Je vertoeft tussen vele mensen, je bent zeer sociaal, je maakt gemakkelijk een praatje met iemand en toch … toch is er een gevoel van “iets missen” een soort eenzaamheid. Misschien voelt het aan dat zij even stilstaan op hun spirituele groei en jijzelf enorm groeit. Je huisgenoten zitten misschien op een andere golflengte dan jijzelf. Je denkt niet meer hetzelfde.

Je alleen voelen met de dingen die je bezighouden vb. esoterie. Je kan er niet met iedereen over praten, je voelt je niet begrepen enz.

Soms voelt men dingen die men zeer moeilijk kan omschrijven. Een gevoel dat soms meer zegt dan woorden alleen. Praten met mensen die je begrijpen geeft zo een zeer goed gevoel. Het voelt aan als een soort opluchting. Hier zijn geen woorden voor nodig, dit voel je gewoon.

Soms overkomt je iets wat niet te beschrijven is. Je ontmoet mensen waar je een bepaalde “klik” mee hebt. En die klik is soms na enkele ogenblikken zo intens en daar zit je dan met die bepaalde gevoelens. Gevoelens die zeer intens en vooral ook liefdevol zijn. Dit hoeft niet altijd een man – vrouw relatie te zijn, dit kan ook als 2 vrienden onder elkaar. Je komt iemand tegen die je evenbeeld zou kunnen zijn. Je hebt dezelfde dingen meegemaakt, je denkt over zeer veel dingen hetzelfde, enz.

Zoeken naar je tweelingziel is zoeken naar een speld in een hooiberg. Het overkomt je gewoon … als je er klaar voor bent, als de tijd er rijp voor is. Er ontstaat als het ware een soort gelijklopende trilling dat het ontmoeten van je tweelingziel plots op toeval gaat lijken.

Het volgende is mijn beschrijving hoe het voelt om je tweelingziel te mogen ontdekken.

Bij een eerste ontmoeting voel je en herken je dat dit iets bijzonder is. Het is het ware thuiskomen en er is een gevoel dat je elkaar precies al jaren kent. De eerste indruk kan je een gevoel geven alsof een warme luchtballon je samen omsluit. In het begin is er geen gevoel van verliefdheid, maar een gevoel dat dieper gaat dan dat en zeer intens is. Het vloeit door je hele lichaam.

Je hebt geen woorden nodig om elkaar te begrijpen, je kan met de ogen communiceren en het lijkt of we elkaars gedachten kunnen lezen. Soms lijkt het op een soort “samensmelten”, maar dan op een zeer aangename manier. Het voelt heel veilig en vertrouwd. Je doet dingen op hetzelfde tijdstip, ook als je even niet samen bent. Je wil iets tegen de andere vertellen, terwijl die zijn zin ook net klaar heeft en je op hetzelfde moment wel iets wil zeggen, soms is het ook gewoon hetzelfde.

Afscheid nemen voor heel even voelt dan aan als “van elkaar verscheurd worden”.

Als één van ons beide een dipje heeft voelt de andere dit perfect aan en deze dingen dan samen mogen oplossen geeft een fijn gevoel.

We vragen ons dikwijls af “Waar was je al die tijd?”.

Misschien zijn we wel samen gebracht om de mensen weer in liefde te laten geloven. Om liefde uit te stralen en te geven aan iedereen die het wil ontvangen.

Elkaar helpen in het groeiproces.

Dat jullie nu dit blogje bezoeken is niet voor niets. We hebben allemaal dezelfde interesse. We hebben als het ware al een groot deel van onze spirituele groei gemaakt en sterker nog, we groeien eigenlijk dagelijks, al merken we dit niet zo meteen.

We leren van elkaar, delen dingen met elkaar, we zijn er voor elkaar, begrijpen elkaar … wij zijn zielsverwanten.

16-05-2005 om 21:50 geschreven door ying-yang

De reïncarnatie of het begin gaat ervan uit dat wij onze eigen ouders kiezen, onze omgeving, maar ook onze genetische zwakheden.

Wij hebben allemaal stuk voor stuk gekozen voor een leven hier en nu. Met al de dingen die we reeds hebben meegemaakt. De goede dingen weten we allemaal nog haarfijn te vertellen. Maar helaas zitten er ook dingen bij die we liever vergeten en nooit meer willen ervaren.

Dingen die ons pijn gedaan hebben, willen we zo snel mogelijk vergeten en in het vergeethoekje zetten, al hebben we er wel onbewust voor gekozen om deze door te maken. Deze zijn/waren dan weer nodig om ons “te doen groeien naar…”.

Als ik heel even bij mezelf ga kijken, weet ik dat ik geleerd heb uit al die situaties, hoe pijnlijk ze ook waren. Al deze gebeurtenissen hebben mij sterker gemaakt op allerlei gebieden. Vroeger in school was ik een zeer stil meisje, durfde de juf niet tegen te spreken of mijn mening te geven. Door allerlei omstandigheden zijn die dingen sterk veranderd. Dingen die nodig waren om “te zijn” wat of wie we nu zijn.

Iedereen heeft zijn vrijheden, kwaliteiten, drijfveren en beperkingen. Het gaat er gewoon om, om al die dingen weten te ordenen en er op een goede manier gebruik van te maken.

Ik zou het een beetje willen vergelijken met een keuken. Je kan een zeer mooie keuken hebben, maar eigenlijk weet je niet hoe je hier moet mee omgaan of inwerken. Het staat er …en je kijkt er eens naar. Om je kwaliteiten uit te bouwen moet je ook durven fouten maken en leren uit je ervaringen. Dingen die we met goede bedoelingen doen en ze lopen toch af op een sisser, zijn dingen die we als positief mogen ervaren. We hebben iets bijgeleerd.

