roofdieren maar katachtigen in het bijzonder

Aziatische leeuw (P.l. persica)

De deelstaat van India is vermaard om een andere grote katachtige, de Aziatische leeuw. Wereldwijd zijn er nog maar ongeveer 320 van over, en allemaal leven ze in en rond de bossen van het Gir National Park. Dit dier kwam ooit overal in Noord-India voor, maar er is op zo'n grote schaal opgejaagd dat hij al vrijwel was uitgestorven toen beschermende maatregelen een langzaam herstel mogelijk maakten.

Amoerpanter (Panthera pardus orientalis)

De Amoerpanter leeft in Khasan, een regio tussen Vladivostok (Rusland) en de grens met China. Naar schatting leven er nog zo'n 40 Amoerpanters in dit gebied.

Een aantal jaren geleden is de Siberian Tiger Support Coalition opgericht. Deze groep hield zich allereerst bezig met de bescherming van de Amoer (ookwel: Siberische) tijger. Maar in hetzelfde gebied leeft ook de Amoerpanter. Ondanks de beschermende maatregelen in Rusland wordt deze grote kat, evenals de Amoertijger, nog steeds bedreigd door stroperij.

De Siberian Tiger Support Coalition zijn activiteiten heeft uitgebreid met de bescherming van de Amoerpanter. Sinds januari 1998 is een anti-stroperijteam actief in Khasan. Naast het uitbannen van de stroperij richt dit team zich ook op tellingen van Amoerpanters in dit gebied. Ondanks de beschermende maatregelen blijft stroperij een belangrijke bedreiging. Vandaar dat de anti-stroperij activiteiten van de Amur Leopard and Tiger Aliance (ALTA) zijn uitgebreid om de Amoerpanter beter te beschermen.

Stichting Tigris financiert ook bosbrandbestrijding en tellingen van de Amoerpanters met behulp van sporen in de sneeuw en camera-vallen die de dieren automatisch fotograferen. Stichting Dierentuinen Helpen steunt Tigris bij het financieren van de anti-stroperij brigades en bij de compensatie voor gedood vee.

Grijze vos (Urocyon cinereoargenteus)

De grijze vos heeft een overwegend grijze vacht met een witte buik. En op verschillende plaatsen heeft hij vaak rood-bruine tinten.

Met een grootte van 110 centimeter en een gewicht tot 6,5 kilo is hij groter dan de gewone vos. Hij heeft korte poten en net als de andere soorten een spitse snuit. De staart is mooi grijs en erg dik. De grijze vos is van alle vossensoorten degene die het beste in een boom kan klimmen.

De grijze vos komt voor in Zuid-Canada tot Midden-Amreika. De vos eet over het algemeen muizen, eekhoorns en insecten. Doordat hij in bomen kan klimmen wil de grijze vos ook wel kleine vogels en eieren uit nesten halen.

Verspreiding:
In het wild levende roofdieren zijn over de hele wereld verspreid, met de poolvossen van Groenland en de wilde katten van het sunamtarctische Marion Eiland als bewoners van de verst uiteen liggende biotopen. Wolven op de toendra, civetkatten in het regenwoud, otters in het water en vossen in de woestijn: zij zijn er zo vele voorbeelden van hoe de roofdieren zich aan alle belangrijke leefgebieden hebben aangepast. Iedere familie is wijdverspreid, en de hondachtige spannen wat dit betreft de kroon. Sommige soorten echter zijn door de mens ingevoerd in gebieden waar ze van oorsprong niet thuishoorden, veelal met rampzalige gevolgen: Indische ichneumons, die naar het Caribisch gebied werden gebracht om ratten te verdelgen, bleken hondsdolheid te verspreiden; wilde katten die op afgelegen eilanden zijn ingevoerd roeien de daar levende loopvogels uit; hermelijn en vossen die respectievelijk in Nieuw-Zeeland en Australie ingevoerd werden om de konijnenstand op peil te houden en voor de jacht, vormen een wezenlijke bedreiging voor de inheemse fauna. Een recente en intrigerende ontwikkeling in het gedrag van de roofdieren is dat ze geheel op eigen initiatief in stedelijke gebieden doorgedrongen zijn, De afvalhopen van het Midden-Oosten voor zien al sinds bijbelse tijden de jakhalzen van lekkere hapjes, stinkdieren en wasberen foerageren in de buitenwijken van Noord-Amerikaanse steden, en in de straten van Harar in Ethiopië worden regelmatig gevlekte hyena's gezien. Sinds de jaren zeventig zijn de roofdieren tot in de grote steden van Europa doorgedrongen; dassen hebben burchten gebouwd in Londen en Kopenhagen, en 's avonds worden er vossen waargenomen in de in straten van Stockholm, Kopenhagen, Parijs, Londen en nog vele andere steden. Om tot nu toe onverklaarbare redenen komen stedelijke vossen en dassen het meest voor in Groot-Brittannië; daarbij worden de vossen vooral in het zuidoosten en in de Midlands van Engeland gezien. In de bebouwde kom van Bristol worden de meeste dassenburchten in particuliere tuinen en stukjes bos gegraven. De dassen foerageren in gebieden die dertig tot tachtig hectare groot zijn. Hun voedsel is gevarieerd; ze eten onder andere regenwormen, die een belangrijke voedingsbestanddeel vormen voor sommige op het platteland levende dassen. Terwijl de plattelandsdassen zich, voorzover bekend, nogal strikt aan hun territorium houden, hebben de stadsdassen woongebieden die elkaar voor een groot deel overlappen. Rondom de universiteitsgebouwen van Oxford en door de hele stad verspreid, worden vaak vossen waargenomen. Het is de vraag wie het bekendst geworden is: de wijfjesvos die haar jongen grootbracht in een autofabriek in Oxford of de vossen die in Londen gezien werden op Trafalgar Square of Waterloo Station! De vossen in Oxford hebben woongebieden van gemiddeld 86 hectare, die alle mogelijke stedelijke leefmilieus omvatten: van tuinen bij rijtjeshuizen tot parken. De dieren vullen het normale voedsel van de plattelandsvos aan met hapjes van voedertafels voor kleinere, dierlijke verkeersslachtoffers. Slechts zelden halen ze vuilnisbakken leeg (hier zijn de boosdoeners meestal honden).