. Je hebt een heksenzomer voor me voorspeld, ik wil de aardse schoonheid kennen, geloof opnieuw in nationale tekens, en houd de gekoesterde droom. De ziel is als een vogel opgesloten in een kooi. Maar de nachtegalen leven niet in gevangenschap. Verdriet in de palm van je hand ligt bij een zwarte vlek. Er is geen heksenzomer zonder liefde. De zon lacht, sprankelt van kleuren. En het bedekt de nacht met een stersjaal. En het hart wacht, het klopt zonder te stoppen. Liefde en geluk, beter te voorspellen.
"Wat geef je me, zomer?" Veel zonneschijn. In de lucht, gelukkig. En margrieten op de gemakkelijke. "Wat wil je me nog meer geven?" Een sleutelhanger in stilte, dennen, esdoorns en eiken, aardbeien en paddestoelen. Ik zal je een geschenk geven, zodat je, terwijl je de receptie uitgaat, luid tegen haar riep: "Vertel me zo snel mogelijk!" En ze antwoordde je al jaren geraden!
Hoe kan ik dit uitleggen? Ik vind het leuk, want waarschijnlijk ben je een consumptieve maagd. Ik ben ter dood veroordeeld, het arme ding is niet zonder morren, zonder woede. De glimlach op de lippen van de vervaagde is zichtbaar. Ze hoort geen geeuw in de afgrond van het graf. Spelen op het gezicht is nog steeds paars. Ze leeft nog steeds, maar niet morgen.
Witte nachten en continu "misschien".
Ergens schijnt iets vreemd verontrustend, misschien de zon,
of misschien de maan. Misschien, met droefheid, en misschien
met vrolijkheid, misschien, misschien... onder de wenkbrauwen, als ijskoude
boten,wandelend, wuivend, ogen. Zullen de schurken van de griezel
ons vertellen of ze hun lippen moeten verwijderen?
Misschien is het nodig of misschien niet.
Meeuwen boven de masten kraken van geschreeuw, misschien huilen ze,
of misschien lachen ze. En op de pier, kust de matroos de vrouw
op de lippen met een lang gebaar. "Hoe heet je?" - "Het maakt niet uit ..."
Misschien, en zo, en misschien ook niet.
En laten we samen zijn tot op hoge leeftijd, tot grijs haar op de slapen.
Wanneer we in een omhelzing zijn, zonder streken in elkaars handen in
slaap vallen. En laten we samen zijn tot op hoge leeftijd. In de hete zomer,
een tuin planten. En dan vanwege wilde vermoeidheid, zullen we dwaas
mopperen overal. En laten we samen zijn tot op hoge leeftijd.
Je lacht niet, want ik maak geen grapje. Ja, ik ben jong en ben alleen
volwassen zonder kleintjes. En eigenlijk wil ik een beetje. Ik wil bij
zonsopgang wolkenloos in een slaperige stem om het antwoord
te horen. En laten we samen zijn tot op hoge leeftijd,
om dag na dag dit licht te veroveren ...
In mijn bloed ontsteek je een vuur en trek je vurige blik in deze poel. Mijn voorkeuren en zwakke punten die je kent. Ik ben je stem en je geest zal het je nu herinneren , en over een jaar en tot in de eeuwigheid. Zulke gevoelens zijn een stormachtige oceaan. Ik verwijt mezelf niet voor onvoorzichtigheid, want ons hele leven is onze roman waard.
Ga je mee voor een wandeling in het najaar, door het park. Waar de bomen bidden voor vrede, waar we zinken in de bladeren van elke stap, en in het droge geritsel beweegt. Waar in de lucht zoete is overal, het voorkomen van de geur met de geur van dit seizoen dat elk jaar optreedt. En de wind, krijgen in deze gevangene, wordt een veel gevraagd specialiteit. Laten we niet vergeten deze warme dag en het ongrijpbare moment dat het geheugen slechts een schaduw was. De muziek die klonk door het gebladerte aan te raken.
Een vrouw, als een druppel dauw, als een straal van gouden licht.
Alle kenmerken van haar ongekende schoonheid. Veel dichters worden
gezongen. Tot het einde van het portret niet kan beschrijven. Omdat ze
zelf niet weet, hoe ze zichzelf kan laten zien aan degenen die haar omringen
in het leven. Dat de vrouw mooi was, met een vriendelijk sympathieke hart.
