hoe ga je om met een grote teleurstelling........

je had iets gehoopt, verwacht, geloofd

je krijgt het niet, je wordt bedrogen

hoe ga je dan verder met je leven?

ik ga dan in een hoekje zitten, mijn hoofd omlaag,

rol me op als een foetus, kruip weg, wil niet meer leven, dit is te groot, te erg, dit wil ik niet voelen, hier kan ik niet mee overweg

na verloop van tijd durf ik de pijn te voelen,

ik wil verder met mijn leven,

ik stel me open en laat de pijn toe

het doet immens zeer,

ik kronkel van de pijn,

maar ik hou vol

en drink de beker tot het einde leeg

als alle pijn weggevloeid is

ga ik me baden

daarna trek ik mijn wandelschoenen aan

en maak een wandeling door de natuur

me verbazend over haar schoonheid

me lavend aan haar pracht

dan wordt het rustig in mij

het oude is voorbij

het nieuwe ligt voor mij, in mij, om mij,

onder mij en boven mij

ik weet: je kunt altijd opnieuw beginnen,

ook na het ergste verdriet

damma

Het eikenblad verlangde heel de zomer hartstochtelijk naar het beukenblad.

Hij vond haar zó mooi, zo sierlijk, zo lief.

Hij wilde haar aanraken, voelen, ruiken, maar telkens als de wind hem naar haar toe waaide, waaide zij van hem af en als zij naar hem toe waaide, waaide hij bij haar vandaan.

De zomer ging voorbij, het werd herfst en op een kwade dag rukte de wind het eikenblad van zijn tak, hij draaide almaar sneller rond en rond, toen schoot hij omhoog en daarna viel hij op de grond……… meters bij zijn geliefde beukenblad vandaan. Hij kon haar nog nét zien. Wat een ellende, wat een verdriet, hij was verder van haar verwijderd dan ooit.

Hij huilde bittere tranen…….. maar het lot was hem gunstig gezind….. want toen de storm was gaan liggen, dwarrelde het beukenblad voorzichtig naar beneden……… en landde bovenop het eikenblad, zij kuste al zijn tranen weg……. en die nacht hadden zij elkander hartstochtelijk lief.

Damma

.....mijn meest tedere herinnering aan jou is toen we samen naar het graf van je vrouw gingen, ik ging water halen, toen ik terugliep zag ik je zorgvuldig de blaadjes tussen de plantjes weg harken........zo lief, zo zorgzaam, zo teder, met zoveel liefde en aandacht.... alleen al om wat ik toen zag, zal ik altijd van je blijven houden........... ik zou zo heel graag willen dat ik jou als vader had gehad, dat jij altijd voor mij gezorgd had en bij mij geweest was, zoals je altijd voor je eigen kinderen gezorgd hebt en bij hen gebleven bent, je bent de vader naar wie ik mijn leven lang gezocht heb,  bij jou zou ik een "normale", gelukkige jeugd gehad hebben, vol liefde en veiligheid.

Vaak, als ik op je schoot zit, met mijn gezicht naar het jouwe, mijn knieën naast jouw heupen, dan speel je "Het karretje dat over de zandweg reed."...... en dan boem, zak ik door de kar, en je vangt me altijd op, je laat me nooit écht vallen....... je bent zo onnoemelijk zacht en teder en lief en ook zo speels en vrolijk en zo intelligent  ............ zo heerlijk, verrukkelijk lief.............

Dan is er ook nog het goddelijke vrijen, het eindeloze beminnen, het strelen, kussen, samenkomen, één zijn, de totale overgave, het strelen, de passie,
voor de manier waarop wij elkaar liefhebben is zijn onvoldoende woorden, niemand heeft mij ooit bemind, zoals jij mij bemint, zo teder, zo vol passie en liefde, hartstochtelijk en toch liefdevol, nooit néém je mij, alsof ik een ding ben, altijd bemín je mij, of ik van kostbaar materiaal ben,
het begint met een kus, daarna het strelen, het elkaar aankijken, het liefdevol strelen en kijken......ik voel me zo speciaal, het is verrukkelijk om door jou aangeraakt te worden en even verrukkelijk om jou aan te raken, jou te kussen, overal, ik hou van je lichaam, ik hou van je ziel, ik hou van je karakter, ik hou van de schittering in je prachtige ogen, ik hou ervan, hoe je naar me kijkt, hoe we elkaar aankijken als we vrijen, hoe ik tot leven kom in jouw liefdevolle blik, onder jouw tedere aanraking.........
Damma

Op de plek, waar zielen wachten tot het hun tijd is om geboren te worden, in een mensenleven, op aarde, was er een zieltje, dat heel bang was, om naar de aarde te gaan, want op aarde, zo had ze gehoord, zou ze  iemand ontmoeten van wie ze zou gaan houden en die ander zou dan zómaar bij haar weg kunnen gaan.
Ze wist zeker, dat ze dat niet zou overleven.
Ze had op voorhand al heel grote angst, paniek zelfs, als ze er alleen maar aan dacht, dat die ander, van wie ze zóveel zou houden, weg zo gaan...........

