Het bos is karmozijnrood met zijn karmozijnrode gewaad,
de vorst vervaagt, het vervaagde veld,
de dag zal eruit zien als onwillekeurig en hij
zal zich achter de rand van de omtrekbergen verbergen.
Blaze, open haard, in mijn verlaten kamer;
En jij, wijn, valt in de herfstkou, morst in mijn borst een
aangename kater, Een minuut vergetelheid
van bittere kwellingen. Ik ben bedroefd:
er is geen vriend bij me, met wie ik verlangde
dat ik het deel had weggespoeld, die de hand
uit het hart kon schudden en de vrolijkheid vele jaren wenste.
Ik drink alleen; mijn verbeelding roept om mij heen;
Het vertrouwde kan de nabijheid niet horen,
en mijn lieve ziel wacht niet. Ik drink alleen...
Verlangend naar de uitgeputte ziel.
Waarom opnieuw gedwongen om te geloven in dromen.
In de armen van de nacht benauwd. Waarom een ijdele belofte doen?
In de kristallen vaas drogen de bloemen. Koele gevoelens en
een pad van lijden. Veel punten in de lijnen van gedroogde inkt.
Mijn verlangen is uitgeput.
Je bent mooi, als een bloeiende tuin, in een keer helder voorjaar.
En je stem, zingend in een stroom, gevuld met prachtige schoonheid.
Je bent een mooi gezicht en, je bent rijk aan tederheid
van eigenschappen, en de onuitsprekelijke gratie van de wereld
vult je hiermee. Tender als vlinders, aspiratie om bij de roepende
bloem te komen, zorg je voor bewondering en vermenigvuldig
je schoonheid. Je bent het ideaal van een liefdesnacht,
je lach is niet gelijk, je inspireert deze lijnen van
liefde door ze een zacht licht te geven.
Alle kleine dingen zullen voorbijgaan de basis zal onthouden worden.
En onze dagen zullen mooi en gemakkelijk zijn. Ik draag slechts drie
woorden voor mezelf. Ik leef dank, volgens, in tegenstelling.
Nee, de wereld is niet exclusief, hoewel, natuurlijk, anders. Maar laat
zijn ogen branden met mijn vuur. Onrechtvaardigheid in tegenspraak
met, maar geweten volgens, ik leef dit leven, voor alle dank.
In de reeks van mijn zonsondergangen en zonsopkomsten,
want het geloof, liefde, hoop en poëzie, voor wat ik warm haar
vrienden warm. Live bedankt, volgens, Integendeel.
Ach, deze nacht is zo wonderbaarlijk goed.
Ze kwijnt weg en betovert ons opnieuw.
Zoek vrienden,het kan moeilijk zijn,
maar het is heel gemakkelijk te verliezen.
Bij vrienden is het nodig om voorzichtig te zijn,
te waarderen, lief te hebben en te respecteren.
Geldig voor wederzijdse ik en mijn vrienden.
Tranen zijn de reiniging van onze ziel. Lachen is de stemming van onze ziel. Verdriet is de toestand van onze ziel. Al het andere komt van de geest. En het is precies waar hij meer mee begiftigd is goed of kwaad en onze natuurlijkheid is bepaald. De geest, en niet de ziel, is het meest vatbaar voor kwade invloeden. En het is het verstand dat onze ziel kan redden of vernietigen.
Het hart klopt van extase. En voor hem herleefde opnieuw de godheid, en inspiratie. Een leven, van tranen, en liefde.
Ik ben een vrouw ...
Ontdooien op zich goeden kwaad. In wiens familie katten, leeuwen
en slangen zijn. Ik ben een vrouw die kan wachten en hatelijke
verwachtingen.Ik ben de beloning. En ik ben de straf.
Ik ben een vrouw. Er zijn geen andere mensen in de wereld, ik ben
een vrouw met wie ik gevleid ben. Ik ben een vrouw, bezit een
geheim, hoe kan ik een man veroveren vanuit de helft van het zicht.
In staat om te bouwen en te breken, om oprecht te lachen,
en om tranen te verbergen. Wat ik soms niet begrijp, maar om
te begrijpen wataangenaam is, ben ik een vrouw.
Met een onschuldige blik corrosievegroene ogen. Ik ben een vrouw
met een gladde huid. Ik ben een vrouw die voor jou is.
Heb geen medelijden met het verbranden van bruggen en het
omverwerpen van muren. Ik ben een vrouw die van jou houdt.
Geeft het hele universum de voorkeur. Ik ben een vrouw.
ik lach in het gezicht van het lot. En ik ben niet bang.
Met haar zijn we tenslotte vriendinnen ...
O Heer, wij geloven in u. Maar wat moeten we doen, als overal
de duivel aan het feesten is, het soort menselijke ondergang
dat wordt verspreid door het geestelijke en lichamelijke?
Niemand heeft je koninkrijk gezien, het bijbelse paradijs, dat heilig
en helder is. De dood komt, en wij in het niet bestaan. We vertrekken
en veranderen in as en as. Daarom, na het vergeten van gebeden.
Wij in dit leven, kwaad en hondsdolle, reageren op de duivelse roep.
Ik keek op de heiligen neer, mensen zijn blij met de schaduw van de flitsende, en kalme gouden ogen.
Wij zijn vrouwen, wij zijn feeën, wij zijn godinnen. Wij zijn engelen, sommigen met vleugels, andere zonder. Als we liefhebben, fladderen we als vlinders. Als we bemind worden, vliegen we naar de hemel. En de wereld rond glinstert en schittert. Bloesems en geuren, zoals plotseling lente. Wij zijn aanhankelijke katten in liefhebbende handen. Wij zijn het geluk.
Alsof de ziel zich opnieuw verheugt en zingt, de lente komt eraan.
De lente komt eraan. De sneeuw dieper geworden door stoepranden
splash zwembaden, en de zon in de blauwe lucht, en de sneeuw
smelt in de velden, de bossen, en het geluid van druipen, de drukte
van de vogels, cirkel van gelukkige gezichten, radiance van het oog,
kleur glimlacht, favoriete vrouwen boeket. Dit alles het was.
Maar alsof het weer komt, de lente komt eraan, liefde komt eraan...
Een maand is overleden,
het draaien van blauw in het raam van de dageraad.
Ah, jij, nacht, wat ben je, nacht,
krabbelde?
Ik ben in de cilinder,
ik ben niet met iemand,
ik ben alleen ...
En met een gebroken spiegel.
Soms in het leven van ieder van ons, liefde komt als de eerste keer,
verliefd is niet op zoek naar iets, hield van alles wat het uitbrengen
van haar warmte.Denk niet dat er geen liefde in de wereld is,
ik hoop dat al het andere voor staat. De lente zal komen
en het hart zal tot leven komen, liefde, bloem bloeit prachtig.
Begrijp waar je op hoopte, en je zult gelukkig zijn en liefhebben.
Over ieder van ons heeft God een dossier. Zelfs als er weinig in wordt genoteerd, zullen we op de dag des oordeels vóór Hem verschijnen, wij allemaal, en alles bij ons heel strikt vragen.
Wat waar en wanneer...
Wanneer liefde nergens heen gaat. En er is bitterheid, dat zelfs in vele jaren, soms, soms huilt, verliet zonder de warmte van liefde, mannen. Geloof ze niet, als ze zeggen: "Het maakt niet uit!" De zielen en zij zijn immers gemakkelijk kwetsbaar en laten je nooit tranen zien, geloof me, ze huilen soms, medelijden met de verloren man.
