"Geschiedenis is van iedereen. We zijn er allemaal het product en soms het slachtoffer van. Even terugblikken op een episode zoals de Grote Oorlog zet aan tot bescheidenheid, voorzichtigheid en seriniteit. Een samenleving mag dit niet verwaarlozen."
Luc Vandeweyer, historicus verbonden aan het Algemeen Rijksarchief Brussel, Knack, 7 november 2007 en VIFF flash 26.2, maart-april-mei 2008.
De mensen van voorbij
De mensen van voorbij De mensen van voorbij, ze blijven met ons leven. De mensen van voorbij, ze zijn met ons verweven in liefde, in verhalen, die wij zo graag herhalen, in bloemen, geuren, in een lied, dat opklinkt uit verdriet. De mensen van voorbij, zij worden niet vergeten. De mensen van voorbij, zijn in een ander weten. Bij God mogen ze wonen; daar waar geen pijn kan komen. De mensen van voorbij zijn in het licht, zijn vrij!
In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen tussen de kruizen, rij aan rij, die onze plaats aanwijzen. En aan de hemel blijven de leeuweriken vliegen en dapper kwelen, tussen 't geschut beneden nauwelijks te horen.
Wij zijn de Doden. Enkele dagen geleden nog leefden we, voelden de ochtendstond, zagen de gloed van de avondzon, beminden en werden bemind en nu liggen wij, gevelden, In Vlaanderens velden.
Zet onze strijd met de vijand verder. Met falende handen reiken wij u over de toorts. Aan u haar hoog te dragen. Doet gij dit niet, dan zullen wij in deze aarde geen rust kennen, ondanks de klaprozen In Vlaanderens velden.
In Vlaamse velden klappen rozen open Tussen witte kruisjes, rij op rij, Die onze plaats hier merken, wijl in 't zwerk De leeuweriken fluitend werken, onverhoord Verstomd door het gebulder op de grond.
Wij zijn de doden. Zo-even leefden wij. Wij dronken dauw. De zon zagen wij zakken. Wij kusten en werden gekust. Nu rusten wij In Vlaamse velden voor de Vlaamse kust.
Toe: trekt gij ons krakeel aan met de vijand. Aan u passeren wij, met zwakke hand, de fakkel. Houd hem hoog. Weest gij de helden. Laat de doden Die wij zijn niet stikken of wij vinden slaap noch Vrede - ook al klappen zoveel rozen open In zovele Vlaamse velden.
De doden met hun ogen van aarde met handen en voeten van gras zijn de stilste doden der wereld. Zij zijn gelijk halmen en aren verbaasd zonder woede gevallen. De weerloze akker van Vlaanderen ligt van hun aanwezigheid vol.
Zij roepen hun boodschap van vrede met wrede verhakkelde monden met modderspatten en wonden. De levenden moeten het weten het nooit meer moedwillig vergeten terwijl zij ademen en eten in het heilige rijk der gezonden.
door priester-dichter Anton Van Wilderode (1918-1998)
Bekijk afloop Eerste Wereldoorlog Einde WOI herdacht
Het is negentig jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog ten einde kwam. Op veel plaatsen wordt dit herdacht. Het aandeel van de Amerikaanse strijdkrachten en de afloop van de oorlog werden prachtig in beeld gebracht door de nieuwsdienst van het Amerikaanse leger. Bekijk de beelden hier. Bron: VPRO Geschiedenis
Droeve Tijden
’t Zijn droeve tijden als de oorlog woedt, Als menschen men slacht ‘lijk dieren, Als menschenbloed bij beken vloeit. Als vrede en liefde liggen geboeid Als haat En kwaad, Als nood En dood Grijnzen en vloeken en tieren.
uit "Uit het Hart"
De Oorlogsblinde
Ja kleine, ik kom, ‘k zal je niet laten schreien, Bewaar jij je tranen, zoo kostbaar als goud! Ke kunt ze gebruiken in latere jaren, Als ’t kindje is groot en je vader is oud.
Wanneer ik vertel dat ik, toen je nog klein waart, De plaats van je moeder bij ’t wiegje innam Omdat ik eens vechten ging tegen mijn broeders En blind en verminkt van het front wederkwam!
Nu blijf ik te huis en je moeder gaat werken, Verdienen het voedsel voor jou en voor mij Om ’s avonds te keeren naar twee hulpeloozen; Het lichaam vermoeid, maar de ziel ó zoo blij!
Kom schat, leg je hoofdje maar tegen mijn wangen; Je vader zal dragen zijn kindje zoo licht, Ik zal voor je zingen de slaapdronken liedjes; Dan vallen je oogjes ook spoediger dicht!
Maar als dan je slaapje is uit, lieve kleine, Dan openen d’oogjes en zoeken het licht; Maar vader zijn oogen zien altijd het duister, Die blijven bij dag en bij nacht immer dicht...
Maar als je eens groot bent, mijn hulp’looze schat, Dan zijn deze oogen twee heldere lichten Voor jou in de wereld op ’t duistere pad Om beter je werk te verrichten!
