de nagelbijter


Aanhoort het noodlot fel en wreedxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Van een kind dat op zijn nagels beet

Een kind dat tot zijn eigen schade en schande

Stukjes van zichzelf opat, en in zijn onverstand vergat

Dat, als de eerste happen smaken; men aan zichzelf verslaafd kan raken

Zo vergaat het menig kind, dat zichzelf zo lekker vindt

Ook het kind uit dit verhaal, genoot zo van zijn eigen maal,

Dat het verder alle dagen, in extase door bleef knagen,

Reeds was het kwaad niet meer te stoppen, reeds kloof hij aan zijn vingertoppen,

En zette weldra ook zijn tanden: in de stompjes van zijn handen

En tot ontzetting van zijn ouders, in zijn bovenarmen en zijn schouders

Voldaan keek hij toen in het rond, en sprak met een overvolle mond,

IK VIND MEZELF?ALS HET U Wilt WETEN

GEWOON EEN KIND OM OP TE VRETEN

En hief alweer een been omhoog, en knabbelde aan zijn eksteroog,

Men hoorde hem vraatzuchtig smakken op de pezen van zijn hakken

K’zag hem zalig de ogen sluiten: toen hij beet kreeg aan zijn kuiten

Reikhalzend happend naar zijn dij: helaas hij kon er niet meer bij

En is zienderogen afgenomen, en van honger omgekomen; heel duidelijk is hier de moraal; WORDT NOOIT JE EIGEN KANIBAAL