De American Staffordshire Terrier de ware aard ..! !

 

De American Staffordshire Terrier, of Amstaff, is de Amerikaanse versie van de Staffordshire Bull Terrier. De geschiedenis is niet los te denken van hondengevechten (hond tegen hond, maar ook hond tegen stier). Deze laatste waren vooral in Engeland in trek bij een bepaald publiek.


 


In het begin van de 19de eeuw nam de belangstelling hiervoor enigszins af. In 1935 werden ze definitief verboden. Het is duidelijk dat de Amstaff een ingewikkelde geschiedenis achter de rug heeft. Waar men zeker van is zijn 2 data: in 1935 werd de Staffordshire Bull Terrier officieel erkend door de Britse kennel club en in 1936 werd de American Staffordshire Terrier officieel erkend door de American kennel club.

 
  

De eerste American Staffordshire Terrier die officieel werd ingeschreven in het stamboek was Pete, die opviel door zijn zachte aard en kalme houding. Hij had naam gemaakt als acteur in de film ‘Our gang’ die in de jaren 30 veel succes had.
Ziehier een prachtig en bovendien ook grappig filmpje van hoe hoe sterk de Staffy wel is ... gebracht op een mooi muziekdeuntje ...vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten hé ...

Karakter
In tegenstelling tot wat velen denken die het ras niet of nauwelijks kennen is de AmStaff geen afgestompte vechtmachine. Integendeel! Het is voor zijn gezin een zeer gevoelige hond, welke door een te dressuurachtige opvoeding geheel gebroken kan worden.


 


De AmStaff is een opgewekte, voor zijn grootte een zeer atletische hond die van nature erg gehoorzaam is. Daarbij komt dat zij zeer intelligent zijn,dus snel leren. Het is ook een volstrekt betrouwbare metgezel, die erg mensvriendelijk is en bijzonder goed met kinderen overweg kan. De meeste AmStaff zijn allemansvrienden en staan graag in het middelpunt van de belangstelling. Hiiii ... duidelijk zichtbaar in dit filmpje ... hiii ..

Echter, hij blijft goed weten wie de baas is. Wel zijn ze geneigd de minder dominerende gezinsleden, bij afwezigheid van de baas, te beschermen
en bij werkelijke onraad kan de AmStaff een uiterst fanatieke verdediger van het gezin zijn.

  

Over het algemeen is het zo, dat de AmStaff niet ruziezoekerig is met andere honden. Vaak zijn ze vrij ongeïnteresseerd voor soortgenoten tenzij van het andere geslacht. Echter een gevecht uit de weg gaan ligt niet in hun aard, zeker wanneer ze eens eerder in een gevecht betrokken zijn geweest. Opvoeding speelt ook hierin een belangrijke rol ...!

Veel liefs  ... Miryam

Het Crioulo paard ... het paard van de Spaanse conquistadores uit de 16^e... ! !

 


Geschiedenis
De paarden van de Spaanse conquistadores uit de 16^e . Deze Spaanse conquistadores namen rijpaarden mee naar Zuid-Amerika, waaronder vele mooie exemplaren. Maar een groot aantal hiervan is toen der tijd ontsnapt. Vele paarden wisten op de enorme pompas van Zuid-Amerika te overleven, dit was een wrede en onbenaderbare plek.
Van deze paarden stamt de Crioulo af. De Crioulo is nog steeds door heel Zuid-Amerika te vinden maar voornamelijk in Peru en Argentinië. Men gebruikte de Criollo voor vele doeleinden, onder ander als pony voor de Gaucho (de Argentijnse cowboy) en als cavaleriepaard. 


  

  
Het oorspronkelijk bloed van de Crioulo is Andalusisch, Berbers en Arabisch, en het dankt zijn kleine maat aan 300 jaar strenge natuurlijke selectie.
Het ras is verfijnt door gevolg van het klimaat, van de temperatuur en de kwaliteit van de weilanden. Ook of ze in de heuvels of in de laagvlakte zijn gefokt, en van de particuliere selectieve fokkerij, geënt op de plaatselijke smaak.

Gebruiksmogelijkheden
De Crioulo wordt door de Gaucho's gebruikt om vee mee te drijven. De Gaucho gebruikt zijn paard niet alleen om op te rijden maar slaapt ook op zijn paard. Verder is het een goede rijpony die grote afstanden kan afleggen.



Bijzonderheden
Zuid-Amerika produceert een van de hardste paarden ter wereld, het kleine warmbloedpaard de Crioulo, rijpaard van de Gaucho's op de grote veeranches in het centrale deel van het continent. Het komt, met kleine variaties in type en stokmaat, in heel Zuid-Amerika voor als de Crioulo en Anglo-Argentino van Argentinië en Uruguay; de Crioulo van Brazilië; de Costeno en Morochuco van Peru; de Caballo Chileno van Chili en de Llanero van Venezuela.Ziehier een super leuk filmke ... heel grappig en gepast op muziek naar voor gebracht ... kei toff datte ... hiiiii ... Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt hé  ... Enjoy it ... hiii ... !

Met name in Argentinië is men erg trots op het uithoudingsvermogen van dit paard en organiseert  men verrichtingsproeven om hun uithoudingsvermogen en weerstand te testen, wat dan weer invloed heeft op de keuze bij de fokkerij. 


 

Jaarlijks organiseren de fokkers een 15 dagen durende rit waarbij het paard een afstand van ruim 700 kilometer moet afleggen, een gewicht van 110 kg dragend, met niets anders te eten of te drinken dan wat men onderweg tegen komt.
Zonder de Crioulo zou de Gaucho nergens zijn: deze ruiter zit altijd in het zadel, weer of geen weer. Zijn “Recado” een soort zadel, gebruikt hij zowel om te rijden als om op te slapen. Er wordt wel gezegd dat, wanneer men een gaucho zijn paard afneemt, men hem zijn benen afneemt.

 



Veel liefs ... groetjes  ...Miryam

Na de Lundehond nu ook een meertenige kat ... meer bepaald de Polydactyle kat ...

