|
Ik wil me op voorhand verontschuldigen aan diegenen die vinden dat zulk artikel niet thuishoort op een blog. Maar ik wil hier mijn ei kwijt en het ligt me wat op de maag dus ... .
Als je ouders overleden zijn beschouw je jezelf dan als een weeskind? Eigenlijk ik wel, daar is dus op zich niets mis mee. Maar pas als je wees bent besef je welke ongelooflijke papiermolen je nog moet ronddraaien en wat je nog allemaal dient te regelen. Het overlijden en de begrafenis geef je in handen van een begrafenisondernemer en daar kan je van op aan dat alles tot in de kleinste details geregeld wordt. Mijn broers hadden al een aantal andere zaken (papiermolen) geregeld maar ... .
Vandaag heb ik de de ganse voormiddag van instantie naar instantie gereden. Gsm opzeggen, een papier hier, een papier daar, bankje in bankje uit. Soms wordt je van de zes naar de negen gestuurd. Ik voelde me een beetje als een bedelaar op de duur en ik geef toe dat is geen prettig idee. Maar uiteindelijk komt alles wel in orde. En de ik moet beamen iedereen was vriendelijk.
Maar ...
Niemand maar dan ook niemand van alle personen die ik vandaag op deze papierreis ben tegengekomen heeft zich voor het overlijden "gecondoleerd". Blijkbaar ben ik nog een oude naïveling maar het heeft me laten schrikken. Is alles dan te herlijden tot "puur business"? Is er geen respect meer tegenover de mens voor u? Waarschijnlijk zit onze maatschappij momenteel zo in elkaar.
Laten we dan maar sterkte vinden in die mensen die hun aanwezigheid hebben getoond, een kaartje in de bus hebben gestoken of een brief of een mailtje hebben gestuurd.
|
