Vroeger had nagenoeg elke parochie een eigen Kermis met alles erop en eraan.Toen in de negentiende eeuw nijverheid en industrie veel arbeiders en arbeidsters te werk steldden leidden die talrijke kermissen tot veel onwettige afwezigheden op de werkvloer.Om een eind te stellen aan die plaag staken de stedelijke autoriteiten en de patroons de koppen bij elkaar en beslisten dat er voortaan één feestperiode voor het ganse Gentse grondgebied zou gelden.De regel was dat in die feestperiode 21 juli moest vallen, omdat de nationale feestdag sowieso een vrije dag was. In 1936 werd één week betaald verlof voor alle werknemers ingevoerd en velen trokken er met de trein of met de fiets op uit.De belangstelling voor de Gentse Feesten begon te tanen om na de oorlog verder af te kalven. We moeten wachten op het begin van de jaren zeventig en Walter De Buck die bij Sint-Jacobs de wedergeboorte van De Gentse Feesten,nieuwe stijl op gang bracht.Het was de tijd van het orkest Eddy De Lat op het Laurentplein, het jazz orkestje in de Bennesteeg,krachtpatser John Massis op de koornmarkt en het gezelschap Romain De Coninck in de Minardschouwburg dat optrad tijdens de Feesten, de tijd dat 75 procent van de feestgangers rasechte Gentenaars waren.Sindsdien namen de Feesten steeds meer uitbreiding en kwamen steeds meer mensen van buiten Gent naar de Arteveldestad feestvieren. Aan allen goeie Feesten!!!