Ze was zo bang, dat ze maar liever niet naar de aarde wilde gaan.

Er was daar nog iemand, die bang was, maar hij was juist bang voor mensen die in paniek raakten.

Hij had gehoord, dat hij op aarde van iemand zou gaan houden én dat er op aarde heel veel mensen waren, die in paniek raakten.

Hij was bang dat hij juist van iemand zou gaan houden, die heel vaak in paniek raakte.
Hij wilde dat niet; hij had een grote hekel aan paniek.

God, in al zijn wijsheid, stuurde hen op hetzelfde moment naar de aarde, en in het ene zieltje plaatste Hij een magneetje met Angst + en in de andere ziel een magneet met Angst -

zodat Hij zeker wist, dat ze elkaar aan zouden trekken,

om samen hun angst te overwinnen.

Ze konden zich aan elkaar slijpen.

damma

Soms, in eenzame nachten, als ik wakker lig, kom je naar me toe, je glipt binnen door het dakraampje, dat altijd openstaat, speciaal voor jou, omdat ik altijd hoop dat je zult komen......
Je neemt plaats op de rand van mijn bed,
streelt me over mijn bolletje, geeft me tedere kusjes op mijn voorhoofd, ogen, neus en mond......
je schuift naast me en houdt me liefdevol in je armen........
zo lig je bij me, tot het ochtendgloren,
dan fluister je zachtjes in mijn oor: "ik hou van jou" en vlieg je weg, zoals je gekomen bent.......
je zwaait nog even en werpt me een kushandje toe.............dan ben je weg
het raampje laat ik altijd openstaan
want ik weet......in eenzame nachten, als ik de slaap niet vatten kan, kom je naar me toe...........zo af en toe............
damma

Ik, Damma, trek warmte en zonneschijn aan,

nu en continu en op alle niveaus van mijn bestaan.

Het is volle maan.
Ik trek mijn mooiste heksenkleedje aan
en kom naar je toegevlogen.
Het is een wolkeloze nacht, moeiteloos vind ik mijn weg naar jouw huis.
Zachtjes land ik op het dak.
Ik zie dat je het raam een stukje open hebt gelaten, als teken dat je hoopt dat ik komen zal.
Je ligt zo lief te slapen, zo stil en gelukkig.
Ik ga op de rand van het bed zitten en streel je zachtjes over je haren, buig me voorover en geef je tedere kusjes op je voorhoofd,...... je ogen,........ je neus,.......... en tenslotte op je mond............
Je wordt wakker, blij verheugd omdat ik bij je ben.
Je nestelt je gelukzalig in mijn armen
en zo vallen we in slaap...............
tot het maanlicht overgaat in de ochtendzon en er een nieuwe dag is aangebroken, vol nieuw geluk.
damma

Vandaag is het de laatste dag dat ik je kom bezoeken op de bouw.

Het huis is af. Anderhalf jaar lang kwam ik bijna iedere dag hierheen en bracht eten en drinken mee, soms hielp ik je met stenen aangeven, maar meestal zat ik gewoon naar je te kijken.

Ik zie je graag.

Morgen komt de eigenaar het huis in bezit nemen.

Vandaag is het huis nog van jou en mij.

Het is een bewolkte dag, een beetje motregen, het past bij mijn stemming, afscheid nemen is niet leuk.

Ik zie, dat je blij bent, dat ik gekomen ben.

Je omhelst me, kust me teder.
Nog  één maal eten we spaghetti piripiri, drinken er sangria bij, chocolade ijs als dessert.

Je neemt me bij de hand voor een laatste rondgang door het huis.

We kussen elkaar teder en dan is het afscheid daar.

Anderhalf jaar vriendschap en liefde.......het is gedaan!

De motregen is overgegaan in zware regenval.

Terwijl ik wegloop hoor ik het lied: de regen valt neer als een doek op het toneel. Hoe toepasselijk...........

