Ouder worden …xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Als we ouder mogen worden hebben we vast al vele waters doorzwommen.

Als baby zijn we afhankelijk van onze ouders. Elke vorm van liefde en geborgenheid zijn dan zeer belangrijk.

Als peuter onze eerste stapjes in de wijde wereld, met vallen en opstaan en de nodige huilbuien.

Als kleuter onze eerste schooldag. Het wordt wel mooi omschreven “spelen met veel kinderen”, maar dat mama of papa ons achterlaat in een groot gebouw met zeer veel kinderen beseffen we niet altijd. Voor sommige kleuters toch best een ernstige ervaring. De nodige tranen na een vakantieperiode zijn hier een bewijs van. Anderen wandelen dan weer door het gebouw alsof ze er al eerder waren, maar dit is niet voor iedereen.

Als kleuter leren we ook fietsen, zwemmen, we klimmen in bomen enz. Ook hier zijn de nodige valpartijen en schaafwonden niet te tellen. Daar worden we groot van wordt ons dan meermaals verteld.

Veelal krijgen we er nog een broertje of een zusje bij. Als deze klein zijn zien we dit niet als een gevaar, maar eens ze ons speelgoed komen nemen, soms wel eens vernielen, dan is leren delen weer een hele ervaring erbij.

Als leerling van de lagere school met een nieuwe boekentas aan de hand. We leren lezen en schrijven en een nieuwe wereld opent zich opnieuw. In het zesde leerjaar zijn we de grootste kinderen van de school, we krijgen zelfs enkele verantwoordelijkheden mee. In sommige scholen zijn leerlingen van het zesde meter of peter van een leerling van het eerste leerjaar. Deze jonge leerlingen kunnen bij de grotere terecht als ze iets niet weten of de weg kwijt zijn in het grote gebouw. Ze hebben als het ware een soort vertrouwenspersoon en dit schept wel een goede band.

De overstap naar de middelbare school … voor het eerst een beroepskeuze maken op jonge leeftijd, voor vele misschien voor het eerst zonder ouder op weg naar school, ook dit loopt niet voor iedereen van een leien dakje. We zijn dan opnieuw de jongste leerlingen van de oh zo grote school. Om nog maar van de puber perikelen te zwijgen. We worden blootgesteld aan vele dingen, we moeten keuzes maken en we begrijpen niet altijd op deze leeftijd wat de gevolgen hier van kunnen zijn.

Sommige maken hun middelbare school af en krijgen de kans om verder te studeren, anderen zijn misschien genoodzaakt om mee te gaan werken. Dit hebben we misschien liever anders gezien, maar het kon toen mogelijk niet anders. Zij die vroeg dienen te gaan werken komen veelal vroeger tot het besef wat het leven inhoud. Hard werken om rond te komen, profiteren van het leven is er niet altijd bij. Een avondje uit heeft nu een heel andere betekenis gekregen. Nu vertrekt men als wij moesten thuis zijn en oh wee als wij te laat waren. In vele gevallen stond men ons al op te wachten achter de deur.

Als jong volwassenen komen we een partner tegen, stappen in het huwelijksbootje en bouwen misschien wel aan een eigen nestje. Voor sommigen is een carrière iets belangrijk, voor anderen weer zelf onze kinderen groot brengen. Wat de keuze ook wordt, ook hier moeten we de eventuele gevolgen erbij nemen. Het leven leert ons dat we niet alles kunnen hebben.

De periode rond de zogenaamde “midlife crisis” leert ons weer dingen van onszelf. Hoe gaan we om met bepaalde zaken? Hoe zien we onze toekomst als de kinderen de deur uit stappen? Hoe verwerken we een tegenslag?

Als we dan zelf grootouder mogen worden gaat er een hele nieuwe wereld voor ons open. We doen dingen met onze kleinkinderen die we niet vroeger niet deden met onze eigen kinderen. Het kon toen misschien helemaal niet, wat de reden hier ook van mogen zijn.

Zijn we op pensioen of thuis om wat voor reden dan ook, genieten komt voor vele dan op de eerste plaats. Sommige plannen zelfs een reisje naar hier of daar. Of we krijgen misschien een voorrecht om onze kleinkinderen overdag bij te houden. Voor vele toch een hele belevenis al vraagt dit veel van onze energie. Maar toch, de zorgen over onze kleinkinderen laten ons zeker niet onberoerd. We hebben tenslotte ook het beste met hen voor, ook al zijn we niet echt hun mama of papa. Het zien groot worden van je kleinkinderen is best een grote eer voor jezelf.

Als we dit allemaal mogen meemaken, voelen we ons dan niet gelukkig? Is ouder worden dan geen geschenk?

Ik weet dat dit overzicht voor vele er “te rooskleurig” uitziet. Voor vele is het wellicht niet altijd zo gelopen en toch … we hebben ook dit alles wel kunnen doorstaan.

Dat tegenslagen ons leven eens binnen wandelen, te pas en te onpas. Voor iedereen zijn deze anders en toch … we hebben ze nodig om te mogen worden wie we nu zijn.

We leren omgaan met keuzes die we maken, we doorworstelen soms moeilijke periodes, al beseffen we niet altijd maar noem deze dingen dan gewoon even “groeipijnen” die we even moeten doorstaan.