Durf eens die kasten open doen om te zien wat er allemaal in verborgen zit. Laat zo ook eens een stukje van je binnenkant zien. Ook al zet je het deurtje maar op een kier. Gewoon mensen uit je omgeving laten weten, dat er mogelijkheden zijn. Durf eens aan die knopjes komen in die keuken, probeer de dingen gewoon even uit.

Probeer maar eens een gerecht te maken in die keuken vol knopjes en deurtjes. Ofwel lees je een recept uit een kookboek en werk je strikt via het boek, ofwel werk je vanuit je gevoel en je doet verschillende ingrediënten bij elkaar en dan gewoon hopen op een lekker resultaat.

We hebben allemaal onze vrijheden, kwaliteiten, drijfveren, beperkingen,… Iedereen heeft dingen die zijn aangeleerd of afgeleerd door onze ouders of opvoeders, broers of zussen. En toch zijn er sommige dingen die ons niet aangeleerd zijn en toch kunnen we ons op bepaalde gebieden perfect behelpen of zelfs uitblinken.

We kunnen al eens dingen uitproberen of wijzigingen doorvoeren. Slagen we in die dingen dan kunnen we verder gaan, bij andere dingen moeten we ons misschien neerleggen. Het belangrijkste is dat we weten hoe we zelf in elkaar zitten en hoe we hiermee moeten of kunnen omgaan. Met (helaas) vallen en opstaan.

Uw kunnen zal tijdens de levenstocht ook groeien en zich aanpassen. Dingen in onze keuken of capaciteiten die niet gebruikt worden, vergeten we soms dat we deze bezitten. Je wordt er soms aan herinnerd door andere mensen. Dan denk je soms van “ ach ja… dat heb ik ook nog wel ergens staan in de keuken” of “ die persoon laat je iets terug herinneren van wat je reeds lang wist maar vergeten was”.

Jou omgeving is ook zeer belangrijk. Staat jou keuken op een plaats waar je je thuis voelt. Of lijkt het eerder op een “ver van mijn bed show”.

Durven we onze buren wel eens om hulp vragen. Of denken we eerder “dit ga ik niet vragen, het lijkt zo dom”.

Voor mij persoonlijk bestaan er geen, wat men al  eens durft noemen “domme vragen”. Op elke vraag kan en mag een antwoord komen. Ook het antwoord “dit weet ik niet”.

Weet dat iedereen over een mooie gave beschikt !

15-05-2005 om 00:00 geschreven door ying-yang

   BDE's of bijna-dood-ervaringen.



In vele boeken schrijft men dat BDE-ers niet meer zijn als voor heen. Op één of andere manier ziet hij/zij het leven hier vanuit een ander perspectief. Dit heeft voor vele ook uiterlijke gedragingen.
Enkele kenmerken:

-         geen angst meer voor de stoffelijk dood

-         mede daardoor ook een andere houding tegenover de medische toestand

-         sterke relativering van materiele behoeften

-         minder gevoelig voor macht, status en uiterlijkheden

-         andere inzichten in intermenselijke verhoudingen

-         andere inzichten in geloofs- en levensvragen

-         …

Voor de persoon zelf zijn deze veranderingen vaak tot op zekere hoogte bevrijdend. De andere kant van de zaak is, dat hij moeite zal doen, niet te veel uit de toon te vallen in zijn leefmilieu. Want de omgeving kan al te duidelijke - en vooral plotselinge – veranderingen maar moeilijk accepteren.

Maar ook voor de BDE-er zelf is het allemaal niet zo eenvoudig, hij moet proberen in het reine te komen met zijn puur menselijke normen en waarden (die immers vaak niet meer stroken met wat hij innerlijk weet) alvorens hij een nieuw evenwicht kan vinden.

Soms is een BDE-er zo vrij tegenover zichzelf komen staan, dat verborgen, latente eigenschappen de ruimte krijgen, zich te ontwikkelen. Hiermee worden “gaven” bedoeld waarmee men mensen kan helpen bij genezing van ziekten en kwalen, maar ook een mate van helderzien, helderhoren enz., vaak samengevat onder de noemer “paranormaal”. Hoewel de betrokkene zelf die gave ervaart als normaal behorend tot zijn wezen (maar tot nu toe onderdrukt heeft onder de heersende moraal), is dit een sterk vervreemdend element binnen de veranderingsverschijnselen.

Enkel gevolgen voor de omgeving zijn:

1. De overtuiging dat het bestaan zich op één of andere manier voortzet na het overlijden, mag dan voor de persoon zelf de angst voor de dood hebben weggenomen, voor de gezinsleden of partner is daar vooralsnog geen sprake van. Zij hebben zojuist meegemaakt dat iemand zomaar kan sterven, wat de kwetsbaarheid van het leven voor hen nog eens sterk heeft onderstreept. Vooral als de BDE-er met een ondertoon van heimwee over die ervaring spreekt, kan dat zelfs de indruk wekken, dat hij er voortijdig wil uitstappen. Ook de mogelijkheid van een hersenbeschadiging wordt overwogen. Pas als in een openhartige verhouding langzamerhand inzicht ontstaat in de beleving van de huisgenoot, kan deze angst worden weggenomen.
2. Voor artsen en verpleegkundigen, maar ook weer voor de familie, kan een relativerende houding van de patiënt ten opzichte van zijn ziekte de indruk wekken, dat hij niet meer wil “vechten” om beter te worden. Toch zou de buitenwereld kunnen beseffen, dat juist die minder gespannen houding, het wegvallen van de fundamentele angst (voor de dood) en het toegenomen vertrouwen in de behandeling het genezingsproces eerder kunnen bevorderen dan remmen. De verandering is geen vorm van gelatenheid. Soms zal de patiënt zich zelfs intensiever met de behandeling bemoeien, alleen nu niet vanuit de angst dat er eist zal mis gaan, maar vanuit een sterke betrokkenheid op het wel en wee van het lichaam als voertuig van zijn persoonlijkheid en zijn bewustzijn en misschien ook wel (al kan de arts daar met zijn kennis weinig mee aanvangen) vanuit een soort innerlijk weten over de aard van de ziekte. De intuïtie voor wat  goed is voor het lichaam en wat niet, kan sterk verhoogd worden en de drempel om over deze intuïtie te laten spreken, kan verlagen.
3. Materiele behoeften worden vaker in een ander licht gezien. Dit uit zich meestal niet in een ascetische levenswijze waarbij men zich afkeert van de wereld. De BDE-er voelt zich anders dan voorheen in de materiele omstandigheden waarin hij verkeert. Tegelijkertijd is hij zich ervan bewust, dat deze materiele welstand van tijdelijke aard is; hij zal zich daar echter minder zorgen over maken dan in onze maatschappij gebruikelijk is. Hij zal niet ten koste van alles anderen trachten vast te houden wat hij heeft en minder geneigd zijn, alle beschikbare tijd te offeren aan het “staan op rechten” die zijn financiële positie waarborgen. Strookt de relativerende levenshouding niet met de gewoonten in het eigen leefmilieu, dan ontstaat een probleem. Een zekere soberheid, waarbij over alles naar het nut en de zin wordt gevraagd, kan als afwijkend gedrag worden afgewezen. Het gevolg is isolement en tenslotte een breuk met het milieu.
4. Kortom, de BDE-er moet zoeken naar een nieuw evenwicht in het leefmilieu of ermee breken. De indruk bestaat dat er na BDE’s relatief veel echtscheidingen voorkomen. Deze breuk ontstaat bijvoorbeeld als de betrokkene volgens een totaal ander patroon van normen en waarden gaat leven of tot inzicht komt, tot dan toe als de schaduw van de partner geleefd te hebben (“de vrouw of de man van de professor”).

Nieuwetijdskinderen.

Onze (klein)kinderen zijn voor ons allemaal speciaal,

En sommigen lijken wel geniaal.

Voor sommige is het louter deugnieterij,

Voor anderen is het eerder vleierij.

Ze horen alles wat je hen wil vertellen,

En kunnen soms ook dingen voorspellen.

De speciale schittering in hun ogen,

Die lijkt op een enorme kracht en vermogen.

Anderen kijken als het ware los door je heen,

En nemen je mee in hun wereld als geen één.

Het zijn kinderen van deze vernieuwende tijd,

En het laatste wat ze willen is een strijd.

Laat ze gewoon zichzelf zijn,

En ze zullen schitteren in hun “zijn”.

ying-yang

Waarom zijn onze kinderen en/of kleinkinderen dan zo speciaal…?

Als ouder vinden we onze kinderen en kleinkinderen altijd heel mooi en speciaal. We houden van hen zoals ze zijn en we nemen hun deugnieterij erbij.

Als ouder hebben wij ook onze minder mooie kanten, al staan we hier niet altijd bij stil. Als grootouder doen we dingen met onze kleinkinderen die we vroeger met onze eigen kinderen niet konden doen, omwille van werk, gezinsituatie, enz.

Nieuwetijdskinderen zijn één voor één sterke persoonlijkheden. De ene al gevoeliger dan de andere. Al gezien dat zij op één of andere manier over een speciale gave beschikken? Ze lezen wat er in jou ogen of gedachten zit, ze weten wat er in je omgaat, enz.

Ze weten als kleine wezentjes jou dit te vertellen op een heel speciale manier, eentje dat we ze mogelijk (nog) niet geleerd hebben. Begrijpen we hun boodschappen die ze ons trachten mee te geven?

Leerkrachten, opvoeders,… hebben nooit geleerd hoe ze met zulke zaken moeten omgaan. Er wordt op opvoedkundig -gebied weinig of geen aandacht geschonken aan intuïtie gebruiken of volgen.

Als we deze nieuwetijdskinderen op een heel andere manier gaan benaderen dan dat we aangeleerd kregen via allerlei kanalen, dan zou het voor deze kinderen ook gemakkelijker zijn om iets te durven uiten. Ze hebben als het ware zeer gevoelige sensors in zich, ze voelen zeer veel aan, maar weten veelal niet hoe ze deze dingen mogen of kunnen uiten.

Vroeger werden in vele gevallen, mensen met een speciale gave eerder psychisch gestoord verklaard en maar vlug hup ergens geplaatst. Veelal weten we niet hoe we hiermee moeten omgaan. Zoiets werd ons niet in school geleerd.

Zij die via hun naasten een beetje thuis zijn in “De esoterische wereld” voelen meestal wel aan dat deze kinderen iets speciaals in zich hebben.

12-05-2005 om 00:00 geschreven door ying-yang

Homeopathie.

Enkele korrels of druppels uit klein een flesje,

Leren ons soms wel eens een lesje.

Net als Bachbloesems vragen ze even tijd,

In die schijnbare uitzichtloze tijd.

Ze worden voor u persoonlijk gemaakt,

Met soms wat tegenwind, hebben vele er al wel gebruik van gemaakt.

Vele lijken er in het begin niet mee geholpen te zijn,

Omdat de symptomen dan even terug erger zijn.

Stoffen zoals koffie en munt,

Hebben het niet zo op homeopathie gemunt.

Deze voor korte tijd mijden,

Kunnen de genezing alleen maar verblijden.

Al ben je voor of tegen homeopathie,

Later … kent het misschien wel jou sympathie.

ying-yang

Homeopathie is een zeer complex gegeven.

Een juiste samenstelling vinden voor elke persoon vraagt de nodige kennis en studie.