Het is noodzakelijk om haar liefde waardig te worden. En aandacht moet
gekoesterd worden, om het hart te zoeken. Met zachte zorg omringen,
zodat ze konden opwarmen in het vuur van liefde. Het is noodzakelijk
om te begrijpen en in geloof te geloven. Om je te kunnen begrijpen,
om je hart te vergeven, moet je op jezelf vertrouwen.
Ik zal je aanraken met mijn hand. En ik zal je geen
zorgen brengen. Maar alleen jij begrijpt met een gevoel, dat gevoel
dat nauwelijkszal verlaten. Tussen de betoverende passies van liefde,
verwarm je mijn hart.Ik zal je aanraken, ik zal er gewoon voor altijd zijn,
om de doffe pijn te kalmeren. En je bloeit als een rozentuin. Spelen in het leven van geluk is je rol. En meer in het lot van
niet noodzakelijk.
Ik heb op je gewacht. De klok klonk in teneergeslagen.
De hele nacht lang heb ik je stem lief gehad.
Ik heb op je gewacht. Transparant, fris en helder.
Een herfst dag zweefde over de grond.
In een stille melancholie ontmoette ik een prachtige dag
met één brandende traan.
Begrijp minstens één keer dat je in dit leven luidruchtig bent.
Om bij je te zijn, vang ik elk moment.
Waar ik van houd, ik hou van jou.
Ons leven, ons geluk samen met jou. Ik wacht op jou ...
Kom naar mij, mijn lieve vriend, in de schaduw van kers en acacia, om de heilige vrije tijd te delen. In de armen van de wereld, de Muzen en Gratiën. Niet het vlees van een dik kalf, niet de vrucht naar Griekenland blij dat je zult zien; niet honing, geen bier. Enkel glans in het lege glas.
Weet je dat Ik wil het zo graag in de zomer, waar veel groen is, daar kun je schaamteloos uitkleden rond het strand wandelen tot het ochtendgloren. Oh God, hoe je het wilt in de zomer. Sterker dan snoep in de kindertijd. Op zee, opgewarmd door de zon, en de lucht is azuurblauw.
Vergeet de wereld, in de zoete stilte die ik lief gesust door mijn verbeelding, en wekt de poëzie in mij. Soul verlegen lyrische opwinding, beeft en geluiden, en ziet er, net als in een droom, uit te storten eindelijk de vrijheid van meningsuiting, en hier komen ze onzichtbaar zwerm van gasten. De oude kennissen, de vruchten van mijn droom.
Er is pijn in verlies, wanneer het leven is uitgestorven. Wanneer de tranen het zout niet doen smelten. En hoeveel je hart niet tot God bidt ,Verlos de wrede pijn niet. Dan ga je met haar de wereld van mensen in. Niet alleen om begrepen te worden, maar om dit pijn voor druppel te nemen en te nemen en de herinnering aan de treurige dagen te sprenkelen. En uit haar, uit de herinnering, zal de bloem van Liefde groeien, de steegjes met bloembladen. En dit is het leven. Ze is weer in bloei. En er is geen dood, er is alleen liefde en herinnering.
Waarom kunnen we soms zo ondenkbaar walgelijk zijn,
voor de zielloosheid en kou van een mooie en gelijkmatige lijn?
Waarom genieten van de pijn van verliezen en fouten?
En we veranderen heilige woorden in prachtige zinnen.
Waarom voelen we niet het licht van mooie glimlachen,
en waarom hebben we zonsopgang en zonsondergang nodig,
het is onmogelijk om aan dit lot te ontsnappen.
Ik ben jong en fris, en ik ben verliefd, ik ben angstig, in angst en in
gebed, groene, mysterieuze esdoorn, altijd geneigd voor jou.
De warme wind zal door de lakens gaan. De stammen zullen beven
op het gezicht gericht naar de sterren, aromatische tranen van lof.
Je zult onder een brede tent komen. In deze bleke, slaperige dagen.
Kijk naar de schattige jurk. Dromend in de groene schaduw.
Je bent alleen, verliefd op mij, ik fluister een mysterieuze
droom. En tot de nacht met verlangen, met jou, ben ik bij je.
Een groene esdoorn.
Onderling, hartelijke, liefde. En, met bewondering, liefhebbend,
kijk naar je imago in de spiegel. Jezelf, toewijd je
gebeden, zelf koesteren en houden, het is gemakkelijk om je zonden te
vergeven. Heb jezelf lief, lieverds, "Ik ben alleen!" Stel gerust.
