...o...verdomme!!! Een artikeltje beginnen met een vloek het is niet alledaags dat geef ik toe. Maar het is welom onnozel van te worden. Vrijdagmorgen opgestaan met meer dan 38° koorts, slap als een vod, tot niets in staat. Het begint me langzaam de keel (eigenlijk wou ik "strot" gebruiken) uit te hangen en ik die dacht dat er beterschap in de lucht zat. Noppes, niks, niente, rien de knots!!! Alweer enkele interessante activiteiten moeten afzeggen, vrijdag vergadering en zaterdag met mijn vrienden gaan wandelen in de Ardennen. Sinds november is dit nu bezig en ondanks alle maatregelen houd het niet op.

Niets aan te doen, ik voel me momenteel weer wat beter.

Wat alles goed gemaakt heeft is onze kleinzoon. 4 Dagen hebben we samen doorgebracht, superplezant. We hebben ons, eerst met drie, hij, moeke en voke en dan samen met de mama geweldig geamuseerd. Lachen, gieren, spelen, stappen (voor hem is het meer lopen) eten (vooral veel). De foto's hieronder zeggen veel meer dan woorden. Gisteren zijn we naar Arendonk geweest (http://kempvzw.be/Over/Evenementen/Lammetjesdag.html) de schaapjes en lammetjes gaan bezoeken waar wij er eentje van sponsoren. Alleen de fotoshoot was niet echt met zijn goesting.  Een superleuke namiddag.

Misschien vraagt u zich af wat ik met de bovenstaande titel bedoel? Wel het is mijn laatste week als vijftiger en eigenlijk zie ik er een beetje tegen op. Gedane zaken nemen geen keer; de klok kan niet teruggedraaid worden. Volgend blogje zal er eentje zijn als prille zestiger. Blijf genieten ondanks alles en maak van elk moment een supermoment.   

Tussen de Liers schaapjes                                           Hmmmmm lekker, pannekoeken

Paaseitjes rapen ...                                                     ... in de tuin 

Hoog in het hooi                                                        Meer oog voor de ballon dan voor de lammetjes

Soep eten al rechtstaand!!!