Sommige ziekten hebben misschien wel dezelfde symptomen, maar iedereen heeft een andere gezondheidsgeschiedenis. Deze 2 dingen op een goede manier afstellen en dit wordt dan je homeopathisch middel.

Tips over homeopathie zijn moeilijk te geven. Wat volgens mij wel belangrijk is zijn volgende dingen:

-         Geloven in je genezingsproces.

-         Een homeopaat vinden die tijd voor je neemt, want een uitvoerig gesprek is nodig voor een juiste dosering van je medicatie.

-         Veelal gaan we op aanraden van iemand anders naar een bepaalde persoon. Een homeopaat vinden waar je in kan en mag vertrouwen is toch belangrijk.

-         De extra raadgevingen die je van je homeopaat meekrijgt niet zomaar naast je leggen. Probeer eerst zijn/haar raadgevingen op te volgen, ook al lijkt het je een onmogelijke opdracht.

De samenwerking tussen reguliere artsen en gezondheidstherapeuten loopt niet altijd even vlot. Mochten deze 2 nu nauwer gaan samenwerken, dan zou het er voor veel mensen heel anders uitzien. Met 2 weet men meer dan maar alleen.

De reguliere artsen zijn volwaardig geschoolde mensen, maar ook gezondheidstherapeuten, homeopaten, osteopathie beoefenaars, enz.

Maar toch … de invloeden van voeding, cultuur, omgevingsfactoren, onze drijfveren en opvoeding zijn voor iedereen anders. Mocht men iets meer rekening gaan houden met dit totaalpakket, dan zouden veel mensen geholpen kunnen worden door een tussenkomst van beiden.

Is homeopathie dan duurder? Is niet noodzakelijk.

Net zoals bij de reguliere geneeskunde zijn er bij de homeopathie dure en goedkopere middelen te verkrijgen. Zijn al die middelen dan wel te vertrouwen? Als je vertrouwen hebt in je homeopaat dan mag je ook niet twijfelen aan de middelen die hij je voorschrijft. Een goede afspraak met je homeopaat is hier zeker aan te raden.

Deze tips kreeg ik van mee van mijn therapeute voor ik met homeopathie begon, al is niet iedereen het met deze stelling eens:

-         Koffie en munt vermijden (ook in tandpasta)

-         De druppels niet innemen met een metalen lepel (een plastiek lepel kon wel)

-         Voldoende water drinken om het lichaam te zuiveren.

-         Geen inspanningen doen die ik anders ook niet zou doen (vb. niet plots gaan sporten als ik me beter voel)

-         En als laatste: luisteren naar je lichaam!

Sommige homeopathische middelen kan je via de mutualiteit deels terugbetaald krijgen. Deze informatie kan je terug vinden op de website van je eigen mutualiteitfonds.

Ook Hippocrates wist ons vroeger dit reeds te vertellen: “Behandel de zieke en niet de ziekte”. Naar mijn mening zeer wijze woorden.

Iedereen heeft een instinctieve drang om gezond te zijn en om zijn ziekte te overwinnen.

De zelfgenezende kracht is in ieder van ons aanwezig, zelfs bij dieren. Dieren in de vrije natuur hebben geen andere keuze dan bij ziekte het zelfgenezende mechanisme hun werk te laten doen. Zij zullen bij ziekte ook veel meer rusten, slapen en zelfs een maaltijd overslaan.

Luisteren naar ons lichaam wordt wel eens vergeten. Ons lichaam vraagt op een bepaald moment rust en dit negeren we wel eens. Onze productiemaatschappij vraagt van iedereen dezelfde inzet en liefst zonder pauzes, zonder rust. Voor sommige bazen is het soms teveel dat de werknemers hun vakantie opnemen.

 “Geduld hebben” met bepaalde zaken, dit lijkt bij velen wel geschrapt in hun persoonlijke woordenboekje. Een middagdutje doen, iets waar vele zich wel eens voor schamen.

Luister naar je lichaam en behandel de oorzaak van je ziek zijn en niet de symptomen alleen.

Succes!

11-05-2005 om 11:00 geschreven door ying-yang

Gezond de winter in!

Herfst en winter staan bijna voor de deur,

Ons lichaam reinigen en beschermen is nu aan de beurt.

Misschien preventief wat vitaminen of kruiden nemen,

Zo moeten we de centen later niet aan de dokter geven.

Via onze voeding kunnen we al zeer veel doen,

Zelfs ontgiften met netels en pompoen.

Voor sommige wat Echinacea of Katsklauw,

Zo vangt de wintergriep ons niet te gauw.

Of onszelf behandelen met water, sneeuw of dauw,

Dit horen we binnenkort wel allemaal van jou.

En met op tijd en stond een beetje rust,

Dan kan je dit zijn … gerust!

ying-yang

10-05-2005 om 00:00 geschreven door ying-yang

Ouder worden …

Als we ouder mogen worden hebben we vast al vele waters doorzwommen.

Als baby zijn we afhankelijk van onze ouders. Elke vorm van liefde en geborgenheid zijn dan zeer belangrijk.

Als peuter onze eerste stapjes in de wijde wereld, met vallen en opstaan en de nodige huilbuien.

Als kleuter onze eerste schooldag. Het wordt wel mooi omschreven “spelen met veel kinderen”, maar dat mama of papa ons achterlaat in een groot gebouw met zeer veel kinderen beseffen we niet altijd. Voor sommige kleuters toch best een ernstige ervaring. De nodige tranen na een vakantieperiode zijn hier een bewijs van. Anderen wandelen dan weer door het gebouw alsof ze er al eerder waren, maar dit is niet voor iedereen.

