Jij bolronde kussen, met je duistere kracht, hoe kreeg je verduiveld mijn vrouw in je macht! Ze steekt en trekt, ze klost en ze weeft, maar weet soms niet eens, dat haar ventje nog leeft.
De linnenslag, netslag, ze geeft maar katoen, de kook en de afwas zal ventje wel doen. Ze speelt op haar kussen, als vlijtige bij, en kuisen, dat is niet meer nodig, zegt zij. De stofdraden zie je hier hangen bij bosjes, en ventje, die voelt zich de klos, door die klosjes.
En toch, als zij trots en tevreden, haar werk hem toont, voelt ventje zich gelukkig en ruimschoots beloond. Want, is het niet dat, waar het om gaat in het leven, begrip voor de ander, aan elkaar kunnen geven !
