De zon is net onder en de lucht kleurt zacht roze en paars. Het strand is rustig, alleen een paar mensen in de verte, de zee klinkt gedempt op de achtergrond, terwijl de avond langzaam overneemt.

.

Ik trof deze groep meeuwen op een zandbank, precies op het moment dat de zon het water goud kleurde en de donkere natte delen van het strand contrasteerden met de warme gloed van de ondergaande zon.



.

Al wandelend tussen de duinen in Blankenberge, zag ik door het wuivende duingras dit uitzicht: de duinen, het strand en de zee. In de verte gleed een kitesurfer speels over de golven, terwijl op het strand een wandelaar met zijn hond rustig voorbij trok.

.

Deze foto maakte ik aan de Noordzee in Blankenberge, op een avond waarop de lucht zichzelf langzaam in vuur en vlam zette. De kleuren waren zó intens, zó vloeiend, dat ik wist: dit wil ik anders vastleggen. Niet scherp, niet statisch — maar in beweging.

Met Intentional Camera Movement (ICM) probeerde ik het gevoel van dat moment te vangen. Het lijkt misschien simpel: je beweegt je camera terwijl je afdrukt. Maar niets is minder waar. Het vraagt veel oefening om net de juiste beweging te maken, in het juiste tempo, met de juiste belichting. En eerlijk? Vaak mislukt het. Maar soms… valt alles samen.

Voor mij zit in deze foto precies dat wat ik voelde: rust, verwondering, en de eindeloze ruimte van zee en lucht die langzaam in elkaar overvloeien. Een schilderachtig beeld, ontstaan uit pure fotografie en een beetje durf.

.

Vanaf een iets hoger standpunt keek ik uit over de vloedlijn, waar mensen zich verzamelden aan de rand van de Noordzee. De zon stond laag, net boven de horizon, en wierp lange schaduwen. Het zachte, warme avondlicht gaf de scène iets tijdloos.
Ik drukte af op het moment dat de rust voelbaar was. Dit zijn de momenten waarvoor ik mijn camera meeneem: niet altijd om het perfecte plaatje te maken, maar om te bewaren wat je anders alleen maar even voelt.



.

Op een grijze ochtend stond ik op de Pier van Blankenberge. Toen zag ik deze meeuw een duik nemen in zee op zoek naar voedsel.  Het licht was zacht door de bewolkte hemel – perfect om te fotograferen zonder harde schaduwen. 

"Meeuwen zie je overal aan zee, maar als je echt kijkt, zie je hoe sierlijk en doelgericht ze bewegen.

.

Tijdens een rustige wandeling op het strand van Blankenberge viel mijn oog op deze zilvermeeuw. Dit is een van de meest voorkomende meeuwen langs de Belgische kust, herkenbaar aan zijn grijze rug, witte kop en borst, en de gele snavel met een rood vlekje. Het licht was zacht, en de vogel liep precies waar land en zee elkaar raakten. Geen spektakel, geen haast. 



.

Even blijven staan na zonsondergang… Het blauwe uurtje stelt nooit teleur.
De lucht kleurde nog prachtig oranje terwijl de rust over zee viel. Zo’n moment waarop je even helemaal stil wordt.
Altijd weer bijzonder om mee te maken.



.

Deze foto maakte ik tijdens een paar uurtjes rondzwerven op het strand, op zoek naar interessante beelden voor een fotoshoot. Het was laag tij, en de meeuwen verzamelden zich rond de achtergebleven plassen in het ribbelige zand. De combinatie van licht, water en structuur viel meteen op. In zwart-wit komt de rust en het patroon in het landschap nog sterker naar voren.



.

Wanneer de zon zich net heeft teruggetrokken achter de horizon en de lucht zich kleurt in diepe blauwtinten, komt de Belgische kust tot rust. Deze foto werd genomen in Blankenberge, wanneer het daglicht langzaam overgaat in de nacht en de laatste zonnestralen weerspiegeld worden in de ramen van de appartementsgebouwen langs de zeedijk.

De stille strandvlakte en de plassen op het natte zand vangen het laatste licht en zorgen voor een serene sfeer — een moment van stilte tussen het levendige dagtoerisme en de aankomende nacht.

.