Onveranderlijke schitterende cirkel,glanst en is stil.
Bleke, bleke, bloeiende weide, duisternis van de nacht,
die er langs kruipt,rustend slapend.Het is eng om op pad te gaan.
Onduidelijk alarm onder de maan regeert.Hoewel je weet de
zon zal vroeg in de ochtend uit de mist komen.
Haar stralen zet bergen en dalen in het licht.
Een moderne vrouw. Drukte, maar zoals altijd goddelijk.
Laat een beetje moe, maar, zoals eerder, mooi.
Tot het einde is het onbegrijpelijk, niet onderhevig aan iemand.
Een moderne vrouw. Dat is triest en attent, het is licht en plechtig.
Bewijs zijn zwakheden, overwin het in onbeschaamdheid, het is
tevergeefs voor mensen om te proberen, tevergeefs hopen ze.
Niet opscheppen over macht. Alle kennis van de wereld,
alle tegenspoed uit het verleden. De mysterieuze moderne vrouw blijft...
De Atheense dagloner zegt...
Wat is mijn leven? Alleen verlangen en zorg. Van 's ochtends tot' s avonds hetzelfde werk. Honger en kou bewaken me. Zelfs in een droom hetzelfde harde werk, een handvol olijven en broodkorst. Waarom zou ik de bedreigende ork vrezen? Het is waar, aan de oevers van de acheron zal ik opnieuw werken en zal lijden. En, in slaap vallen in het klooster van de hel. Te denken dat ik voor zonsopgang moet opstaan.
IK HOU VAN VRIENDSCHAP...
Ik ben dol op vrienden, ik ben dol om ze te ontmoeten, ik hou van al mijn blogvrienden en vriendinnen(online). Ik hou ervan om te kijken en te bewonderen, zoals in de lucht een zwerm kraanvogels. Een grote mooie wig. Waar is het stil en warm, waar geen verdriet of verdriet is, waar het gezellig en licht is.
Onze tijd gaat schandelijk verloren!
We zijn gegroeid tot de pijn van onze wonden. Nee! Vaders hebben
ons niet opgevoed, we hebben de burgers niet voorbereid. Wraak niet
op onze moeder. Voor de beulen om in de tempel te bidden.
Over de senioren niet zingen voor onze zussen nee! onder het
juk van het kwaad. De gedachte aan vrijheid van de wieg, voor hen was
onbekend.En we zijn stil. En de tijd vergaat. We zijn niet bang voor
schaamt. En bidden voor de beulen in deze tijd.
Uren verstreken, alleen internet ging in de zwarte hemel draden.
En dan zo memorabel vertrouwd. Het is duidelijk, ver weg
stem kwam. Ecce homo. De zwarte draden, was ik vrolijk en
gehoorzaam, ontwapend geserveerd. Maar het uur is
aangebroken. Remembering, dacht ik. Nee, ik ben niet een
dienaar. Dus val maar, de kleurenband. TV met veel sneeuw.
geboorteplaats...
O koppige taal. Waarom alleen een boer, begrijp, zong voor mij
Belgie, mijn geboorteland. Maar ook van de Aalsterse carnaval.
Zo een thuisland en zo Rock and roll dat was overal.
Het carnaval vervreemden me dicht bij te ziene afstand, zeggen: "Kom
feest mee" Van alle carnavals van sterren. Niet voor niets ,
de duiven van het denderwater, ik heb mijn voorhoofd gezien.
Trots, mijn geboorteland Belgie en mijn geboorteplaats Aalst.
Ajuin Ajuin Ajuin.
Mijn vingers ruiken van wierook,
op geen enkele wijze,
worden mijn handen gebruikt
om vast te houden.
Aan de lucht en brei bundels van gedachten.
Uw palmen als een bot,
en de vingers aanleiding geven tot geluiden.
Vreemde geluiden.
Ik wil soms niet leven, en gewoon gaan liggen, in slaap vallen en
niet wakker worden. En in deze droom wil ik niet liefhebben,
weggaan bij iedereen, jezelf vergeten in de vergetelheid.
Maar als ik denk dat er meer is dan ooit, kan ik niet horen hoe de
vogels tsjilpen, en roze dromen zijn niet de dromen, wat ik zie de
ogen van hun kinderen, hoe om te groeien wat het leven zou zijn,
ze niet zoenen zelfs meer teder. Wat is er prettiger dan liefkozingen
van mama. En zo binnenin zal het hart knellen. En je zult beter en
beter willen leven. Ik kan alles doen, ik zal voor ze leven.
En voor mezelf een beetje, voor het geval dat. Ik hou te veel van
het leven om te gaan, ik mag niet beslissen wat, wanneer zal zijn.
Het veld spreidt zich uit met een golvende doek. En de hemel versmolt met een donkerblauwe rand. En in de lucht een transparant gouden schild.Glanzende zon schijnt erover. Als de zee, de wind loopt door de hoekenen hummers kleden de witte mist, over iets speels met het gras zegt dapper in de rogge gouden geluid. Eén ik. En mijn hart en ik denk vrijheid.
Kan de stem van de inboorling niet horen, u ziet geen vriendelijke,
lieve ogen. Waarom was het lot wreed? Hoe vroeg je ons verliet.
Grote droefheid wordt niet gemeten, ik kan niet helpen
met tranen, je bent niet bij ons, maar voor altijd
in onze harten zul je niet sterven. Niemand kon je redden,
hij stierf te vroeg. Maar het heldere beeld van je moedertaal
zullen we constant onthouden ...
ik wilde jou tegen mijn borst drukken. Maar in een ogenblik leerde ik mezelf. Waarom zou je elkaar bang maken met de imperfectie van ons lichaam?
We zijn nog steeds. Verdomde sexy. . Wij, het mirakel, zijn echt. Laat hen zeggen, in vijftien. Leeftijd is geen obstakel voor ons. Probeer het niet te proberen. We zijn een vreugde, we zijn. Wij, vanuit de heup, lopen We wandelen dapper door het leven. En in de korte rok zijn we gewoon de koningin. In de ogen, liefde en tederheid. We zijn gepassioneerd, we zijn onvermijdelijk. We hebben iets om over op te scheppen.
Ik verstopte mijn ziel in een kofferbak, zodat noch de vijand,
noch een vriend werd gevonden. Hoe hard ze ook probeerden,
ze zochten niet.Vecht niet zo dat, nauwelijks ademend, in de handen
van anderen mijn ziel. Om te gaan kon ze van moeiten, verraad en kwaad.
Ze bedekte de deken met wit, zodat ze niet zou lijden, niet ziek zou worden.
Maar er werd alleen ineens geklopt. Ik opende de oude kofferbak en
ik zie dat ik nauwelijks kan ademen, daar stikt de ziel.
"Laat me, ik zal vliegen, ik wil niet in gevangenschap leven. "Het doet je pijn "
Ja, laat het zijn. Ik wil pijn en verdriet, in vrede als je vegeteert,
in feite is er geen geluk."
Leeftijd is helemaal geen jaar.Dit is een gemoedstoestand.We zien de
oudemannen en op tweeëntwintig, ze lijden allemaal droevig.
