Ik had het kunnen weten, maar ik was zo euforisch met de eitjes voor de eerste poging om de artificiële toer op te gaan, dat ik er niet aan gedacht heb dat het koppeltje dat de eitjes afgezet heeft maar een jaar oud is. Ik denk dat het mannetje nog niet vruchtbaar is, want alle eitjes zijn wit geworden. Het kan natuurlijk ook liggen aan het feit dat de µS wat te hoog was, maar we zullen dat volgende week wel weten, als ze opnieuw afleggen. Ik zal intussen wat meer osmosewater erbij doen om de µS te verlagen. Lukt het dan volgende keer niet, dan maak ik het wel terug harder. Nochtans heeft het koppeltje echt de juiste manier van baltsen en zo, want het is mooi om te zien hoe ze met opgeheven hoofd naar elkaar toe zwemmen om dan, zodra ze elkaar passeren, hun kop naar beneden te buigen alsof ze elkaar groeten. Ik had dat nog bij geen enkel van mijn koppeltjes gezien. Het is bijna een réverence die ze maken, voor degenen die nog snappen wat dat betekent. Ik heb dat in mijn jeugd moeten leren op school, maar ja, dat is al van een vorige eeuw. Het heeft ook wel iets van een middeleeuwse dans, alleen de muziek van de clavecimbel ontbreekt nog. Ik ben nu benieuwd wat de volgende keer gaat geven. Natuurlijk is het voor de plant waar ze op afleggen niet zo ideaal als ik er elke 5 dagen een blad moet afknippen, ze zal dan snel heel wat kleiner worden. Gisteren stonden de arme dingen nog altijd voor de plant om voor hun verdwenen jongen te zorgen. Mea Culpa, mea culpa.
Ik zal nu nog maar proberen om wat geduld te hebben, tot ik opnieuw een nestje heb. Misschien dat de Fire Reds er terug aan gaan beginnen of anders de Red Leopards. De Marlboro's en de Pigeon Blood Snake hebben nu wel wat rust verdiend.