Positief denken is een, volgens mij, fantastische eigenschap. Maar "te" positief is ook niet goed. Na de lichte euforie van vorige week, na een loopje van meer dan 9km, dacht ik dat ik voor goed vertrokken was. Maar zo werkt het niet. Vanmorgend met mijn beide voetjes terug in de realiteit gezet.

De bedoeling was om 2 rondjes vesten onder mijn sloefjes te lappen. Na 3km'tjes waren mijn benen al totaal verzuurd. Ik heb me afgesloofd om dat ene rondje vol te maken maar dat was het dan. Weg euforie terug met de voetjes op de grond. Heb teveel recuperatietijd nodig om er een goed gevoel aan over te houden.

Krijg stilaan het vermoeden dat de voorbije maanden, waar ik "te"veel gepresteerd heb zich langzaam beginnen te wreken. Het is me al meermaals overkomen en toch laat ik me er altijd door vangen. De rust laten weerkeren lijkt me een goede optie, het een beetje kalmer aan doen!!!  

Morgen is het babysitdag maar donderdag probeer ik het opnieuw. Traag maar zeker, maar zeker traag!!!

Vorige week is niet alles verlopen zoals gepland. Het babysitten heb ik woensdag moeten overslaan wegens ziekte en zondag zijn wij niet naar de "Race for the Cure" geweest wegens ongemakken bij ons Nellytje. Heb er dan maar een koersrijk weekend van gemaakt (op de weg en in het veld) en ook daar heb ik van genoten.

Rust inbouwen en blijven genieten van de kleine dingen des levens. Alles komt immers goed dat is altijd al zo geweest.