Ze huilen alles over het leven en het lot.Ze zeggen: "Hoe moeilijk is
het om te leven."Ze zeiden huilend over zichzelf,hoeveel ze moesten
verduren.En ik ontmoette heel jonge mensen.Degenen die al lang
ouder waren dan zestig.De liedjes zongen vrolijk, ze stelden een doel
bij het vuur.Rafting, op dansen en in de films,ik hoor hun ondeugende
vrolijk lachen."We zijn echt niet over leeftijd een lange tijd.In mijn hart
is er geen grijze haren."Ik bewonder!"Bravo!" Ik zeg het.Leeftijd is
wat je zelf schrijft.Dus, in het paspoort, mijn, niet kijken naar elk,
niet een plus als de ziel naar de "oude man"!
In de loomheid van verdriet,
hopeloos in problemen van rumoerige drukte.
Hoorde ik een lange tedere stem.
En ik had schattige kleine dingen.
Verdriet hopeloos keerden zich
in liefde van en met jou.
JIJ, WONDER, VROUW !!! Wanneer je schudt van vermoeidheid. Wanneer je account verloren is,
laat je niet huilen van medelijden. Laat het niet gebeuren.
Ga je gang, bewonder jezelf. Wees niet depressief, sta open, over ijdelheid,
bewonder de zon de lucht in de ochtend.
En al hun problemen, vergeet opeens, staande bij de spiegels.
Verander uw haar, en meer helderheid.Een simpele waarheid maar
we moeten het weten. Je herinnert je ook dat je een wonder, een vrouw is.
Wat ben jij, mooi en de ziel was helder. Jij, gelukkig om te zijn
Lot niet weglaten, mooi wonder als een vrouw.
Over moeder...
Heilig woord "moeder". Van het woord "moeder"
kun je niet weggaan, in luiers schreeuw je opzettelijk "moeder".
In moeilijke momenten van het leven roep je de hulp, noch vriend noch zus
je roept de moeder om hulp, schreeuw je luid "Mam, help!".En de pijn
en angst gaan onveranderlijk weg. Je wordt bedekt door de moeder
met de vleugel van liefde. En hoeveel we pijn ervaren van vitale
tegenspoed, angsten, zorgen, en alleen de moeder zal je te hulp komen,
zal helpen, en de pijn zal verdwijnen. Zij zal je ondersteunen in het
leven met haar schouder, je helpen om op jou voeten te staan,
niet om te vallen. Alle moeders zijn de beste ter wereld. Zorg voor
het heilige woord 'moeder'. Jaren gaan, we worden oud, maar alleen
de moeder wordt niet ouder. Zij houdt nog steeds van ons, koestert
en houdt van alle kleinkinderen. Aardig voor u van ons,
uw kinderen en kleinkinderen, prijs u van God en mensen, wij zijn zo
De laatste stralen van de zonsondergang liggen op het gebied van gecomprimeerde rogge. Het dutje van een roze knuffel. Het gras van een onbesliste rand. Geen wind, geen schreeuwende vogels. Boven het bosje een rode schijf van de maan. En het lied van de priesteres sterft onder de avondstilte. Vergeet zorg en zorgen. Verkrachting zonder een doel op een paard. In de mist en in de wei op lange afstand. Om de nacht en de maan te ontmoeten.
Op het hart van een steen vallen plotseling.Alle grieven uit het verleden.
En je kijkt rond. En je zult je geest niet laten zien.
Je kunt niet de volgende stap nemen.
wanneer, zoals gewichten aan je voeten, veel fouten gemaakt.
Je kunt niet vanuit het niets leven starten, en het verleden vergeten ...
Ik wil, mijn vriend,ik drink tot op de bodem. Vandaag vanavond. Een glas mousserende wijn. Voor onze jeugd, onze ontmoeting. Hoeveel jaar zijn er sindsdien verstreken. Hoeveel in het leven is veranderd. Grasonkruid, op de verre afstand verdampt en verstreken.
Verveel je niet, mijn vriend, noch overdag, noch op het late uur. Vergeet
je verdriet niet voor niets 's nachts. Onthoud alleen dat liefde helemaal
aan het begin is.En liefde, geloof me, er is geen reden om de barrières te overwinnen, afstanden, kilometers, jaren. Alles zal verdwijnen,
het zal komen als een bronwater. En dan zal de tuin opnieuw bloeien
met lila bloemen. Niet samen, misschien, de truc van het lot .
Spijt van de gastheer vult onze ziel, is het sturen van een test geen match.
Er is geen geluk in het leven zonder strijd.
Vriendschap is een warme wind, vriendschap is een heldere wereld,
vriendschap is de zon bij zonsopgang, voor de ziel een vrolijk feest.
Vriendschap is alleen maar geluk, vriendschap, mensen hebben er een.
Met vriendschap, het leven in de lente is vol. Een vriend zal pijn en vreugde
delen, een vriend zal ondersteunen en redden. Met een vriend,
zelfs een kwade zwakheid in een ogenblik zal smelten en verdwijnen.
Geloof, koester, waardeer vriendschap, dit is het hoogste ideaal.
Ze zal je van dienst zijn. Vriendschap is tenslotte een waardevol geschenk.
Het maakt niet uit wat het leven je te wachten staat, kinderen.
Er is veel verdriet en kwaad in het leven. Er is een verleiding van
verraderlijke netwerken, en wanhoop van brandende duisternis.
Er is een verlangen naar onmogelijke verlangens, hopeloos, ongelukkig
werk en de betaling van jaren van lijden voor een tiental gelukkige minuten.
Maar je verzwakt de ziel niet, je zal de tand des tijds doorstaan.
De mensheid leeft door één cirkel van het goede. Waar je hart ook
niet zal leven, in een lawaaierig licht of in de landelijke stilte. Zoek niet,
wacht niet op een terugkeer, schaam je niet voor een spottende zondaar.
Waar je hart ook niet zal leven, in een lawaaierig licht of op het platteland.
Leen zonder kosten en moedig alle schatten van je ziel.
Ah, als het leven op een nieuwe manier begon. Welke fouten we niet maakten.
En met degenen die dat niet hoeven, geen vrienden werden.
Stilte, waar het nodig is om te zwijgen. We zouden daar niet studeren,
en we zouden het gaan leren kennen. Met anderen, waarschijnlijk
veranderd, zouden echtgenoten en echtgenotes worden vervangen
door anderen.Ah, als alleen iedereen het kon weten. We zouden geen
kinderen hebben opgevoed zodat we niet met ons zouden worden
verwekt. Of misschien zijn ze ergens naartoe gereden, of leefden
ze gewoon, zonder schaamte. En ons leven zou niet leeg zijn,
niet overtreden worden, waar het niet nodig is, de rand. Of misschien
zouden ze het stro verspreiden, en op andere plaatsen zouden vallen.
Dat we niet twee keer hetzelfde water binnengaan. We blijven zwemmen
langs het water.Er zou helemaal geen sprake zijn van een prikkeling,
maar duidelijk begrepen op een dag.En ons is een langzame water
Tears in heaven, creëert zelfs indruk wat we wilden. Ja, we een wereld
van illusies nodig hebben. We zwemmen prachtig met een
Je beweegt je op het pad van het leven. Laat me kronkelen, maar zeker waar. Er is geen plaats voor de blinde menigte. En wat is vies, gemeen, slecht. Je beweegt je langs het pad van het leven. En waar de weg ook leidt, je bent niet de enige in je worsteling. Kijk rond! Vrienden met jou. Er zijn er veel!
Wanneer pijn en verdriet zal oplopen, vragen we onze
familieleden advies. Hoe de zee van gevoelens te begrijpen?
Hoe vind je alle antwoorden? En we zijn bereid om ze
allemaal te geven die niet onverschillig voor ons zijn.