Als kleuter leren we ook fietsen, zwemmen, we klimmen in bomen enz. Ook hier zijn de nodige valpartijen en schaafwonden niet te tellen. Daar worden we groot van wordt ons dan meermaals verteld.

Veelal krijgen we er nog een broertje of een zusje bij. Als deze klein zijn zien we dit niet als een gevaar, maar eens ze ons speelgoed komen nemen, soms wel eens vernielen, dan is leren delen weer een hele ervaring erbij.

Als leerling van de lagere school met een nieuwe boekentas aan de hand. We leren lezen en schrijven en een nieuwe wereld opent zich opnieuw. In het zesde leerjaar zijn we de grootste kinderen van de school, we krijgen zelfs enkele verantwoordelijkheden mee. In sommige scholen zijn leerlingen van het zesde meter of peter van een leerling van het eerste leerjaar. Deze jonge leerlingen kunnen bij de grotere terecht als ze iets niet weten of de weg kwijt zijn in het grote gebouw. Ze hebben als het ware een soort vertrouwenspersoon en dit schept wel een goede band.

De overstap naar de middelbare school … voor het eerst een beroepskeuze maken op jonge leeftijd, voor vele misschien voor het eerst zonder ouder op weg naar school, ook dit loopt niet voor iedereen van een leien dakje. We zijn dan opnieuw de jongste leerlingen van de oh zo grote school. Om nog maar van de puber perikelen te zwijgen. We worden blootgesteld aan vele dingen, we moeten keuzes maken en we begrijpen niet altijd op deze leeftijd wat de gevolgen hier van kunnen zijn.

Sommige maken hun middelbare school af en krijgen de kans om verder te studeren, anderen zijn misschien genoodzaakt om mee te gaan werken. Dit hebben we misschien liever anders gezien, maar het kon toen mogelijk niet anders. Zij die vroeg dienen te gaan werken komen veelal vroeger tot het besef wat het leven inhoud. Hard werken om rond te komen, profiteren van het leven is er niet altijd bij. Een avondje uit heeft nu een heel andere betekenis gekregen. Nu vertrekt men als wij moesten thuis zijn en oh wee als wij te laat waren. In vele gevallen stond men ons al op te wachten achter de deur.

Als jong volwassenen komen we een partner tegen, stappen in het huwelijksbootje en bouwen misschien wel aan een eigen nestje. Voor sommigen is een carrière iets belangrijk, voor anderen weer zelf onze kinderen groot brengen. Wat de keuze ook wordt, ook hier moeten we de eventuele gevolgen erbij nemen. Het leven leert ons dat we niet alles kunnen hebben.

De periode rond de zogenaamde “midlife crisis” leert ons weer dingen van onszelf. Hoe gaan we om met bepaalde zaken? Hoe zien we onze toekomst als de kinderen de deur uit stappen? Hoe verwerken we een tegenslag?

Als we dan zelf grootouder mogen worden gaat er een hele nieuwe wereld voor ons open. We doen dingen met onze kleinkinderen die we niet vroeger niet deden met onze eigen kinderen. Het kon toen misschien helemaal niet, wat de reden hier ook van mogen zijn.

Zijn we op pensioen of thuis om wat voor reden dan ook, genieten komt voor vele dan op de eerste plaats. Sommige plannen zelfs een reisje naar hier of daar. Of we krijgen misschien een voorrecht om onze kleinkinderen overdag bij te houden. Voor vele toch een hele belevenis al vraagt dit veel van onze energie. Maar toch, de zorgen over onze kleinkinderen laten ons zeker niet onberoerd. We hebben tenslotte ook het beste met hen voor, ook al zijn we niet echt hun mama of papa. Het zien groot worden van je kleinkinderen is best een grote eer voor jezelf.

Als we dit allemaal mogen meemaken, voelen we ons dan niet gelukkig? Is ouder worden dan geen geschenk?

Ik weet dat dit overzicht voor vele er “te rooskleurig” uitziet. Voor vele is het wellicht niet altijd zo gelopen en toch … we hebben ook dit alles wel kunnen doorstaan.

Dat tegenslagen ons leven eens binnen wandelen, te pas en te onpas. Voor iedereen zijn deze anders en toch … we hebben ze nodig om te mogen worden wie we nu zijn.

We leren omgaan met keuzes die we maken, we doorworstelen soms moeilijke periodes, al beseffen we niet altijd maar noem deze dingen dan gewoon even “groeipijnen” die we even moeten doorstaan.

09-05-2005 om 00:00 geschreven door ying-yang

Staan we wel eens stil bij dit thema? Enkele vragen en gedachten die dan bij me opkomen zijn:

Wat geloof je en wat geloof je niet?

Geloven we in iets diepzinnigs en/of iets dat we misschien een hogere macht mogen noemen of juist niet? Waarom?

Moeten we steeds bewijzen zien voor we iets geloven of durven we ook luisteren naar onze innerlijke stem?

Horen we ons innerlijke stemmetje nog in deze rumoerige tijd?

Geloof je (nog) dingen die men je vroeger vertelde? Wat heeft je idee doen bevestigen of veranderen?

Wat doet vb. vrijdag de dertiende bij jou? is dit voor jou een (on)geluksdag?
Is 13 voor jou een (on)geluksgetal? Waarom?

Loop je wel eens onder een ladder?

Mijn visie over “Geloof of bijgeloof” is …

Ik geloof in de mensen hun goedheid.

Ik geloof in de mensen hun “kunnen”.

In ieder van ons schuilt er een goed hart, al is dit misschien niet meteen merkbaar.

Ik heb geen problemen met vrijdag de dertiende, volle maan, zwarte katten, ... Ik heb er zelf al 2 gehad, vond ze altijd iets speciaals hebben. Onder een ladder lopen is voor mij ook geen probleem en de kans dat je een emmer over je hoofd krijgt is klein. Veiliger is eronder lopen dan dat je je op straat moet begeven om een ladder te ontwijken. Dit zijn mij persoonlijk verhalen over bijgeloof.