Vaarwel mijn lief, vaarwel.
damma

ik mis je zo heel erg

daarom kom ik op mijn bezempje naar je toegevlogen

in mijn vuurrode kleedje

je bent aan het werk in de hof

plotseling voel je een kleine wervelwind

je kijkt om

et voilà, daar ben ik

je bent zo blij, dat je me uitbundig knuffelt en kust

je pakt me vast en draait me in de rondte

je maakt een vreugdedans met me

het is zo heerlijk weer samen te zijn

wat hebben we dát gemist

helaas kan ik maar even blijven

één uurtje vol genot

dan moet ik weer weg

je zwaait me na

ik werp je kushandjes toe en roep:

tot spoedig!
damma

ik wil nog zo graag met je praten

ik wil nog zoveel met je doen

ik hou van jou, zoveel van jou

ik hou van jou, alleen van jou

kom naar mij toe, ik ben zo moe

kom terug bij mij, maak me weer blij

kom naar mij toe, ik ben zo moe

kom terug bij mij, toe, maak me blij

ik hou van jou, zoveel van jou

ik hou van jou, alleen van jou

kom bij mij terug

toe kom terug

oh kom terug

terug bij mij

toe kom terug
damma

Ik zag je met háár

en voor het eerst zag ik haar gezicht,

ik kende haar wel van foto's

en ik zag al eens vluchtig haar gestalte,

maar ik zag haar niet eerder in het gezicht.

Ze kijkt ongelukkig en ontevreden,

ondanks dat ze bij joú is.

Ik weet heel zeker, dat ik, alle malen

dat ik naast jou liep, straalde van geluk,

zelfs die keer dat we in de kou over de markt liepen

en ook de keer dat we het ongemakkelijke modderpad

door de duinen bewandelden.

Voor haar doe jij er niet toe, haar maak jij niet gelukkig.

Als je mij mee uit fietsen zou nemen,

zou ik heel de weg naast je strálen,

van geluk en dankbaarheid, dat je met mij ging fietsen

op een mooie dag.......... ik zou strálen van geluk.

Zij fietste naast jou en ze was ongelukkig.

Voor haar doe jij er niet toe.............

Damma

Ik herinner me ons verlof op Santorini

ik voel nog steeds jouw hand in de mijne

ik hoor je stem

zie de verliefde bik in je ogen

je was mijn soulmate

we waren één

waar ben je heen mijn lief?

waar ben je heen........

denk je nog weleens aan mij..........

en ben je dan gelukkig en blij?
Damma

Hij is mijn grote passie,
mijn minnaar van het eerste uur.
Zodra hij verschijnt, werp ik me aan zijn voeten.
Hij is een jaloers minnaar.
Als hij me zoekt en niet buiten vindt, in het veld, maar binnen in het huis, dan roept hij me en trekt aan me, verleidt me, tot ik me naar buiten spoed om me te koesteren in zijn warmte.
Hij is............ de Zon

damma

Hoe ik weet, dat ik over je heen ben?
Je telefoonnummer is niet alleen uit mijn gsm gewist,
maar ook uit mijn hoofd en uit mij hart..........
Ik word 's nachts niet meer wakker, huilend om jou........
Ik kan weer lachen.........
Er is vrede in mijn hoofd en in mijn hart........
Ik gun jou, zonder een zelfs maar een zweem van jaloezie,
je geluk met die ander......
Damma

We zijn op een grasveldje aan de Maas.

prachtige dag,

gelukkig hebben we onze badkleding bij ons, rap kleden we ons om en dan lopen we hand in hand over het gras

ineens laat ik jouw hand los en ren een stukje voor je uit

terwijl ik roep: "pak me dan ,als je kan........"

jij hebt mij al rap ingehaald, maar ik probeer weer los te komen

we stoeien en vallen om, beiden, in de brandnetels........

het brandt, het prikt, het steekt!we zijn er helemaal alleen, er is niemand anders dan wij,

wel ligt er wel een bootje aan het steigertje, maar dat ziet er verlaten uit

het is een

we rennen naar het steigertje en springen in het water

brrrrrrrrrrrrrrr koud, maar ook heerlijk genezend

we zwemmen en spelen in het water, tot we het heel erg koud krijgen, dan klimmen we op het steigertje

en nemen we een kijkje bij de boot

die ziet er helemaal verlaten uit.....

als we grote badlakens zien liggen, klimmen we aan boord,

we drogen elkaar af

heel teder en liefdevol

en plagend.......

het bootje deint op en neer..........

damma

Vandaag zijn we al vroeg opgestaan, want we gaan een rit maken op een olifant.

Eerst met de bus, het is, zoals alle dagen ,verrukkelijk warm.

Er is airco in de bus, dat vind ik wel een beetje jammer, want de airco staat altijd te hoog, veel te koud,

ik doe dus een vestje aan, en je lacht me uit en noemt me een koukleum.