 


Katten hebben gewoonlijk 18 tenen, 5 aan elk van de voorpoten en 4 aan elk van de achterpoten. Polydactyle katten (ook wel hyperdactyl genoemd) hebben extra tenen aan hun poten. Bij polydactylie zijn er meer dan het normale aantal tenen. Het komt van het Griekse "poly" dat "veel" en "dactylo" dat "vinger of teen" betekent.


  


Vroeger waren ongeveer 40% van de Maine Coons Polydactyl. In de Amerikaanse volksverhalen werd gezegd dat deze katten wilde jagers waren en dat ze hun overgrote voeten daar bij gebruikten om levende vis uit de rivieren te vangen. Onderzoeken aan katten met Polydactyl tussen de 40er en 70er jaren wezen uit dat het begin van deze eigenschap bij katten waarschijnlijk zijn voorgekomen door de uit Engeland meegebrachte katten door Puriteinen naar de Boston omgeving.


  


Volgens de engelstalige wikipedia is een polydactyle kat een kat die meer dan de normaal aantal tenen heeft aan zijn poten. Polydactylie bestaat in de dierenwereld, maar ook bij mensen. Normaal gezien hebben katten vijf tenen aan elke voorpoot en vier aan elke achterpoot. Bij polydactyle katten is het zelfs mogelijk om 7 tenen te hebben aan voor- en/of achterpoten.

 
 


Polydactylie is afkomstig van een dominant gen in één van de voorouders van een poes. Het is niet schadelijk voor de poes. Tegendeel zelfs, het kan soms een voordeel zijn voor de poes. Het komt vaak voor dat een polydactyle kat een extra teen heeft die te vergelijken is met de menselijke duim. Door deze extra teen wordt de poes in staat gesteld om dingen vast te grijpen of te openen.

 


Hier een korte voorstelling van een Polydactyle kat ... vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é  ...

Polydactylie lijkt het meest voor te komen aan de Oostkust van de Verenigde Staten en in Zuid-West Engeland. 
Geruchten bestaat dat polydactyle katten een uitzondering zijn in Europa omdat deze aanzien werden als gelijken met heksen.

 

 Andere geruchten vertellen dan weer dat polydactyle katten veel voorkomend zijn in de Cardigan gebieden aan Wales. Daar zijn ze beter gekend als Cardi-cats.
Nobelprijswinnaar Ernest Hemingway is de meest bekende polydactyle kattenliefhebber. Na zijn dood werd zijn huis dan ook omgevormd tot museum en opvangtehuis voor katten, waaronder verschillende polydactyle katten) 


 


Veel liefs ...  groetjes... Miryam

De Lundehond ...
het meest interressante en ongewone ras door zijn specifieke unieke kenmerken...

 
 

De Lundehund is het meest interressante en ongewone ras door zijn specifieke unieke kenmerken. Ze zijn een zoölogische rariteit die minstens 6 volledig ontwikkelde tenen aan elke poot hebben.

 

  

Ze kunnen hun gehoorgang afsluiten en zijn in staat om hun hoofd achterwaarts over hun schouders te bewegen. De poten zijn extreem flexibel en kunnen uitgestrekt worden naar de zijkant toe. Door de extra tenen en de flexibiliteit van hun poten hebben ze een speciale manier van lopen. Ze peddelen met hun voorpoten, steeds kleine circels makend in de lucht.

6 volledig ontwikkelde tenen.De kop over hun schouders naar achter buigen.De voorpoten zijn erg flexibel en hij kan ze tegelijkertijd naar links en naar rechts spreiden .De gehoorgang afsluiten. Hun ovale voeten zijn licht naar buiten gedraaid.  Er zijn zes tenen aan elke voet, 8 voetzooltjes aan de voorbenen en 7 voetzooltjes aan de achterbenen.(bij andere honden is dit 6 voor en 5 achter )

 



 Er bestaat een speciale band tussen de Lundehund en zijn baas. Je kan je hond los laten zonder bang te hoeven zijn dat hij wegloopt. Ze zijn van nature "geprogrameerd" om altijd bij je in de buurt te blijven. Ze blijven altijd op zicht- of gehoorafstand.


 


De Noorse Lundehund heeft zich zelf ontwikkeld zonder ingrijpen van de mens. "Lunde" is Noors voor papegaaiduiker en "hund" is hond. Als je naar de bouw en unieke kenmerken van de hond kijkt, kun je zien hoe hij heeft kunnen overleven op zo'n ruig eiland.


 


Sinds de jacht op de papegaaiduiker verboden is, is het overleven van het ras volledig in handen van de mens. We moeten dan ook samen proberen de unieke eigenschappen van dit ras te behouden, anders gaan ze voor altijd verloren.


 


De Lundehund komt van origine van de Lofoten eilanden aan de noord- west kust van Noorwegen. Een goede jager was net zo waardevol voor zijn eigenaar als een melk koe.De lundehund heeft 38 tanden, een "gewone" hond heeft er 42. Alle standen zijn toegestaan op shows, behalve overbijt en een grote onderbijt.
 

 


Hier een prachtige docu van reizigers die de afkomst van de Lundehund nader gaan bekijken ... let wel ... dit is een Duitstalige docu ...vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é  ...

Een Lundehund hebben is het hebben van een mix van een kat, net zo lenig, een vos, net zo slim, en een wolf, net zo wild.


 


Ze leren snel en gemakkelijk, ze leren jou meer dan jij hun. De gouden regel is:"werk altijd samen met je hond, niet tegen hem".Lundehunden zijn heel graag bij hun eigenaar. Ze geven weinig om vreemden. Door hun kleine formaat zijn ze heel gemakkelijk overal mee naar toe te nemen.  

 

 

Veel liefs...groetjes ... Miryam

Katten en babys ... toxoplasmose ...

Wanneer een vrouw in verwachting is, zal zij zich afvragen of de relatie met haar kat gedurende haar zwangerschap, en later als het kindje er eenmaal is, dezelfde zal blijven. Veel aanstaande moeders zijn bezorgd dat de kat een gevaar voor de baby vormt. Er bestaat inderdaad gevaar voor toxoplasmose.