Functies favoriet. Elke minuut vinden. En alle mannen van de aarde
zullen vliegen naar de liefde van grote kracht. Je maakt een gebied
voor hen klaar, plaatsen van planten en liefde!
Vorst en zon; een geweldige dag!
Nog steeds doezelt u, mijn vriend charmant.
Het is tijd, de schoonheid, wordt wakker. Open dichte ogen naar het
noorden. Op weg naar het noorden van aurora
verschijnt het sterrenrijk van het noorden.
Weet u nog, de sneeuwstorm was boos.
In de bewolkte hemel snelde de nevel. De maan, als een bleke vlek.
Door de wolken somber geel. En je was verdrietig.
En nu kijk je uit het raam.Onder door de blauwe luchten,
schijnt de zon, op de sneeuw. Transparante bos één zwart,
en de spar wordt groen door de vorst, en de rivier onder het ijs schijnt.
Venetiaanse maan ...
Wellustige verlangens van de volle manen. En lang en verliefd.
De citroengeest langs de lagunes. Half in slaap prinses.
Lunar konijntjes op het gras laten.
Net als Tura ben ik beroemd onder het baldakijn van de begrafenis.
Oh, azuurblauwe schouders. Oh, lavendel in je haar.
Niet lachen, gewoon ademen, knuffelen en kussen.
Deze nacht, onder de Venetiaanse maan.
Hier vloog ongemerkt de zomer. In de ziel was er alleen een plaats van verdriet. Gisteren was alles in de zon verwarmd, en nu, boven het hoofd alleen de wolken. Deze zomer beloofde me veel warmte en geluk, vloog gewoon weg. Onverwacht, onverwachts, het verdween. En ik wilde alleen met mijn geliefde geluk, maar je ziet de zomer die niet werkte. Alle tegenslagen vielen op liefde, het wonder gebeurde niet. Ja, ik ben niet beledigd door iemand. Maar toch slaap ik 's nachts niet. Ik probeer mezelf te troosten, het feit dat ooit mijn lente zal komen.
Het zal na middernacht zijn. Ik zal je bellen als ik wil praten. In een soort van vreugde en, God verhoede, in moeilijkheden ben ik hier zo gewend om hier al te bellen. Wanneer de lijn niet convergeert, voelen we acuut dat we niet alleen zijn!
Zoek geen antwoord in je geheugen. Als je wilt, vertel ik je dit: het is zomer. Het is gewoon de zomertijd. Het is zomer. Met een gulle golf de sterren Door de lucht, van hart tot ziel, van het lot. Weet je, het is niet te laat om terug te keren naar jezelf. Vraag het verleden niet om advies, blader niet voor het ochtendgloren door. U zou deze zomer niet bezoeken. Hier is het, lachend om de deur. Het is zomer. Verstoppertje huiden. De eeuwige zorg van "zijn niet zijn", en de ziel kietelde de hielen en ging door de straten zwerven. Zoek, probeer, wind in het veld. Wat geef je nu weg voor "iets"? Als de zielen zich hebben losgemaakt, is Hij al verdrietig het doet er niet toe. Na de hielen, zou alles hoger aan hen worden gescheurd, wolken afscheuren onderweg. Kijk, je ziel is met de mijne op de daken. Ze rennen rond en spelen haasjeover. Zoek geen antwoord in je geheugen. Je hebt nog tijd voor december. Het is zomer. Het is maar zomer. Ik vind het niet erg. Wil je geven?
Wanneer het hart kraakt van de pijn. Balt het noodlot in de greep. En de leegte van een oprecht gevecht. De hele nacht kloppen in de slapen. Er zijn geen krachten. De hele voorraad is uitgeput. En de zee veranderde in droogte. In de verte ging het laatste licht uit. Dat verwarmde het hart met liefde.
Geluk is op zoek naar jou. Pijn uw hart niet, martel niet.
Laat de dwaas zichzelf bestrijden. En jij, er zal een ander geval zijn.
Bewijs dat liefde bestaat. Verbrand je hart niet in beroering,
overgave aan het delirium om middernacht. En ga je gang, geloof
in de overwinning. Stoor de frisse wonden niet, laat je pijn en wrok los.
Iedereen was toevallig het slachtoffer van misleiding, iedereen leed.
Geluk is op zoek naar jou, niet gespaard voor je kracht om face to face
te ontmoeten. Maak je geen zorgen, alles heeft zijn tijd.
Deze keer zal alles blijken. Precies.
Ik vind het leuk als er een geweten in zit.
In zijn vriendelijkheid, reactievermogen en eerlijkheid.
