uit: G. Burssens - Liederen uit de Stad en uit de Sel
    (Nederlandsche Boekhandel - Antwerpen - 1920)


    De IJzer

    Eerbiedig opgedragen aan Z. M. Koning Albert

    Ik weet een klein, een klein Rivierken,
    Rivierken in het Vlaamsche Land:
    't Is krom en slom, maar wijkt geen zierken
    Hoe 't aan zijn oevers spookt en brandt.
    Het komt voor eigen Vrijheid uit:
    't Rivierken weert, 't Rivierken stuit
    Den vloed van vuur, van grauw venijn
    Der duivels van den Rijn.

    Dat klein Rivierken is zoo
    Hoezee! 't Rivierken is de IJzer!

    Ik weet een klein, een klein Soldaatken,
    Soldaatken in het droeve oord...
    't Rivierken is zijn trouwe maatken;
    Soldaatken wordt het hart doorboord...
    Rioeit op zijn graf een bloemken teer,
    Soldaatken leeft in 't bloemken weer,
    En brengt zijn Landjen nog een groet
    Met 't bloemken van zijn bloed.

    Dat klein Soldaatken is zoo groot!
    Hoezee! 't Soldaatken van den IJzer l

    Ik weet een Koning van klein Landje,
    Ik weet een kleine Koningin.
    Hun beeltnis straalt er op elk santje,
    En 't santje straalt elk harte in...
    De Koning en zijn Vrouwelijn,
    Ze waken bij 't Rivierken klein,
    Ze waken met 't Soldaatken mijn ..,
    En als hij valt, ze planten 't kruis,
    En weenen stil in 't Duinenhuis,
    En plukken later 't Bloemken rein,
    En vlechten 't Bloemken rood en schoon
    In eene wondre Vrijheidskroon:
    Voor 't Land, als 't Land weer vrij zal zijn!

    Die Koning en die Koningin! Wat zijn ze groot!
    Hoezee! de Vorsten van den IJzer!

    J. De Maegt - juni 1918


    Anton van Wilderode
    uit de bundel: "Zachtjes, mijn zoon ligt hier
    "
    Facet 1988

    Bij avondschemer is hij uitgedragen
    haastig en stil als werd hij weggeroofd;
    de zachtste klok snikte driemaal gedoofd
    alsof driemaal een deur dichtviel met doffe slagen.

    Achter zijn uitvaart staan de zuivere dagen
    des zomers puilende van groen gereed
    om met zacht gras, traag als het menselijk leed,
    de plek te dempen die zijn naam zal dragen.

    http://users.telenet.be/
    antonvanwilderode/



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!