Toxoplasmose wordt veroorzaakt door een parasiet, die overgedragen wordt via de uitwerpselen van de kat. Daarom is het van belang enkele hygiënevoorschriften in acht te nemen. Wanneer de aanstaande moeder de kattenvoerbakjes en de kattenbak verschoont, respectievelijk de bakvulling vervangt, dient ze handschoenen te dragen. Het is beter om dit door iemand anders te laten doen, totdat de baby geen borstvoeding meer krijgt.

 

Vertel je arts dat je een kat hebt. Een bloedonderzoek brengt snel uitsluitsel, of je immuun bent tegen toxoplasmose. Dit is het geval bij ongeveer 40% van alle vrouwen. Wanneer jouw kat nooit buiten komt en in principe altijd blikvoer of brokjes krijgt, kun je ervan uitgaan dat zij geen toxoplasmose kan overdragen; meestal is rauw vlees de bron van infectie. Infectie in de tweede helft van de zwangerschap kan schadelijk zijn voor de foetus. Wanneer de aandoening in vroeg stadium onderkend wordt, kan een behandeling met medicijnen het gevaar afwenden.




In het volgend filmpje kan men o.a zien, met wat men rekening moet houden ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te klikken alvorens dit aan te klikken




Ook wanneer je zwanger bent, kun je je kat rustig aaien. Was daarna wel je handen, zeker wanneer het kind geboren is en als je borstvoeding geeft. Het kan voorkomen dat je kat jaloers op de baby wordt. Dit is heel normaal.

 

Laat je kat langzaam wennen aan de nieuwe omstandigheden, en wel voordat de baby er is. Laat haar bijvoorbeeld niet op je schoot, maar op een kussen naast je liggen. Vraag je partner of andere gezinsleden om de kat wat extra aandacht te geven; zo weet je kat dat jullie nog om haar geven

 

Veel liefs ... Miryam

De Bereden Brigade ...

 


De Bereden Brigade is met name een effectief middel bij grote groepen mensen. Dus worden de combinaties ruiter / paard vaak ingezet bij optochten, evenementen en voetbalwedstrijden.

Zij kunnen namelijk zowel voor, achter als naast een menigte lopen. Hierdoor blijft de grote groep mensen compact en kan deze eenvoudig onder controle gehouden worden. Doordat een ruiter hoog op zijn paard zit, overziet hij een groter gebied, kan hij sneller ongeregeldheden signaleren en daarop alert reageren.


 

Zie hier hoe het er dikwijls aan toe gaat ... voor paard , ruiter en de menigte die soms veel riskeren !! Gelieve eerst het muziekje bovenaan eerst uit te zetten vooraleer dit aan te klikken !!

Maar ook voor de reguliere surveillance blijken ruiters bijzonder functioneel te zijn. Bijvoorbeeld tijdens uitgaansavonden in de grotere gemeenten ... ! !

  

De ruiters verrichten hun werkzaamheden zowel met als zonder paard. Mét paard voeren zij onder andere de volgende taken uit:reguliere surveillance; begeleiden van optochten; begeleiden van demonstraties; ondersteunen bij voetbalwedstrijden; ME-optreden; ceremoniële taken


 

Veel liefs ... groetjes ... Miryam

Hondenbrigade ook wel politiehond, werkhond of waakhond genoemd

 

Diensthonden worden ook wel politiehond, werkhond of waakhond genoemd. Diensthonden worden onderverdeeld in a.o.e-hond, surveillance-hond of speurhond.Een a.o.e-hond en surveillance-hond bijt en een speurhond niet.De hondenrassen die tegenwoordig het meest gebruikt worden zijn de Mechelse Herder en de Hollandse Herder.

 

Vroeger waren dat de Bouvier en de Duitse Herder. Diensthonden werken overal. Je vindt ze bij de Politie, de Marechaussee, Defensie, de Luchtmacht, de Douane,Jachtopzichters, Boswachters en Beveiligers.

 

Pas als de pup 1 jaar oud is en bijna volledig uitgegroeid start de training. De hond traint 2 jaar voor het certificaat Politiehond 1. Voor het behalen van dit certificaat moet de hond veel doen. Ten eerste moet hij gehoorzaam zijn. Hij mag niet bang zijn voor vuurwerk en pistoolschoten. Het zogenoemde ‘ wildvrij zijn’  is wel eens moeilijk, want op katten jagen is toch wel een leuk spelletje. 
 
 

 Behendigheid is een onderdeel wat van pas komt bij het achtervolgen van een verdachte die over tuinschuttingen klimt. Er wordt ook veel  aandacht besteed aan zwemmen. Aan verdedigen en aanvallen wordt de meeste trainingstijd besteed. Dit is voor de meeste honden het leukste onderdeel, wat goed te zien is aan de blauwe plekken van de helper in het bijtpak.Verder krijgt de hond training in het vinden van diverse voorwerpen met menselijke lucht.Ook het opsporen van mensen hoort daarbij.

 

Zie hier een prachtige introductie van o.a Speurders, drugshonden, verdedegingshonden , resque-honden , pakwerk en zoveel meer ...Gelieve eerst het liedje bovenaan uit te klikken alvorens dit aan te klikken...

<ALIGN=CENTER>Werken en vrije tijd

De honden werken gemiddeld 6 jaar. Als de hond ziek is werkt de geleider niet. Als de geleider ziek is werkt de hond niet.  De combinatie hondengeleider en diensthond beschikken over een compleet uitgeruste auto. De hond heeft thuis een kennel en een nachthok tot zijn beschikking. De hond slaapt en eet in zijn kennel. Hij is er in opgegroeid en daarom beschouwt hij het ook als zijn huis. En in z’n vrije tijd? Dan is het net een gewone huishond. Lekker kluiven op een bot of een kuil graven in de tuin.

 

Veel liefs ... Miryam 

Het bekende Wodka snoetje ofwel de typische Blauwe Rus... 


 

Voor mij is het wel het ultieme ras, dat alle kenmerken in zich heeft wat dit ras zo geliefd maakt.
Het ras is mooi, rustig, vriendelijk, aanhankelijk en toch speels, een kameraad voor het leven!

