Beste vrienden vrijdag heb ik hoofdstuk, nummer zoveel, afgesloten. 10 Jaar kanker = 10 jaar inzet voor het goede doel. 

2005, het jaar van mijn vijftig-jarig bestaan werd overrompeld door de boodschap dat mijn lichaam in het bezit was van enkele kwaadaardige kankercellen, lymfeklierkanker. Nu kun je daar op allerlei manieren tegenoverstaan maar eigenlijk is trachten te overwinnen de enige boodschap. Omdat vele anderen in mijn situatie waren besloot ik om er zelf iets positiefs voor te doen. Dokter ben ik niet, psycholoog ook niet dus het enige dat in mijn mogelijkheden lag was geld inzamelen waarmee anderen nuttig werk konden verrichten. En ik die nooit bij de pakken blijf zitten heb direct de daad bij het woord gevoegd.

Maar organiseren kan je niet alleen dus trommelde ik in de loop van deze 10 jaren een hoop "vrienden" bij elkaar om alles mee in goede banen te leiden. Heb ik teleurstellingen opgelopen? Ja en soms van mensen waar ik dacht van te kunnen op rekenen. Maar dat weegt helemaaI niet op tegen de positieve ervaringen die me hierbij te beurt gevallen zijn. In de nood leert men zijn vrienden kennen, wel dat is maar al te waar.  

Na eerst enkele fietstochten (http://www.bloggen.be/ronyvo/archief.php?startdatum=1117576800&stopdatum=1120168800) te hebben georganiseerd ism de sportdienst tvv van het Universitair ziekenhuis in Edegem kwam het idee om 2 dingen die ik graag zelf doe nl. eten en lopen in één organisatie te steken. 8 Ontbijtjoggings waren het uiteindelijk resultaat. We hebben er zelfs de nationale Tv mee gehaald. 

"Kunst tegen kanker" (http://www.gva.be/cnt/aid898190/lierse-kankerpatient-zoekt-kunstenaars-die-een-creatie-afstaan)was het meest prestigieuze project. Ik kende zelf niet van kunst maar met de hulp van een aantal kunstminnende mensen is alles perfect gelukt. Maar dit was een éénmalige belevenis die veel tijd en energie heeft opgeslorpt.

De laatste jaren is er dan de Midzomernachtrun (http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-lier/laatste-midzomernachtrun-voor-ronny-a2371802/) bijgekomen en daar houd het nu op. Genoeg is genoeg. Mijn oncoloog bracht me steeds dezelfde boodschap : er is niets mis mee om eens wat meer aan jezelf te denken. En misschien ga ik dat nu ook wel doen.

Maar kan ik dat wel? Dat zal de grote vraag zijn en blijven. Sociaal geëngageerd ziijn heeft voor mij als betekennis iets goed doen voor de anderen. 

Hier ga ik er mee stoppen. Je kan op mijn blogjes alles nog wel eens terug doorlezen als je daar interesse voor hebt. Blijf genieten  en tot een volgend vrolijk artikeltje.