traag laat ALPA de kaaien
en België achter zich
duizenden staan te zwaaien
naar 't wijkend kraainestlicht
die sossen en die tsjeven hadden hem uitgeblust
finaal richt hij de steven
naar stilte en naar rust
dat Vlaams-Waals gekrakeel spoelt hij met een Karmeliet verzuchtend door de keel
bij een goeie biefstuk-friet
een zeebries gaat fors waaien
waardoor het scheepje zwicht
de stuurman gaat plots kraaien
want Paola dooft het licht ...
|