De bloei loopt op zijn einde, maar zelfs nu hebben de waterlelies nog hun eigen schoonheid. De gele bloempjes maken plaats voor verweerde bladeren vol patronen van de natuur – ook vergankelijkheid kan fotogeniek zijn.
Met ICM ((Intentional Camera Movement) vastgelegd, verandert het landschap in een impressionistisch doek. De verticale beweging geeft het beeld een schilderachtig en bijna abstract karakter, waardoor het lijkt op een impressionistisch schilderij zoals Monet het had kunnen schilderen: niet de details, maar de poëzie van licht en gevoel.
Tweede foto uit een reeks groen ondanks de droge zomer. Dit landschap blijft frisgroen: waterkant vol struiken, een maïsveld erachter en populieren die waken langs de horizon.
Ondanks de droge zomer laat de natuur zien hoe veerkrachtig ze is. Langs het water staan de rietkragen nog stevig overeind en drijven de groene bladeren van de waterlelies rustig aan het oppervlak. Planten in en rond het water houden het langer vol in warme periodes, waardoor dit stukje natuur zelfs na een droge tijd nog fris en levendig oogt.
De komende dagen volgen meer foto’s die laten zien hoeveel groen er nog steeds te vinden is in onze natuur.
Soms ligt de schoonheid in het kleine, bijna onopgemerkte. Deze vlieg, gevangen in een spel van licht en schaduw, lijkt op het eerste gezicht misschien een alledaags insect. Maar met de juiste lens en het juiste moment wordt het een portret vol karakter. Macro-opnames als deze vragen om geduld en precisie, maar belonen met een blik op de kleine wereld die normaal onzichtbaar blijft.
Temidden van het feestgedruis viel deze man me meteen op: stijlvol in zijn kleurrijke pak, beschut onder een zwarte paraplu. Een klein moment van flair dat perfect past bij de levendige sfeer van de Patersholfeesten.
Tussen de eeuwenoude gevels van Gent loopt zij in haar eigen ritme. Haar kleuren brengen leven in het oude straatbeeld, alsof verleden en toekomst elkaar in dit ene moment raken.
Tijdens de jaarlijkse Patersholfeesten in Gent brengen straatmuzikanten en artiesten op kleine podia overal in de wijk een unieke sfeer tot leven. Wat me raakte tijdens de Patersholfeesten was dit intieme tafereel: een oude violist, verdiept in zijn spel, omringd door het geroezemoes van een zomerse dag. Terwijl de straat vol leven en beweging was, hing hier even een andere tijd – vastgelegd in zwart-wit, waardoor de lijnen, schaduwen en gezichten nog sterker spreken. Kleine momenten die groots aanvoelen.
Tijdens de Patersholfeesten in het hartje van Gent liet ik me meevoeren door de levendigheid van de straat. In dit moment, gevangen in zwart-wit, zag ik hoe de chaos van kraampjes en mensen één geheel werd. Het licht viel op de oude gevels, de contrasten tekenden de gezichten en bewegingen scherp af. Voor mij is dit een foto die niet enkel toont, maar ook ademt wat het Patershol zo bijzonder maakt.
De stilte na zonsondergang in Blankenberge. Vanaf de golfbreker keek ik hoe het laatste licht de lucht zacht paars en oranje kleurde, terwijl de Pier langzaam haar eigen gloed kreeg. Een moment waarin rust, lijnen en licht samenkomen – een waardige afsluiter van mijn reeks aan de Belgische kust.
De zee kleurde rood, de lucht brandde in tinten oranje en vuur. Soms hoef je niet verder te reizen dan ons eigen strand om pure magie te zien. Wat ik zo bijzonder vind aan een zonsondergang aan zee, is dat geen twee avonden ooit hetzelfde zijn. Elke keer schildert de natuur een nieuw kunstwerk – soms zacht en dromerig, soms krachtig en intens zoals dit.
Deze foto van de Deep Seapal heb ik genomen vanop het balcon van het vakantieappartement, het is een catamaran van 19 meter lang en 6 meter breed, geschikt voor ondiepe wateren (nearshore). Het schip heeft een open achterdek en is uitgerust met een zogenaamd moonpool en brackets, waardoor het geschikt is voor multidisciplinaire onderzoeken. De apparatuur aan boord kan per project worden aangepast aan de lokale omstandigheden en klantwensen. In de ahtergrond ziet u de windturbines op de Noordzee.
Op de pier in Blankenberge voel ik de rust van de zee. In zwart-wit lijkt alles eenvoudiger. Hier kan ik loslaten en mijn creativiteit vrij laten stromen.
Deze foto heb ik genomen vanuit een andere hoek van de vernieuwde wandelpromenade die naar de Pier in Blankenberge leidt. De strakke betonnen lijnen leiden naar de Pier, met de kalme zee op de achtergrond, wat de plek een moderne en rustgevende uitstraling geeft. Het lijkt een ideale plek om even te ontsnappen, de zeelucht in te ademen, en te genieten van de natuur.
Vanaf de Belgium Pier kijk ik uit over zee en strand. De golven rollen naar het brede strand, de duinen liggen rustig op de achtergrond en boven mij drijven grote wolken voorbij. In de verte zie ik Zeebrugge liggen.