Hierbij enige informatie voor de liefhebbers van de Blauwe Rus: 
Met de zilverachtige weerschijn op een grijsblauwe “dubbele” vacht, de bedachtzame amandelvormig groene ogen en trotse wezen onderscheidt deze blauwe kat uit Noord Europa zich van alle andere raskatten!De Blauwe Rus is een elegant uitziende maar toch gespierde kat met een gracieuze houding. Middelbare botstructuur, lange poten en kleine ovale voeten. De voetzooltjes zijn blauw van kleur evenals het neusleertje.

  De lengte van de staart is in verhouding met het lichaam en loopt taps toe.

Het meest opvallende kenmerk is echter zijn dubbele vacht, zeer dicht ingeplant, kort, fijn en zo zacht als pluche. Haar dat opstaat als de vacht van een baby zeehond. De ondervacht en bovenvacht zijn van gelijke lengte.
De  kwaliteit van de vacht wordt grotendeels bepaald door de verende ondervacht, deze veert ongeacht welke kant men hem uitborstelt terug.
 

 

De vachtkleur moet egaal, bij voorkeur middelblauw zijn zonder ghostmarkings. De uiteinden van de bovenvacht zijn niet gekleurd en daarom lijkt het of de vacht is overgoten met een laagje zilver (zilverzweem).




Dit effect komt vooral tot uiting wanneer de zon op de vacht schijnt.  Deze bijzondere vachtstructuur komt bij geen enkel ander ras voor en is zodanig als uniek te beschrijven. Ziehier een vertederend mooi filmpje van twee Russen ...Vergeet het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... ! !

Een ander kenmerk van dit ras zijn de levendige amandelvormig groene ogen, die in een wigvormig kopje met vlakke schedel staan. De geprononceerde snorhaarkussentjes en de “gesluierde” blik geven samen het bekende Wodka snoetje ofwel de typische Blauwe Russen expressie.

  

Er is over de Blauwe Rus nog zoveel meer te vertellen, denk daarbij aan de afkomst en karaktereigenschappen die het ras dan ook zeer uniek maken....

Veel liefs ...groetjes ... Miryam

De Turkoman ... zijn unieke kenmerk is zijn metaalglans ...


 


Benamingen voor de Turkoman veranderden vaak door de eeuwen heen. Naast Bactrisch, Nisaia, Scythisch en Parthisch, werd het paard door Westerlingen sinds de opkomst van het Osmaanse Rijk vaak �Turk� genoemd, wanneer hij uit bepaalde regio�s in Perzi� kwam zelfs �Arab�.

 

In de twaalfde eeuw werden Turken en Turkmenen reeds over ��n kam geschoren . Turkoman stond voor �Turk-achtig� en voor de meeste Westerlingen betekende dit dat het om een en dezelfde soort ging: de mensen waren allemaal �Turks�, zo ook de paarden. Turkomans werden dicht bij mensen gehouden. Merries en veulens liepen in kleine kudden op de woestijnvlakte. Hengsten werden aan een touw naast of zelfs in de nomadentent vastgebonden en bouwden een sterke band op met hun meester.

 

Vaststaat, dat de Turkoman over het algemeen een paard is dat hoog op de benen stond met een recht profiel en zeer dunne beharing. Bont was niet gewenst en de meeste paarden waren valkkleurig, bruin of schimmel. De metaalglans was een uniek kenmerk van de Turkomans en was onderdeel van hun overlevingsmechanismen voor de woestijn, omdat het zonlicht op een andere wijze gebroken werd op hun vacht dan bij andere paardenrassen.Wat men bedoeld met metaalglans kan je hier perfect zien in t filmpje let wel .... dit is geen Turkoman maar een Akhal -Teke !! Vergeet wel even het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken � ...

Volgens de Turkoman nomaden betekende dit dat de paarden daardoor minder snel oververhit raakten.
 

 



Westerse avonturiers beschreven met name hun uithoudingsvermogen, hun hazewindhondachtige uiterlijk en hun fijne beharing. Over het karakter van de Turkoman kan men kort zijn. Turkomans zijn gevoelige eenmanspaarden die slecht reageren op een harde aanpak. Wanneer men het vertrouwen van een Turkoman had, ging het paard door het vuur voor zijn meester. Deze kenmerken zijn terug te vinden in de tegenwoordige takken. 

  

De Turkoman werd tevens in onderlinge races ingezet om het paard in topconditie te houden voor rooftochten. Hier een prachtige compilatie van geboorte tot ...

 Het belang van zijn snelheid was niet alleen evident voor de mannelijke krijgers, maar ook voor de vrouwen.

Bruiden werden doorgaans weggegeven aan de man wiens Turkoman paard de hare het snelst zou inhalen, de bruid had hierin haar eigen paard in de hand zodat zij zoveel mogelijk de man van haar keuze kon helpen in de race 

 


De Britse kapitein van de Royal Light Infantry Rollo Burslem beschreef dat de gegadigden zich ongewapend verzamelden op de beste paarden die ze tot hun beschikking hadden, terwijl de bruid omringd door haar familie op de rug van de beste Turkoman hengst van haar stam, wachtte tot haar vader het startsein gaf Het hebben van een uitstekend paard was dus niet alleen van levensbelang in hun rooftochten en onderlinge vetes maar tevens in het �bemachtigen� van een goede levenspartner. 


  

Veel liefs ... groetjes ... Miryam

De Samojeed is een middelgrote teddybeer met fonkelende pret-oogjes... !! 

 

De Samojeed is oorspronkelijk afkomstig uit het zeer koude polaire Russisch Mongolie en Siberie als manusje van alles van een zwervende nomadenstam. Hij werd gebruikt voor het hoeden en bewaken van de rendierkudden, voor het jagen op klein wild en het trekken van sleden. 

 
 

Bovendien hield hij de mensen, vooral de kinderen, warm in hun tenten. De Samojeed is een middelgrote teddybeer met fonkelende pret-oogjes. Flink gespierd en gelijktijdig zeer zachtaardig. 

 

De beharing bestaat uit een angora-achtige wollige ondervacht, die zich gemakkelijk laat spinnen om bijvoorbeeld warme kleding van te maken en een langharige bovenvacht, die hem van nature beschermt tegen vastklittende sneeuw. 