Aan een moeder Haar zoon viel op het slagveld
Je hebt me gezegd: <Mijn zoon is gevallen,- jij hebt hem niet gekend, zijn voorhoofd niet, of zijn lippen niet of zijn handen; geen van allen die nu naast mij zijn, hebben hem gekend, maar enkel waar mijn zoon is gevallen,- op het veld van eer. Als ik stappen hoorde op de straat zei ik: zo zal zijn heimkeer zijn. Dat luisteren en verwachten hoeft nu niet meer. De penningen die ik heb willen besparen om hem een jas te kopen, liggen nog in de kast, naast de oorlogprentjes uit zijn jeugdjaren. Je moest voor mijn zoon een gedicht maken, dat leg ik dan naast de prenten in de kast.>
Ik weet, moedertje, je zou graag lezen: <Wapengeweld, slagveld, held,> want als een eervolle trits, heeft men je die woorden voorgespeld, en van je zoon heb je niets meer dan dat. Woorden die je troosten moeten, omdat je je zoon niet meer zult wekken; je zult zijn koffie niet meer bereiden, steeds als de klok dezelfde uur slaat, hem nooit meer nakijken als hij de straat langs gaat en nou moet je niet meer de woorden bepeinzen die je hem zeggen zou in stervensnood.
Slagveld, veld van eer, vaderland, en de zaak van het recht. Maar ook staat dit geschreven: Je zult niet liegen, niet bedriegen. De laatste kreet van je zoon was: <Moedertje, belieg mij niet, belieg mij niet. Mijn vaderland is dood, in de zoenegloed van mijn moeder die ik derven moet.> -
Je zoon, moedertje, viel niet voor een gerechte zaak, maar zijn bloed werd hem afgeperst door allen, omdat ons de menselike goedheid is ontvallen. Maar ik, wij, wij allen zijn de moordenaars van je zoon en elk woord als eer en held is smaad en hoon. Elk soldaat die valt in de krijg, hij werd getroffen door een sluipmoordenaar. Dit zijn wij allen, allen die het geloof verloren.
Je zoon heeft me gezegd: dit is de goede weg, en ik heb hem gewezen: ja, die weg is de ware. Wij hebben gelogen. <Demokratie>: wij hebben bedrogen.
Als je zoons zoen aan de bloednatte Aarde nu niet de waarheid heeft vrijgekocht, betaald met zijn warm vlees, dan is er weer niets gebeurd. Om je zoon, om je zoon die viel, werp de glazen kralen van je dwaze woorden weg. Als je zoon die viel, als mijn broeder die nog in de kiel staat van de loopgraven, als al de zoons en al de broers, als de miljoenen verlossers,-laatste teken van de visfiguur,- die weerom brengen de bloedige offerande op dit uur, volgens de oude wet, als de miljoenen kruisen, die zij niet te dragen hadden, dan enkel houten armpjes en rij aan rij, niet hebben vrijgekocht de nieuwe erfzonde van machtbegeren en van waan, dan wordt dit sakrifisie, volgens de oude wet gedaan, weer nutteloos.
Alles is schoonheid. -Herinner je nog je zoon toen hij tegenover je aan de ontbijttafel zat. - wij moeien ons eigen geweten, ons begrijpen bevrijden van de waanzonde.
De miljoenen zwarte fatum-kruisen zijn zwijgend, maar hun zwarte, wijd-open wonde heeft het woord gevonden: Alles is waan, alles is zonde; levenden, vergaart de kleine krachten die u nog blijven tot geloof in het levende leven. Alles is zo grenzeloos schoon, luistert naar dit ontluikend begrijpen in ons geweten.
Uit: Paul van Ostaijen - Het Sienjaal - 1918
"In memoriam" (Moederken)
Van oorlogswee ’t verdelgen Ontvluchtend, met de Belgen, Oud-moederken alleen, Ging zij met strompelschrêen
Den weg, den droeve-lange Der ballingschap. Zoo lange En bevend hield de hand Zij uitgestrekt naar ’t land
Van ’t broedervolk, dat sprekend Haar taal, verstond wat smeekend Zij bad, in deernis groot: "Heb meelij! Och ontbloot
Van ’t kroost, dat troost moest geven, Mijn weduwstaat, verdreven Van land en erf beroofd Van ’t plekje grond, waar ’t hoofd
Zoo jaren-zwaar, zoo moede Ter rust reeds neigde…." – En goede Lief-zachte hande’ om God Verlichtten ’t harde lot
Der arme. En in haar oogen Weer glansde, als uit den hooge Gezongen licht, een lach Van vrede. – Doch haar dag
Was om! De ziel heur banden Verbrak en trouwe handen Beschaduwden nog zacht ’t Gelaat, dat vredig lacht
Tot in den dood. – Wij vragen Oud-Moederken te dragen, Ten God’s-troon, om den vreê Voor ’t Vaderland, uw bêe!
