Het wriemelt, het trilt en het draait rond in mijn kweekbakken. In de bijkeuken trillen de jonge larfjes van het koppel discussen sinds gisterenavond op de kegel en tot nu toe is alles nog goed. In de keuken zitten in het kweekbakje allerlei stadia van maanvisjes, van enkele waaghalzen die al eventjes proberen te zwemmen, over eitjes die pas zijn uitgekomen en waar je nog geen oogjes in kan onderscheiden tot krioelende, ronddraaiende larfjes die af en toe even naar boven springen om te zien of ze al kunnen zwemmen. Het leeft en het beeft allemaal dat het een lust is om te zien. Gisteren heb ik een groot risico genomen en ik heb eenderde van het water bij de maanvisjes vervangen door zuiverder water uit de grote bak. Vermits ik die bak pas had ververst was een klein gedeelte van dat water vervangen door zuiver water. Ik wist niet of de larfjes dat zouden overleven, maar in vuil water blijven zitten is ook niet goed, dus heb ik het risico maar genomen. Het zal toch wel uittesten en proberen zijn om de jonge visjes groot te brengen en al doende leer ik het wel op de juiste manier te doen. Het water uit de grote bak is tenminste dezelfde temperatuur als het water in het kleine broedbakje. Intussen heb ik ook al gezien dat het artemia-broedtoestelletje dat wij in Nieuwegein hebben aangeschaft, werkt want ik kan de kleine pas uitgekomen artemianaupliën zien rondzwemmen in het bakje. Ik heb er dan wel een sterk licht op staan en ik hang er met mijn neus boven, maar je ziet toch iets bewegen in elk geval. Ik zou mij toch eens een goed vergrootglas moeten aanschaffen. Gisterenavond zat ik op mijn gemakje met mijn voeten omhoog in de zetel TV te kijken, toen ik in de grote bak weer een koppeltje maanvissen bezig zag met het poetsen van een blad. Er zullen dus vandaag of morgen wel weer nieuwe eitjes gaan zijn. Ik ga eens een nestje in de bak laten zitten om te zien hoe de vissen het er daar vanaf brengen om hun kroost te verdedigen. Waarschijnlijk zal dat niet gaan lukken, maar als ik het niet geprobeerd heb, weet ik het nooit zeker. Eigenlijk moest ik een soort hekje van draad kunnen maken dat ik in de bak zet tussen het koppel met de eitjes en de rest van de bak. Vermits de vissen toch groot zijn moet dat zelfs niet zo heel fijne draad zijn. Als de eitjes zouden uitkomen, zouden de jongen natuurlijk wel door de draad heen kunnen, maar dan moeten de ouders hun kroost maar proberen bij te houden. Eerst eens afwachten wat het geeft zonder hulp van buitenaf. Ik vind het zo spannend dat ik 's morgens niet kan wachten om uit mijn bed te komen om te kunnen zien hoe het is met mijn kweekseltjes !!!