Doe het daar, dus maak het hier, en dan komt alles goed.
Uiteindelijk, beslis je alles zelf, dus, hoe je hart het je vertelt.
Wees niet bedroefd, mijn vriend, wees niet verdrietig, er is een rechte
weg voor je, niemand weet wat er te wachten staat. Het gebeurt,
er zijn veel hobbels en hobbels.Verspil geen kracht tevergeefs,
in deze draai van het leven.Raak niet wat niet van jou is,
van iemand anders. Immers, al jouw gevallen, zoals een boemerang,
zullen terugkeren, je hoeft niet lang te wachten, er is geen geld of
rang om te helpen.Hoewel je het eens bent,
alleen de oogst hangt van jou af.
Herfst.
Mijn ogen zijn herfstmoe.
Hij is mij dierbaarder dan mijn jeugd en zomer.
Je begon de verbeelding van de dichter
tweemaal te waarderen.
God schiep een man en leerde hem vliegen. Alleen hij vliegt de eeuw vanaf het tijdperk, die God zelf is om te evenaren. Met zo'n vriendelijkheid is het doordrongen, door zichzelf te offeren, om als voorbeeld voor de zwakken te dienen, wordt opgeroepen. Hij is niet trots op zichzelf. Waarom zoveel woede voor anderen, niet het goede kennen? Want hoe ademde je het in? En zo niet, is het dan tijd om te gaan tobben? Als je zoals God bent, en, jezelf gelijk aan hem, kijk je vanuit de hoogte comfortabel. Hoe kan laag in duisternis vallen. Waarom zou "vee" geassimileerd moeten worden? Waarom anders nog een ander vernederen?
Zorg voor je kinderen, scheld ze niet uit voor je grappen.
Het kwaad van je ongelukkige dagen scheur ze nooit neer.
Wees niet serieus boos op ze, zelfs als ze schuldig zijn, is
niets duurder dan tranen, dat met de trilharen van de familieleden is
uitgegleden. Als de vermoeidheid van haar voeten kraakt.Wel, je wordt
benaderd door een zoon. Of je dochter zal haar armen uitstrekken.
Knuffel ze steviger, koester je kinderachtig dit geluk.Een kort moment,
wees gelukkig gehaast. Immers, gesmolten als sneeuw in de lente, de
gouden dagen zullen flitsen en ze laten je geboorteland thuis.
Je kinderen zijn opgegroeid. Door het album bladeren.
Met foto's uit de kindertijd.Met verdriet, onthoud het verleden.
Over die dagen dat we samen waren.Hoe wil je om op dit tijdstip
weer terug te komen om een liedje voor hen te zingen.
De wangen om aan te raken met zachte lippen. En terwijl het
gelach van de kinderen in huis is.Van speelgoed dat nergens te
bekennen is, bent u de gelukkigste ter wereld, wees voorzichtig,
alstublieft, jeugd.......
"Wis uit de nagedachtenis van iedereen die u niet waardeert, en het succes wacht op u". Maar hoe te vergeten wie ze waren, Wie het brood deelde met wie, wiens ogen kostbaar zijn, en met wie ervaren tegenspoed. Ja, een persoon is veranderd, werd prikkelbaar en nerveus, maar zo hard leven loopt, en misschien heb je eerst beledigd.Houd je het zwaard niet in contact en kijk je naar alle antwoorden.
Het hart van elke moeder, spataderen van littekens. Bloed van een vinger, kransen. Zonder deze merken hebben geen moeders harten, hoesten en keelpijn, verwarm mijn dochter, zoon, punten van waterpokken, de nacht zonder slaap , tandarts, angst en opnieuw tranen.Houdt hart mom's vergeet niet allemaal vol. Alleen het hart van moeders voelen dat hun pijn, met elke nieuwe litteken. - "Maak je geen zorgen, schat, ik ben altijd met je mee. " De zoon en dochter volwassen, ruzies, ziek, begrijpen volwassen leven
verandert. Maar toch moeder. Verzamel littekens. Prints pijn ... scherpe messen ... Deze relatie is als een wonder, overal gedragen ... De helft van de pijn van mijn moeder te nemen ... Als hij kan, meer, alleen om langer forces het was genoeg ...
om vooraf te weten. Als je gewoon nodig hebt, zal mam er ... Het hart van elke moeder, littekens ... Maar zonder deze littekens klopt het hart niet.
Ik wil je nergens mee bedroeven. Ik heb je stil liefgehad, hopeloos. Met verlegenheid, dan met jaloezie, we kwijnen weg. Ik hield zo oprecht van je, zo teder, zoals God je mijn geliefde geeft om anders te zijn.
Uit de woorden van familieleden is de slag altijd pijnlijk, het kan veel verdriet veroorzaken. Want zonder verwanten lijkt u geen wortels te hebben, gaat u ten onder in elke ruzie met hen. Vreemdelingen wat? Geslagen weg, maar jij, die bescherming zoekt, haast je naar huis. En als ze je erg pijn doen? Je kunt alleen in boosheid en woede achterblijven. Je struikelde, je hebt iets stoms gedaan. De vreemdeling zal je en aan zijn zijde beledigen. Maar alleen met je familie zul je uit je kracht worden geslagen, wanneer de moraal begint te lezen. Aan jou, en zo waanzinnig hard. "Wel ondersteuning" vraag betraande ogen. Het was tenslotte vaak goed, maar nu is het de nieuwste in de wereld! De familieleden hebben het recht om te vragen, les te geven. Lees moraliteit, schaamte en wrok. En hoe te groeien, hoe stoutmoedig in het leven moet zijn. Wanneer je bang moet zijn voor jezelf. Geluk, familieleden, handen in het bloed, iedereen helpen, zelfs als ze in een ruzie waren. Dus, om hun liefde te zien, moet je wachten op ongeluk en verdriet. Beledig familieleden niet. Soms hebben ze het mis, maar jij bent voor hen een levengevende lente, jij bent hun steun aan het lot.
De laatste wolk van een verspreide storm. Een die je door een heldere azuurblazing snelt. Eén die je een doffe schaduw werpt. Eén die je treurt over een jubelende dag. Je hemel was onlangs helemaal rondom omringd, en bliksem dreigend om je heen gewikkeld. En je publiceerde een mysterieuze donder. En stortte regen op de hebzuchtige aarde. Genoeg, verstop het! De tijd verstreek,de aarde werd frisser en de storm vloog, en de wind, die de bladeren van de boom streelde, drijft U vanuit de waarzeggers de hemel.
Voor degenen die goed zijn die klaar zijn om de gevoelens voor altijd te vergeten, die liefde geeft. Voor degenen die leven en niet weten. Over trillen oprecht en pijn. Als het hart in de borstkas bevriest. Zoals het brandt van wrok.En ongeacht hoeveel meningen ik heb, ik zal ze allemaal tot één brengen: de gewoonte van liefde zal mij, of jou, niemand vervangen.
Liefde is als een diepe draaikolk. De maalstroom van
sluwheid en passie. Gooi het naar hem toe en zink snel.
Heb alle pijn van boeiende passies geleerd.En de schakels van
liefde zijn zo sterk, dat het moeilijk is om zelfs de schakel van de ketenen
af te scheuren.En je zult niet opmerken hoe al je in een kooi bent.
Ik snelde naar een diepe poel van passie, wist de pijn van boeiende
ketens. En er is niets voor mij om spullen te redden.
liefde, ik wilde en passie.