Uit het ‘Geïllustreerd Zondagsblad’ van de Nieuwe Tilburgsche Courant Bijschrift: ‘Aan een arm kinderloos "Moederken", weduwe, naar Nederland gevlucht en daar overleden.’ d.d. 8 januari 1916
In Flanders Fields
In Flanders Fields staan de papavers rood onder het zwart gelid der houten kruisen. De leeuwerik vliegt tegen vuur en dood gevederd in de hemel van Diksmuide en zaait zijn lied tussen schrapnels en schroot. Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden nog levenden die liefhadden en streden voor dat schoon land waarvan wij zonen waren. Nu liggen wij alleen in Vlaanderens aarde, in Flanders Fields!
In Flanders Fields staan de papavers rood tegen de grijze schilden van de zerken. De wind waait als een boom boven het groot landschap tussen Langemark en Klerken dat zich beschermt gelijk een moederschoot. Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden nog levenden met leuzen en gebeden voor dat schoon land waarvan wij zonen waren. Nu liggen wij voorgoed in Vlaanderens aarde, in Flanders Fields!
In Flanders Fields staan de papavers rood als roest gespat over verminkte graven. De blauwvoet met zijn zuivere vleugels stoot tegen de hiërogliefen van de namen, de regen leest de zwarte letters bloot. Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden nog levenden almachtig aangetreden voor dat schoon land waarvan wij zonen waren. Nu liggen wij doodstil in Vlaanderens aarde, in Flanders Fields!
Anton Van Wilderode naar John Mc Crae uit de bundel: "Zachtjes, mijn zoon ligt hier." Facet 1988
Eerste initiatiefnemers van "Oeren, 11 november 2008" waren Luc Klaps uit Genk (beheerder, in samenwerking met de Dienst Toerisme, cultuur en informatie, gemeente Alveringem), Leon De Winter uit Zulte (+), Joris Ryckeboer uit Westouter, en Patrick Vancoillie uit Roeselare.
GASTENBOEK BLOG (26)
13-08-2020
CHARLES LOUIS EDMOND RAMACKERS ,
Hallo ,
Ik heb uw blog gevonden na aanleiding van een verwanten die daar begraven ligt,
Het gaat over CHARLES LOUIS EDMOND RAMACKERS , Hij is de neef van mijn overgrootvader zijn vrouw ,
Hoe ben ik daar achter gekomen mijn Bomma is 96 jaar oud is ze gaat naar een home verhuizen ,en met de verhuis heb ik brieven gevonden uit de 1wo van hem uit de loopgrachten en ook van 4 ander familieleden, dit ben ik nog aan het uitzoeken wie dat is ,
Er zijn ook fotoâs dat moet ik eens aan mijn bomma vragen wie dat is misschien is er nog een bij van CHARLES LOUIS EDMOND RAMACKERS ?
Ik heb deze info gevonden op http://www.erfgoedalveringem.be/nl/ramakers
Ik hoop dat u met deze info iets kan doen
MVG Mike Matthe
CHARLES LOUIS EDMOND RAMACKERS
⢠Wonende te Antwerpen (2000)
⢠Geboren op 30-09-1897 te Antwerpen
OVERLIJDEN
⢠Overleden op 02-05-1917 te Diksmuide
⢠Begraafplaats Oeren, grafnummer 94
MILITAIRE GEGEVENS
⢠Rang: Korporaal
⢠Eenheid: 5é Linie / 3é Bn / 10é Cie
EXTRA INFO
Charles Ramackers, de ongehuwde zoon van Jean Henri Theodoor en Maria Catharina Verrees, treedt als oorlogsvrijwilliger in dienst van het Belgisch leger.
Op 2 mei 1917 krijgt hij om 16 uur in de sector Diksmuide een dodelijke geweerkogel in het hoofd en wordt overgebracht naar het militair dodenhuis van Alveringem.
Het slachtoffer wordt op 4 mei 1917 begraven op de Belgische militaire begraafplaats van Oeren, oorspronkelijk onder het grafnummer 63.
13-08-2020 om 20:38
geschreven door matthe Mike
20-01-2019
grafmonument Adjudant De Keyser Edgard
Geachte, mijn mail aan u verzonden in november 2018, is tot op heden onbeantwoord gebleven. Ben voorzitter van de HK Het Speelhof Boechout-Vremde en tracht informatie in te winnen van onze gesneuvelden van 1914-1918. Mijn vraag is of het mogelijk is een goede foto te bekomen van het grafmonument van adjudant De Keyser, Edgard Jean Maria Joseph, ° Ukkel 22.03.1892,+ Dismuide loopgracht Casbah 16.06.1917. Kan in ruil een foto bezorgen, en verdere informatie, en een kleine geschiedenis die ik momenteel samenstel. Heb eveneens zijn familie teruggevonden. Zijn graf te Oeren n°96. Nogmaals hoop een antwoord te ontvangen. Groetjes Coi
20-01-2019 om 00:09
geschreven door HAVERALS
11-02-2018
herdenking van oeren
mooie herdenkingen
11-02-2018 om 20:49
geschreven door eliane
15-05-2017
Het soldatenkerkhof van Oeren
Spamberichten worden onmiddellijk gewist en de inzender wordt onherroepelijk geblokkeerd.