 


De vacht neemt vuil op, maar hij schudt dat, na droging, moeiteloos van zich af. De vacht moet wel regelmatig geborsteld worden, vooral tijdens de rui in de lente en de herfst, waardoor de haaruitval versneld wordt en hij er weer snel mooi uitziet.


 


Karakter :
Het karakter laat zich omschrijven als zachtaardig, vriendelijk, aanhankelijk en speels. Naast zijn onbegrenste nieuwsgierigheid is hij ook zeer eigenzinnig en soms dominant. Mag ik u voorstellen ... een prachtige mooie voorstelling van deze snoezige wollige teddybeer ...met een al evenzo prachtig mooi fluisterend liedje ... ... maar voor aleer je dit aanklikt vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten hé ... Just  ... ... enjoy it ... knipoogje  ...!

  De opvoeding vereist een zachte, doch consequente hand met veel geduid en liefde. Een juiste opvoeding zal hij eindeloos terugbetalen met zijn trouw.

 
  

Met die donkere ogen in dat onweerstaanbare hoofd met die specifieke "Samojedenglimlach" steelt hij, ondeugend als hij is, telkens weer ieders hart.

Naast zijn dagelijkse uitgebreide wandelingen houdt hij van veel aktie; trekt hij zich terug, gun hem dit dan. In huis maakt hij weinig problemen en is zeer kindvriendelijk. Gedrags- en gehoorzaamheidscursussen zijn niet voor elke Samojeed weggelegd. Met die donkere ogen in dat onweerstaanbare hoofd met die specifieke "Samojedenglimlach" steelt hij, ondeugend als hij is, telkens weer ieders hart.

 

Veel liefs .... groetjes ... Miryam

Ezels zijn aan een revival bezig als gezelschapsdier...

 

Ezels verdwenen uit beeld als lastdier, maar zijn aan een revival bezig als gezelschapsdier. Bijna 11.000 zijn er al in België. Daarvan grazen er 7.531 in Vlaanderen, weet De Morgen. "Ik kan iedereen een ezel aanraden als huisdier, maar weet waar je aan begint. Een ezel is geen grasmachine waar je verder niet meer naar hoeft om te kijken", zegt Guido Meul, secretaris van stamboekvereniging De Belgische Ezelvrienden.

Ezels lijken het favoriete huisdier te worden van Vlamingen die het graag wat groter hebben. Een comeback die de beesten vooral aan zichzelf en hun eigenzinnige karakter te danken hebben !

 

"Een ezel heeft een compleet ander karakter dan bijvoorbeeld een pony of een paard. Het is geen vluchtdier dat gaat lopen wanneer het schrikt", vertelt Guido Meul. Dat maakt van ezels een veel aantrekkelijker troeteldier voor kinderen.

Zie hier de vele voordelen van zo een ezeltje ... Gelieve eerst het liedje bovenaan uit te klikken alvoren dit aan te zetten ...

Ezels moeten verplicht geregistreerd worden, maar bij de invoering van het oormerk ontsnapten ze daar nog aan. "Veel hobbykwekers wilden toen die extra kosten niet maken voor schapen of geiten en haalden een ezel in huis", aldus Meul. Intussen hebben de dieren de harten van een heleboel amateurboeren veroverd.

De verhalen van enkele ezelliefhebbers in De Morgen maken ook duidelijk dat een ezel houden niet zo eenvoudig is als het lijkt. "Hoeven laten kappen, ontwormen, borstelen. Er kruipt best wat werk in", beaamt Guido Meul. "Bovendien kan zo'n dier 30 tot zelfs 40 jaar oud worden." De ezel blijft dus, ook al zijn de kinderen volwassen en trekken ze het huis uit. Dan loert het gevaar van verwaarlozing om de hoek.

 

Veel liefs ... Miryam

Het knippen van nagels  bij katten ...
( deel 1 )


 


Katten houden ervan om hun nagels te scherpen. Dit doen ze instinctief, bij voorkeur aan mooie meubels en mandwerk. Katten kennen de waarde van uw spulletjes niet. Gelukkig willen ze ook wel een krabpaal / plank of sisal / kokosdeurmat gebruiken.


 


Zo raken ze wat losse nagelschede's kwijt. Maar dat ze daarmee hun nagels zelf mooi kort zouden houden, is een fabeltje, wel mooi scherp!  Zeker als de poes met haar nageltjes in het tapijt blijft hangen, is het gewenst de nageltjes te knippen. Katten die veel buiten komen, slijten hun nagels op een natuurlijke manier af, zodat die niet extreem lang worden.


 


Binnen - katten kunnen echt last krijgen van lange nagels. Bovendien zijn die binnenshuis overbodig. Zij hoeven bijvoorbeeld niet in een boom te kunnen klimmen om aan een agressieve hond te ontkomen. Bij oude katten gebeurt het ook niet zelden dat een duimnageltje sterk gekromd in het vlees van het pootje groeit. Bovendien scheuren nagels dikwijls af, als ze ergens in blijven hangen, erg pijnlijk !

 

Bij de dierenarts of – speciaalzaak hebben ze een uitgebreid assortiment nagelknippers. Ik heb zelf ook een guillotinemodel aangeschaft, maar kan er niet mee omgaan. Ik gebruik een gewoon tangetje, zoals ik voor mijn eigen nagels ook gebruik, een nailclipper, maar niet zo'n hele kleine ! De tang moet in ieder geval goed scherp zijn, dus geen afgedankte teennagel - tang. Als de tang niet scherp is, plet en splijt hij de nagels terwijl ze geknipt worden. Je verricht hiermee onnodige schade aan de nagels

  

Zorg altijd voor goede verlichting. Als je het eng vindt om het alleen te doen, kan het handig zijn als er iemand wil helpen de kat vast te houden. In het begin een of twee nagels per keer, later verder ... Zo went de kat eraan zonder dat de " knipcessie " te lang duurt. Vasthouden kan o.a. gebeuren door de kat op tafel te zetten, zijn nekvel stevig vast te grijpen en haar / hem iets omhoog te trekken, zodat haar voorpootjes net los van tafel komen.