De rivier droeg de ijsschotsen,de lente en de wind gierde.
Uit de schoorsteen was de donkere avondgloed drijvend. En hij zat voor de open haard, hij brandde uit.Hij voelde en keek naar de gekoeld as. In de avondschemering doken de visies van de afgelopen dagen voor hem op. Wakker wordend oud verdriet door het spel van ontlichaamde schaduwen. Eén, één, vergeten door de wereld.
Ik hou van het leven en koester het leven, ik hou van het leven en koester het,
en ik durf de jaren niet in te korten. Mijn lot, ik ben een ster, en elk
jaar is ze mijn liefste. Soms brandt verdriet de ziel,
en dan achteloos in de verte op de dag, ik ren, overwin de hitte, elke
verkoudheid. Ik ben niet bang voor watervallen.
"Waar de clown huilt, is er een menigte die lacht".Hij heeft gewoon zo'n rol.
En als de ziel hoog opstaat, zal het hart ophouden met het snijden van de pijn.
Ik hou van het leven en koester het, en ik durf de jaren niet in te korten.
Mijn lot, ik ben een ster, omdat ik niet anders kan.
Moment..... Raak niet wennen aan wonderen. Scheid ze, verwonder je. Raak niet aan de hemel gewend, ogen strekken zich naar hen toe uit. Kijk naar de wolken. luister naar de vogels, solliciteer op de bronnen. Er zal niets meer gebeuren. In een oogwenk van een moment, stap voor stap. Stap in de verbazing. Alles zal zo zijn, en zo is het niet meteen.
Mijn leven trekt rimpels op mijn gezicht, het wordt elk jaar groter. Mijn leeftijd voordat de tijd verstrijkt, maar mijn leven gaat op volle snelheid. Rimpels en grijs haar, en natuurlijk accepteer ik mijn leeftijd, hoewel ik helemaal niet oud ben en niet wil. Machteloos voor de krachten van de natuur. Mijn tijd voordat de tijd verstrijkt. Het kan niet veranderd worden, het is jaren van leven. En laat de rimpels op zijn gezicht tekenen.
Bloemen zijn het prachtige schepsel van de natuur. Ze geven me altijd inspiratie en zijn net zo mysterieus als het universum. Een gescheurde bloem is geen plezier. Bloemen zijn alleen mooi in bloei en ze zijn prachtig. Blossom, hier is hun bestemming. Bloemenboeketten verdorren erg snel. Ik bewonder de groeiende bloemen, ik zie niet de droefheid van de afdruk in hen. Blij dat we gebruik gemaakt hebben van een tuin vol met bloemen.
Golven spelen - de wind fluit, en de mast buigt en kraakt ... Helaas! hij zoekt geen geluk, en vlucht niet van geluk! Onder hem een stroom lichtere azuren. Boven hem is een zonnestraal goud ...
Niemand voelde wat doen de andere nacht kwam. Getrokken in de zee, oh, hou je adem in voor het licht. Schud als nooit, nooit, nooit, nooit verliefd geweest. Onder de wegen als we te lang blijven hangen. Ben je een gast? Of wil je het gewoon niet proberen? Ben je een beetje gespannen, oh, laat het aan de andere hemel vliegen. Slow motion crime, ik wil meer om jou van mij te krijgen.
Er zijn regels die ik heb vanaf mijn kindertijd, niet overtreden,
ik houd het goed. Mijn vader zei tegen mij: "Zet jezelf in de
plaats van Hem die wreed vernederd is! " Ga niet blind, doof,
en luister naar je hart. Toen dacht u om de vliegen te grijpen.
Wees niet boos als je niet begrijpt. Blijf bij de waardigheid.
Do not hoogmoedig en arrogant zijn. Herinnert u zich mijn
verhaal over de trommel het maakt een angstaanjagende
geluiden leeg van binnen en dom, als een schaap maar wat
nog belangrijker is. Overschrijd nooit fatsoen!
Ik herinner me...
Ik herinner me alleen dat de boeren mompelden,
opscheppen over hun vruchten op het land.
Alleen glimlachjes werden niet gegeven.
Toen botste ik voor het eerst met rijm.
Van de gastheer van gevoelens dizzy.
En ik zei: als deze jeuk ontwaakt,
spuug ik mijn hele ziel in woorden.
Ik rende door de landen van Europa. Als een arme zwerver tussen mensen. Overal sissen de geluiden van slangen. En ik dacht er zijn geen vrienden in de wereld. Er is geen vriendschap die zachtjes constant is. Beide ongeïnteresseerd en eenvoudig. Maar je kwam,als een gast,onuitgenodigd. En opnieuw keerde ik terug naar de vrede. Met jou fuseer ik met gevoelens, in een vrolijke,vrolijke toespraken die ik drink. Om saamen vrienden te zijn.
Er vloeide jaren. Jaren veranderen gezichten.
Nog een op hen ligt licht. Dromer landelijk.
Ik ben in de hoofdstad, ik werd een eersteklas dichter.
En, vervelend van de verveling van de schrijver,
ging ik dwalen tussen verschillende landen,
ik geloofde niet in samenkomsten, ik kwijnde niet
weg in afscheiding, de wereld totaal voor misleiding geteld.
Toen besefte ikwat vaderlandsliefde is.Ik begreep wat glorie is.
En daarom ben ikverdrietig inmijnziel,
het is als een bitter gif.
In de avond, naar beneden getrokken onder de dorp,
niet te verraden cold ogen, ga ik kijken
schuine graslanden en luisterde als een link stream.
Ja ja en dan? De jeugd is gepasseerd. Het is tijd om zaken
te doen, een ondeugende ziel te maken.En laat een ander
leven in het dorp me vullen met een nieuwe kracht, zoals eerder.
De faam bracht de inheemse belgische paarden
met lange maanen terug.
Ons land
Ons land, ons land, ons geboorteland. Oh, geluid, allemaal luider dan woorden. Wiens kam boven de aarde groeit, wiens breg boven het water uitstijgt, de bergen en de oevers van het vaderland. Aan ons de vaderen liefhebben.
Wanneer het lot je streelt.
En je vreugden schenkt.
Werpt niets ons zo op als
een gevoel van vriendschap.
Koester het lot van vreugde.
Toe was het....
Met een langzame blik van een schaduw die de nacht doordringt.
Om op de zijkanten je zelf te ontmoeten.
Trillende lichten van trieste dorpen. Ik hou van de rook
van een verbrande stoppels, in de verte, een nachtwagentrein,
op een heuvel in het midden van het gele veld van de wit wordende
berken.Met vreugde, veel onbekend, zie ik een volledige dorsvloer,
bedekt met stro, met gebeeldhouwd luikenraam.
En op een feest, in de avond bedauwde. Kijk tot middernacht klaar
De bende gangsters van de oude man is de een en dezelfde.Kameraden! Op de barricades!Barricades van harten en zielen. Alleen wij zijn puur, hij heeft bruggen verbrand om zich terug te trekken. Het is genoeg om te lopen, futuristen,in een toekomstige sprong! Stoomlocomotief om een beetje te bouwen,draaide de wielen teketeketek. Als de song het station niet vernield,waarom dan de wisselstroom?
Wanneer komt het, de oude dag? Wanneer rimpels op het gezicht vallen.
Wanneer vermoeidheid op je schouders valt. Wanneer de levenskleuren
vervagen, En er geen innerlijke woedende passies zijn. En ik wil warmte,
liefde en genegenheid van volwassen kleinkinderen en kinderen.