Wanneer de prijs fatsoen en eer is, mentaliteit, rechtvaardigheid,
menselijkheid. Ik vind het leuk als het licht erin leeft, de warmte
en schoonheid van de heilige leven. Welke wonderbare wereld zal
redden, door de grote betekenis van het vullen van het leven.
Geheime tekens vlammen op een dove, ongecontroleerde muur.
Gouden en rode klaprozen zie in een droom. Ik verstop me in de
nachtgrotten. En ik kan me de harde wonderen niet herinneren.
Bij zonsopgang blauwe hersenschimmen. Kijk in de spiegel van de
heldere hemel. Ik ren weg naar de voorbije momenten, ik sluit
mijn ogen van angst. Op de vellen van een koud boek, gouden
meisjesvlecht. De lucht is al laag, de zwarte droom zit in de borst.
Mijn einde is vooraf bepaald, en oorlog en vuur staan voor de deur.
Eenmaal in stukken gevallen, is weer heel oud worden heel moeilijk, van een pijn die een hand whisky uitgeperst heeft. Op de wereld kijk je voorzichtig. En er is geen hart. En er is geen geloof. En overal, het is zo vals. En ergens dat ver buitenstaand licht. En ergens ver weg dat vroeger leefde. Kom samen uit de stukken. Vind in jezelf op zijn minst een druppel kracht. Stijg op, verscheur tenminste een deel van de ketenen. Om te vergeten, te vertrekken, te vliegen en te worden. Wat er van droomde te zijn, te vertrekken, zichzelf te vinden en dan te zeggen. Wat je bang was te zeggen.
Glimlach, je zult zien dat andere mensen in ruil daarvoor naar je glimlachten.
Glimlach, je zult zien hoe helder de zon schijnt, hoe aangenaam de zon is.
Glimlach, en adem deze frisse frisse lucht in, en voel de geur ervan.
Glimlach, je hoort hoe de wind hardop lacht, en hoe het lied door de
electrisiteitsdraden wordt gezongen.
Glimlach, zelfs als het er zo goed uitzag. Niets is er, glimlach, je zult het
begrijpen, het is goed om in deze wereld te leven,
en er is niets slechts.
Glimlach, zelfs als het erg moeilijk is, lach en ik zal terug lachen.
Glimlach, Spuug op wat mensen denken, dit is alles gewoon onzin.
Glimlach, doe wat ik nu zeg, kijk in je eigen hart.
Glimlach, en je zult begrijpen dat een glimlach het beste is,
natuurlijk, na liefde.
Winter zal voorbijgaan, je zult mijn vlaktes en moerassen zien
En zeggen: "Hoeveel schoonheid. Maar onthoud, jong, in de
stilte van mijn vlaktes hield ik mijn gedachten en wachtte tevergeefs,
ziek, opstandig en nors.Ik heb me in de schemering afgevraagd
staarde in het aangezicht van de dood, en wachtte voor onbepaalde
tijd, in de nevelen van hongerigheid.Maar voorbij de moerassen
gehouden dacht ik, en deze dode schoonheid
in de douche was het spoor nors.
Met duidelijke pluisjes valt in de sneeuw, zo goed overal. En schittert met heldere kralen, glanst met zilver. Prachtig in wit het land is fantastisch! De sneeuwstormen zijn in slaap gevallen. Alles verstijfde van verbazing. Van schoonheid als dit. En deze prachtige momenten worden gepresenteerd in de winter.
Ik ben blij dat het lot me vleugels geeft voor de vlucht. En vaak bespaart me van zwakte en machteloosheid. Ik ben blij dat ik ben, dat het hart warm wordt. En deze sprookjeswereld onthult haar volledige Verlichting. Het is gevuld met gelukzalige ziel, ik leef niet tevergeefs op de grond. Hoe allemaal hetzelfde leven goed is, wonderbaarlijk, wijs en mooi.
Er is elke dag iets leuks. Dus verheug je en wees nooit verdrietig. Er zijn veel ongelooflijke dingen in het leven: hou van het leven en wees altijd gelukkig.
Waar denk ik aan. Over de vallende sterren. Kijk, daar alleen, geluidloos als een geest, snijdt lucht in een diamantpad en zijn pad is uitgegaan. Vraag me niet waar de ster naar beneden is gerold. Oh, ik bid u, zwijg, adem niet. Ik voel, ze stralend gefragmenteerd op de bodem van mijn ziel.