15-05-2017 om 17:38
geschreven door Luc Klaps
16-02-2014
bezoek
zeer mooie blog ben er op bezoek gegaan op het kerkhof van oeren
We mogen ze nooit vergeten wand wij leven vrij door hen.
Eliane vanderzijppe
16-02-2014 om 11:08
geschreven door eliane vanderzijppe
10-10-2013
edmond deketelaere zedelgem
beste, verleden week heb ik mijn oudoom alfons verhaest wezen bezoeken op het oorlogskerkhof in de panne, die ik dank zij U gevonden heb. het was een kippevel moment, en we hebben hem met veel eer gegroet. nu zoek ik nog voor iemand anders edmond deketelaere zedelgem , maar er waren twee edmonds deketelaere
de ene geboren op 9/1/1896 en de anderen op 26/12/1896 in alle geval was hij waarschijnlijk ingelijft bij het amerikaanse leger en is hier gesneuveld. moest U me weer willen helpen met opzoeken die familie en ik ook zou jullie heel dankbaar zijn
met vriendelijke groeten Dina
10-10-2013 om 09:22
geschreven door dina verhaest
23-03-2013
herdenking
heel goed het is niet deveel we kunnen deze soldaten niet genoeg herdenken daar wij onze vrijheid teDanken hebben aan zij en dat de belgen dat niet mogen vergeten.
Eliane
23-03-2013 om 08:59
geschreven door vanderzijppe Eliane
15-11-2011
Vraag
Valt er (evt. via de hr. Herman Declerck) nadere info te krijgen over de biografie van soldaat Emiel Spillier(s), afkomstig uit Aartrijke en begraven op het soldatenkerkhof van Oeren? Graag een seintje, waarvoor van harte dank.
Proficiat voor een zinvol en ontroerend internetproject.
Laten we ook onze gesneuvelden niet vergeten.
15-11-2011 om 17:22
geschreven door Chris Spriet
20-01-2011
Gelukwensen
Mijn oprechte gelukwensen met deze blog. Schitterend werk!
20-01-2011 om 19:59
geschreven door Mark Mestach
02-12-2010
alfons verhaest 12 regiment gesneuveld tussen 6 en 20 oktober 1914 in diksmuide we vinden zijn graf niet
help me hem te vinden aub
02-12-2010 om 10:19
geschreven door verhaest dina
19-11-2010
waar ligt mijn oom begraven?
ik heb een oom, Jan Hubert Antoon Oomsels, die op 01/03/1918 gesneuveld is aan de Ijzer West - Vleteren. Hij was 32 jaar en soldaat vrijwilliger.
Graag zou ik weten waar hij begraven ligt.
19-11-2010 om 23:23
geschreven door Winters René
15-11-2010
oPZOEKN VAN BLOEDVERWANT.
Ik ben Lahoutte geert en wonende in Ieper, ik ben al een hele tijd bezig met de stamboom van de familie Lahoutte. Kan er iemand mij helpen met het zoeken van gegevens over een bloedverwant van mij.
Zijn naam is LAHOUTTE JEROOM ARMAND, hij zat in het Regiment 7 linie, hij sneuvelde op 22/10/1914 en zou mogelijk begraven zijn op het Sint Joris.
Mijn mailadres is geert.lahoutte@telenet.be
Mijn allergrootste dank hiervoor.
15-11-2010 om 20:22
geschreven door GEERT LAHOUTTE
26-10-2010
Familielid van Hubertus Vaes
Hallo Meneer Klaps,
Twee jaar geleden hebt U ons voor het eerst gekontacteerd.Door omstandigheden konden we niet aanwezig zijn .Doch dit jaar nemen we zeker deel aan deze herdenking,want onze voorouders die gemaakt hebben wie we nu zijn mogen we niet vergeten. Groetjes, Omer
26-10-2010 om 11:38
geschreven door Sauwens Omer
Bedankt
Mijn grootmoeder, Hubertine Vaes, gehuwd met Juliaan Sauwens heeft een broer, die begraven ligt op het kerkhof van Oeren. Wij hebben altijd gedacht dat Vaes Hubertus, Gregorius ergens in Diksmuide begraven lag. Het is altijd mijn grootmoeder haar wens geweest om dit graf eens te bezoeken, maar zij is nooit in de mogelijkheid geweest om dit te doen. Zij is al ettelijke jaren dood. Groot was onze verrassing, toen mijn moeder 82 jaar en vader 80 een invitatie ontvingen voor deze herdenking. Wij hebben dan ook niet getwijfeld om hiervoor in te schrijven. Bedankt voor dit schitterende initiatief.
26-10-2010 om 11:01
geschreven door Marijke Sauwens
23-10-2010
Fantastisch initiatief!