Als je last hebt van ouder wordende ledematen, en degenen die
zich voordoen, veranderen. Kan je niet begrijpen en accepteren.
Wanneer in de ziel van hoop verdwijnt. Als de ouderdom komt,
weet ik niet ... Het zou niet langer bij mij zijn geweest.
Ik heb de zon gisteren in de avond van het water doorgebracht.
Je bent blij om te gaan liggen in de golven,
maar het omzeilt de antipoden, slim om de dag te verlichten.
Ik dacht echter op een moment van rust.
Het leven is gelukkig, helaas, je haastte je naar de vergetelheid.
Is het geen droom voor een eeuwigheid ?
Gewone ritme: Zonsopgang, zonsondergang, zonsopgang. Als een bergrivier die vooruit loopt. Draaien, draaien en draaien, het is nutteloos. De rivier loopt, steeds verder bubbels, dag na dag. Maar er zijn in de bochten van de rivieren om te rusten langs weg, zoals de baaien van de plaats, de ziel om weg te gaan. Weg van de drukte en drukte op de weg. Op een manier om uit te rusten en verder te stromen. Daar is het stil en warm. Daar houden ze van ons en wachten. Daar, waar het raam licht is.
Waar vrienden wonen!
En stil verlangen zo zacht te comprimeren de keel. Geen hijg of zucht,
alsof de nacht van alle vloek uitgerekt.De duivel zelf zat op zijn borst.
Je springt op en ren naar de straten doof zelfs geen licht,
maar er is niemand om te helpen, waar je ook bent kijkt in de
lege ogen en begeleidt de nacht. Daar blaast de wind door je heen,
tot de bleke ochtend.En tot slot, de wens van vermoeidheid,
Wat is het geweten? Echt waar? Leven? ...
ik luister en in sombere stilte, je muziek te horen.
Wat ze niet weten, maar helaas het is gedaan, en
een opeenvolging van geluiden, als tranen, rustig gieten.
En de beste jaren van hoop en liefde in mijn borst nog in leven.
En gedachten en de geest is vol van verlangens en passies,
en het bloed kookt, en tranen van mijn ogen,
de geluiden na elkaar regende.
Op mijn manier
Het leven gaat de kusten in.
Een oude inwoner ging zitten, ik herinner me wat
ik in het land zag. Mijn gedichten, vertel me
over mijn leven.Het huis van een boer.
De geur van teer, oude dame, de lampen zijn zacht licht.
Goed, dat ik die alle gevoelens van de kindertijd heb bewaard .
Je bent steeds minder verrast over iets, en het lijkt erop dat je
alles al heel lang hebt gezien. Gisteren herinnerde je je vaag,
maar onthoud duidelijkde oude film. Je herinnert je niet meteen
de namen en datums, wat je eens was, Je berispte de jeugd,
je berispte de mode. En je klagen over het slechte weer.
Alles is niet meer zoals het was, en de sneeuw was witter,
en de lucht was zuiver ... Je leeft niet door een droom,
een herinnering over het verleden en over je jeugd.
Vandaag - gele bladerengimp en de regen die verdriet in de
wind brengt, en de wind is een gratis minstrel-pelgrim
melodie speelt droevig, het was niet mogelijk om terug te keren,
maar toch dag en nacht mis je hem,in een droom, mijn geliefde,
fluisteren, maar voor een lange tijd het in het echte leven ontmoet
je vergeet zijn ogen niet, de warmte en tederheid die handen gaven.
De traan glijdt en pijnlijk verbrandt de wang.
Hoe moeilijk het is om lief te hebben?
Als een droom, als een ochtendmist. Maar in ons brandt het verlangen nog steeds. We wachten met een verlangen naar geluk. Notulen van heilige vrijheid. Hoe de minnaar wacht op zijn geliefde, met de minuut met een echte datum. Terwijl de liefde in hem brandt. Zolang de harten voor ze levend zijn.
Ik herinner me die bloemen.Dans je ziel. En de wind bewonderde zoals jij, hoe mooi je was. Boven de lentehemel in de wolken vloog een levende ziel. Ik zag het groenere gras niet meer, toen je hier was!
In de diepte van tijd zal ik mijn verdriet onderdrukken.
Maar de tijd reinigt uiteindelijk uit dit hart met het hart .
Als het hart tussen de golven u van het verdriet heeft gered.
Laat het dan eindelijk zo zijn voor het lot van
dagen dat de duidelijkheid zal verdonkeren, omdat er
veel vertroosting in u zal blijven.
Niet iedereen de schuld.Op dat moment, toen het ergste,
de kracht vinden om te vergeven.Woede zondige zinnen in de harten
van wraak of op te slaan en al degenen die jou niet vergeven, hun unforgiveness gewoon. Ik weet het bittere arbeid, dacht ik vaak.
Tevergeefs vergeven wanneer u vervloeken en vernederen onbeantwoord.
ontsluierde ziel. Met de grieven van iedereen gekwetst.
Maar alles zal voorbijgaan. En God vergeeft.
Hij vergeeft alle en medelijden
En ik verberg dat niet voor het dorp waar ik vandaan kwam,
ik liep vaak blootsvoets rond in de plassen, bij slecht weer kende je
gevaar niet en er waren gelukkige mensen in de veranda.
Berken op de rand van scharlaken takken.Curly gele populier en
wilg in de buurt van de vijver. Wonderful vriendinnen, tuin frambozen,
mijn hart kreunt kreunen, ik herinner ze altijd.
En ik verberg dat niet voor het dorp waar ik ben geboren, dat ik
mezelf 's ochtends met zilveren dauw waste, de grootsheid van het
volk groeit jaar na jaar sterker, de wind waait in het veld en de
gouden regen. En ik verberg dat niet voor het dorp waar ik kom,
waar zuivere, schone lucht, heilig water, bij elk slecht weer,
de natuur regeert hier, ik breng de magische dageraad in een jaar.
Tientallen eeuwen lang versloeg de wetenschap het antwoord.
Hoe wordt liefde gemeten, op basis van getal, volume, kracht, licht?
Welke maatstaf moet worden toegepast, evenredig met liefde?
Ze kan niets uitleggen, geen geluk, geen pijn. Wat is correcter om te geven
voor het gevoel van deze naam? Is het een ziekte of genade?
Een beloning of straf? Span je geest niet, en geloof oprecht.
Liefde is sterker dan kwaad en duisternis. Sterkere wreedheid en dood.
En hoe je het ook noemt, maar het is onveranderlijk.
Alles sterft zonder liefde, en alles is geschapen door liefde.
Er is geen geluk in het leven van degene die geen geluk zoekt
voor zichzelf, zonder iets te doen, om gelukkig onderdak en
voedsel te geven. Hij is niet vrolijk, hij is niet slim, hij kijkt met angst naar zijn leven, hij is altijd depressief, en alles is bedekt met duisternis. Hij denkt niet na over waar hij aan moet werken. Zal er geluk zijn in dit huis, om daar lang te leven? En als een geschenk valt het niet in iemands hand. Het gaat altijd naar degene die het geluk waardig is.
Lelijke vrouwen bestaan niet, en de mooiste van allemaal maar één:
voor haar bloeit de kers, voor haar drinkt de man naar de bodem.
Daarnaast en in de winter, zomer, samen met haar paradijs en in de hut.
Er is geen speciaal geheim, omdat ze in zijn ziel leeft.
De schoonheid ervan vervaagt niet, als een boeket van oude wijn.
