|
Sinds een 2-tal jaar heeft De Lijn haar busverbindingen, die onze gemeente aandoen, stevig uitgebreid. Nieuwe lijnen werden ingelegd en de verbindingen frequenter en gecoördineerder.
Woonwijken die niet op een (kleine) verkeersas lagen, kregen plots op geregelde tijdstippen een bus door hun wijk: basismobiliteit.
In het concept van de basismobiliteit moet iedereen een bushalte hebben om maximaal 600 meter van zijn of haar voordeur. Als socialist kan je hier alleen maar voor zijn.
Een degelijk en betaalbaar openbaar vervoer geeft iedereen de kans zich te verplaatsen en kan er mee voor zorgen dat mensen die op zich al minder mobiel zijn (senioren, gehandicapten, ...) niet in een sociaal isolement terecht komen of afhankelijk worden van anderen die wel (auto)mobiel zijn.
Het protest van de buurtbewoners die plots met de trillingen van voorbijrijdende bussen werden geconfronteerd, was echter groot en aanhoudend. Een eerlijke vaststelling is wel dat iedereen altijd voor mooie initiatieven te vinden is, maar niemand ze voor zijn of haar deur wil: het NIMBY syndroom (not in my backyard). Wie wil er in zijn straat een containerpark, een windmolen om alternatieve energie op te wekken, groenbakken waar bewoners hun grasmaaisel naartoe kunnen brengen, een sportpleintje, een jeugdontmoetingscentrum, ... ? Moet dat er allemaal komen? Jazeker, maar NIMBY !
Nu zijn we niet blind of doof voor de verzuchtingen van de buurtbewoners in dit concrete geval van de autobussen. Alles werd in het werk gesteld om de overlast zo klein als mogelijk te maken: overleg met De Lijn omtrent nog meer aangepaste snelheid, heraanleg van het wegdek, verkeerstechnische ingrepen, ... We zijn echter wel steeds het principe van de basismobiliteit blijven verdedigen.
Vandaag echter is De Lijn aan de evaluatie begonnen van de uitbreiding van haar aanbod. Ook hier weer een verhaal a la De Post: rationeler en rendabeler.
Enkele lijnen zijn immers niet rendabel gebleken en De Lijn zal deze schrappen of verleggen zonder te raken aan de principes van de basismobiliteit.
Een dilemma. De Lijn moet natuurlijk rendabel blijven (of alleszins leefbaar want zuiver rendabel zal ze nooit zijn) anders is het gedaan met openbaar vervoer. De buurtbewoners hebben inderdaad recht op rust en een veilige woonomgeving. Maar die gepensioneerde die nu heel gemakkelijk de bus kon nemen en die nu misschien 200 meter verder zal moeten en dit s avonds wat minder aandurft, die heeft toch ook rechten?
Of dacht u dat gemeentepolitiek alleen recepties en feestjes was?
|
