Mijn artikeltje voor vandaag was eigenlijk al klaar en het zou een luchtig voor-de-verkiezingen laatste schrijfsel worden.
Maar ...
Enkele gebeurtenissen en het debat in Terzake gisteren hebben mijn mening doen veranderen. Nee, ze hebben me niet kwaadgemaakt maar wel even doen nadenken. Ik heb alle programma`s nog even overlopen en er wordt geïnvesteerd in straten, pleinen, in sport- en cultuurinfrastructuur. Er wordt melding gemaakt van autoluw en autovrij, van meer mensen om de fiets enz... . Er wordt ruzie gemaakt over een knip ja dan neen in onze stad. Maar als het gaat om investeren in mensen kom ik nog niet aan 20% (en dat is nog hoog ingeschat) van de programma`s die opgemaakt zijn. En hier wil ik het dan even over hebben. En vooral (naar aanleiding) van Terzake over ARMOEDE.
Politici hebben makkelijk praten (als men en burgemeester en lid van het Vlaams Parlement is, als men en senator en toekomstig burgemeester is enz...) maar amper 2 lijntjes in jullie teksten gaan over armoede en dan nog vrij summier. Meer dan 15% van onze bevolking leeft in armoede. Ergens lees ik dat we "ze" moeten opzoeken, "ze" detecteren. Iemand met een hoofdoek kan je op 100m zien aankomen maar misschien leeft je buurman wel onder de armoedegrens en dat heb je niet eens opgemerkt. Wel ik zal jullie helpen bij jullie zoektocht, jullie hebben iemand gevonden die onder de armoedegrens leeft ja IK. Mijn maandelijkse financiële ontvangsten liggen rond de 800 euro, ja u leest goed 800 euro. Dat is net boven het minimum leefloon in België (786 euro) maar een heel stuk onder de "Europese" armoedegrens die 973 euro bedraagt. En ik heb heel makkelijk praten, ik heb een vrouw die goed verdient, het huis (haar huis!!!) is afbetaald en de kinderen zijn gelukkig. Maar, en ja daar heb ik meermaals over nagedacht wat ga ik doen als mijn vrouw sterft of als ze me om één of andere reden buitengooit. En zeg nooit dat kan niet. Ik heb met een kankerpatiënte gesproken die door haar man EN kinderen op straat is gezet omdat ze dachten dat kanker besmettelijk was (dit maar om aan te tonen dat alle redenen goed zijn). Dan moet ik wel verder met mijn 800 euro en gaan jullie dan voor mij een brood kopen, een dak boven mijn hoofd bezorgen? Neen waarschijnlijk niet. Misschien kan ik onder een brug gaan wonen of met mijn laatste centen een dikke koord kopen en een hoge boom opzoeken. Het is niet voor niets dat ik met al mijn activiteiten (buiten eentje) gestopt ben. Er zijn inderdaad akkefietjes die mijn besluit hebben "helpen" maken maar de energie die ik overal instak is eigenlijk de energie die ik voor mezelf nodig heb. Maar het wordt hoog tijd dat er aan dit fenomeen, dat eigenlijk in een rijk land als België niet zou mogen bestaan, iets gedaan wordt. En ja het is een "kerntaak" van de stad om er iets aan te doen. En niet enkel, zoals de NVA zo mooi zegt, de mensen "activeren". Ik ben beste politici niet meer te activeren, ik heb kanker (die nooit geneest), heb een herseninfarct gehad (waardoor 20% krachtverlies op mijn linkerzijde), ik ben aan mijn hart geopereerd en ik ben astmatisch. En zo zijn er velen , zelfs velen die er nog erger aan toe zijn. Een tweede punt dat ik wil maken. Ik heb altijd gedacht dat de lijstvorming een weerspiegeling van de maatschappij moest of zou zijn. Maar dat doet de waarheid zwaar geweld aan. 33 % van onze bevolking is 55-plusser (ik heb het niet nageteld maar ik denk niet dat we er komen), en als ik goed gelezen heb zijn er 2500 Gomorpassen uitgedeeld. Dat betekent dat er minstens 1/10 of 1/15 mensen met die pas op de lijst moeten staan (dat is 2 tot 3 per lijst). Is er één iemand in deze situatie die op een lijst voorkomt? Ik dacht het niet. "Ons Gedacht" is een plaats waar mensen in armoede het woord nemen, maar daar waar ze het woord zouden moeten nemen daar krijgen ze de kans niet voor. Of beweren jullie dat deze mensen niet intelligent genoeg zijn? Neen toch!!!
Ik ga hier eindigen. Een artikel met zelfbeklag maar veel eigenwaarde. En neen ik ben niet jaloers of kwaad, op niemand. Ik ben waarschijnlijk één van de gelukkigste mensen die op deze wereld rondlopen. Ik heb dit enkel maar geschreven in de hoop (HOOP) dat tenminste één van jullie hier eens over nadenkt en er de volgende zes jaar iets aan doet. Mag ik iedereen en dan bedoel ik echt iedereen veel succes wensen volgende zondag 14 oktober.
En niet "tussen pot en pint" maar in de harde realiteit wil ik met iedereen discussiëren over deze zeer mensonwaardige omstandigheden.