Ik had totaal geen weet van deze blog. Ben nu 58 jaar en in de jaren 60 heb ik van mijn grootmoeder vernomen dat haar broer gesneuveld was in de eerste wereldoorlog. Het mens wist niet waar het graf van haar broer zich bevondt. Na wat opzoekingswerk op ettelijke zolders ben ik dan toch teweten gekomen dat Richard De Cubber op het militair kerkhof van Oeren zijn laatste rustplaats gevonden had . Als eerste familielid heb ik het kerkje én de begraafplaats dat gebruikt wordt om er tentoonstellingen in te organiseren bezocht. Toen ik dan aan het graf van Richard, (nonkel Richard) stond, ging er toch iets door mij...Mijn vader, inmiddels ook reeds overleden had ook de naam "Richard" omdat het gezin in de oorlogsjaren een "Richard" in WO I verloren had.
Hier is wat betreft deze blog een fantastisch werk verricht!
En voor alle gesneuvelden van deze waanzinoorlog kan ik maar één ding zeggen: rust in vrede en laat dit toch nooit meer gebeuren en dank aan degenen die hun leven voor onze vrijheid gegeven hebben!
23-10-2010 om 21:54
geschreven door Eric Alliët
26-05-2010
prachtig
Het is prachtig wat hier allemaal is terug te vinden over onze soldaten en over de oorlogsstreek! Ikzelf zoek al jaren gegevens over de spoorlijnen uit de Westhoek tijdens WO I en weet hoe moeilijk het soms is om gegevens te verzamelen én die aan elkaar te koppelen!
Kom je iets tegen over de treinen Poperinge-Adinkerke en/of Adinkerke-Avekapelle(- en vroeger in de oorlog tot Lichtervelde), dan mag je het steeds bezorgen!!
Je vind me onder andere op blog "Trekhaak73"
26-05-2010 om 11:01
geschreven door José
09-01-2010
Formidabel!
De blog is bijna aan zijn 40000ste bezoeker!
Luc, dit pareltje scoort hoge cijfers, dankzij jou enorme bijdrage voor de werken aan deze blog.
Groeten, en nu reeds proficiat voor deze mijlpaal!
Joris
09-01-2010 om 13:52
geschreven door Joris Ryckeboer
15-11-2009
Eindelijk
Gisteren eindelijk op de begraafplaats in Oeren geweest. Via de database van WO1 wist ik al enkele jaren dat daar een naamgenoot van mij begraven lag, namelijk Gustaaf Dewaegenaere. Ik was verrast door de schoonheid van de site, maar ook om vast te stellen dat er bij het graf van Gustaaf een foto stond.Waarschijnlijk zijn we geen familie, maar het was toch een hartverwarmend moment.
15-11-2009 om 19:00
geschreven door Philippe Dewaegenaere
14-11-2009
oeren herdenking
Ik ben een familielid van een soldaat die stierf na d oorlog aan zijn kwesturen,alsook mijn grootvader werdt meegenomen om nooit meer terug te komen,zodus wij familie leden weten welke leed er was in deze families,en ik bent volledig akoort met u dat het niet tevee l is om een maal per jaar onze gesneuvelde soldaten van de 2 oorlogen te herdenken
14-11-2009 om 14:38
geschreven door vanderzijppe eliane
graf 173 TOMSON
Ik ben op zoek naar meer gegevens (data en plaats van geboorte en overlijden) van TOMSON Hubert van het 2de Jagers te Paard. Indien mogelijk foto van graf.
Dank bij voorbaat
dirk1.debruyn@skynet.be
14-11-2009 om 12:42
geschreven door Dirk de Bruyn
10-06-2009
Oeren
Beste mensen,
Vooreerst wil ik u feliciteren met uw uitmuntende Blog. Ik zoek informatie aangaande gesneuvelde Belgische militairen 14/18 die ik in een data bank verwerk. Net als u doe ik dit uit louter idealisme omdat ik wil dat er nog wat gegevens van deze oorlog voor de toekomst bewaard blijven, ik ben steeds bereid om u eventueel bij te staan,
met grote achting,
Bulcke William
Knokke Heist
10-06-2009 om 22:34
geschreven door BULCKE WILLIAM
05-05-2009
prachtig werk
Proficiat aan het weblogbeheer voor de uiterst verzorgde en interessante weblog, zo zouden er meer mogen zijn.
Doe zo verder +++++
05-05-2009 om 21:54
geschreven door Dirk Meert
20-02-2009
Kers
Goed initiatief. Dit soort sites vormen voor mij de kers op de internettaart. Zeker als ze zo mooi zijn uitgevoerd als deze.
Ik heb hem bij mijn favorieten gezet.
20-02-2009 om 21:46
geschreven door Richard Heijster
30-12-2008
Proficiat
Kwam hier toevallig terecht, plaatste je blog dadelijk bij mijn favorieten.
Beschik over nogal wat documentatie als oud verzamelaar.
