Mijn 6de Roparun, mijn eerste als niet-loper. Gelukkig had ik in de Ronde van België (zie vorige week) de nodige ervaring opgedaan als bijrijder en roadbooklezer en met een chauffeur als Bob was alles aanwezig om de juiste weg van Parijs naar Rotterdam te vinden. Na een korte kennismaking in Mechelen (vertrekplaats van het ganse team) hadden we in Parijs wat meer tijd om, vooral met de nieuwelingen en dat waren er wel wat, een praatje te doen. Het nadeel van de Roparun is dat je gecocoond blijft in je eigen team, de anderen zie je nooit. 14u33 startuur van het team 239, Lotgenoten Vlaanderen. Voor ongeveer 48u leef je samen met vrienden (allez dat denk ik toch) om het beste van jezelf te geven. Niemand wil onderdoen voor de anderen en ja dat gaat soms ten koste van. Voor het eerst werden we geconfronteerd met ongelukjes. Cathy brak haar enkel, Yvan stopte om bij zijn vrouwtje te zijn (begrijpbaar), Hans liep zichzelf wat in de prak. Een totale teamomschakeling was nodig. Maar de drive en de spirit was nooit weg. Ik heb genoten van een fantastisch team waarvoor allen hartelijk dank. Ik heb me geweldig geamuseerd in een busje vol enthousiastelingen. Ik heb genoten van de uitzichten en niet alleen landschappen maar ook van decolletés met walkie-talkies in. De sfeer was optimaal, daar heb ik getracht mijn steentje bij te dragen, en de rest kwam als vanzelf. We bereikten Rotterdam voor we het zelf goed beseften. We did it again. Toch één minpuntje, ik heb mijn maatje (mijn 30ste vriend) wel gemist. Maar hopelijk (als ik nog mee mag) is hij er volgend jaar terug bij. Mijn oprechte dank gaat uit naar het ganse team 239, maar toch een extraatje voor Josiane en Martin, die de aartsmoeilijke taak hadden om ons opperhoofd Winy te vervangen. Ik weet het hij is "onvervangbaar" en wij hebben hem ongelooflijk gemist. Maar hopelijk is ook hij volgend jaar terug van de partij. Op weg naar mijn, hopelijk, 7de Roparun, 10 runs halen lijkt me een haalbaar objectief.
Ik wil jullie enkele uitspraken van mede-Lotgenoten niet onthouden :
"Ik heb toffe mensen ontmoet, gelachen en genoten van elk moment.
Ik wil jullie bedanken dat ik erbij mocht zijn en als nieuweling zo
hartelijk ben ontvangen."
"Maar vooral met jullie allemaal!!!!
Wat een sfeer en ambiance, ik ben nog aan het nagenieten.
Bedankt omdat ik er dit weekend weer bij mocht zijn."
"Mijn eerste kennismaking met Roparun en Lotgenoten Vlaanderen, was meer dan een
unieke ervaring; een toffe groep mensen met een warm hart ontmoet, nieuwe
levenservaringen opgedaan, ongekende emoties ervaren."
"Kortweg gezegd, alweer en uniek ervaring voor het leven. Genoten met volle
teugen, en met momenten afgezien gelijk de beesten. "
"Wij proberen ook iets te
verwerken en dit heeft wonderlijkwel geholpen.Inspiratie en wijsheid opgedaan
en vooral ... nieuwe vrienden voor het leven gemaakt."
"Voor mij waren er veel nieuwe mensen bij.. na 2 dagen zijn ze al zo
onbekend niet meer :) Een weekend vol met natte poezekes, horny juices,
protties en preuties ... soms verneemt ge meer dan dat ge wilt weten ;)"
"Dank jullie wel voor deze onvergetelijke ervaring. Ik ga niet iedereen of alle
taken afzonderlijk opnoemen en bedanken. Ik wil gewoon jullie
bedanken dat ik er bij mocht zijn..."
"wat is een druppel regen als daarna de zon kan schijnen voor anderen."
"Met een klein hartje ben ik vertrokken maar dank
zij de inzet en vriendschap van de ganse groep beleefde ik een fantastisch
weekend , het werd een unieke en emotionele ervaring ."
"Samen afzien schept toch een mooie band,niet ?! :-)"
"Geen enkele kaart mag wankelen of het hele kaartenhuisje stort in. Maar
ons Lotgenotenhuisje is wel degelijk bestand tegen regen en wind, dat hebben
we nu wel bewezen."
Dit doet alles relativeren, mensen die "kankeren" over alles, maar zij die er mee geconfronteerd worden kankeren nooit. Misschien zouden velen hier een lesje uit kunnen leren maar dat lijkt me een ietwat utopische gedachte. De wereld is niet een diegenen die mekaar het licht in de ogen niet gunnen maar aan hen die er staan om anderen te helpen. "PIJN IS TIJDELIJK OPGEVEN IS VOOR ALTIJD"
Hey ... actieve 50- plussser. Ik ken eigenlijk niemand van jullie behalve dan mijn tante Julia en den Bob . Leuk dat je zo een blog hebt gemaakt over uw ervaring , het prikkelt me wel ;-) Mijn eerstvolgende uitdaging is in oktober de Marathon van Eindhoven tot een goed einde brengen en mssn stel ik mij daarna wel kandidaat als loper voor de roparun 2014 ...
het moto is voor mij ook , zoals tante omschrijft , een diagnose bepaald mijn leven niet ... Proficiat voor jullie inzet !