De schoonheid van een vrouw van God, er is geen reden om hieraan
te twijfelen, alleen om de een of andere reden is het immaterieel, het
meest wenselijk voor mannen. "Wat hij erin vond soms zullen ze vragen.
Je kunt honderd keer mooier ontmoeten, in de handen van waarom
hij het draagt.En niet slapen voor vijf nachten in een rij? "
Maar een onbetwistbare waarheid. Maar mooi al met al een vrouw...
Mijn vrienden,ik zal je eerlijk zeggen. Ik ben klaar om mijn ziel voor je te openen. Laten we vrolijk zijn, wandelen, rondsnuffelen, een grapje maken. Gooi alle soorten twijfels weg. En vooroordeel, jaloezie, angst. We zullen veel plezier maken, badend in vrolijke golven van het leven.
Alleen degenen in het paar het lot gemarkeerd. Met hen, Geluk, Liefde, hun
Hoogheid. Vrouw was een verdriet om de weduwe van een vrouw en een
lus van eenzaamheid. Zonder geliefde is het leven verwrongen.Het hart van
iedereen wacht op een onverwachte ontmoeting. Zelfs als het lot scherp is,
is het beter dan onbehandeld leven. Het zal rommel alsjeblieft niet als
onbelangrijk beschouwen, het zal het hart niet geven en strelen.
Zal de eeuwige hoop niet dekken. Alleen de zorg voor de dierbaren.
Wij zijn Madonna, Eva. Voor de gelegenheid om naast je geliefden te leven
de koning werd achtergelaten door de koninginnen. En met slechts één kunt
je in een hut wonen.En om met hem graanbrood te delen.
Alleen om lief te hebben en bemind te worden.
Alleen in verdriet en vreugde zij aan zij.
Wanneer je niet kunt denken aan het gewone... Als je niet kunt denken aan het gewone. En het leven lijkt van het voetstuk te gaan. En het hart bevriest, wat niet gewend is. Het is tijd voor grote liefde. En dit uur is de hemel van gelukzaligheid, ik moet ervan genieten tot het einde. Je voelt de aanraking van liefde en laat ze slaan in de unison van het hart.
Geluk
Ikzelf zal het niet begrijpen. Wat gebeurt er in de douche,
Misschien is het alleen lente, misschien is het de ouderdom al.
Ik word wakker en schrijf over mooie liefde, en ik zal je vertellen over geluk.
Bel me. Misschien is het in de wolken. Was het verloren?
En misschien in het bos zwerft mijn geluk. En zeggen: uit het hart,
closer to my heart, I love it.
Je bent sterk in zwakte en zo mooi, en laat de draad niet scheuren in de ziel van liefde. Tenslotte waren er dagen, waar je hartstochtelijk van hield, waar elk woord werd gehoord om lief te hebben.
Schreeuwend tegen de felbegeerde deur.
Niet durvend om haar aan te raken.
Weer vertrokken, hetzelfde geloof
om te onderwijzen, als geheim, zonen.
En met het gerommel stortten de poorten in,
En de muur beefde rondom, en nu branden de
vensters van de tempel, als blikken, met triomf.
Met schrik en smaad, lijken pelgrims van andere tijden
Wat is liefde? Dit is een puur, helder gevoel. Wat is liefde? Het is passie en een beetje gek. Wat is liefde? Deze warme tederheid en genegenheid. Wat is liefde? Dit is een vriendelijk, prachtig sprookje. Wat is liefde? Dit is wat ons door het lot wordt gegeven. Wat is liefde? Dit is wat voor altijd bij jou is.
Hello! Duizend keer mijn groeten aan jou,nacht! Opnieuw en opnieuw, ik hou van je, rustig,warm,zilver grenst! Schuchter stak ik de kaars aan,en ging ik naar het raam. Ik kan mezelf niet zien, maar ik zie alles. Rain, zeker wachten: Wicket rilling, oplossen, Flowers, uploaden, rook sterk, en een lange, lange tijd met het deksel knipperen.
Kosmische stilte was zonder het licht van steden.
Hij scheurde de deken af,
spuugde in de koolbak en snelde naar het raam.
Er moet een raam zijn met een plafond?
Het knetteren van de opgerolde rolluiken werd muziek.
Er was iemand anders in de kamer.
Hij herinnerde zich dat hij niet alleen in slaap was gevallen,
maar dat maakte geen moment uit.
Er waren sterren. Onmogelijk.
Dichtbij branden van oneindig verre werelden.
In de blauwe lucht boven de noordzee zag
hij een trapezium van heldere punten en kon het niet geloven.
En er waren sterren.
Hij rukte zichzelf op de raamlijst en aarzelde niet
eens toen de koude septembernacht op zijn borst schroeide.
Ik ben doof en blind. Maar waarom spelen
trommels dan in mij en lach ik naar deze hemel?
Er was maar een klein beetje.
Om te beslissen wat het beste is.
Blijf bij deze vreugde van het één op één herkennen
of de droom verstoren van iemand die sliep en slaapt daar,
achter zijn rug om een wonder te delen.
Adem in. Uitademen. Nog een paar keer,
scheel en besef dat alles geen droom is.
================
Hoe vaak waren we voor iedereen niet online. En lege zinnen voor een hele maand. Laat zo ver gaan, zoals de winter onderweg in de ziel van angst, we wisten het, maar konden het niet.
Net wakker worden naast je, net raken aan een zachte hand. voor een ontmoeting met liefdevolle blik. Gewoon praten over alles tot het ochtendgloren, gewoon lachen en gewoon triest, alleen niet vergeten de gelukkige zomer, alleen maar om aanstoot te nemen. Slechts dromen liggen naast je alleen voor twee verwachte veranderingen alleen maar om u met heel mijn hart en dezelfde gevoelens in ruil daarvoor. Slechts te worden een eenheid met elkaar en hoe makkelijk alles te verliezen als het ineens zwart wordt, zij was wit. Maar als je eenmaal begrijpt alleen vraag ik aan God dwingt ons om te geven, om lief te hebben om op te slaan. Ons leven is tenslotte maar een weg, laten we gewoon leven en liefhebben.
Als je eenmaal geluk hebt, zal weer geluk in het leven elkaar ontmoeten. Vroeg of laat zul je vreugde, geluk en aardse liefde vinden. En hoop, je zult geloof hebben, en geloven in de goedheid van een heilige. Vroeg of laat zullen alle dromen uitkomen, als een prachtig moment, en in je bestemming zul je geloven, en in haar geluk. Het belangrijkste ding, niet verdwalen op de weg,
in het leven, immers, er zijn verschillende manieren, en rechte weg te gaan, en laat God ons hierbij helpen.
We hebben ijzeren daken,
elke tuin en schuur. elke crash luiken.
Op feestdagen vlees en kaas.
Geen wonder dat iedereen
graag bij ons blijven.
Gemakkelijk om iemand andersmasker op te zetten.
Gemakkelijk om iemand anders de rol te spelen.
Gemakkelijk om iemand te zien rijden in de verf.
Gemakkelijk te leveren met de
mensen hun pijn...
Om het leven te leiden waar je van houdt
en om van het leven dat je leeft te houden.
Moet je de limieten overschrijden die de maatschappij
voor jou heeft vastgesteld.
Voorbij het realisme.
Je moet wel klaar zijn om groot te dromen.