Ik geloof dat er iets meer is een hogere kracht, een universele energie of een God. Hoe we dit ook benoemen, voor anderen is dit weer een bijgeloof. Volgens die personen bestaat er niets meer dan dat ze in werkelijkheid kunnen waarnemen.

Zij staan als het ware (nog) niet open voor deze materie. Laat mij dan maar “bijgelovig” zijn in hun ogen, ik voel me er alvast super bij!

Kinderen kijken vaak op naar hun ouders. Ze willen vb. net zo goede zakenmensen of timmermannen worden. Hier is het onze taak als ouder ons kind te stimuleren. Dat kinderen mogen worden zoals zijn. Ervoor te zorgen dat ze in zichzelf kunnen en mogen geloven, al is dit met vallen opstaan. Ook wij hebben dit zo moeten leren.

Maar het is nu zo, we groeien in een bepaalde richting en komen later tot de vaststelling dat het niet echt ons ding is. Als we na dit inzicht (vele noemen dit tegenslag) de moed vinden en in onszelf geloven, dat we best iets anders kunnen leren en er ook iets van kunnen maken, dat is geloven in jezelf.

Als je gelukkig kan zijn met je huidige situatie, gelijk van welke aard, dan zou ik zeggen houden zo. Als we ons niet meer gelukkig voelen in de huidige situatie, verander er dan iets aan. Dit komt vooral jezelf, maar ook je naasten ten goede. Ook zij zullen genieten van de mogelijke ommezwaai, want iets dat je graag doet ziet iedereen!

08-05-2005 om 00:00 geschreven door ying-yang

     
      Bewustzijn …

Toch iets waar we allemaal bewust of onbewust mee te maken krijgen. We voelen het niet altijd en toch … het gebeurt gewoon.

De berichten in de mailgroep over bewustzijn hebben mij ook niet onberoerd gelaten hoor. Er is de afgelopen dagen zeer veel nagedacht door mezelf en ik wil jullie alvast mijn ervaringen delen hoe het bij mij aanvoelt.

Als ik even terug kijk hoe ik vroeger dacht en voel ten opzichte van nu is dit een groot verschil.

Ik heb vroeger enkele jaren bloemschikken gevolgd. In de beginfase lukte dit niet zo best. We moesten materiaal meebrengen, maar inschatten hoeveel we nodig hadden was moeilijk, in het begin had ik veel te veel bloemen en groen bij. De leerkracht wees ons erop dat we altijd groen genoeg moesten bij hebben, want een bloemstukje met gaten was niet mooi.

Dus reed ik reeds regelmatig langs de wegbermen (om de kosten te beperken) om aldaar groen te snijden en in het begin dus veel te veel.

Naarmate mijn bewustzijn groeide werd dit anders. Ik sprak zelfs tegen de struiken en bomen zoals: “Sorry jongens, ik ga jullie een beetje pijn doen maar het is voor een mooi bloemstukje en ik zal jullie dan thuis verder bewonderen”.

Oefening baart kunst zegt men wel eens en ook ik kon na wat oefening beter inschatten hoeveel ik nodig zou hebben. Dus geen onnodig groen meer afsnijden, niet onnodig struiken en bomen pijn doen enz.

En nu … is het al een paar jaar geleden dat ik zelfs nog iets gemaakt heb. Ook door tijdsgebrek, andere interesses maar ook door de groei van het bewustzijn denk ik.

Als ik nu iets van bloemen koop of schik dan zorg ik ervoor dat het bestaat uit materiaal dat kan drogen, zo heeft men er langer plezier van.

Maar bewustzijn zet zich ook door in je relatie. In de beginfase bent je jong en onervaren. Je leert van fouten, je bouwt aan een eigen nest, er komen kinderen enz.

Vele huwelijken zijn gebaseerd op gemeenschappelijke hobby’s of sport, lichamelijke liefde, financiële zekerheden en worden soms als een gevangenis ervaren. Man en vrouw hebben elkaar lief door hun hersenen i.p.v hun gevoel, de mensheid kent het geestelijk huwelijk nog niet.

Samen groeien naar hoger bewustzijn, zoals men dit noemt. Maar wat als dit na verloop van tijd maar één persoon is die verder groeit?

Je begint je te ergeren aan bepaalde manieren van handelen en/of spreken. Je praat dit gezamenlijk uit, maar het lijkt of die persoon het dan op 1, 2, 3 is vergeten.

Je voelt je eenzaam ook al zijn er 100 mensen waar je mee zou kunnen praten. Het klikt niet, het lukt niet, zij denken anders dan jij, je voelt je niet meer begrepen enz. Veelal in het begin je te twijfelen aan jezelf al is dit echt niet nodig besef ik nu.

Als één van beide niet meegroeit in bewustzijn kan er een kloof ontstaan. Die persoon heeft misschien eerst andere dingen te doen of te leren alvorens verder te kunnen groeien.

Door de groei van ons bewustzijn (her)kennen we andere waarden in ons leven. Je denkt en voelt anders dan anderen, althans zo voelt het toch aan, ook al ben je gewoon jezelf gebleven tot … je een gelijkgestemde tegen komt. Het voelt dan aan of je die persoon al jaren kent. Men zegt dan wel eens: “Waarom hebben wij elkaar niet vroeger gevonden of aangesproken”. Ook al is dit een buur waar je voorheen nooit contact mee hebt gehad of het is iemand die je aanspreekt als je staat te wachten aan de bushalte of iemand die je ontmoet met een uitstapje.

