De OS zijn voorbij, 14 dagen topsport. 12 dagen heb ik voor mij tv gezeten meelevend, genietend, gefrustreerd kijkend, grote ogen trekkend. Het waren fantastische spelen niet alleen qua prestatie maar ook de omkadering en het emo-gevoel scheerden hoge toppen. Bijna 50 wereldrecords, 120 olympische records, ontelbare nationale records (waaronder ook enkele Belgische) maar ook volle stadions (op de eerste 3 dagen na), dolenthousiaste, vooral Engelse toeschouwers en zeer, tot tranen (uit vreugde of verdriet) toe, emotioneel bewogen atleten. Brood en spelen blijven nog steeds een zeer actueel gegeven, want even zetten de mensen hun problemen opzij om oog te hebben voor mensen die jaren hun lichaam pijnigden om te bereiken wat hen nu overkomen is. Toch heb ik me af en toe geërgerd aan de uitzendingen van onze VRT. Te pas en te onpas overschakelen van sport naar sport. Een 3 uur durende uitzending met Federer kan dan wel, we zien hem al genoeg op tv, dus mogelijkheden om eens iets anders te laten zien. Amper 5 min. gespendeerd aan een zilveren Lionel Cox is ook niet om hoog van de toren te blazen, we winnen dan eens een medaille. Een marathon die constant onderbroken wordt. Dus dikwijls overgeschakeld naar NOS, heb zelfs genoten van een voor mij onbekende Nederlandse boogschutter, een zeer arrogante schermer (was blij met zijn vlugge uitschakeling) enz... . En voor de zoveelste maal wordt na afloop het debat opengetrokken hebben we het nu goed gedaan? Moeten we ons beleid niet aanpassen? Ach ja we gaan alles even snel evalueren en doen er dan weer 4 jaar niets mee. Zolang dezelfde mensen (die al 20 jaar dit beleid bepalen) aan de "macht" (want daar draait het om) blijven, zolang er 3 ministers (die niets van sport afweten) het beleid moeten bepalen zal er niets veranderen. Het zijn die enkele topsporters die een eigen project opstarten die het verste komen (Vandeven met Hellebaut en Van Alphen, vader Borleé, zeilster Van Acker, Gaastra met zijn bende enthousiaste zwemmers, de hockeyploegen) maar voor de rest is het huilen met de pet op. Laat deze mensen eens rond de tafel gaan zitten en een keuzegericht (we moeten niet in alles de beste zijn) beleid uitstippelen. Als dan de nodige infrastructuur (In Papendaal bouwde men het BMX-circuit gewoon na, resultaat 3 finalisten) nog zou voorhanden zijn dan zijn we al een (neen 2) stap verder. Een vierjaarlijkse evaluatie en/of sportdiscussie dat hebben we ondertussen al wel genoeg gehad. We moeten onszelf ook niet vergelijken met andere landen want daar gelden andere regels en wetten. Maar een voorbeeld nemen aan die landen die het goed doen daar is niets mis mee. We moeten het warm water niet meer uitvinden want dat hebben anderen al lang voor ons gedaan.
Maar ook ik zal daar de volgende weken, maanden niet meer van wakker liggen. Genoten heb ik, topsport van de bovenste plank. De Borlees, Tia, onze zwemmers, onze hockeyploegen en vooral van Hans Van Alphen (maar is hij van geboorte ook geen Nederlander?). Het moment voor mezelf het podium bij de 5000m bij de vrouwen : Meseret Defar en Tirunesh Dibaba. Dit waren echte tranen, een emo-moment om nooit te vergeten langs de ene kant en een ongeïnteresseerde Dibaba waar enkel goud telde en het afhalen van brons een totaal overbodig moment was.
Ik zou zeggen tot binnen 4 jaar in Rio maar er gaan ondertussen nog veel mooie sportmomenten komen hoop ik.
hopelijk denken onze plaatselijke politiekers ook nog eens aan deze discussie na 14 oktober. Afwachten...
14-08-2012 om 01:18
geschreven door jo
13-08-2012
je hebt gelijk
Ja Ronny, jij als sportman kan de geleverde prestaties perfect inschatten... moeten we idd eens niet onszelf afvragen of die gigantische delegatie van het BOIC, de atleten, niet wat te groot was?? atleten gaan opvissen omdat je toch nog plaatsen over hebt, zonder dat deze mensen minimum normen hebben neergezet ? Is het dan niet beter dat je minder atleten afvaardigt naar disciplines waar we absoluut niet kunnen meetellen?? er zijn erbij die nauwelijks 30 sec. (!!!) hebben meegedaan, over and out ! daar traint men dan 4 jaar lang voor ... veel vragen, en terecht denk ik ... ik wil géén afbreuk doen aan een prestatie van L. Cox ( de enige Zilveren...) en die halen we dan met een NIET professioneel atleet... zegt dat niet genoeg? trouwens hoeveel Belgen wisten dat 50m liggend karabijn schieten een Olympische discipline is ?? ik vind persoonlijk dat het BOIC zijn conclusies moet trekken en dringend mag gaan evalueren. Zonder afbreuk te doen aan de 3 medailles en diegene die wel op niveau wisten te presteren... we zijn een kleine natie ... spring dan ook niet verder dan je stok lang is.
13-08-2012 om 14:53
geschreven door Walter Liekens
De OS zijn voorbij, 14 dagen topsport. 12 dagen heb ik voor mij tv gezeten meelevend, genietend, gefrustreerd kijkend, grote ogen trekkend. Het waren fantastische spelen niet alleen qua prestatie maar ook de omkadering en het emo-gevoel scheerden hoge toppen. Bijna 50 wereldrecords, 120 olympische records, ontelbare nationale records (waaronder ook enkele Belgische) maar ook volle stadions 
(op de eerste 3 dagen na), dolenthousiaste, vooral Engelse toeschouwers en zeer, tot tranen (uit vreugde of verdriet) toe, emotioneel bewogen atleten. Brood en spelen blijven nog steeds een zeer actueel gegeven, want even zetten de mensen hun problemen opzij om oog te hebben voor mensen die jaren hun lichaam pijnigden om te bereiken wat hen nu overkomen is. 
(maar is hij van geboorte ook geen Nederlander?). Het moment voor mezelf het podium bij de 5000m bij de vrouwen : Meseret Defar 
en Tirunesh Dibaba. Dit waren echte tranen, een emo-moment om nooit te vergeten langs de ene kant en een ongeïnteresseerde Dibaba waar enkel goud telde en het afhalen van brons een totaal overbodig moment was. 
