Nippend aan een glas gin dacht ze aan het begin
Ze nam een ferme slok en dacht terug in wrok
Mijmerend over toen ze was nog zo groen
Verliefd, verloofd, getrouwd gelovend in samen oud
Na nog een glas denkend aan hoe het was
Denkt ze nog steeds met spijt ik raakte hem kwijt
Ze was nog een kind haar minnaar, haar vriend
Dromend, eeuwige trouw hij maakte haar tot vrouw
Ze werd moeder van hun kind
Toen kwam dat loeder hij was verblind
Hij heeft haar bedrogen hij heeft haar belogen
Ze kon het niet meer aan is bij hem weggegaan
Zijn Pretty Woman Was ze niet meer
En dat deed zeer voorbij alles is voorbij
Hun meisje is nu groot hij is al dood
Heelt de tijd, echt alle wonden ?
Dronken van de gin sliep ze in
Even vergeten Even niks meer weten.

Een verhalend gedicht over een verbitterde oude vrouw,
die haar eerste liefde nog steeds niet is vergeten