Voor moederkesdag zijn we naar de Ardennen gereden,het was er een beetje fris en smosregen ook,de Ourte stond ook al heel hoog.Enorm veel volk,vanalles te doen zoals in Antwerpen.Fototoestel steeds paraat,ben juist zo een rondlopende witte jananees,clic,clik.tot plezant. Dit is kasteel van La Roche,waren net wat te moe geworden omnaar boven te gaan.
Gisteren met het klein demo tentoonstellingske was het niet zo gaaf.Had alles netjes in dozen verpakt en geladen op een onderstel van een caddie,het ging zo al wat moeilijk,mijn man zei "zet dat wat scheef of die dozen vallen om"ik dacht"och zo"n vaart zal het wel niet lopen,vergeet dat maar,keerde mijn rug even om en lapdaar gingen mijn dozen de vlakte op.In een van de omgevallen dozen zaten mijn slaschalen,fruitschalen in keramiek,dus alles stuk gevallen,al dat werk zo in stukjes,ja,wie niets doet kan niets mis doen.
In het atelier zijn we allemaal hard aan het door werken voor onze werkstukken op tijd klaar te krijgen,want 24 sept.a.s. is het een Rakubak,daar zal ik als de stukken in raku zijn gebakken wel laten zien.We moeten er op tijd aan beginnen rekenschap te houden met de droogtijd en de eerste bak dan kan de rakubak pas gebeuren.
Heb een hele reeks foto's genomen dat was het waard en als afsluiter,de kleine meid hoog en droog zat ze water te spuiten naar de kijkers,ze had er veel plezier en schaterde van het lachen.
Hier is niks normaal,geeft niet want tegenwoordig is abnormaal toch normaal.Het was tijd op te gaan slapen en zag ons mouche niet,zoeken en denk die kan toch niet weg.Waar vond ik madammeke!Was toch zeker in chanel de poes haar wasmand gekropen.Hier is alles averrechts,soms ligt chanel in mouche haar mand en nu dit.Gelachen dat ik heb gedaan,vlug mijn fototoestel gaan halen en geluk had ik, kon nog net een fotoke nemen.
Pret hebben we zeker gehad, dit komt van mezelf. Al ben ik geen schoonheid en niet rijk, toch kan ik genieten van het nog kind zijn in mij. Lachen of niet ermee, mij geen zorg,want ik weet, een klik en men is er geweest,dan verdwijnt het leven in het niets.
Wat zeker het bezoeken waard is te Doel,het hooghuis,gebouwd 1645 met nog de echte Vlaamse Tegels aan de schouw,nog voor het Delft's kwam.Trouwens Doel was eerst een eilandje,al die geschiedenis word er u uitgelegd en rondgeleide door een vriendelijke mevrouw die u gratis te gids staat.
We waren aangekomen in Doel,jaren en jaren was het geleden dat ik er nog geweest ben en wees gerust,ik schrok.Het eens zo vrolijke Doel treurt. Al woon ik daar niet,kan me niet inbeeden dat Doel weg zou zijn.Doel heeft eens steeds een functie gehad.
Vlijtige handjes
Gisteren met het klein demo tentoonstellingske was het niet zo gaaf.Had alles netjes in dozen verpakt en geladen op een onderstel van een caddie,het ging zo al wat moeilijk,mijn man zei "zet dat wat scheef of die dozen vallen om"ik dacht"och zo"n vaart zal het wel niet lopen,vergeet dat maar,keerde mijn rug even om en lapdaar gingen mijn dozen de vlakte op.In een van de omgevallen dozen zaten mijn slaschalen,fruitschalen in keramiek,dus alles stuk gevallen,al dat werk zo in stukjes,ja,wie niets doet kan niets mis doen.
Eeen leuk en aangenaam W.E.