Even later trek je me tegen je aan en sla je je arm om me heen, zodat ik heerlijk warm word.

Ik val in slaap tegen je borst , ik ben het, als nachtuiltje, niet gewend om zo vroeg op te staan.

Ik lig lekker tegen je aan, heb nog nooit zo goed geslapen als tegen jouw hart aan.

Als we er bijna zijn, streel je me zachtjes over mijn haren en fluister je in mjin oor....

opstaan luiwammes, het is tijd voor onze olifantenrit.

Ik druk me nog even iets dichter tegen je aan; wil het moment van wakker worden uitstellen........

maar, je bent onverbiddelijk: het is echt tijd om de bus uit te gaan en de olifant te bestijgen.

Wat is hij hoog!,

Hij tilt zijn voorpoot op, als opstapje, en ja hoor, het lukt me om hem te bestijgen.

Je komt achter me zitten en slaat je armen om mij heen.

De tocht begint, we zijn met wel twintig olifanten en veertig mensen, twee aan twee op een olifant.

We gaan door het bos en dan door de rivier.........

Het is schitterend mooi.

Ineens staat onze olifant stil,: hij doet zijn slurf in het water en daarna spuit hij het water over zijn rug.

We krijgen een gratis douche van rivierwater, een lekkere lauwwarme rivierdouche.

De mensen voor en achter ons, op de andere olifanten, lachen om ons, maar dat geeft niks.

Heel mijn witte T-shirt is drijfnat, maar het droogt vanzelf, want het is hier heerlijk warm.

Als de tocht op de olifant voorbij is, gaan we met de bus naar de kust, waar we picknicken op het strand, zwemmen in zee en genieten van de prachtige zonsondergang.
Het was weer een heerlijke dag.

Ik wil hier nooit meer weg, ik wil voor altijd hier blijven, samen met jou.
damma

Esta noche, vengo a ti ,volando con ala de ángel.

Cuidadosamente aterrizo sobre el tejado.

Tu ventana está abierta, como desde siempre.

Entro en silencio........

Te miro un momento............

Duermes tan amablamente.....

Hace tanto tiempo que yo no estaba aquí..

Suavemente me pongo al tu lado en la cama grande

Te abrazo con cariño..........

Te arrellanas conmigo.......

Está como si nunca me hubiera ido

Así estamos reunidos, toda la noche completamente felices.

Estoy tan contento de haber vuelto mi amor

Tan alegre que me hayas esperado todo el tiempo.

Damma

Het is een mooie dag, er is braderie hier in het dorp, ik ga erheen, ik heb mijn rode rokje aan, mijn zwarte topje en goudkleurige muiltjes.
Bij de tweedehands boekenkraam blijf ik staan.
Wellicht is er iets voor mij bij.
Na een tijdje voel ik dat er iemand naar me kijkt.
Ik kijk om en hij kijkt ,betrapt, weg.
Hij draagt een lichtblauw hemd met korte mouw, een lichtgrijze pantalon en zwarte  loafers, je hebt korte, donkere haren.
Ik vind hem mooi, maar dat laat ik natuurlijk niet merken.
Ik zie een boek met gedichten van Emily Dickinson, waar ik al lang naar zocht; ik reken het af en vervolg mijn weg over de braderie, mezelf beheersend om niet om te kijken.
Als ik alle kraampjes gezien heb, ga ik nog een stukje fietsen, langs het meer.
Na een half uurtje fietsen, ga ik op een bankje zitten en kijk naar de bootjes, er zijn veel zeilboten vandaag, de meeste met witte zeilen, een paar met een bruin zeil, ik stel me voor dat ik een boot heb en zo heerlijk over het water zeil.
Ik soezel weg en word wakker van een paar regendruppels, grote dikke druppels, het weer is omgeslagen, donkere wolken en steeds meer dikke regendruppels, weldra zal het plenzen.
Ik kijk om me heen, naar een boom om onder te schuilen.
Nergens een boom te bekennen, wel aan de overkant, maar niet aan deze kant van het meer.
Iemand in een bootje dat langs de kant ligt aangemeerd,  wenkt me,
ik mag daar schuilen!
Dankbaar maak ik gebruik van dat aanbod.
Mijn fiets laat ik tegen het bankje staan en ik hol naar het steigertje, een sterke arm helpt me aan boord en even later sta ik oog in oog met de man van de braderie, wat tof!
Hij pakt een handdoek en begint me af te drogen,
eerst mijn haren, dan mijn armen, mijn gezicht, heel lief en teder.
Dan hoor ik de fluitketel, het warme water voor de thee is klaar.
Dit is een heerlijke dag, ik ben blij dat die regenbui gekomen is.
damma