Bij het ontmoeten van een gelijkgestemde voel je je er niet meer alleen voorstaan, er is iemand die je begrijpt en als dit dan in een relatie zo mag zijn dan is dit super fijn. Althans dit ervaar ik nu in mijn relatie. Wij vragen ons ook soms af van “Waar was je 10, 15 of 20 jaar geleden?”. Maar het moest zo zijn, we moesten beiden leren, ervaringen opdoen en groeien om dan tenslotte samen te mogen komen.

Samenleven met een gelijkgestemde is anders. Je begrijpt elkaar, voelt elkaar aan en toch ook niet onbelangrijk je voelt je niet meer alleen.

Er verandert zo veel in een mens zijn/haar leven dat ook anderen dit gaan waarnemen. Als je mama dan op een bepaald moment je zegt van: “Dochter je straalt!” dan gaat je neus toch een beetje krullen hoor. Je bent dan blij dat ook anderen zien dat er veel is veranderd in je leven en dit in positieve zin.

De geestelijk bewuste zielen kennen geen haat. Zij hebben alles lief wat leeft. Zij stralen dit ook uit. Zij zijn in harmonie met elkaar; zij leeft voor hem en hij voor haar. Harde woorden komen er niet meer over hun lippen.

Ooit komt er een tijd, dat het niet meer mogelijk zal zijn, dat 2 verschillende graden met elkaar trouwen, tenzij de wet van oorzaak en gevolg dit eist. Maar omdat beiden dan een geestelijke graad hebben bereikt en daardoor geestelijk zijn ontwaakt, zullen zij iets van hun huwelijk kunnen maken.

Als beide partners geestelijk evolueren dan zal het huwelijk als een klein paradijs worden ervaren. Man en vrouw kunnen zichzelf en elkaar tot de geestelijke evolutie voeren en dit wordt dan hun liefde voor elkaar. Zelfs het elkaar kussen wordt dan ruimtelijk diep en de liefde voor elkaar universeel. Het menselijk éénzijn, de lichamelijke liefde wordt Goddelijke liefde. Hierdoor remmen man en vrouw elkaar niet en is er harmonie en een diep gevoeld geluk.

Tot zo ver mijn ervaringen over bewustzijn.

07-05-2005 om 00:00 geschreven door ying-yang

Volgend stukje tekst komt uit een liedje, welke me heeft laten nadenken …

If God is a DJ
If life is a dance floor
Love is the rhythm
You are the music
If God is a DJ
If life is a dance floor
You get what you're given
It's all how you use it

Als God de DJ is

als het leven de dansvloer is

liefde het ritme en wij de muziek

Als God de DJ is

als het leven de dansvloer is

je ontvangt wat je geeft

het is enkel hoe je ermee omgaat

Als God of Universele energie de DJ is van het alles… ons leven de dansvloer waar we ons op mogen begeven, leven, bewegen, genieten, enz … als de liefde het ritme is … en wij die kunnen/mogen bepalen hoe de muziek zal klinken … je ontvangt wat je anderen geeft … het is dan enkel hoe we hier allemaal mee zullen omgaan. We oogsten wat we zaaien … Toch iets om over na te denken.

Als we lief zijn voor elkaar zal de muziek klinken en voelen als “engelenmuziek”. Maken we ruzie of oorlog dan zal de muziek pijn doen aan onze oren en in ons hart.

Geef je mensen een glimlach, je krijgt een glimlach terug.

Geef de mensen vriendschap, liefde, enz. en deze krijg je terug.

Doe je de mensen pijn … vele zullen je terug pijn doen.

Vecht je met mensen … vele zullen terug vechten.

Als ik deze overwegingen (die ik zelf maakte) dan even bekijk, dan kan niemand meer zeggen dat de mens geen keuzes krijgt of kan maken (met de eventuele gevolgen, zowel positief als negatief).

Zorg voor het juiste ritme in ieders leven, zo zullen er geen harde noten meer gezongen worden. Enkel nog een fluitend engelenkoor zal je dan horen.

06-05-2005 om 00:00 geschreven door ying-yang

           Boeddhisme.

Mogen we boeddhisme (en ook hindoeïsme) net zoals christendom, islam en jodendom tot een religie of godsdienst bestempelen? Waar baseren we ons dan op?

Boeddhisme kent in principe geen heilig schrift zoals de bijbel, de koran of de thora. Men is wel na vele honderden jaren teksten gaan opstellen in de vorm van een schrift, maar voorheen was de basis “het mondeling doorgeven van”.

Boeddhisten kennen geen God in de gebruikelijke betekenis, maar hechten wel veel betekenis aan de stichter nl. Sidharta Gautama, de Boeddha.

Boeddhisme is iets wat geestgebonden is. Boeddhisme kent op zich geen onderscheidt tussen man of vrouw al zijn er toch enkele verschillende en gewoontes merkbaar per streek of land.

India en Sri Lanka kent eerder de typische mannelijke monniken. De monnikencultuur kent hier minder of geen lekenbeoefening of mensen die eveneens nog een gezin hebben. Je kan dit eigenlijk wat vergelijken met onze "traditionele" priesters of broeders die in een gemeenschap leven.

Zo zal je in Tibet en omgeving Boeddhisme uitgeoefend zien door zowel mannen als vrouwen zonder uiterlijke verschillen te merken. Zowel mannen als vrouwen zal je tegenkomen in de typische oranje gewaden, kaal geschoren enz.

De boeddhisten hun leer of filosofie kent "vier edele waarheden":
1. Leven is lijden,
2. Oorzaak van het lijden is het begeren of het verlangen,
3. Het begeren of het verlangen moet worden overwonnen of een bevrijding van storende emoties die lijden veroorzaken.