 


Als je een kat stevig bij haar nekvel pakt, ontspant ze automatisch. Je kunt daar handig gebruik van maken door dan snel een pootje te pakken (als je rechtshandig bent), de klauwtjes tussen je linker duim en wijsvinger, om de beurt vast te pakken, er zacht op te drukken, zodat het nageltje tevoorschijn komt, en knippen maar! Een zware, volwassen poes mag je nooit optillen aan haar nekvel. Ze moet met haar achterpoten op tafel kunnen blijven steunen. Misschien dat je een andere manier wel prettiger vindt. Uiteindelijk heeft iedereen zijn eigen manier van vasthouden en knippen. De kat zal eraan wennen.
 

 


Voordat je dit de eerste keer doet, verdient het aanbeveling, bijvoorbeeld tijdens het knuffelen met de kat, te oefenen hoe je het pootje vast moet pakken om de nageltjes te voorschijn te toveren. Als een poes haar pootje wordt vastgepakt, trekt zij dit meestal in een reflex terug. Als je het opnieuw pakt, laat ze meestal toch wel toe dat er even aan haar pootjes gefrummeld wordt. Zo begint de kat, zowel als het baasje aan het ritueel van nageltjes knippen, te wennen.Hier een knap filmpke van hoet het eventueel zou moeten .... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt é .... 

 



Veel liefs ... groetjes ... Miryam

De Tervuerense herder... 2de (4) in de groep van de Belgische herders 

 

De Tervuerense herder, ook Tervurense of Tervuurse herder gespeld, behoort tot de groep van de Belgische herders. Hij is naar de gemeente Tervuren, bij Brussel vernoemd.

Ze komen voor in rood, grijsbruin gemêleerd en alle kleurschakeringen van grijs en bruin tot en met een zwart masker is altijd verplicht. De kleuren hebben allemaal een naam, zoals grijs: Gris charbonné is. Beharing is lang en ze hebben een typishe 'kraag'. Zijn schofthoogte is 56 tot 66 centimeter, afwijking van enkele centimeters naar boven of naar beneden is toegestaan. Zijn gewicht kan hierdoor variëren van 25 tot 35 kilogram.

 

De Tervuerense herder moet, net zoals zijn naaste familielid de Groenendaeler, van jongs af aan gewend raken aan kinderen en andere huisdieren, dan levert dat later geen enkel probleem op. Ze zijn aanhankelijk en zijn het liefst dicht bij hun baas.



De 4 Belgische herdershonden ...
Van links naar rechts herkennen we de Lakense , de Mechelse , de Groenendaeler en de Tervuerense Herder

Hier een prachtige slide van de Tervuerense herder ... Gelieve eerst het liedje bovenaan uit te zetten alvorens dit aan te klikken ..

Zoals alle Belgische herders wordt hij vaak als gezinshond of beschermhond gehouden.

 

De Tervuerense herder is razend intelligent , gevoelig, attent, energiek en zeer beweeglijk, volhardend, werkwillig, slim en ze hechten zich zeer hard aan het gezin. De Tervuerense Herdershond is ook waaks, daarom zal hij zijn gezin en de bezittingen overtuigend beschermen. Het zijn absoluut geen kennelhonden

 


Veel liefs ... Miryam

Het Konikspaard...een opgewekt en vlijtig temprament

 

Een konik is van oorsprong een in Polen en Wit-Rusland gehouden paardenras, dat klein van stuk en heel resistent is. Koń is Pools voor paard, konik (konjiek) voor paardje.Het konikpaard heeft geen verzorging nodig en kan het hele jaar vrij rondlopen. Om deze reden wordt het dier vaak ingezet voor begrazing in natuurgebieden in Nederland. Hoewel alle paarden nazaten zijn van hun wilde voorouders wordt voor begrazing vaak gekozen voor de konik, omdat er geen storende factor is van "liefhebbende fokkers" en omdat de konik nauw verwant is aan de tarpan, een oorspronkelijk wild paard. De konikpaarden bleken bovendien nagenoeg vrij van gebreken die onze huispaarden hebben


 

De konik heeft nog veel overeenkomsten met zijn voorouders: de tarpan (het oorspronkelijke wilde paard). Door deze geërfde kenmerken wordt het konikpaard veel ingezet bij begrazing in natuurgebieden. De dieren zijn zelfverzorgend en komen zelfs strenge winters relatief goed door. 

 

 
De grootste kudde konikpaarden ter wereld leeft momenteel in de Oostvaardersplassen (Lelystad - Flevoland). In 1985 zijn hier de eerste twintig Poolse koniks losgelaten. Per september 2006 leven er 980 exemplaren in het bijna 6000 hectare grote natuurgebied (waarvan circa 2000 hectare begrazingsgebied).



Eigenlijk is het konikpaard een kruising van diverse paardensoorten, dit verklaart ook waarom er tussen de overwegend muisgrijze paarden soms felgekleurde exemplaren kunnen zitten. 
  Stokmaat : Tussen de 1.25 en 1.35 meter Kleur : Koniks zijn vaal met een aalstreep over de rug . Sommige Koniks worden 's winters wit . Karakter : De meeste Konikpaarden hebben een opgewekt en vlijtig temprament;
niet alleen het uiterlijk, maar ook het karakter is echter authentiek De Konik galoppeert en springt uitstekend . 



 Hier een prachtig natuurfilmpke van het doen en laten van het Konikspaard in het prachtig rivieroeverreservaat de Blauwe Kamer... gelieve eerst het liedje bovenaan het log niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...




Exterieur:De Konik heeft alle uiterlijke kenmerken van een oerpaard en doet sterk denken aan deTarpan .Het is een taai, sober en wendbaar paard met een grote weerstand. Het profiel is concaaf en de oren klein.De hals is enigszins gedrongen en romp is stevig en lang.

 

Veel liefs ... groetjes ... Miryam !

Het beroemdste kattenras ter wereld ... de Pers

 


Langharige katten waren tot aan het midden van de zestiende eeuw onbekend in Europa. De eerste voorouders van de Pers werden vanuit Perzië (het huidige Iran) in de zeventiende eeuw door Pietro della Valle in Italië geïmporteerd.
Later bracht Nicolas Fabri de Peiresec, raadgever van het Parlement in Aix-en-Provence, vanuit Turkije katten naar Frankrijk (mogelijk van het type Angora). Deze katten waren erg in trek bij de Europese adel.

