In september worden de druiven met de hand geplukt. Met een soort kniptang worde de trosjes afgeknipt en in mandjes gelegd, daarna brengt men ze samen in bakken die op hun beurt op de tractor geladen worden. Dan is het heel druk in die kleine dorpjes. Tractoren voeren af en aan. De geplukte druiven worden zo vlug mogelijk naar de persen gebracht.
We hebben de afgelopen tien jaar ontelbare keren de Champagnestreek bezocht. Vooral de kleine dorpjes zijn de moeite waard. Hierbij een fotootje van het dorpje CRAMANT. Cramant ligt in de "Cóte Des Blancs" waar we merendeel de Chardonnay druiven vinden. Cóte Des Blancs is één van de drie districten van de Champagnestreek. De andere 2 zijn de "Montagne De Reims" en de "Vallée De La Marne".
En dan begint het grote werk! De eerste in de rij is champagnehuis ABELE HENRI. Prachtige capsules. het zijn als ware kleine miniatuurtjes. Zie foto hiernaast. En zo volgt men verder het alfabet. Van Abelé Henri tot Zimmerlin-Flamant. 267 blz. vol met mooie tot minder mooie capsules, maar ze zijn toch allemaal de moeite waard om tot je verzameling te behoren.
Na de vorige selecties begint het boek met de capsules zonder merk: wij noemen ze "Passe Partouts", de Franse verzamelaars noemen ze weleens de "Génériques". Ze bestaan in een grote verscheidenheid: gewoon in metalen uitvoering, in goudkleur of in rosékleur. daarnaast bestaan ze ook in kleuren: groen, geel, rood, blauw enz. Met diepdruk, vlakdruk of opdruk. De oudere met "encoches" (zie vroegere uitleg) De recente gewoon met plooitjes zoals we de hedendaagse capsules kennen. Er staat enkel CHAMPAGNE op gedrukt, geen merknaam! Hiernaast een goudkleurig exemplaar met diepdruk. Ook wel "estampée en creux" benoemd.
Als derde in rij hebben we de capsules van GLOBE TERRESTRE. (Er staat een kleine afbeelding van een wereldbol in het midden) Ook weer wel of niet gerpersonaliseerd.
Daarnaast krijg je capsules van "LE VIGNERONS" Je hebt ze met een zwarte, blauwe, bordeaux en crème fond. Wel of niet gerpersonaliseerd. Indien wel, dan staat de naam op het randje gedrukt.
Alhoewel ik vandaag heel veel last heb van een banale verkoudheid wil ik jullie toch verder inleiden in het wereldje van de PLAQUOMUSOPHILIE. Moeilijk woord hé, maar zo noemen ze het verzamelen van capsules. Na de capsules van L'AN 2000 hebben we deze van 3ème Millénaire. Je hebt er zonder naam, deze worden gebruikt door huizen die geen eigen capsules gbruiken, het is dus een soort PASSE-PARTOUT. (deze beschrijf ik verder ook nog) Daarnaast heb je er waar wel een huisnaam op prijkt. AUBRY, MARTIN, MARX BARBIER, MOREAU zijn er enkele van. De tekening blijft telkens dezelfde, alleen de naam veranderd. Zie hiernaast een vb. van champagnehuis AUBRY.
Hoe ziet die cataloog er nu van binnen uit? Na een voorwoord en de Index, natuurlijk allemaal in de Franse taal. Nederlandse catalogen bestaan immers niet, komen het eerst de capsules van "L'AN 2000" aan de beurt. Het zijn gepersonaliseerde capsules die als grondkleur wit, zwart, blauw of bordeaux hebben, ofwel een gouden randje hebben (zoals hiernaast afgebeeld) Verschillende champagnehuizen gebruikten deze capsules, natuurlijk telkens met hun eigen naam erop.
De tegenhanger van de vorige catalogus , is deze van Dhr. Olivier Belet. Ikzelf gebruik deze van Dhr. Lambert, anderen deze van Dhr. Belet. Nog anderen bezitten ze allebei. Jammer genoeg maar de quoteringen zijn niet altijd identiek, wat soms voor enige verwarring zorgt bij de verzamelaars. De afbeelding toont u al de nieuwe uitvoering van 2006.
Je vraagt je nu waarschijnlijk af: 8000 verschillende capsules , hoe weet die nu welke ze wel of niet bezit? Natuurlijk, daar bestaan catalogen voor. De meest gekende is deze van Dhr. Claude Lambert. "Répertoire des Plaques de Muselets" zo noemt hij. Op het fotootje zie je deze van het jaar 2004. De capsules worden alfabetisch gerangschikt. Sinds kort staat er een quotering bij vermeld, die is in euro's uitgedrukt. Ik kijk al vol verwachting uit naar de nieuwe uitgave, die verschijnt in maart van dit jaar.
