|
Zoals jullie al enkele malen hebt kunnen vaststellen maak ik regelmatig gebruik van poëzie van Mevr. Edith Oeyen,ik heb deze pracht vrouw toevallig ontmoet en we zijn toen in gesprek geraakt over haar werk. Ik kende haar voor onze babbel helemaal niet,maar na ons gesprek was ik ervan overtuigd dat ze een begaafd schrijfster was van prachtige poëzie.Ik heb trouwens links op mijn blog een link naar haar eigen website,waar jullie die willen,meer te weten kunnen komen over haar.
Niettegenstaande die mogelijkheid wil ik hier zelf iets over haar vertellen.
Edith Oeyen is een vrouw die voornamelijk van literatuur houdt. Meer bepaald dan van poëzie. Maar ook proza draagt haar voorkeur weg. Haar tuin verzorgen is ook een hobby, daar kan zij zich in uitleven en inspiratie opdoen. De tuin biedt haar ook een veelvuldigheid van bloemen, die haar toelaten mooie bloemstukken te maken. Haar drie kleinkinderen zijn haar oogappels, voor hen heeft ze heel veel over. Ook in het verenigingsleven draagt zij haar steentje bij.
IN RECENSIES SCHREEF MEN OVER HAAR WERK O.A. HET VOLGENDE:
In 't Kandelaartje nr.4 24ste jaargang, december 2007schreef René Venken het volgende: Edith Oeyen veroverde een eigen plaats in de hedendaagse poëziewereld. Zij behoort tot diegene die een gans nieuwe poëzie nastreven en zich afkeren van de tradionele vormen om aan het gedicht een nieuwe vrije vers te geven. Toch weet zij de traditionele vormen te eerbiedigen en schrijft zij een poëzie die nauw aansluit bij de vorige generatie. Zo schrijft zij poëzie die tot stilte en aandacht leidt en waarmee de lezer haar leert kennen zoals zij werkelijk is.
In haar poëzie gaat Edith voort steeds de aloude thema's van het levensleed en het verdriet te vertolken. Daarin blijft ze met haar twee voeten op de grond. Door vroegtijdig verlies van geliefden heeft haar er ongetwijfeld toe gebracht zich in melancholische poëzie uit te drukken. Zeer gevoelig van natuur voelt zij zich blijvend beproefd. Zij laat aanvoelen dat zij van een dergelijk verlies levenslang moeilijk herstelt en alleen troost vindt in haar poëzie waarmee zij zich in stand houdt en naar buiten treedt.
Als gelouterd van alle overtolligheden heeft zij het inzicht verworven dat het geloof in de liefde voor altijd blijft en haar van alle weemoed kan bevrijden om haar gelukkig te maken.
Haar poëzie vetrekt vaak vanuit het gemis van geliefden. Dan vindt zij gelukkig de vitaliteit terug om zich in het letterland te laten gelden als een prominente poëzie-dame die haar leven weet te kleuren.
Haar doel is de poëzie-lezer een spiegel voor te houden waarin hij begrijpelijk de gevoelens van de dichteres herkent, ja zelfs op zichzelf toepasselijk vindt.
Juist in dit element,de mededeelzaamheid weet Edith Oeyen zich van vele anderen te onderscheiden. Zo is zij een dichteres van formaat geworden.
Uit haar poëzie kan men alles aflezen, alles wat in een vrouwenhart en geest kan omgaan bij persoonlijke belevenissen op het innerlijke plan en in verband met het gebeuren van ver of dichtbij.
In verzen van slechts enkel woorden lukt het haar haar gevoelens te verdichten om ze correct aan anderen mee te delen. Met haar poëzie, vanuit een diepmenselijke bewogenheid geschreven, heeft zij aan elke lezer de boodschap willen meegeven, de boodschap van loutering, hoop, berusting die iedereen vroeg of laat in zijn leven broodnodig heeft.
Tot hier deze korte voorstelling van deze begaafde schrijfster,er is over haar nog veel meer te vertellen,maar daar voor kunnen jullie terecht op de link waarover ik hierboven reeds heb gesproken.
DANKWOORDJE.
Dan wil ik wil langs deze weg Mevr. Edith Oeyen ook hartelijk bedanken dat ik haar poëtische teksten,gedichtjes en kort verzen mag gebruiken bij mijn powerpoints en op mijn blog.Ik voel mij hierbij een bevoorrecht persoon.
05-11-2009 om 21:27
geschreven door Jos
|
Als toemaatje voor vandaag een eenvoudig powerpointje.
VOOR WAT ER NOG VAN REST.
