Meer en meer begint die kleine puist zijn stek te vinden. Gisteren had het de ganse dag geregend. Daar is de Adhémar niet zot op. Met gevolg meer plasjes in huis en soms een kakaatje. Maar in het begin gaat het altijd zo. Gisterenavond is hij weer rond 8h00 stilgevallen. 't Is niet dat hij overdag geen dutjes doet. Zeker 2 à 3 maal. We mogen niet vergeten dat hij nog maar een kleine puppie is. Maar toch is hij al heel actief. Soms teveel. Vanmorgen stonden we op en vonden inde badkamer enkel maar een plasjes. Bravo, Adhémar, flinke jongen. Tot we het gordijn van de douche opentrokken. Mijnheertje had daar zijn grote behoefte gedaan. Een douche voor de gewone mens en de kakbak voor de hond. Maar je kan niet zeggen dat hij niet proper is. Dat klein spook. Maar je kan er dood eenvoudig niet boos op zijn. Voor mijn rug is het niet bevorderlijk. Bukken om pipi op te kuisen, bukken om hem naar buiten en binnen te dragen. Gisterenavond was ik uitgeteld. Mijn rug was één en al zenuwtintelingen, maar dan van die pijn die je met tandpijn kan vergelijken. Om de muren op te lopen. Na een uur of twee is het dan verbeterd. Vandaag moet ik om 16h00 bij mijn neurochirurg zijn. We zullen horen wat die te zeggen heeft. Voor de rest is het nu weer aan het regenen. Voor de verandering. Het relatieve mooie weer is weg. We gaan stilletjes aan naar de winter.