4. Het pad dat leidt naar die bevrijding is het zogenaamde 8-voudige pad.
Het einddoel is de verlichting.

Boeddha formuleerde of beschreef het Achtvoudig Pad als volgt:

Dit, monniken, is de Edele Waarheid van het Pad dat leidt naar de Opheffing van Lijden: Het is eenvoudigweg het Edele Achtvoudige Pad, namelijk:

1.  Juiste verstandhouding/begrip: Begrijpen wat lijden is, oorzaak van lijden begrijpen, …

2. Juiste gedachten/intenties: Gedachten van welwillendheid, liefdevolle vriendelijkheid, geweldloosheid, harmonie of mededogen, …

3. Juist spreken: Onthouding van lastertaal, leugens, harde woorden, …

4. Juiste wijze van actie/handelen: Onthouden van: doden, van nemen wat niet gegeven is, van seksueel wangedrag.
5. Juiste ingesteldheid/wijze van levensonderhoud: Geen handel in: wapens, slaven en prostitutie, allerlei levende wezens, vergif en verdovende middelen.

6. Juiste bedoelingen/inspanning: Vermijden van slechte gedachten, overwinnen van slechte gedachten, opwekken en ontwikkelen van heilzame zaken en het tot groei brengen van goede zaken.
7. Juiste geest/indachtigheid: Indachtigheid van het lichaam, gevoelens, de geest, …
8. Juiste concentratie: Meditatieve verdieping.

Als ik dan dit achtvoudige pad goed bekijk lijkt het mij allemaal wel logisch … maar of dit voor iedereen zo is … ?

04-05-2005 om 00:00 geschreven door ying-yang

Aromatherapie is een onderdeel van de natuurgeneeskunde. Natuurkundigen kijken naar de mens in zijn totaliteit: lichaam, ziel en geest zijn één geheel. Maar de mens leeft ook in wisselwerking met zijn omgeving.

Een gezond iemand leeft in harmonie. Is één van de onderdelen verstoord, dan treedt er een verstoring op van de levensenergie. Doch bezit iedereen over een flinke dosis “zelfgenezende kracht” om deze verstoring weg te werken. Met aromatherapie kan u de aanwezige levensenergie ondersteunen en stimuleren met natuurlijke middelen.

Het woord aromatherapie is te splitsen in aroma en therapie. Therapie duidt erop dat je er mensen mee kunt behandelen volgens een bepaald plan.

Geuren in het algemeen zijn belangrijk. Geur kan je waarschuwen, je angst aanjagen, je seksueel prikkelen, je honger gevoel laten stijgen enz.

Maar geuren kunnen ook onmiddellijk  herinneringen oproepen. Herinneringen met de bijhorende emotie zoals pijn, geluk, genegenheid, verdriet, boosheid enz. Wat brengt de geur van je lievelingsbloem bij je teweeg? Of van je lievelingsgerecht? En wat met het parfum van een geliefd persoon? De geur van een boswandeling?…

Als je naar een aromatherapeut gaat, wordt er door een uitvoerig gesprek uitgezocht “waarom” je nu naar hen gaat. Is het om een ontspannende massage of omdat je bepaalde klachten hebt?

Deze mensen zoeken eerst uit welk type mens je bent en welke je voorkeuren zijn. Daarna wordt er een eventueel behandelplan gemaakt met de eventuele kosten daarbij.

Massage met etherische oliën is een goede manier om stress te bestrijden en een toestand van ontspannen sfeer te creëren. Hoewel dit niet de oorzaak van de stress zal wegnemen, zal de geestelijke veerkracht en harmonie deels worden hersteld, waardoor de betrokkene zijn problemen energieker zal kunnen aanpakken en positiever onder ogen zal kunnen zien.

Kant en klaarproducten die je vrij kan kopen, zijn producten die samengesteld zijn door deskundigen om een bepaald effect te bereiken. Zo is bekend dat rozemarijn een opwekkend, verwarmend middel is dat je goed kan gebruiken als je moe bent, moet studeren of andere inspanningen moet leveren. Sporters gebruiken dit wel eens. Maar als je dit product gaat gebruiken voor het slapengaan in vb. een onschuldlijkende douche gel dan zou je nachtrust wel eens op zich kunnen laten wachten. Ook mensen die problemen hebben met een hoge bloeddruk dienen rozemarijn met enige voorzichtigheid te gebruiken.

Ben je van jezelf al eerder een vurig type dat bepaalde inspanningen moet leveren dan gaat rozemarijn dit effect alleen maar versterken. Teveel spanning opbouwen is alles behalve goed.

Een aromatherapeut zal je in elk geval een juiste remedie “op het lijf geschreven” kunnen meegeven of aanraden.

Wil je toch kant en klare producten gebruiken, gebruik dan je neus om te ruiken of je het lekker vindt en luister naar je lichaam. Als je je er lekker bij voelt dan is het oké.

Aromatherapie vervangt nooit een arts!

Het is bedoeld als een aanvullende therapie en misschien wel een aanvulling van je leefstijl of een manier om in evenwicht te zijn.

Net zoals gezonde voeding, voldoende lichaamsbeweging en muziek kunnen geuren bijdragen tot een “goed gevoel”.

Groetjes,

ying-yang

PS: Als toemaatje nog dit: (gevonden in cursus)

Hoewel massage een intieme behandeling is, dient u toch met zorg het gevoel van privacy van uw cliënt te respecteren. Het is niet bevorderlijk voor een goede gang van zaken, wanneer wij de naaktheid van de cliënt onnodig accentueren en diens natuurlijke gêne niet respecteren. Handdoeken ('s winters warme) dienen die lichaamsdelen te bedekken die niet worden behandeld. Het bedekken met warme handdoeken bevordert overigens ook het opnemen van de etherische oliën door de huid.

03-05-2005 om 00:00 geschreven door ying-yang