Hier in “den Hopsack” zijn een aantal vrijwilligers actief,ook het team van het filosofisch café bestaat uit vrijwilligers.

Onlangs kwam bij mij de vraag op”wat beweegt eigenlijk een vrijwilliger zich voor anderen in te zetten?”

Is het om een zwart gat op te vullen,een leegte ? Doet hij het om een  bedankje te krijgen?Probeert hij zijn eigen problemen te vergeten?

Er is echter geen fundamenteel antwoord,een antwoord dat geldt voor elke vrijwilliger.

Emmanuel Levinas geeft misschien een gedeeltelijk antwoord.

Bij Levinas gaat het om een “appel à l’autre” Die “appel”(beroep doen op  is ongeveer de vertaling)door de behoeftige,de weerloze is geen eis. Bij Levinas besta je maar doordat de “andere” je ziet en zo beroep doet op de andere zijn gelaat(dat is eigenlijk fenomenologie)

De “goede Samaritaan” antwoordde aan de oproep van de gekwetste. Maar was er alleen maar dàt, het helpen,of ging het ook om een goed gevoel op te roepen bij zichzelf?

Ieder  gelaat doet een “appel” op zelfoverstijging. Ieder “ander” die geen bedreiging of agressie vertoont in zijn gelaat is een vraag naar mijn zorg. Hij doet een oproep om mijn grenzen open te stellen.

Door hem te tonen in zijn kwetsbaarheid doet hij een “appel” op mij om uit zijn beslotenheid te geraken.

Hetzelfde van het gelaat kan gezegd worden van het woord . Zelfoverstijging is luisteren naar het verlangen van de andere tot contact.

Ontmoeting gebeurt op voet van gelijkheid en evenwaardigheid.

Ontmoeting tussen mensen is veel meer ,het is de ontmoeting met de mensheid en de mensheid is de “andere”

Maar nog niet is er het antwoord dat ik zoek. Ik mis toch wederkerigheid.

Bij Levinas gaat het niet ècht om wederkerigheid?

Dan kom ik bij Paul Ricoeur.

Hier is de “andere” niet de eiser maar de lijdende.

Hier “geef” ik mijn mede-voelen, mede-lijden. De “andere” is de ontvanger

In het ware meevoelen word ik geraakt door al wat de lijdende mij teruggeeft.

De ongelijkheid wordt opgegeven door de wederkerigheid,de uitwisseling. Je kijkt in een spiegel,je lijdt mee ,je wordt herinnerd aan je eigen kwetsbaarheid en sterfelijkheid.

De ontvanger geeft verantwoordelijkheid doordat ik de superioriteit erken van het aansporen tot rechtvaardig handelen.

Hier is dus wèl wederkerigheid,gelijkheid.

Ik ben niet beter dan  de andere. Ik ben een ander tussen de anderen.

Is dit een antwoord op de vraag:waarom die zogezegde belangloze inzet van de vrijwilliger?

Om over na te denken toch?

Rosetta

De teksten die u kunt lezen zijn "columns" die opgesteld zijn door mij en dewelke ik voorlees in ons filosofisch  café in Antwerpen.
Elke 2de zondag van de maand heeft er een filosofisch dialoog plaats in "den Hopsack",Grote Pieter Potstraat,24,Antwerpen;Voor meer détails kijk op www.filosofisch-cafe.be
Iedereer is welkom,er is geen voorkennis nodig .Iedereen doet mee .Het café zèlf is heel gezellig en er wordt dikwijls nog veel nagepraat.Kom maar eens kijken..