Hier vind je alles over mijn grote passie: discussen en het kweken van deze mooie vissen OP DEZE LINK KUN JE HET KWEEKGEDRAG VAN MIJN DISCUSSEN LIVE VOLGEN VIA WEBCAM: http://tashifrodo.ww.com/. Als je op Youtube als zoekopdracht "discusmary" intypt kun je mijn filmpjes bekijken.
18-09-2010
Slachtoffers
Het is niet simpel. Sinds gisteren zijn alle jonge visjes van het laatste nest beginnen zwemmen. Ik heb de ganse dag met mijn neus voor de webcam gehangen om te zien of alles nog goed was, en ben een twintigtal keren gaan bijvoeren om toch maar zeker te zijn dat er genoeg jonge visjes over zouden blijven van dit nest, maar vanmorgen zag ik dat het nest al heel ver geslonken is. Er zijn al heel veel jongen die de eerste zwemdag niet hebben overleefd. Enkele jongen hebben de weg naar de ouders gevonden en zitten op de zijkant bij een van beiden, maar dit soort van discus heeft weinig slijmhuid waar de jongen van kunnen eten, dus veel maakt dat dan eigenlijk ook niet uit. De visjes die vandaag zijn overgebleven zullen het waarschijnlijk wel halen, want zij zijn al een beetje sterker, maar het is triest om al die kleine zwarte spikkeltjes op de bodem te zien liggen die het niet gehaald hebben. Het volgende probleem dat zich aanmeldt is dat de vissen precies bezig zijn met poetsen, dus als ze nu opnieuw zouden gaan afleggen, dan gaan ze dit nestje opeten. Dan is al de moeite die ik doe weer voor niets geweest. Er is toch wel heel wat werk aan om de koppels die ik heb zitten te verzorgen, want ik ververs dagelijks een gedeelte van hun water en de bakken zijn altijd pico bello zuiver, maar de vissen varen er wel bij en dat is mijn bedoeling. De jonge visjes krijgen ook elke dag een paar keer een volledige waterverversing en ze worden om het uur gevoerd, dus ik kan mij niet vlug vervelen met al het werk dat dit met zich meebrengt, maar ik haal ook veel plezier uit mijn hobby en ik vind het heerlijk om te zien hoe de vissen voor hun jongen zorgen. Toch wil ik ook gaan proberen om een nestje artificieel groot te brengen. Natuurlijk is dit nog meer werk dan nu en moet er dan nog meer water ververst worden, maar het voordeel is wel dat de jongen die je uit zo een nest zou kunnen halen geen enkele ziektekiem overkrijgen van de ouders omdat ze altijd in een volledig zuivere bak hebben gezeten van vlak nadat de eieren zijn afgelegd. Daarbij, artificieel kweken zou weer een heel nieuwe uitdaging zijn.
Gisteren is het nestje Pigeon Blood Snake begonnen met zwakke pogingen te doen om te gaan zwemmen. Ze werden door ma en pa resoluut terug op de kegel geplaatst. Vanmorgen was er geen houden meer aan, ze moesten en zouden zwemmen, en dat doen ze nu dus ook. It's a sight for sore eyes, zou mijn moeder zeggen. De ouders, die gisteren nog heel erg kwaad werden als je in de buurt van de bak kwam, zwemmen vandaag heeeeeellll rustig met hun kroost zo veel mogelijk tussen hun beiden in. Dit is het grootste nest zwemmers dat ik tot nu toe heb gehad. Ik hoop dus ook maar dat alles goed blijft gaan. Het is heerlijk om te zien hoe de jongen toch ma en pa hebben gevonden, ondanks het feit dat ze nu niet direct de ideale kleur hebben om hun jongen aan te trekken. Ik heb wel mijn voorzorgen genomen en alles wat donker was verwijderd uit de bak, of ingepakt in een witte kous. Nu maar weer beginnen met de kweek van artemia. De eitjes van het koppel Marlboro en het Red Leopardkoppel zijn in de afgelopen 3 dagen telkens beetje bij beetje opgegeten. Van de Red Leopards snap ik dat nog, omdat hun eitjes bijna allemaal wit waren geworden, dus was er niet veel goeds meer over, maar de Marlboro's doen het ook, en hun eitjes waren niet wit geworden. Ik wil nu zo vlug mogelijk een heel klein bakje op de kop zien te tikken voor een klein prijsje, zodat ik het volgende legsel met kegel en al eruit kan halen en kan proberen om ze apart op te kweken. Dat zal natuurlijk een heel karwei worden, maar misschien lukt het wel op die manier. Nu eerst nog dit nestje zien groot genoeg te krijgen om ze van de ouders weg te halen. Intussen zit het koppel Fire Red ook weer op kweekwater. Ze maken tot nu toe nog geen aanstalten om af te gaan leggen. Wie weet, binnenkort misschien weer wel en dan hoop ik te kunnen ontdekken of het een echt koppel is, of 2 vrouwtjes. Zij hadden namelijk elke keer enorm grote nesten, maar ik had het water nog nooit op zo lage waardes gebracht als nu.