 


Zie hier een korte beschrijving van deze toch zo prachtige kat! Vergeet wel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé

Louis XV bezat een witte angora Pers.
In de eerste helft van de negentiende eeuw werden enkele in Italië gefokte 'Perzen', in Frankrijk en Engeland geïntroduceerd en gekruist met Perzen van Turkse oorsprong.

 


De eerste dieren werden in het Crystal Palace in Londen in 1871 tentoon gesteld. Rond die tijd werd door Britse fokkers een fok- en selectieprogramma op poten gezet. Kruisingen met Angora katten werden uitgevoerd om de vachtkwaliteit te verbeteren. Anderzijds werd systematisch werk gemaakt van een uitbreiding van kleuren en aftekening, met als resultaat een tweehonderd tal variëteiten.


 

 
Algemene kenmerken
Middelgroot tot groot, gedrongen type met een massief lichaam, korte ledematen, erg lange vacht, adellijk en majestueus voorkomen, gewicht 3,5 tot 7 kg.
Karakter/bijzonderheden
Vreedzame, rustige, nuchtere, huiselijke kat die zich erg goed thuis voelt in een appartement. Sociaal, vredelievend, nooit agressief, zacht en heel vriendelijk. Hij is erg gehecht aan zijn baas. Hij kan goed met andere katten, honden en kinderen overweg, maar stelt zich iets wantrouwig op tegenover vreemden. Hij heeft rust nodig om zich prettig te voelen en gaat soms wel eens graag op ontdekkingsreis ....


 

Hij verdraagt de eenzaamheid. Hij miauwt niet vaak en heeft een zachte stem. Het ras is pas met twee jaar volwassen. De puberteit wordt pas laat (met twaalf maanden) bereikt. Weinig vruchtbaar en soms moeilijke bevallingen.
De verzorging is een niet te onderschatten bezigheid (borstelen, kammen en wassen). De lengte van de haren zorgt ervoor dat zich makkelijk knopen en klitten vormen. Dagelijks moet de vacht ontward worden, de dieren ruien in de lente en de zomer. De ogen, die vaak tranen, moeten regelmatig gereinigd worden.


 

Veel liefs ... groetjes ... Miryam

De Shiba Inu is een alerte, levendige en

moedige hond ...

 

De Shiba Inu is een oud Aziatisch ras, waarschijnlijk met invloeden van de Chow Chow en de Kyushu. Men neemt aan dat dit ras tweeduizend jaar geleden van Japan naar China gebracht is.
 

 


Uit de oorspronkelijke honden zijn zes rassen ontwikkeld. De Shiba Inu is daarvan het kleinste ras, met zijn puntige rechtopstaande oren en zijn gekrulde staart.

 De Shiba Inu is oorspronkelijk gefokt om vogels op te jagen en om op klein wild te jagen. Dit ras ontleent zijn naam waarschijnlijk aan de Japanse woorden "Shiba", hetgeen zowel "kreupelhout" als "klein" betekent en "Inu" hetgeen "hond" betekent. Zodoende kan de "kleine kreupelhout  hond" Shiba Inu genoemd zijn

De Tweede Wereldoorlog was wereldwijd een moeilijk tijd voor vele hondenrassen en de Shiba Inu is in die tijd bijna uitgestorven. Het ras is gered dankzij fokprogramma's, waarbij honden van het platteland werden gebruikt. De Shiba Inu is tegenwoordig in Japan het meest populaire ras en wint aan populariteit in de Verenigde Staten, voornamelijk als gezelschapshond.

De Shiba Inu is een alerte, levendige en moedige hond. Hij is aardig, makkelijk af te richten, charmant, open en beminnelijk.

Het is een grote hond in een klein lichaam en hij is behendig, snel en speels. De Shiba Inu krijgt een nauwe band met zijn eigenaar, terwijl hij toch onafhankelijk blijft.

 

 
Deze hond kan enigszins gereserveerd zijn tegenover vreemden, in het bijzonder tegenover volwassenen. Het is belangrijk om dit ras op jonge leeftijd te socialiseren. De Shiba Inu is een makkelijk hond om mee te reizen. Omdat de Shiba Inu uiterlijk op een vos lijkt, moet men in het jachtseizoen voorzichtig zijn. De Shiba Inu is geen hond die men los kan laten lopen, omdat hij dan niet te vertrouwen is.

Hoe schattig lief ze wel zijn zie je in het hierop volgend filmpje ... prachtig naar voor gebracht op een hmmmm ... aangenaam fluisterend liedje ... Vergeet evenwel het muziekske bovenaan het logje niet uit te zetten é ... enjoy it ... knipoogje !!

De schone, harde, stijve en kortharige vacht van de Shiba Inu is makkelijk te verzorgen. Verwijder de dode haren door de vacht met een stevige bristle brush te borstelen. Baden moet alleen gedaan worden als het absoluut noodzakelijk is. Door te vaak baden wordt de waterdichtheid van de vacht aangetast.

 

 

Veel liefs … ...groetjes … Miryam

Het Fjordenpaard ...één van de oudste paardenrassen van Europa ... !

 

Het Fjordenpaard komt uit Noorwegen en kan tot één van de oudste paardenrassen van Europa worden gerekend. Het Fjordenpaard dankt zijn naam aan de 'fjorden', de diepe inhammen in de rotsachtige, grillige Noorse kust .


In Noorwegen bewees de Fjord zijn diensten voornamelijk als last en trekdier en ook om de bevolking in lichte rijtuigjes te vervoeren. Men had daar een goed harddravend paard voor nodig om de grote afstanden te overbruggen.


 

Het Fjordenpaard deed in 1954 voor het eerst zijn intrede in Nederland. Er werden een aantal paarden als proefproject door de Kleine Boeren Commissie geïmporteerd. Een aantal kernen in Nederland kreeg Fjordenpaarden toegewezen om zodoende de gebruiksproef in het boerenwerk te testen.
 Deze gebruiksproef onderving veel kritiek doch de bruikbaarheid van het Fjordenpaard op de kleine landbouwbedrijven voldeed boven alle verwachtingen en de populariteit van de Fjord nam sterk toe.