Van mijn handvol capsules die ik van onze eerste trip naar de champagnestreek meebracht, is mijn verzameling ondertussen al uitgegroeid naar ongeveer 8000 verschillende capsules. Ruilen met andere verzamelaars, maar vooral op zoektocht naar de rommelmarkten in de Champagnestreek waren de oorzaak van deze snellegroeiende verzameling. Hoe kan je nu deze capsules bijhouden ? Daarvoor zijn er speciale kaders te verkrijgen. Deze zijn te verkrijgen op onze beurzen en in gespecialiseerde winkels. Je hebt ze in verschillende formaten: voor 96, 192 en voor 384 capsules.
Toen ik begon met capsules te verzamelen, dat was in het jaar 1996, leerde ik een handvol andere verzamelaars kennen uit de regio West-Vlaanderen. We waren allemaal evenveel bezeten van deze rage. We organiseerden bijeenkomstjes in om te kunnen ruilen. Dit was in het begin allemaal heel kleinschalig. Maar stilaan kwam er meer en meer belangstelling. De kosten om uitnodigingen te versturen liepen telkens hoger op. Dan besloot ik maar om een club op te richten. En met het lidgeld de uitnodigingen te bekostigen. Dat was in december 1998. "CHAMCAP-club" zo was de naam. Onze eerste officiéle bijeenkomst was in de kasteelkelder van het kasteel te Ingelmunster. Het was meteen een groot succes en sindsdien is de club uitgegroeid tot een Feitelijke Vereniging. Ledenbestand gaat boven de 500 leden. In het jaar 2001 lieten we een capsule ontwerpen om als eindejaarsgeschenk te kunnen geven aan onze leden. Mijn zoon ontwierp het tekeningetje, Sparflex uit Epernay maakte de capsule en champagnehuis Richard-Dhondt zorgde voor de champagne. De capsule verscheen in 4 kleuren: blauw, roze, grijs en rood.
Vroeger waren er de capsules "à encoches" Op de plaats waar het ijzerdraadje kwam was een uitsnijding. Later, na 1960 maakte men gewoon een plooitje in de capsule. Zoals hierbij afgebeeld.
Vóór 1940 werden capsules "a Languette" gebruikt. Dit waren capsules met een lipje eraan. Ziehier zo eentje van huis POL ROGER. Deze capsules hebben een hele hoge waarde. Dez van het jaar 1919 heeft momenteel een waarde van 110 euro, de duurste, deze van het jaar 1923 heeft een waarde van 2200 euro.
Vóór het einde van de XVII ste eeuw werden de flessen afgesloten met een stukje hout die in een linnen doekje gewikkeld was, ze werden op hun plaats gehouden met een koordje.
Daarna gebruikte men kurk, de arbeiders sloegen met een soort houten bat of hamer de kurk in de flessenhals. Vanaf 1827 komen er machines op de markt om de kurk in de hals te brengen, maar het duurt tot midden de eeuw vooraleer deze machines efficient werken. Om de kurk op zijn plaats te houden gebruikte men touw van hennep. Doch deze touwtjes konden niet altijd de druk uit de fles weerstaan, menig kostbaar vocht ging op deaze manier verloren. Later kwam het ijzeren draadje die wel de druk weerstond.
In 1844 kwam Adolphe Jacqsuesson met het metalen plaatje met ijzerdraadje op de proppen. In den beginne waren de plaatjes niet bedrukt, pas later kwam het woord CHAMPAGNE erop, en pas veel later begreep men dat dit kleine ding heel wat informatie en reclame voor het produkt kon tonen. Op deze van grote champagnehuizen, verscheen de naam en de gemeente. Pas later volgden de kleinere huizen.
Ongeveer een tiental jaren geleden gingen we een paar dagen naar de Champagnestreek. Een vriend van mijn broer vroeg of we voor hem champagnecapsulekes wilden meebrengen. Telkens we een restaurant of champagnekelder bezochten hielden we onze belofte en vroegen naar de kleine hebbedingetjes. Op het eind van ons verblijf hadden we toch zo'n twintigtal verschillende capsules bijeenverzameld. Geheel verwonderd over die leuke metalen plaatjes werden we meteen zelf geboeid om ze bij te houden. Bij onze thuiskomst gaven we de vriend de dubbele maar de enkelingen hielden we voor onszelf. Wie kon toen ooit denken dat dit mijn hele levenswijze zo een beetje zou veranderen. Hierbij enkele van mijn eerste aanwinsten, niets bijzonders maar toen was ik er heel blij mee.
En dan begint het grote werk!
