-Kerk St. Sulpitius Diest -Vlindertuin Knokke (Deel 2) - Seafront Zeebrugge Westhinder Russische duikboot Visserij Museum -Serpentarium Blankenberge
Oktober 2009
-Baai van Heist (Vervolg) -Heist aan zee -Basiliek van Scherpenheuvel -St. Jansbergklooster Zelem -Bleuberry Fields Koersel -Bloemen omgeving Sluis -Museum Ernest Claes -Japanse tuin Hasselt
September 2009
-Hoeve Dieren -Beeldentuin Staf Timmers -Zomerbloemen -Baai van Heist
Augustus 2009
-Tuincentrum Olivier Oostham -Kerkje St. Jan Berghmans Diest -Vlindertuin Knokke -Kerk St. Anna ter Muiden -Omgeving Sluis -Droogbloem zolder Zeeuws Vlaanderen -Oorlogsmuseum Halen -Herkenrode Kruidentuin (Deel 2)
Ja,we staan aan het begin van een trektocht door het museum van Bokrijk,een parel in het Limburgs toerisme,de eerste van een ganse serie oude huisje's,water-en windmolens en zoveel meer,zelfs interieurs ga ik jullie tonen. Velen onder jullie die er geweest zijn zullen ze zeker bij het zien herinneren. Groetjes.
Ik ga vandaag een aanvang maken van een nieuwe wandeltocht tijdens dewelke ik een reeks foto's heb genomen waarvan ik vandaag de eerste ga laten zien. Deze maal zal er geen spanning zijn over waar ik die foto's getrokken heb,ik ga het u onmiddellijk laten zien,het zou trouwens bij de foto's die hier achter deze drie eerste volgen onmiddelijk duidelijk zijn. Groetjes.
EEN ZEER LANGE TEKST?MAAR TOCH DE MOEITE OM TE LEZEN. EN IETS OM EVEN BIJ STIL TE STAAN!!!!!
Op een dag vroeg een lerares aan haar leerlingen de namen van alle klasgenoten op een papier te schrijven en naast de naam enige ruimte te laten.Daarna zei ze tegen deze leerlingen dat ze het beste wat ze over deze klasgenoten zouden kunnen vertellen achter de naam moesten schrijven en dat ze achter iedere naam iets moesten schrijven. De opdracht duurde het hele lesuur.En aan het einde van de les moest de opdracht ingeleverd worden bij de lerares. In het weekeinde nam de lerares van iedere leerling een blad en schreef per leerling al deze positieve en opbouwende opmerkingen op zijn of haar blad. Op maandag gaf ze tijdens haar les aan deze klas aan alle leerlingen hun lijst. Na slechts korte tijd begon iedereen te lezen en te lachen. Is dat echt zo?,kon je horen fluisteren,Ik wist niet dat ik voor iemand anders waarde had!en Ik wist niet dat anderen mij zo leuk vinden,waren de over het algemeen gehoorde commentaren. Na enige tijd werd er over deze lijsten niet meer gesproken.Ook wist de leerkracht niet of de leerlingen onderling of met hun ouders hierover gesproken hadden, maar dat was ook niet het belangrijkste. Die oefening had zijn effect gehad. De leerlingen waren gelukkig met zichzelf en met de anderen. Enkele jaren later was een van haar leerlingen omgekomen in een oorlogsgebied en de lerares werd uitgenodigd voor de begrafenis en ze ging. De kerk was overvol met vele vrienden. Een voor een gingen de mensen die van hem hadden gehouden of hem gekend hadden bij zijn graf voorbij en bewezen ze hem zijn laatste eer. De lerares ging als een van de laatste naar zijn graf en bad voor hem.Nadat ze daarmee klaar was vroeg een collega soldaat van Mark aan haar:Bent u Marks wiskunde lerares? Zij knikte bedroefd en zei zachtjes;ja.Toen zei hij;Mark heeft zeer vaak over u gesproken.Na de begrafenis was er gelegenheid tot condoleren en de meeste van Marks vroegere klasgenoten,ook aanwezig,waren bij elkaar gaan zitten.Marks ouders waren blij haar te zien en spraken haar aan.We willen u iets laten zien,zei Marks vader en haalde een portefeuille uit zijn broek.Dit vonden we toen we door Marks spullen gingen kijken nadat hij gesneuveld was en we dachten dat u het zou herkennen.Uit de portefeuille trok hij een sterk verouderd,veelgebruikt,bij elkaar geplakt blad,welke duidelijk zichtbaar vaak opengevouwen en weer dichtgevouwen was.De lerares wist zonder verder te kijken dat dit het blad was waarop alle goede,opbeurende en positieve dingen stonden die zijn medeklasgenoten opgeschreven hadden en zij bijeen geschreven had.Wij willen u hiervoor zeer bedanken,dat u dit gedaan heeft,zei Marks moeder.Zoals u kunt zien heeft Mark dit enorm gewaardeerd. Hierna verzamelden alle voormalige leerlingen rondom de lerares. Charlie lachte een beetje en bekende:Ik heb mijn lijst ook nog.Deze ligt in de bovenste lade van mijn bureau.Heleen,de vrouw van Joost,zei:Joost heeft me gevraagd of ik uw lijst in ons trouwalbum wilde plakken.Ik heb mijn lijst ook nog zei Marylin. Ik heb hem in mijn dagboek geplakt.Toen deed Vicky,een van de andere leerlingen,haar handtas open en haalde haar agenda hieruit en toonde haar lijst aan de anderen.Helemaal bijeen