Drie zeilboten varen rustig over een kalme, blauwgekleurde zee. De lucht en het water lopen bijna in elkaar over, waardoor de witte zeilen extra opvallen. Er is veel open ruimte in het beeld, wat een gevoel van rust en eenvoud geeft.
Zwart-wit opname van bandensporen van de redderstruc op het strand. De hoge contrasten benadrukken de structuur van het zand en de herhalende, vloeiende lijnen. Licht en schaduw vormen samen een grafisch ritme dat in kleur minder krachtig zou zijn. Een vluchtig kunstwerk, uitgewist zodra de dag begint.
De zon is net onder en de lucht kleurt zacht roze en paars. Het strand is rustig, alleen een paar mensen in de verte, de zee klinkt gedempt op de achtergrond, terwijl de avond langzaam overneemt.
Ik trof deze groep meeuwen op een zandbank, precies op het moment dat de zon het water goud kleurde en de donkere natte delen van het strand contrasteerden met de warme gloed van de ondergaande zon.
Al wandelend tussen de duinen in Blankenberge, zag ik door het wuivende duingras dit uitzicht: de duinen, het strand en de zee. In de verte gleed een kitesurfer speels over de golven, terwijl op het strand een wandelaar met zijn hond rustig voorbij trok.
Deze foto maakte ik aan de Noordzee in Blankenberge, op een avond waarop de lucht zichzelf langzaam in vuur en vlam zette. De kleuren waren zó intens, zó vloeiend, dat ik wist: dit wil ik anders vastleggen. Niet scherp, niet statisch — maar in beweging.
Met Intentional Camera Movement (ICM) probeerde ik het gevoel van dat moment te vangen. Het lijkt misschien simpel: je beweegt je camera terwijl je afdrukt. Maar niets is minder waar. Het vraagt veel oefening om net de juiste beweging te maken, in het juiste tempo, met de juiste belichting. En eerlijk? Vaak mislukt het. Maar soms… valt alles samen.
Voor mij zit in deze foto precies dat wat ik voelde: rust, verwondering, en de eindeloze ruimte van zee en lucht die langzaam in elkaar overvloeien. Een schilderachtig beeld, ontstaan uit pure fotografie en een beetje durf.
Vanaf een iets hoger standpunt keek ik uit over de vloedlijn, waar mensen zich verzamelden aan de rand van de Noordzee. De zon stond laag, net boven de horizon, en wierp lange schaduwen. Het zachte, warme avondlicht gaf de scène iets tijdloos. Ik drukte af op het moment dat de rust voelbaar was. Dit zijn de momenten waarvoor ik mijn camera meeneem: niet altijd om het perfecte plaatje te maken, maar om te bewaren wat je anders alleen maar even voelt.
Op een grijze ochtend stond ik op de Pier van Blankenberge. Toen zag ik deze meeuw een duik nemen in zee op zoek naar voedsel. Het licht was zacht door de bewolkte hemel – perfect om te fotograferen zonder harde schaduwen.
"Meeuwen zie je overal aan zee, maar als je echt kijkt, zie je hoe sierlijk en doelgericht ze bewegen.
Tijdens een rustige wandeling op het strand van Blankenberge viel mijn oog op deze zilvermeeuw. Dit is een van de meest voorkomende meeuwen langs de Belgische kust, herkenbaar aan zijn grijze rug, witte kop en borst, en de gele snavel met een rood vlekje. Het licht was zacht, en de vogel liep precies waar land en zee elkaar raakten. Geen spektakel, geen haast.
Even blijven staan na zonsondergang… Het blauwe uurtje stelt nooit teleur. De lucht kleurde nog prachtig oranje terwijl de rust over zee viel. Zo’n moment waarop je even helemaal stil wordt. Altijd weer bijzonder om mee te maken.
Deze foto maakte ik tijdens een paar uurtjes rondzwerven op het strand, op zoek naar interessante beelden voor een fotoshoot. Het was laag tij, en de meeuwen verzamelden zich rond de achtergebleven plassen in het ribbelige zand. De combinatie van licht, water en structuur viel meteen op. In zwart-wit komt de rust en het patroon in het landschap nog sterker naar voren.
Wanneer de zon zich net heeft teruggetrokken achter de horizon en de lucht zich kleurt in diepe blauwtinten, komt de Belgische kust tot rust. Deze foto werd genomen in Blankenberge, wanneer het daglicht langzaam overgaat in de nacht en de laatste zonnestralen weerspiegeld worden in de ramen van de appartementsgebouwen langs de zeedijk.
De stille strandvlakte en de plassen op het natte zand vangen het laatste licht en zorgen voor een serene sfeer — een moment van stilte tussen het levendige dagtoerisme en de aankomende nacht.
Ik ben Martin
Ik ben een man en woon in Lievegem (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, sport.
Ik pin mij niet vast in één genre fotografie, ik noem mijzelf een universeel hobby fotograaf maar mijn voorkeur gaat toch naar natuur en straatfotografie.
Ik ben Martin