"Goeiemorgen meneer de voorzitter". Als ik 's morgens in de spiegel kijk zijn dit mijn eerste woordjes. Grapje natuurlijk maar sinds maandag mag ik me terug "voorzitter GroenPlus provincie Antwerpen" (een mondvol) noemen. Een tegenkandidaat was er niet, dat maakt het wel wat makkelijker, maar het applaus was er niet minder om. Ik ga de volgende vijf jaren er weer stevig invliegen om niet enkel mijn eigen Groene partij voort te helpen maar ook om de senioren (één van de grootste doelgroepen) te motiveren om Groen te stemmen. Op mijn FB-pagina (https://www.facebook.com/rony.vanoosterwijck)  is mijn verkiezing zeer enthousiast onthaald ook door niet-Groene kiezers en dat heeft me enorm deugd gedaan. Waarvoor mijn hartelijke dank. 

Verbaasd was ik ook dat onze FB-pagina (https://www.facebook.com/pages/NEEN-aan-de-afvaltaks-van-Ivarem/1433958540161170?fref=photo)"Neen aan de afvaltaks" nog steeds zo succesvol is. Het blijft de mensen tegen de borst stoten dat ze zoveel moeten betalen. Hoeveel mensen hier, bij mij thuis, al over de vloer zijn geweest om hun ongenoegen te uiten, het is en blijft een frappant gegeven. In Mechelen wil mijn er blijkbaar toch iets aan doen en zou men ook de roze zakken komen ophalen en indien het restafval verminderd zou hierdoor ook de prijs van die ophaling kunnen zakken. Waar blijven de initiatieven in onze stad? 2 Jaar is er nu een nieuw bestuur en tot wat heeft dit al geresulteerd voor de Lierse burger? Tot niets, totaal niets. 

Voor de eerste keer dit seizoen naar een optreden in De Mol geweest (de 2 vorige heb ik moeten laten voorbijgaan). Rob De Nijs 70 en nog (redelijk) springlevend. De ouderdom begint toch stilaan door te wegen. Wij hebben er toch van genoten en ook vele van zijn liedjes staan voor altijd in ons collectief geheugen.

De sint is hier ook voorbijgekomen (voor mijn persoonlijk nogal letterlijk, niets heb ik gekregen, nochtans een gans jaar zeer braaf geweest) en onze kleinzoon heeft zijn portie wel gehad. Hij beseft het nog niet allemaal maar mij leek hij er toch van te genieten.

"Een laatste dans wil ik je nu nog schenken" op die manier, op de tonen van Mia hebben mijn vrouwtje en ik zaterdag iets na 2 uur afscheid genomen van Luc De Vos. Bedankt Luc en tot ... .

Beste leesvrienden de feestdagen komen er stilaan aan (een periode waar ik persoonlijk nogal een hekel aan heb, je "moet" weer vriendelijk zijn tegen iedereen) en ik blijf het wekelijks herhalen blijf genieten want "het leven is toch al zo kort dat je beter lachend wakker wordt" 

Werklunch