geplakt en duidelijk veel gebruikt.Ik neem hem overal mee naar toezei Vicky en voegde er aan toe Volgens mij heeft iedereen die lijst nog,en onder handbereik. De lerares was totaal ontroerd,zo dat ze begon te huilen en moest gaan zitten.Ze huilde om Mark en al deze vrienden die hij nooit meer zou zien.In het samenzijn met onze medemensen vergeten wij vaak,dat ieder leven eens eindigt en dat we niet weten wanneer dit zal zijn.Daarom is het zo belangrijk dat we de mensen die we liefhebben,die ons dierbaar zijn,zeggen dat ze speciaal,bijzonder en belangrijk zijn.Zeg het ze voordat het te laat is. Je kunt het op verschillende manieren doen,bijvoorbeeld door deze brief te laten lezen.Doe je dit niet dan dan heb je weer een geweldige mogelijkheid laten gaan om iets moois en goeds te doen voor deze mensen.Als je dit leest dan is het daarom,omdat de schrijver om je geeft en aan je gedacht heeft.Het betekent dus dat er tenminste één persoon is voor wie je iets betekent.Wanneer je te druk bent of het te druk hebt om een paar minuten op te offeren om iemand dit schrijven te laten lezen dan is dit mogelijk en hopelijk de eerste keer,dat je niets gedaan hebt om een ander te bemoedigen.Denk erom:Wat je oogst is wat je zaait.De invloed die je in het leven van een ander hebt komt terug in je eigen leven.Deze dag zou een gezegende dag moeten zijn en ten minste even bijzonder als dat jij dat bent.Voel je vrij om deze bemoedigende brief aan iemand te laten lezen.Laat hem alleen lezen aan de mensen die ven betekenis zijn voor jou en het resultaat zal je verbazen.
Ik ben er weer klaar voor om jullie enkele moppen te vertellen. Groetjes. Mop 1: Een klant in een muziekwinkel vraagt:'Zijn de toetsen van deze van piano van echt ivoor?'Absoluut,verzekert de winkelbediende hem. Hoe komt het dan dat ze zo geel zijn?Omdat de olifant zijn tanden nooit poetste,is het verheldende antwoord. Mop 2: Wist u niet dat ik telefoon heb?'Nee. Hoe zou ik dat weten?' Leest u dan nooit telefoonboeken? Mop 3: Een auto rijdt met hoge snelheid. Pim zit achter het stuur. Verdorie,zegt hij met een blik op de snelheidsmeter,ik moet er niet aan denken dat er een wiel afloopt. 'Wat dan nog?'vraagt zijn vrouw die naast hem zit. 'Je hebt toch een reservewiel.'
Ik ga beginnen met enkele foto's van wilde dieren te plaatsen,ik ben nog steeds niet klaar om van mijn zelf gemaakte foto's te tonen,dus zullen jullie het met deze moeten stellen. Groetjes.
Zoals ik reeds zij, ga ik hier nu voor vandaag afsluiten, in de hoop dat het morgen wat beter gaat,wens ik jullie verder een aangename avond en straks een goede nachtrust.
Ik ga jullie nu nog een paar moppen vertellen. Groetjes. Mop 1: Pietje heeft zijn eerste uur Engels erop zitten. Thuisgekomen vertelt hij trots: Ik kan nu al 'alstublieft' , 'dank u wel' , en 'goedemorgen' in het Engels zeggen. Dat is erg knap,antwoordt zijn moeder,want tot dusver kon je dat niet eens in het Neder- lands. Mop 2: Een fietser rijdt op een zebrapad een voet- ganger omver. De ongeluksvogel krabbelt over- eind en moppert:'Kunt u niet beter uitkijken?' Waarop de fietser zegt: 'U mag van geluk spreken dat ik een vrije dag heb. Ik ben namelijk taxichauffeur. Mop 3: Zijn rauwe wortels gezond dokter? Nu en of,mevrouw.Ik heb er tenminste nog nooit een op mijn spreekuur gehad.
Zoals ik reeds vertelde,ga ik het kort houden. Om te beginnen laat ik jullie een paar collage's zien van bloemen die ik in mijn tuin getrokken heb en die ik jullie reeds afzonderlijk getoond heb. Groetjes.
Goedenavond allen,ik ga het vandaag beperkt houden in het plaatsen van een aantal foto's op mijn blog.De rede is dat ik me de ganse dag wat ziek gevoeld heb,maar ik wil toch iets laten zien. Groetjes.
Mijn naam is Jos Neys,ook bekend onder het pseudoniem Jne.,ik ben woonachtig te Beringen in het Belgische Limburg en ben geboren op 17-9-1946.
Mijn hobby's zijn buiten de computer en mijn blog verzorgen,digitaal fotografie met de daarbij horende wandelingen doorheen onze prachtige natuur om mooie foto's te maken.
Buiten wandelen probeer ik mijn konditie nog wat te verbeteren met : fietsen,zwemmen en wat tuinieren in de zomer.Ook het volgen van kursussen behoort tot mijn bezigheden.
Mijn vrouw Simonne die mij meestal in de mate van het mogelijke vergezeld tijdens mijn wandeltochten en dan ook wat foto's trekt.Zo zal je in het nieuwe jaar 2011 ook wat van haar werk te zien krijgen met als schuilnaam:'Westie'.Ze is intussen ook gestart met het volgen van computerlessen zodat ze misschien binnenkort met een eigen blog kan starten.
NOG VERDER.
VOOR WANNEER????????
ZO VOEL IK ME AL DE GANSE DAG.
STRAKS.