Witte roos te allen tijde. Een symbool van onschuld en Godheid. De kleur van de bloemblaadjes gewassen met dauw. Betovert zachtjes met zijn schoonheid. Een witte roos, een symbool van eeuwige liefde. Een puurdere hemelse ziel. Een wit boeket, als een wolk van dromen. Hetgemak van een man van emoties zonder woorden. Van de oudheid tot de poriën gingen zitten. De beste manier van pure liefde. Een witte bloem zit vol gevoelens. De eerste viool speelt ons mascara. De bel gaat, belijdenis in de kerken. En de bruid heeft een boeket in haar handen. Wit met wit, als een engel uit de hemel. Met een sneeuwwit boeket.
Ik kom van waar de wind vrij is, waar het water in de vloed gek is, waar het vlas met zijn hoofd knikt, blauwe bloeiwijzen laat vallen. Ik kom daar vandaan, waar het bos is als een muur, waar konijnen rondzwerven over de leningen, waar de ziel dronken is van mondharmonica, van de honing van juli boekweit, ik zal zingen, dansen en verbergen, en op zijn minst enige vermoeidheid wegjagen. Ik heb heilige koppigheid in het bloed van de boerenploeg geërfd.
De zon schijnt in de ogen vanaf het vroege ochtendgloren. Smelt op de bloemendauw. De zomer regeert de wereld. Fluistert grasliedjes. Ze rustte 's nachts. De dauw gaf haar rechten. Het leven ademde haar in. Elk bloemblad ademt opgewarmde lucht. Vocht na een slok is een dorst, hij drinkt gretig van de dageraad. Vlinders vliegen gemakkelijk, kudde kudde. Ze houden van het licht warm. Met hem tot leven komen. Hommel verzamelt dauw, bijen zoemen vrolijk. Overal in de lucht de trilling Vogels van verschillend, handig. Ze maakten een nest in de struiken. De kleine vogels spawnen. En nu in hun stemmen Hoorde trilli-vili. Er is overal een gepiep en geraas, lawaai van het zomerse leven. In de bladeren schijnt de zon metwonderbaarlijke stralen. De zomer spreekt ons aan met warme dagen. Opgelost, verspreid. Over het algemeen, wit licht. De verwachting is uitgekomen: de zomer heerst over de wereld.
Ah, onze tuin, onze wijngaard.We moeten vaker water geven. En droge takken van appelbomen.We moeten vaker snoeien. In onze beschutte tuin staan bloemen en druiven.Wie het trosje clusters ziet,elk hart zal blij zijn.En de poort tussen de struiken Er lonkt een voorbijganger.Haar Zeus het Gastvrije.Wezen beveelt open te zijn.We laten iedereen de poort passeren, we openen de tuin voor iedereen,we zijn niet gierig:iedereen kan van onze rijpe druiven pakken en genieten.
Ik zal geen spijt krijgen van de rozen, verdord met een makkelijke lente. Ik ben zoet en druiven aan de wijnstokken. In de handen gerijpt onder de berg. De schoonheid van mijn vallei is verraderlijk. De vreugde van de herfst is goudkleurig. Langwerpig en transparant, als de vingers van een jonge maagd.
Ik verzamel druppels geluk op een draad. Ik houd ze in mezelf, probeer mezelf. Ik redde hun leven stiekem en verloor vaak. Soms verlegen, nam ik ze in mijn handen, en druppels door mijn vingers gleed en viel. Zoals op asfalt. In mijn ziel bleef ik een herinnering, een gelukkige zeehond, de zoetste adem, eerder geprobeerd.Als een beloningheb ik de mijne verzameld, ik heb die van iemand anders niet nodig. Inheems, niet gemakkelijk, vrouwelijk geluk. En ik drink het als op mijn heilige communie.
Hoe moeilijk is het om ons een persoon te vinden met wie het leven wil leven. Zodat het niet genoeg was voor liefde en een eeuw. Wie kon alles begrijpen, vergeef. Met wie je de hele tijd gelukkig zou zijn, en elke minuut zou je bij hem wonen, zodat een persoon een echte vriend zou zijn en nooit door iemand onvervangbaar zou zijn. Hoe moeilijk is het om een zielsverwant te vinden met wie het altijd gemakkelijk zou zijn, om een verkoudheid in mijn hart te smelten, om het op te warmen. Dus ik wil voor altijd gelukkig zijn, om liefde en begrip te vinden, niet alleen, met mijn geliefde, van "A" om "ik" het levenspad te passeren.