Gisterenavond toen wij thuis kwamen van de vergadering van de discusvrienden, waren de eitjes van mijn koppeltje al uitgekomen. De larfjes zaten mooi op de kegel en de ouders hielden de wacht. Vanmorgen zaten ze er nog altijd, dus dat is al een heel goed ding. Toch ben ik er niet gerust in, want de ouders zitten soms weer wat te vechten. Het worden dus weer spannende dagen. Hopelijk gaat alles goed en kunnen ze de eerste dagen overleven. Ik hou in elk geval al de extra voeding in de aanslag voor als ze gaan zwemmen.
Het is alweer een tijdje geleden, maar wat wil je, een gepensioneerde heeft nooit tijd. De jonge visjes doen het nog altijd goed. Ze eten de godganse dag en ze krijgen elke dag nieuw water. Om de andere dag geef ik ze ook wat vitamines, zodat ze zeker niets te kort komen. Als ze zo niet gaan opgroeien tot reuzenvissen, dan ken ik het ook niet meer. Ze zijn ook al goed gewoon aan al de bewegingen in en rond de bak en zullen zo later ook minder stressgevoelig zijn. Ik merk dat ook aan de vorige nesten die ik heb grootgebracht op dezelfde manier, die schrikken ook van niets of niemand. Je mag op de ruit kloppen, er met een spuitbus op spuiten om de ruiten te kuisen, ze geven er niet om. De eitjes die ik vorige week op alle drie de kegels had in mijn kweekbakken, werden allemaal opgegeten. Het was mijn eigen schuld. Ik was vergeten om de verwarming ietsje hoger te zetten elke dag, zodat het water te koud was om de eitjes uit te laten komen. Wat wil je, mijn intern geheugen is overbelast en ik had geen herinnering in mijn extern geheugen (gsm) gezet. Zo moet je aankomen. Een van de koppels heeft al opnieuw eieren gelegd en het koppeltje waarvan de jongen nu apart zitten, had ook al afgelegd, maar ze begonnnen weer te vechten en aten vervolgens de eieren op. Ik ga ze seffens nog eens allemaal vertroetelen met een beetje vers water en een kuisbeurt voor hun bakken. Sedert vanmorgen heeft het koppel dat met eieren zit ook een beetje brol. De ene duwt de andere weg van de eieren, hoewel ik nog niet heb kunnen zien of die vis ook pogingen doet om de eieren op te eten of zo. Als ik nu hier even voor het scherm zit en ze goed in het oog kan houden, lijkt mij toch dat de aangevallen vis helemaal niets verkeerd doet. Hij/zij zorgt zelfs voor de eitjes terwijl de andere wat zit te eten of zo. Misschien is het gewoon jaloezie. Ik ben in elk geval benieuwd of de eitjes morgen gaan uitkomen of dat ze weeral verdwenen zullen zijn. Er wordt in elk geval al goed gepoetst aan de andere kant van de kegel. Nu dus maar hopen dat alles goed is en dat de eitjes morgen uitkomen. Dan wordt het wel nog spannend als ze zouden gaan zwemmen, omdat dit koppel helemaal niet donkerder wordt.
