|
Bewustzijn
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Toch iets waar we allemaal bewust of onbewust mee te maken krijgen. We voelen het niet altijd en toch
het gebeurt gewoon.
De berichten in de mailgroep over bewustzijn hebben mij ook niet onberoerd gelaten hoor. Er is de afgelopen dagen zeer veel nagedacht door mezelf en ik wil jullie alvast mijn ervaringen delen hoe het bij mij aanvoelt.
Als ik even terug kijk hoe ik vroeger dacht en voel ten opzichte van nu is dit een groot verschil.
Ik heb vroeger enkele jaren bloemschikken gevolgd. In de beginfase lukte dit niet zo best. We moesten materiaal meebrengen, maar inschatten hoeveel we nodig hadden was moeilijk, in het begin had ik veel te veel bloemen en groen bij. De leerkracht wees ons erop dat we altijd groen genoeg moesten bij hebben, want een bloemstukje met gaten was niet mooi.
Dus reed ik reeds regelmatig langs de wegbermen (om de kosten te beperken) om aldaar groen te snijden en in het begin dus veel te veel.
Naarmate mijn bewustzijn groeide werd dit anders. Ik sprak zelfs tegen de struiken en bomen zoals: Sorry jongens, ik ga jullie een beetje pijn doen maar het is voor een mooi bloemstukje en ik zal jullie dan thuis verder bewonderen.
Oefening baart kunst zegt men wel eens en ook ik kon na wat oefening beter inschatten hoeveel ik nodig zou hebben. Dus geen onnodig groen meer afsnijden, niet onnodig struiken en bomen pijn doen enz.
En nu
is het al een paar jaar geleden dat ik zelfs nog iets gemaakt heb. Ook door tijdsgebrek, andere interesses maar ook door de groei van het bewustzijn denk ik.
Als ik nu iets van bloemen koop of schik dan zorg ik ervoor dat het bestaat uit materiaal dat kan drogen, zo heeft men er langer plezier van.
Maar bewustzijn zet zich ook door in je relatie. In de beginfase bent je jong en onervaren. Je leert van fouten, je bouwt aan een eigen nest, er komen kinderen enz.
Vele huwelijken zijn gebaseerd op gemeenschappelijke hobbys of sport, lichamelijke liefde, financiële zekerheden en worden soms als een gevangenis ervaren. Man en vrouw hebben elkaar lief door hun hersenen i.p.v hun gevoel, de mensheid kent het geestelijk huwelijk nog niet.
Samen groeien naar hoger bewustzijn, zoals men dit noemt. Maar wat als dit na verloop van tijd maar één persoon is die verder groeit?
Je begint je te ergeren aan bepaalde manieren van handelen en/of spreken. Je praat dit gezamenlijk uit, maar het lijkt of die persoon het dan op 1, 2, 3 is vergeten.
Je voelt je eenzaam ook al zijn er 100 mensen waar je mee zou kunnen praten. Het klikt niet, het lukt niet, zij denken anders dan jij, je voelt je niet meer begrepen enz. Veelal in het begin je te twijfelen aan jezelf al is dit echt niet nodig besef ik nu.
Als één van beide niet meegroeit in bewustzijn kan er een kloof ontstaan. Die persoon heeft misschien eerst andere dingen te doen of te leren alvorens verder te kunnen groeien.
Door de groei van ons bewustzijn (her)kennen we andere waarden in ons leven. Je denkt en voelt anders dan anderen, althans zo voelt het toch aan, ook al ben je gewoon jezelf gebleven tot
je een gelijkgestemde tegen komt. Het voelt dan aan of je die persoon al jaren kent. Men zegt dan wel eens: Waarom hebben wij elkaar niet vroeger gevonden of aangesproken. Ook al is dit een buur waar je voorheen nooit contact mee hebt gehad of het is iemand die je aanspreekt als je staat te wachten aan de bushalte of iemand die je ontmoet met een uitstapje.
Bij het ontmoeten van een gelijkgestemde voel je je er niet meer alleen voorstaan, er is iemand die je begrijpt en als dit dan in een relatie zo mag zijn dan is dit super fijn. Althans dit ervaar ik nu in mijn relatie. Wij vragen ons ook soms af van Waar was je 10, 15 of 20 jaar geleden?. Maar het moest zo zijn, we moesten beiden leren, ervaringen opdoen en groeien om dan tenslotte samen te mogen komen.
Samenleven met een gelijkgestemde is anders. Je begrijpt elkaar, voelt elkaar aan en toch ook niet onbelangrijk je voelt je niet meer alleen.
Er verandert zo veel in een mens zijn/haar leven dat ook anderen dit gaan waarnemen. Als je mama dan op een bepaald moment je zegt van: Dochter je straalt! dan gaat je neus toch een beetje krullen hoor. Je bent dan blij dat ook anderen zien dat er veel is veranderd in je leven en dit in positieve zin.
De geestelijk bewuste zielen kennen geen haat. Zij hebben alles lief wat leeft. Zij stralen dit ook uit. Zij zijn in harmonie met elkaar; zij leeft voor hem en hij voor haar. Harde woorden komen er niet meer over hun lippen.
Ooit komt er een tijd, dat het niet meer mogelijk zal zijn, dat 2 verschillende graden met elkaar trouwen, tenzij de wet van oorzaak en gevolg dit eist. Maar omdat beiden dan een geestelijke graad hebben bereikt en daardoor geestelijk zijn ontwaakt, zullen zij iets van hun huwelijk kunnen maken.
Als beide partners geestelijk evolueren dan zal het huwelijk als een klein paradijs worden ervaren. Man en vrouw kunnen zichzelf en elkaar tot de geestelijke evolutie voeren en dit wordt dan hun liefde voor elkaar. Zelfs het elkaar kussen wordt dan ruimtelijk diep en de liefde voor elkaar universeel. Het menselijk éénzijn, de lichamelijke liefde wordt Goddelijke liefde. Hierdoor remmen man en vrouw elkaar niet en is er harmonie en een diep gevoeld geluk.
Tot zo ver mijn ervaringen over bewustzijn.
|
