Er zijn er zeven die iets doen. Er zijn er twintig die discussiëren over wat de zeven doen. Er zijn er tachtig die de schouders ophalen, als de zeven iets doen. Het gebeurt dat één van de honderd komt uitleggen aan één van die zeven hoe hij het zou moeten doen. Eén van de zeven is het dan plotseling inwendig beu maar uitwendig behoudt hij de glimlach. En hij zwijgt, want hij heeft niet de gewoonte om veel te praten. Hij heeft trouwens iets te doen.
Prangen : in zig- zaglijn tegen de wind in zeilen. Schadde : mannelijke meivis. Schof : (1) drijvende wolkenmassa.
(2) houten schot dat in de deuropening gezet werd om het water buiten te houden bij overstroming. Schutter : visser die met een schutnet vist. Togen : met een sleepnet vissen. Verloven : vis of iets anders te koop aanbieden tegen een bepaalde prijs. Vermijnen : vis verkopen in de vismijn. Mijn : (1) Plaats waar vis bij opbod verkocht wordt. (2) Hoeveelheid vis door een visser verkocht op de mijn.
Zo spreekt een visser : " Gelukkig heb ik vandaag nogal een goeie prijs kunnen krijgen van mijn mijn."
Uit : Woordenschat van de Scheldevissers te Mariekerke L Maerevoet
Ompeiren : iets doen kantelen, omverwerpen. Omvademen : met de twee armen omvatten. Opkalfaten : herstellen, onderhoudswerken verrichten aan de boot. Pieterman : klein visje met een gevaarlijk stekel op zijn kop. Plecht : de slaapplaats van de visser in de voorsteven van de boot. Pompeloerke : kikvorslarve.
Bron:Woordenschat van de Scheldevisser te Mariekerke L Maerevoet
Tijdens de startvergadering zo ongeveer zeven jaar geleden, gingen de initiatiefnemers op zoek naar een bestuur. Toen er gevraagd werd wie de eerste eurokes wilde beheren, kwam na enige aarzeling Victorine Vanhoebroeck voorzichtig met haar toestemming naar voren. Haar formulering ging zowat in volgende richting : " Ik wil dat wel proberen maar dan alleen om te starten..." Dat was een zeer begrijpelijk en aanvaardbaar antwoord.
Waarom maken deze woorden nu geschiedenis ? Vooreerst omdat Victorine na zeven jaar nog steeds de kas beheert. Daarbij komt dat ze dat zeer nauwkeurig en correct doet. Bovendien is ze een van de trekkers in seniorenclub 't Anker in Mariekerke. Daar komt nog bij....
dat Miel De Man ( haar echtgenoot ) een zeer trouwe werker is, zowel achter de schermen als er voor. En...
ze genieten er beide van als dinsdagnamiddag zo'n dertig tot veertig leden tevreden naar huis gaan.
Waarom nu deze historie??? Omdat dit eenvoudig verhaaltje aantoont dat iedereen met zijn eigen talenten kan ingeschakeld worden in het verenigingsleven. Positieve ingesteldheid en goede wil zijn de fundamenten van een voorbeeldige samenwerking. Seniorenclub 't Anker rekent erop dat er nog vele jaren mensen zullen bereid zijn om dit werk in deze geest verder te zetten.
Zes ploegen van vijf deelnemers zetten hun beste beentje voor om met succes acht opdrachten uit te voeren. De sjoelbak zorgde voor spanning, het bakschieten zorgde voor veel ergernis en het ankerspel liet verrassende resultaten optekenen van de meest onverwachte spelers.Bij het vogelpikken vlogen de pijltjes in het ronde maar de meeste bereikten hun doel, ongeveer.Het klapstuk van de namiddag was het potten werpen waar tot ieders verbazing een aantal ballen helemaal niet op de piramide van potten terecht kwamen.
De winnende ploeg kwam ook uit een onverwachte hoek: Emiel De Man, Hilde Verhaert, Maria Van den Bossche, Louise Goiris en Celestine Tersago.
Het was reeds donker toen we tevreden naar huis gingen.
De leden-barbecue van 22 september 2009 was een voltreffer.
Ongeveer 50 Ankerleden werden verwend met een gratis aperitief, gratis een lekker glaasje wijn en gratis een kopje koffie bij het gebak. Wie zegt dat alleen de autobussen in Hasselt gratis zijn ?
De papillot was uitzonderlijk goed en de kippenwok was bijzonder pikkant maar de sfeer was die namiddag niet alleen gezellig maar warm en geanimeerd.
Ergens in de loop van het jaar 2002 werd in Mariekerke een oproep gelanceerd om een plaatselijke afdeling voor senioren op te richten.
Een aantal belangstellenden kwamen opdagen voor een eerste samenkomst en met enige moeite en veel goede wil werd er een bestuur samengesteld. Opmerkelijk was wel dat het merendeel van de eerste bestuursploeg weinig of geen ervaring had in het verenigingsleven. Toch mogen we volgende vrijwilligers als stichtend bestuur noteren : Olga Dalemans, Victorine Vanhoebroeck, Albert Leemans en Hilda Van Eetvelt.
Ze werkten voorzichtig maar hard zodat het ledenaantal snel uitgroeide tot ongeveer 70.
Ondertussen is reeds een nieuwe bestuursploeg aan de slag onder het voorzitterschap van Edwin Van de Veken.
Waarom noemen we deze vereniging " 't Anker ???? " Zoek het antwoord verder in deze blog.
