Gisterenmiddag, terwijl ik ijverig aan het poetsen was, heeft het koppeltje maanvissen weer eitjes afgelegd. Ze stoorden zich niet aan mijn aanwezigheid voor hun ruit als ik stof afnam, stofzuigde of dweilde. Ze keken alleen af en toe om te zien of ik ook iets aan hun onderkomen ging doen, maar toen ik met de spuitbus voor glas hun voorruit kuiste, gaven ze daar helemaal niet om. Ze zijn dat trouwens al  gewoon, maar bij het afleggen letten ze toch meer op of er iets is dat kwaad kan. Vermits René en ik in de namiddag weg geweest zijn tot 's avonds, heb ik pas gisterenavond kunnen zien wat het resultaat was. Het was de moeite, ik schat het op een paar honderd eitjes. Ik had het bakje waar de vorige jongen in hebben gezeten, overgeschakeld op een luchtfilter met een fijne spons, omdat ik vermoed dat de vorige jongen in de filter waren terecht gekomen die er toen in stond. Dat was het filtertje dat bij het bakje zat toen ik het kocht. Het was ook wel een sponsfiltertje, maar met een grove spons en met een motortje, waardoor het een tamelijk sterke stroming gaf in het bakje. Ik denk dat de miniem kleine jongen toen in de filter zijn gezogen en verdwenen in een doolhof van donkere sponzen gangen. Nu hoop ik dus dat het beter zal lukken. In het bakje heb ik ook een artemia-broedmachine hangen waar ik de eitjes maar hoef in te kieperen en ze worden er automatisch in uitgebroed. De pas ontloken artemia komen dan uit een fijne opening in het water terecht. Van zodra de jonge maanvisjes gaan zwemmen, hebben ze dan constant verse artemia om te eten. Het zal een test zijn, want ik heb dit apparaatje hiervoor nog niet gebruikt.
Het koppel Red Leopards heeft de eitjes niet voldoende kunnen beschermen en ze zijn opgegeten. Toen ik 's avonds wou beginnen met het overzetten van het stuk hout met de eitjes, merkte ik dat er nog maar heel weinig eitjes op zaten. Ik heb dan ook maar niet de moeite gedaan om die eitjes weg te nemen van de ouders. Ik vind dat trouwens altijd een heel gemeen ding om te doen. Gisteren had ik hartpijn toen ik de arme maanvisjes zag zoeken naar hun kroost. Ik ben toch echt wel een heel gemeen kreng om zoiets te doen. In ieder geval kan het koppel Red Leopards binnen een paar dagen worden overgezet in de nieuwe bak. Ik voeg nu nog elke dag een middel toe om het opstarten van de filter vlugger te doen gaan. Als ze eenmaal apart zitten zullen ze wel even moeten wennen aan hun nieuwe thuis voordat er weer zal afgelegd worden, maar dan ben ik benieuwd wat het gaat geven. Ik heb intussen de indruk dat de jongen die ik nu aan het grootbrengen ben, gaan uitgroeien tot reuzen. Ze zijn nog maar 2 maanden en een half oud en ze zijn al echt heel mooi rond gevormd en groot. Sommige exemplaren beginnen al heel sterk hun tekening te krijgen en de Blue Diamonds zijn al mooi blauw met een oranje oogje. Als ze zo verder ontwikkelen worden het vissen om mee te doen aan het kampioenschap. Plezant om ze zo te zien groeien, dan weet je dat al je werk toch resultaat oplevert.
Nu is het afwachten wat er gaat komen van de eitjes van de maanvissen, wie weet zit ik hier binnen een week bedolven onder het jongbroed.