 


De Fjord kent een enorme trekkracht en werkwilligheid waardoor het ingezet werd bij vele vormen van licht landbouwwerk als ploegen, maaien, schudden, eggen, enz. Daarnaast en vooral later toen de trekker het werk van de paarden overnam werd de Fjord een geliefd paardje om recreatief mee te mennen en onder het zadel te rijden.Ziehier een prachtige filmpje ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...

Het Fjordenpaard wordt in Nederland voor velerlei doeleinden ingezet. In de eerste plaats is het een uitstekende gezinspony.

Zowel volwassenen als kinderen kunnen de Fjord onder het zadel berijden en daarnaast kan het tevens worden aangespannen. 



 

Dit gebeurt in recreatieve zin maar ook op wedstrijden is de Fjord steeds vaker te vinden. Hoewel de bouw van sommige Fjorden het niet altijd makkelijk maakt (zware hals) kunnen ze toch ook in de dressuur aardig meekomen.  

Daarnaast worden de Fjorden veel ingezet op maneges voor gehandicapten en zijn ze geliefd in de Westernsport (trail-rijden) en Endurance (lange afstandsritten).

De echte Fjord liefhebbers kennen zeker dit pareltje nml .. Guusje
Guus had geen papieren bij de aankoop en niemand wist waar hij geboren was of wie zijn ouders waren. Dat Guusje een echte fjord is was wel met zekerheid te zeggen. Guus heeft niet de bekende zwarte aalstreep in zijn manen die de meeste fjordenpaarden hebben omdat hij een rodblakk fjord is.Ziehier een kür op muziek ... Guusje en Jolanda op Utrechtse paardendagen !!

 


 
Veel liefs ... groetjes ... Miryam     

De Somali's ... een bron van inspiratie, levensvreugde en pret...

 

Somali's zijn slank en is een zeer elegante kattenras. Kenmerkend is hun prachtige vacht  . De haren worden gekenmerkt door een dubbele, soms driedubbele, bandenmarkering. Dit wordt 'ticking' of 'agouti' genoemd. Voor een wildkleur betekent dit een zwarte haarpunt, dan een rossige kleur, gevolgd door een zwarte band en een warm abrikooskleur. 

 

Zowel de Abessijn als ook de Somali is zeer intelligent en aanhankelijk. SomAby's zijn bijzonder op hun mensen gesteld en bruisen van energie. Zelfs op ver gevorderde leeftijd zijn de SomAby's nog actief en in het leven geïnteresseerd en voelen ze zich nog steeds betrokken tot het wel en wee van het huishouden.

Eenmaal gewend aan hun mensen zijn het vrienden voor het leven. Ze zijn inventief (zien in elk voorwerp een speeltje) en watervlug. Dichte deuren zijn ervoor om geopend te worden, losse veters om nagejaagd te worden. Bewegende tenen laten ze niet ongemoeid.


 

Mogen ze in een afgeschermde tuin ravotten, dan racen ze er vol energie doorheen op zoek naar prooi, van insecten, via kikkers en muizen tot vogels. Ook wormen laten ze niet met rust. En ja, af en toe moeten ze even pronken en brengen ze hun buit naar binnen om vervolgens vol trots de complimenten van hun eigenaren af te wachten.


  

De SomAby kan beslist niet tegen alleen zijn en opsluiting in kleinere ruimtes is voor hen rampzalig. Ze worden ziek, ongelukkig en apatisch (of erger). Voor een SomAby is het dus heel belangrijk dat hij/zij gezelschap heeft. Dit kan een gezin zijn, waar altijd wel iemand aanwezig is, een andere kat of een hond. Een SomAby heeft vanwege zijn actieve en nieuwsgierige aard meerdere kamers nodig waar hij/zij in en uit kan lopen.

 
 

Helemaal perfect zou het zijn als hij in een beschermde situatie naar buiten kan (buitenren, afgeschermde tuin of balkon). Net als voor andere katten geldt ook voor hun dat ze de gelegenheid moeten hebben om hun nagels te kunnen scherpen (krabpaal), voldoende speelgoed (pennen, propjes papier en oude sokken zijn erg in trek) en plekken waar ze zich ongestoord kunnen terugtrekken. Hier  een korte docu... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...

Mits de SomAby een goede verzorging, een veilig tehuis en gezelschap geboden krijgt is hij/zij een vreugde voor elke kattenliefhebber. Het is een vriend voor het leven die geregeld op schoot kruipt, heerlijk kan spinnen en royaal is met het geven van kopjes (denk om je koffie..). In droevige tijden is hij/zij een gro
te troost en in goed tijden een bron van inspiratie, levensvreugde en pret.

 

Veel liefs ... groetjes ... Miryam

De Sint-Hubertushond is een imposante verschijning met een erg zacht karakter

 

De Sint-Hubertushond is een zeer oud hondenras dat behoort tot de groep van lopende honden. Begin 900 werden deze honden al raszuiver gefokt door monniken van de Sint-Hubertusabdij in de Belgische Ardennen. Vandaar ook de naam Sint-Hubertus.




Rond het jaar 1000 werden deze honden ingevoerd in Engeland waar ze de naam Bloedhond meekregen - wat verwees naar raszuiver, 'edel' bloed. Ze werden er gebruikt voor de jacht.



De Britten veredelde dit ras tot een prima meutehond met een uitstekend reukorgaan. Ook vandaag nog is dit ras als speurhond onovertroffen.
 


Hoe goed ze wel kunnen ruiken ...Vanwaar ze afkomstig zijn ... hun voor- en nadelen zie je in het hier opvolgend filmpke , vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken !.

Dit ras heeft een diep gefronste kop en lange hangende oren. De kleur van de vacht is zwart met roodbruine rand of effen dieprood bruin. De schofthoogte is ongeveer 67 cm met een gewicht van ongeveer 45 kg.

 

Veel liefs ... Miryam