Je verneemt nog wel wat van me
Jan
www.bloggen.be/hertenman
30-12-2008 om 02:06
geschreven door jan
11-11-2008
Soldaat Leon JAECQUES 5e & 6e Jagers te voet 1910 - 1920 vier jaar in de loopgrachten verbleef bij rust vooral in HONDSCHOTE & ALVERINGEM
Zeer prachtige website. Ik zelf ben geboren in ALVERINGEM 1925 en verbleef er tot mijn 10e jaar !We verhuisden in 1935 naar TORHOUT.Mijn
eigen vader vocht er de ganse 4 jaar aan het ijzerfront en had er ALLE VUURKRUIZEN .Hij vocht er o.a. met de "BAJONET au CANON" tot 10 maal toe aan de Tervatebrug ! OOK DE SLAG OM PASSENDALE in 1917 was het "BAJONET au CANON" 15 maal op en af .Hij bleef er slechts nog met 'n 25 man over van z'n ganse regiment 6e Jagers te voet ! Ik bezit nog 'n vijftal "zeer vergeelde" foto's van hem en zijn kameraden o.a. in de "BOYAU de la MORT" Zijn huwelijk in 1918 in HONDSCHOTE gekleed met het "UNIFORM "zonder de gallons natuurlijk, van z'n MAJOOR waar HIJ ordonnans van was sedert 1914! PROFICIAT voor de moed onze eigen "VLAAMSE"jongens ook eens in de KLAPROZEN te zetten! Als WE de T.V. en onze MEDIA moeten geloven , krijgt men zowaar de indruk dat onze "vlaamse" jongens , weliswaar voor 85% onder FRANSTALIG bevel, nooit heben moeten vechten . Men spreekt steeds maar weer van de BRITSE GEMENEBESTSOLDATEN (noot: met alle respect trouwens) en men vergeet veelal dat ook ONZE VLAAMSE jongens naast de zovele andere nationaliteiten hun deel hebben moeten vechten, ten koste van meestal ook van hun leven ! Ik ben wellicht een van de laatsten die nog uit eerste bron alles kan vertellen en "bewijzen"!Ook in onze SCHOLEN is men veelal ontwetend over dit feit en de bloedige strijd van onze VLAAMSE jongens in de "SLIJK en BLOED "loopgrachten.
Ook wij , zijn kinderen , zijn aan de tweede wereldoorlog 1940-1945 niet ontsnapt.....Mijn oudste broer ...geb 1919 was in 1940 reeds 'n jaar in (verplichte) militaire dienst en dus OORLOG....Krijgsgevangene. Mijn
2e oudste broer was "JEZUIET" en moest in 1941 reeds onderduiken we-
gens het helpen van "JODEN"! Ook ik moest de benen zien te nemen wegens ons PASSIEF VERZET met de KAJ en de KSA waar ik de leiding van had. We vluchten samen naar ONBEZET FRANKRIJK (toentertijd nog)
bij onze MAMA'S familie om samen dan via SPANJE in de CANADA te geraken !We tekenden beiden (als VOLONTARY) bij het CANADIAN ARMY.....met alle gevolgen vandien...... 1944 landing.......dwars door FRANKRIJK.........Ardennenslag........De HEIMAT tot aan de ODER en in 1946 .....beiden naar HUIS ! afgelopen en of WE BLIJ WAREN ! Maar .......verders praten WE daar liefst NIET over! Mijn broer JEZUIET vertrok dan reeds in 1950 terug weg naar INDIA als JEZUIET-PRIESTER MISSIONARIS (voor 't leven) en HIJ IS ER NOG.! Voila, in telegramstijl wat de oorlog allemaal teweeg brengt. Ik zou zeggen ...A.U.B .NOOIT maar A.U.B NOOIT MEER OORLOG ! Leve de VRIJHEID en DE VREDE ! Maar laat 'n VOLK zijn VOLK zijn aan CULTUUR /TAAL/en z'n eigen VRIJHEID !Wees SOLIDAIR en doe niemand ONRECHT aan maar laat ons als broers en zussen de wereld opbouwen zonder JALOERSHEID en of HEBZUCHT! Verbeter de WERELD ...BEGINNEN WE MET ONS ZELVEN !
PROFICIAT.......en doe zo voort ....GEEF ONZE JONGENS verder WAAR ZE RECHT OP HEBBEN , JULLIE ZIJN , NAAR MIJN GEVOELEN , ZEER GOED BEZIG ! getekend.....Henri JAECQUES. henri.jaecques@gmail.com
11-11-2008 om 20:08
geschreven door Henri JAECQUES
05-11-2008
Oeren, 11 november 2008
Spamberichten worden onmiddellijk gewist en de inzender wordt onherroepelijk geblokkeerd.
Bent u een afstammeling, een verwante, of zelfs een ver familielid van een gesneuvelde die begraven ligt te Oeren? *** Hebt u bijkomende informatie over een gesneuvelde?
Wilt u een berichtje achterlaten dat iedereen kan lezen? *** Spam wordt onverbiddelijk gewist.
Het kerkhof te Oeren is wellicht de meest pittoreske Belgische militaire begraafplaats. Ze is immers gelegen rond het kerkje uit de 16de eeuw. In Oeren richtte het Belgische leger tijdens de oorlog kantonnementen in voor troepen op halve rust. Vermoedelijk werden de eerste doden er begraven vanaf 1915.
