Ik geef het toe, het zal me: spijten;

Maar ze horen toch bij mij: die stommiteiten

Ik ben niet slim, niet berekend of voorzichtig,

Ik leef maar raak en ben nog niet evenwichtig:

Want ik roep ze op, en spreek ze aan; soms kan ik zo uren doorgaan; en toch is spreken met die entiteiten: een deel van mijn bestaan;

En als ik dood ben, spook ik met hen mee: want dan zijn we allen saam---

Niets dan geesten:

Gezinshelpster

Toen we haar het meest nodig hadden, was ze daar,

Steeds met borstel, zeem en stoffer, maar vooral met liefde,

Liefde voor t’gezin:::: van joken

Wanneer ziekte ons trof, waren we niet alleen, zelf de kinderen en ons poes,

Ook voor hen was niets teveel:::: voor joken

Niet alleen voor mijn gezin, maar ook voor 100 anderen, en toch lag ieder van ons apart, nauw aan t’hart::::, bij joken,

Zeker de bejaardekes, kon ze niet vergeten, zelf op reis maakte ze plannen,

Plannen voor ons allen,:::: dat joken,

Hoe we haar moeten danken, t’is moeilijk te bedenken, met een geschenkje,

Of met bloemen, ons is ze daar steeds mee voor,:::: ja joken

Doch diep in ons hart heeft ze een plaatswaar, ook, na vele jaren,

Haar vrolijkheid, gedienstigheid door niemand vergeten word ::::   lief joken,

Ik schrijf dit alles hier, eenvoudig op papier, want steeds gaan mijn gedachten naar haar, van wie ik op korte tijd, zoveel heb leren houden:::: van joken,

van mij