Ik heb er mijn buik van vol. Als pensioengerechtigde volg ik een beetje dit zeer moeilijk onderwerp. En dat het fout loopt daar zal ik de laatste zijn die dit tegnspreekt.
Maar dat iedereen, of toch de meesten, die hun zeg hierover kwijt willen, de babyboomers telkens als schuldigen aanwijzen daar heb ik genoeg van.
Zaterdag was het katern "WeekendPlus" gedeeltelijk gewijd aan "Is er straks nog geld voor onze pensioenen?".De heer Peersman, ekonoom aan de Universiteit Gent, haalde krachtig uit naar de babyboomers.
In al mijn frustratie en inderdaad naïviteit heb ik een brief geschreven naar bovengenoemde prof. Enkel een A4-tje want ik heb nog een hoop tekst die ik hem in de toekomst ook wel eens wil laten lezen, omdat dit onderwerp me sinds lang interesseert.
Hieronder de brief die ik op amper enkele minuten tijd op mijn pc-tje heb geformuleerd :
Brief aan de heer Peersman, Universiteit Gentxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Geachte Heer,
Mag het dat ik me stoor aan een man, die waarschijnlijk
tien keer slimmer is dan ik, die zegt te
spreken in naam van de huidige generatie? Mag het dat ik me stilaan
begin te ergeren, om als babyboomer, de schuld te krijgen van alle ellende?
Ik heb ooit een film gezien Soylent Green (met Ch.
Heston) waarin ouderen (60-jarigen) naar een laatste rustplaats gevoerd worden
om nog een keer, via een film, te genieten van de pracht van onze aarde. Een
aarde, die in deze film, leidt aan een ongelooflijk voedseltekort. De ouderen
krijgen een spuitje om in schoonheid te sterven en worden dan, luguber maar
waar, tot groene koekjes omgevormd om de nog levenden te voederen.
Misschien, mijnheer Peersman, moeten we onszelf opofferen
om de pensioenen betaalbaar te houden?
Waarom moet het steeds benadrukt worden dat wij, de
babyboomers, de schuld van alle ellende zijn?
Ten eerste is het niet de man in de straat die hiervoor
gezorgd heeft maar de politiek uit het verleden. U geeft dit deels toe maar u
verwijt ons deel uit te maken van het systeem, ja u beweert dat wij het zijn
die dit systeem in leven willen houden. Als de 50-ers en 60-ers van nu
tenminste al eens bereid zouden zijn om tot de wettelijke pensioenleeftijd te
werken, zouden ze kunnen meewerken aan een oplossing voor het probleem dat ze
mee geschapen hebben, dat zijn letterlijk u woorden (GVA zaterdag 9 maart)!
Het is wel deze generatie die een land uit de blubber van
de Tweede Wereldoorlog heeft gehaald. Het is wel deze generatie die met hard
werken er voor gezorgd heeft dat onze kinderen nu al meer reisjes hebben
ondernomen dan wij ooit zullen ondernemen. Het is wel deze generatie die er mee
voor zorgt dat onze kinderen aan kant-en-klare woningen kunnen denken nog voor
ons eigen huisje afbetaald is. Niets is ons in de schot geworpen, met vallen en
opstaan hebben we bereikt wat er nu voorhanden is. Dat telt tenminste voor
mezelf en mijn vriendenkring (en daar zitten geen ekonomen,
hoogwaardigheidsbekleders of politici tussen, maar simpele arbeiders en
bedienden)
Het is ook deze generatie die eerst aan de deur wordt
gezet als er een herstrukturering plaatsvindt. Het is deze generatie die bij
een ontslag, als 50- of 60-jarige, niet meer aan de bak komt omdat hij te oud
is. Er zij er voldoende die hun steentje willen bijdragen, maar je moet wel de
mogelijkheden hebben of tenminste krijgen.
Het is wel de jongere generatie die geijverd heeft om er
eens een jaartje tussenuit te knijpen. Wij zijn gaan werken vanaf 18 jaar,
hebben het beste van onszelf gegeven, nooit de kans gehad om even op adem te
komen. Als wij 58 jaar oud zijn hebben wij al 40 jaar gewerkt, daar zullen vele
van de huidige jongeren niet eens toe komen. Laat staan de politici die na
enkele politieke dienstjaren al mogen profiteren van een pensioen (en een
goed pensioen). Is het dan niet logisch dat zij langer moeten werken?
Dat iedereen nu elk moment van de dag bereikbaar moet
zijn, met alle gevolgen vandien is zeker niet de schuld van de babyboomers, zij
hadden geen gsm`s, geen i-pods en pads. De jongere generatie klaagt dat ze door
hun bazen niet meer gerust gelaten worden, stress is het nieuwe codewoord,
is dat onze schuld?
Daarbij komt nog wie zorgt voor de kleinkinderen, de
babyboomgeneratie! Wie houdt, als vrijwilliger, clubs en verenigingen in leven,
de babyboomers! Als onze generatie deze taken niet meer wil opnemen, wie gaat
dit wel doen en ja wie gaat dit betalen. Het is een gratis bijdrage aan een
inderdaad vernieuwde maatschappij.
Maar geachte heer Peersman, u moet geen generatieconflict
kweken neen u moet er mee voor zorgen dat alle generaties hun steentje
bijdragen om deze wereld leefbaar te maken.
Een beetje meer respect voor een grijze kop zou zeker
op zijn plaats zijn en met zijn allen aan hetzelfde zeel trekken om een
schitterende toekomst te bewerkstelligen voor iedereen.
Op dit kleine A4-tje heb ik getracht, in al mijn
naïviteit, waarvoor sorry, een beetje neer te schrijven dat niemand schuld moet
pleiten, niemand zich schuldig moet voelen maar dat enkel door solidariteit
er nog een fantastische toekomst voor iedereen is weggelegd.
Met vriendelijke groeten
Rony Van Oosterwijck, 58 jaar, vader en toekomstig
grootvader
Vandaag is mijn blogje tekstueel iets langer dan normaal, maar dank aan diegenen die de moeite hebben gedaan om het te lezen. En reageren mag ditmaal absoluut!!!
|