Geluk. "Geluk iswanneer je wordt begrepen." Geluk is tijdens het wachten en ontmoeten. Geluk is als je het vergeet. Gelukis als het volledig leeft. Geluk wordt alleen gegeven tegen de achtergrond van lijden. Geluk is wanneer nog vol van verlangens bent. Geluk wanneer dankbaar tot het lot. Geluk is wanneer je dankbaar bent. Geluk is wanneer je wint. Geluk is wanneer de elleboog van een buurman stevig is Geluk is wanneer je met liefde leeft. Geluk is wanneer je het warm opgeeft. Geluk is wanneer inspireert succes. Geluk is wanneer het verdeeld is in alles. Geluk is wanneer je iemand dierbaar bent. Wil je dat ik je geluk wens?
Ik zou je alleen aanraken, ik zou alleen je gezicht zien, ik zou in je ogen duiken. Voorbij de geneugten van het huilen. Ik zou gewoon je stem horen, en een vluchtige blik vangen. Spanning tussen de vingers van het haar, En de weg zal teruggaan. Ik zal je zachtjes bij de schouders nemen. Bij kussen zal ik me verkleden en als ik je de gave van spreken ontzeg, zal ik de weg terug sluiten. Ik zal je wervelen met een wervelwind van verlangens. En bij de afgrond, op de rand, zal ik door de vreugdevan het lijden leiden. ik zal mijn dorst te drinken geven. Lang, lang, dan droom ik, hoe ik je hand in mijn hand houd, als kussen de ogen en wimpers, en ik druk mijn wang tegen jou wang. Ik zou je alleen aanraken. Ik zou alleen je gezicht zien. Ik zou in je ogen duiken, en de geneugten van het huilen opvangen.
Ik weet niet hoe ik zou leven, als ik je niet had ontmoet. En onze ontmoeting werd niet aan het lot zelf gegeven. Ik weet niet hoe ik zou hebben geademd, als de ziel niet was opgewarmd. En die woorden zouden niet worden gevonden, Wat ik wilde horen. En hoe te geloven dat ik het zou kunnen ... Verspreidde mijn twijfels. Het lot bond ons twee samen en ze glimlachte naar ons. En vanuit het schijnsel van je ogen. In mijn ziel werd liefde wakker.
Laat een minuut vallen,
als een nieuwe elegante steek.
Om voor altijd de moeilijke toestand van
"als" te vergeten.
Zing dan mijn vriend dat
ik weet dat alles in orde is.
Ode aan 1418 ...
Ik loop over de oude landweg door overwoekerde velden. Geen gemaaid gras ergens, geen stapel, alleen een meeuw die met aarde is overwoekerd. Hier rijpten vroeger bieten en tarwe. Er was een geluid van knipperende auto's. Nu tsjirpen alleen vogels, en onderweg ga ik alleen. Verlaten boerderijen, en een oude tractor, gedumpt aan de kant van een rijbaan. Is het echt mijn Vlaanderen? Wat voor soort vijand heb je meegemaakt ? Maar hoe vaak ben je uit de as opgestaan, en hoe vaak stond je op via je knieën. In gevechten, in tegenspoed, België, werd je alleen maar sterker. En nu is de tijd voor verandering aangebroken. Ik geloof dat tarwe hier zal groeien, en een rijke oogst zal groeien. En mijn oude dorp zal herboren worden. En opnieuw zullen vrouwen bevallen. Verlaten boerderijen zullen openen, en in de velden zullen oogstmachines draaien. België! Je was en zal de eerste zijn. Met onze mensen die de barrières niet kennen.
Ik hou van slapen.
Veel mensen springen 's morgens op een wekker,
zelfs als ze nergens heen hoeven te haasten.
Ze beschouwen slaap als een verspilling van leven.
Maar het leek me altijd dat slapen, integendeel,
de beste manier is om tijd door te brengen.
Dank u, leven voor het feit dat de dag weer komt, dat brood rijpt en dat kinderen opgroeien. Bedankt, voor het leven, voor al je inheemse mensen die in zo'n enorm licht leven. Dank u, het leven, voor het feit dat deze gulle leeftijd, klonk in mij met vreugde, dan met pijn. Voor de breedte van je wegen, waarin een man, alles ervaren, zichzelf wordt. Voor het feit dat de rivier is zonder grenzen, voor uw elke lente en winter, voor alle vrienden en zelfs vijanden. Dank levenvoor alles dank u. Voor tranen en voor het geluk van wakker worden, voor elk moment, waarin ik leef. Bedankt, leven, dat ben ik je verschuldigd. Voor het verleden en morgen voor kracht, voor al dat ik heb nog steeds tijd en ik kan, dank u, het leven, echt bedankt ...
Ergens, op een dag zullen we nog steeds vrienden zijn. Ergens kom ik op een dag zeker bij jou. Misschien, onder het geluid van sneeuwstormen, Of in het zonnige april, in het najaar en misschien in de zomer. Het belangrijkste is dat het was. wat het was.Jij en ik...
Een leven zonder problemen is onmogelijk. Er zijn minuten, uren, dagen waarop iemand hulpeloos is. Ze weet niet wat te doen, waar te gaan of te staan. Hij weet niet of iemand in het moeilijke moment naast hem zal zijn. Wanneer u niet kunt helpen hun eigen persoonlijke macht, wanneer niets anders overblijft voor hem alleen eenzaamheid. Het is ervan overtuigd dat deze tijd nooit zal komen. Hoopt nog steeds hier, die wordt beschouwd als echte vriend. Omdat een echte vriend leven nodig heeft.Mijn vriend.
Wanneer het lot je een vriend stuurt, wanneer je geliefdein je hart klinkt, neem je een stap uit de vicieuze cirkel. met de ene wordt hij eerlijk tot het einde. Wanneer de ziel met de ziel de broederschap binnengaat. En je drinkt geluk van de geliefde persoon. Je verscheurt de saaie slavernij van angst. Wees oprecht met je geliefde tot het einde. Wanneer gedachten schudden en twijfel verbranden. Wanneer vernederd door de oneer van een boefje. Open je vriend zonder uitstel. Wordt Oprecht oneindig, tot het einde. In de naam van de domme leugens van vrienden die verliezen. Valsspelen van zoete verdrinkingspijn. In tranen en droefheid, verlatend geluk. Bladeren van de onoprechte liefde.
Er was een rustig uur. Aan de voeten van de branding ratelde. Je glimlachte en zei vaarwel: We zullen elkaar ontmoeten. Tot een nieuwe datum. Het was een leugen.En we wisten met jou, dat we voor altijd 's avonds afscheid namen.
De karmozijnrode vlam brandde de hemel. Op het schip waren de zeilen opgeblazen en boven de zee was het geschreeuw van de meeuwen te horen.
Ik keek in de verte, de pijnlijke droefheid is vol. Het schip flitste met de dageraad zwom te midden van delicate, smaragdgroene schuimende golven. Als een witte zwaan, spreidde de vleugels zich uit.
En nu werd hij weggeblazen in uitgestrektheid. Tegen de achtergrond van de hemel stond plotseling een zwak gouden wolk op en was bedekt met een helder amethist.
Mijn geest is verdwaald.
Je bent minder er minder
en minder waarschijnlijk.
Je roert de vlammen van je lippen.
Schoonheid is niet meer dan een illusie.
Het is gemakkelijk verdrietig als grappig,
te doen lijken.Gemakkelijk om iemand vulgariteit te vertellen.
Wij zijn vrouwen, wij zijn feeën, wij zijn godinnen. 
Kaarsen... 
We zijn afhankelijk van een lot - uit het feit dat rond, 
