|
De Vlaamse kartelpartner van de sp.a, SPIRIT, heeft verleden week tijdens haar gezinscongres voorgesteld om kinderopvang gratis te maken.
Op het gevaar af te worden verweten de gratis-politiek te willen verheerlijken, moet ik bekennen dat het idee van een gratis kinderopvang mij ook al een tijdje bezighoudt.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In Schelle hebben we nu sinds een 12-tal jaar een zogenaamde BKO, een Buitenschoolse Kinderopvang. De gemeente richt in en financiert met de ondersteuning en onder controle van Kind en Gezin.
Als sp.a, toen nog SP, hebben we alles op alles gezet om zon BKO in Schelle te krijgen en waren maar wat blij dat toenmalig minister Leona Detiège haar handtekening onder de goedkeuring wou zetten.
Sinds haar oprichting is de Kinderopvang in Schelle enkel maar gegroeid. Alle kinderen die in Schelle naar de basisscholen gaan zijn er welkom en naast de uitbreidingen in het gebouw zelf, diende er al gauw te worden bijgebouwd. Een team van enthousiaste medewerksters zorgt er voor een dagelijkse opvang voor en na schooltijd in een omgeving die de schoolsfeer toch al wat doet vergeten. Tijdens de vakantieperiodes worden speciale activiteiten ingericht.
Niettegenstaande het er best leuk is, denk ik niet dat veel ouders hun kinderen naar de BKO brengen voor de lol (mijn jongste dochter tijdens de vakanties niet in beschouwing genomen). Ik bedoel dat de BKO beantwoordt aan een maatschappelijke noodzaak.
Niet iedereen heeft het geluk te kunnen terugvallen op grootouders die de kleinkinderen kunnen opvangen terwijl moeder en vader al of nog uit werken zijn, ook Schelle telt meer en meer éénoudergezinnen en de flexibiliteit die de arbeidsmarkt vraagt, maakt dat de combinatie van werk en schooluren nooit echt perfect samenloopt.
Als sp.a hebben we er steeds alles aan gedaan om de kostprijs voor de ouders zou laag mogelijk te houden (het minimum dat wordt opgelegd door Kind en Gezin wordt gehanteerd) en om een sociaal tarief uit te werken voor sociaal zwakkere gezinnen.
Jaarlijks bedragen deze bijdragen van de ouders in totaal om en bij de 50.000 euro. Gelet op de maatschappelijke nood die door een BKO wordt beantwoord en gelet op het feit dat het meestal niet de financieel allersterksten zijn die hun kinderen naar de BKO moeten brengen, valt er iets voor te zeggen om die 50.000 euro ten laste van de gemeenschap te nemen.
Alleen is er tussen droom en werkelijkheid natuurlijk vaak een hemelsbreed verschil. Indien de BKO gratis wordt, is dit dan verdedigbaar dat hij voor iedereen gratis is? Hoe maken we het onderscheid, waar leggen we de objectieve lat. En daarenboven betekent het gratis maken van de kinderopvang automatisch het verlies van de subsidiëring en ondersteuning door Kind en Gezin, op zich een extra rekening van meer dan 100.000 euro.
Johan Vande Lanotte hield ons voor te dromen van en te streven naar het net niet haalbare. Indien op Vlaams niveau een initiatief hierrond wordt genomen, dan wordt dat schijnbaar net niet haalbare misschien in Schelle wel ooit een realiteit.
|
