Toen ik zaterdagmiddag thuis kwam van winkelen zag ik op de plek waar de eitjes waren gelegd een kaal stukje tussen de eitjes. In paniek omdat ik dacht dat de vissen de eieren aan het opeten waren heb ik er een stuk draad voor gezet zodat ze niet meer aan de eitjes konden. Dat was echt niet naar de zin van ma en pa discus, want ze schoten kwaad heen en weer door de bak. Na enkele minuten kalmeerden ze weer en gingen voor de draad staan waaieren. Pffff. Wat een opluchting!!!
Omdat ik zaterdag de ganse namiddag in Maastricht heb rondgelopen, winkel in en winkel uit, op zoek naar Epsomzout, had ik mijn bakken zaterdag niet zuiver gemaakt. Schandalig, ik weet het, maar soms mag je er de kantjes wel eens even aflopen, als het maar niet te erg wordt. De bakken waren ook niet zo heel vuil hoor, alleen wat "poep op de stoep" zo te zeggen. Epsomzout heb ik in Maastricht echter niet gevonden, maar vanmorgen zat er een berichtje in mijn mailbox van een vriendelijke lezer die mij tips gaf voor het vinden van dit product. Heel erg bedankt aan de vriendelijke lezer. Ik en mijn kopstaander zijn er heel blij mee.
Gisterenmorgen zaten er, tussen de wit geworden eieren, larven op de overloopbuis. Ik ging dus meteen aan de slag om mijn bakken zuiver te maken. Eerst voer ik dan de vissen met het droogvoer dat ze 's morgens krijgen. Meestal eten ze dit niet helemaal op, vooral niet als het de algenvlokken zijn, dus dan is de rest meteen daarna ook weg uit de bak. Bij het voeren heb ik toen mijn koppeltje Leopard Snakeskin gefopt en dadelijk toen ze op het voer afschoten heb ik achter hun rug de draad weer weg genomen. Ik ben er wel bij gebleven om hun reactie te zien en toen ze gedaan hadden met eten, gingen ze gewoon verder met waaieren alsof er niets aan de hand was. Ze hadden echter al heel gauw door dat ze nu wel aan de larven konden en begonnen ze mooi van de buis af te eten en op de kegel over te zetten. Hierbij spuwden ze de jongen wel op de achterkant van de kegel, zodat ik niets ervan kon zien. Toen ze even terug naar de buis waren heb ik voorzichtig de kegel een kwartdraai gegeven om te zien of er al iets de moeite op de kegel zat. Het was inderdaad een mooi groepje. Pa en ma gingen ondertussen gewoon weer door met de larfjes op de achterkant van de kegel te zetten. Toen ze daarmee klaar waren stond aan de zijkant van de kegel pa te waaieren, terwijl ma de achterkant voor haar rekening nam. In de namiddag ging mijn man even kijken hoe het ermee was en hij kwam terug met de mededeling dat alle jongen verdwenen waren. Ik al heel teleurgesteld naar mijn bakken met zoiets van: "Gaat dit dan nooit eens goed komen?", toen ik in de zijwand van de bak, in de weerspiegeling van de ruit zag dat ze gewoon alle larfjes naar de achterkant van de kegel hadden verhuisd, zodat ze niet de ganse tijd allebei moesten staan waaieren en elkaar in plaats daarvan kunnen aflossen. Toch slimme vissen, die van mij, niet?  Vanmorgen zag ik dan weer de weerspiegeling van alle achteruitstekende, wiebelende staartjes. Voorlopig blijft er dus nog een heel nest larfjes over op de kegel en tot zo ver is alles goed. De beide ouders zorgen heel goed voor hun legsel en ik hoop dat ze nu geleerd hebben hoe het moet. Ik ben dan ook heel blij dat ze zover zijn geraakt. Nu nog afwachten wat er gaat gebeuren als de larven gaan beginnen zwemmen. Hopelijk gaat allles dan ook heel goed.
Vanavond gaan we met de discusclub op bezoek bij de wildvang-expert van Limburg of eigenlijk wel van heel België. We mogen gaan kijken in de afdeling waar de wildvang vissen toekomen als ze arriveren uit Zuid-Amerika. We krijgen dan ook een hele rondleiding achter de schermen van de zaak. Dat zal zeker heel wat interessante informatie opleveren. Ik ben als goede klant al vaker gaan kijken in de bakken waar de nieuwe vissen aankomen, maar de uitleg die erbij hoort, van hoe de vissen in eerste instantie behandeld worden, heb ik natuurlijk nog niet gekregen. Ik kijk er al naar uit. Weer heel wat bijleren over mijn schatjes.