Werk mee aan dit blog! Beoordeel ons blog. Doe mee aan de poll.
Last Post
Oorspronkelijk werd de Last Post gespeeld als afsluiting van de dag, tijdens de inspectie van de posten. Tegenwoordig wordt de Last Post vooral gebruikt bij militaire herdenkingen en begrafenissen. Sedert 24 juli 1927 wordt iedere avond om 20.00 uur onder de gewelven van de Menenpoort te Ieper de “Last Post” geblazen als eerbetoon aan de honderdduizenden gesneuvelden. De Last Post wordt geblazen door de klaroenblazers van het stedelijk brandweerkorps van Ieper.
Oeren is een plaats en deelgemeente van Alveringem, gelegen in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Oeren ligt in de Westhoek aan de Lovaart. Oeren was een zelfstandige gemeente tot in 1971 en werd toen aangehecht bij Alveringem. Het landbouwdorp heeft geen echte dorpskern, maar bestaat uit de voormalige parochiekerk en enkele verspreide hoeven. De kleinste deelgemeente van Alveringem heeft een oppervlakte van 2,89 km². Oeren verloor in 2008 twee inwoners en telt er nu nog 51 (toestand per 31 januari 2009).
De kollebloemen van Vlaanderen
Vlaanderens hart bloedt in zijn kollebloemen open, tussen de kruisjes door, die, rij naast rij geplant, het simpel teeken zijn, waaronder wij steeds hoopen, dat onze milde dood de vree werd voor dit land.
Bij rooden dagerad volgden wij in het blauwe den zoeten leeuwerik, wiens jubel werd gestoord door schroot en vloek en klacht. Tot men ons kwam houwen en op dit Vlaamsche veld ons streven werd gesmoord.
Gij, die nu na ons leeft, wij reiken u de toortsen, verheft ze naar het licht, elk roepe een nieuwen held: verbreekt gij onze trouw, dan wordt in wreedste koortsen ons 't heilig verbod te slapen in dit veld: in elken kollebloem zouden wij blijvend bloeden! In Vlaanderens velden
In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen Tussen de kruisen, rij aan rij die onze plek aangeven; en in de lucht vliegen leeuweriken, nog steeds dapper zingend ook al hoor je ze nauwelijks te midden van het kanongebulder aan de grond.
Wij zijn de doden. Enkele dagen geleden leefden we nog, voelden de dauw, zagen de zon ondergaan beminden en werden bemind en nu liggen we in Vlaanderens velden
Neem ons gevecht met de vijand weer op: Tot u gooien wij, met falende hand de toorts; aan u om haar hoog te houden Als gij breekt met ons die sterven zullen wij niet slapen, ook al bloeien de klaprozen in Vlaanderens velden.
“Waar is nu toch mijn arme man? ‘k Verga van angst! Ik sterf ervan! Ach! wat verschil bij’t voor’ge jaar! We zaten hier zoo blij te gâar. Bij ’t wiegsken van ons jongste kind. En nu zoover door sneeuw en wind. En vorst…en dan! … Och God! Och God! Heb meêlij met mijn bitter lot!"
uit "Uit het Hart"
’t Sneeuwvlokje
Weer daalt de sneeuw in dikke vlokken neder In de enge hut, gezeten bij den haard Wiegt de arme vrouw haar lieve wichtje teder; ’t Heeft buur en vriend zich al bij ’t vuur geschaard. Is alles stil... een ieder schijnt de droomen, Elk vraagt zich af: “men hoort geen Pieter meer, Waar blijft hij toch, wat is hem overkomen?” Helaas! Hij ging en nummer keert hij weer!
Refrein: Daal, koude veder, Op aarde neder, Daal, blanke sneeuw, als troosting voor ’t verdriet! Ja, dekt de graven Van al die braven Die op het veld den eeuw’gen slaap geniet.
Weer daalt de sneeuw, de vlokken volgen elkander, Leest Rosa in haar woning ’n vroeg’re minnebrief Van hem die door de grillen van een ander Op ’t slagveld stierf –haar een’gen minnaar lief-. Bij ’t minst gerucht verschrikt zij, angstig luist’rend, Doch nutteloos, haar treuren helpt niet meer; En d’arme meid, zij stierf, zijn namen fluist’rend: “Vaarwel mijn vriend! Gij ook keert nimmer weer!”
Refrein
Weer daalt de sneeuw.. en als een zinnelooze Dwaalt Lena rond, wanhoopend, ongetroost; “Waar”, roept zij steeds, “Waar schuilt de laffe booze Die me ontnam de vader van mijn kroost?” Doch niet een straal van hoop strekt haar ten rade Haar kleinen zelf begrijpt de moeder zeer Zij schreien ook, en vragen na hun vader, Hij stierf op ’t slagveld, nimmer keert hij weer!
