Naar aanleiding van een recente uitspraak van het Hof van Beroep van Luik, dat het Covid Safe Ticket niet discriminerend is, schreef Vincent de Coorebyter, professor aan de Vrije Universiteit Brussel, in de krant Le Soir een artikel, waarin hij de kwestie benadert vanuit sociologisch oogpunt. Zijn redenering volgt hierna.
Klassiek is discriminatie te wijten aan een dominante groep die misbruik maakt van zijn macht om een minderheid aan te vallen en structureel te diskwalificeren. Discriminatie werkt van groep tot groep en heeft de neiging te worden bestendigd zolang er niet tegen gevochten wordt. Niet-gevaccineerden kunnen niet beschouwd worden als een minderheid. Niemand krijgt de status van niet-gevaccineerde, want niet-gevaccineerd zijn is gewoon de situatie waarin iedereen zich bevond aan het begin van de pandemie en waarin sommigen liever blijven. Niet-gevaccineerden vormen sociologisch gezien geen groep, zij bevinden zich in een veranderbare situatie die men naar believen betreedt of verlaat door aan het vaccinatieproces al dan niet deel te nemen. Als niet-gevaccineerden bepaalde vrijheden worden ontzegd, dan komt dit voort uit een verschil in keuze over vaccinatie, niet uit lidmaatschap van een vooraf gedefinieerde groep.
Het is een feit dat sommige maatregelen specifiek de niet-gevaccineerde treffen en daaruit kan worden afgeleid dat zij geen andere keuze hebben dan zich te laten vaccineren. Maar het verkrijgen van een CST hangt niet alleen af van vaccinatie. Ook als men covid heeft gehad en ervan genezen is of een negatieve PCR-test kan voorleggen, komen mensen die niet ingeënt in aanmerking voor een CST.
Het CST dient niet om een bepaalde categorie te schaden, maar om onder voorwaarden vrijheden te verlenen aan burgers die geen bijzonder gevaar vormen voor anderen. Trouwens betekent vaccinatie geen absolute vrijheid. Ook gevaccineerden moeten bijvoorbeeld op het openbaar vervoer een mondmasker dragen of aan telewerk doen. Niet-gevaccineerde mensen die denken een doelwit te zijn, analyseren gezondheidsbeleid vanuit hun eigen situatie en vergeten dat dit beleid iedereen in verschillende mate raakt.
Het CST is slechts vereist voor een beperkt aantal activiteiten, het is een in de tijd beperkte maatregel, ingevoerd in een specifieke fase van de gezondheidscrisis, en is en bestemd om te verdwijnen als het niet meer nodig is.
Wanneer echte discriminatie aan het werk is, houden degenen die zich eraan schuldig maken het in stand omdat ze er profijt van hebben.
Op basis van bovenstaande redenering is het Covid Safe Ticket niet discriminerend.
In een pandemische situatie is het ontwerpen van een gezondheidsbeleid dat niemand schokt echter wishful thinking. Of we nu opteren voor verplichtingen, verboden of voorwaarden die moeten worden nageleefd, er is onvermijdelijk een prijs die moet worden betaald. Die is voor sommigen hoger dan voor anderen, omdat we ons niet allemaal in een identieke situatie bevinden.
Daarom het belang van het voeren van een debat bij het nemen van belangrijke gezondheidsmaatregelen; een debat dat breed is (politiek, sociaal, met volksraadpleging) en vooral sereen (geen politiek theater).
Het is dan ook een goede zaak dat thans het Coronacommissariaat aan een voorbereiding werkt voor een Kamerdebat rond de verplichte inenting, ook al komt dat debat pas in de vijfde golf van de pandemie.
Bronnen:
- Le Soir – 12 januari 2022 - Le Covid Safe Ticket est-il discriminatoire? Door Vincent de Coorebyter – professor aan de VUB.
- De Standaard – 12 januari 2022 – Verplichte vaccinatie komt hoe dan ook te laat voor omikrongolf. Door Bart Brinckman.
- De Standaard – 14 januari 2022 – Verplichte vaccinatie mag maar laatste redmiddel zijn. Door Wim Winckelmans.