Refrein
Nog daalt de sneeuw... en vijf gemeene moorders Voert men naar ’t somb’re strafuitvoeringsplein, Zij waren eens de vuur’ge rustverstoorders Hun straf bereid omdat het schurken zijn. Zij die weleer voor ’t recht te velden trokken Tot ’s menschen heil, waren zij eens de tolken; Zij vielen ja, doch moedig onverschrokken Met d’heil’ge kreet voor Vaderland en Volken!
Refrein
Lied van de vrede
Kanongebulder en straatgezang. In een vuile stadsregen fiets ik door de straten, helder in 't licht van de schitterende uitstalramen. Gelaten doe ik onverpoosd mijn fietsschel gaan, en kronkel ik tussen soldaten, bourgeois en parvenu's onder glimmende paraplu's als uitgespreide vlerken van vledermuizen. Tegen de gevels van de huizen in de halve duisternis, mat van 't regenwalmen, slaan de golvende galmen uit het tumult van de vredevierende stad.
Op de grote mart, onder bengalese verlichting van de katedraaltoren, en de elektriese lampions van het kiosk, getemperd door neteldoeken regen, speelt de muziek van het tweede lansiers marseillaisen en brabanconne's, meegezongen met vervrongen mond door eene oude patriot naast me, met groenomrande brokkeltanden.
O de psyche van dat volk te voelen in de regenavend. Hoor het juichen, hoor het joelen! en 't klapperen van de natte vlaggen langs de gevels.
De nooit rustende psyche van dat volk staat bloot en massaal als een grazende koe, die maalt en herkauwt, nooit moe de wijde wei verslindend poot vóór poot. De oproerige psyche van dat volk hangt boven en in de stad, maar in de zijsteeg, die ik binnenzwenk en waar het ruikt naar ammoniak, komen de kreten verdoven en zit het weer in zijn dageliks pak.
Mijn schel blijft rustig en ik word door de laatste straten gewiegd op het stille druipen van de regen - hitteverdrijvende betting op deze straten - en 't monotone ruisen van de ketting.
Nu is de laatste lantaren voorbijgeschoven. Vóór me ligt de landelike weg. Nog even komt gerekt bazuingeschal kreunend verdoven, en ver klokkegelui sterft weg. als de klank van een vingertik tegen kristal. Nog even klinkt in mijn oor de stem van het oudje met de groene tanden.
Vóór me ligt de landelike weg, niet zichtbaar in de zwarte korelanden, niet hoorbaar in het vreedzaam ruisen van de regen. Mijn hand die schelt haakt soms in de doornen van een heg. Ik voel de weg, geleid door 't licht - als uit de duimpjessprook onder de tinnen van een verwijderd dorpskasteel... 't Is leeg! 't Is goed. Is 't niets hier niet zoveel... zoveel... En schellend fiets ik de vrede binnen...
Uit: G. Burssens - Liederen uit de Stad en uit de Sel (Nederlandsche Boekhandel - Antwerpen - 1920)
De IJzer
Eerbiedig opgedragen aan Z. M. Koning Albert
Ik weet een klein, een klein Rivierken, Rivierken in het Vlaamsche Land: 't Is krom en slom, maar wijkt geen zierken Hoe 't aan zijn oevers spookt en brandt. Het komt voor eigen Vrijheid uit: 't Rivierken weert, 't Rivierken stuit Den vloed van vuur, van grauw venijn Der duivels van den Rijn.
Dat klein Rivierken is zoo Hoezee! 't Rivierken is de IJzer!
Ik weet een klein, een klein Soldaatken, Soldaatken in het droeve oord... 't Rivierken is zijn trouwe maatken; Soldaatken wordt het hart doorboord... Rioeit op zijn graf een bloemken teer, Soldaatken leeft in 't bloemken weer, En brengt zijn Landjen nog een groet Met 't bloemken van zijn bloed.
Dat klein Soldaatken is zoo groot! Hoezee! 't Soldaatken van den IJzer l
Ik weet een Koning van klein Landje, Ik weet een kleine Koningin. Hun beeltnis straalt er op elk santje, En 't santje straalt elk harte in... De Koning en zijn Vrouwelijn, Ze waken bij 't Rivierken klein, Ze waken met 't Soldaatken mijn .., En als hij valt, ze planten 't kruis, En weenen stil in 't Duinenhuis, En plukken later 't Bloemken rein, En vlechten 't Bloemken rood en schoon In eene wondre Vrijheidskroon: Voor 't Land, als 't Land weer vrij zal zijn!
Die Koning en die Koningin! Wat zijn ze groot! Hoezee! de Vorsten van den IJzer!
J. De Maegt - juni 1918
Anton van Wilderode uit de bundel: "Zachtjes, mijn zoon ligt hier" Facet 1988
Bij avondschemer is hij uitgedragen haastig en stil als werd hij weggeroofd; de zachtste klok snikte driemaal gedoofd alsof driemaal een deur dichtviel met doffe slagen.
Achter zijn uitvaart staan de zuivere dagen des zomers puilende van groen gereed om met zacht gras, traag als het menselijk leed, de plek te dempen die zijn naam zal dragen.
