Doorway to my soul Werd ontworpen voor een schermresolutie van 1440 x 900
De keuze van gedichten is uiteraard heel persoonlijk. Als kind verzamelde ik al gedichten die ik mooi vond.
Indien door het publiceren de rechten op "je" gedicht geschonden worden, laat het mij even weten, dan verwijder ik het onmiddellijk.
Voor de foto's heb ik zoveel als mogelijk de toelating gevraagd van de fotograaf, maar hier ook geldt hetzelfde als voor de gedichten.
29-11-2011
38 - Anna Enquist - Voor Hobo en Piano
Voor Hobo en Piano
Zij heeft het riet in huis gehaald waar, altijd met een zweem van streling, snaren klonken. Zij wil niet als de klarinet behagen, niet verlokken als de fluit. Zij stelt. Zo eenzaam heb ik haar als meisje nooit gehoord. Met haar oprecht en puur geluid blaast zij zich daaglijks verder weg. Wat nu? Ik bied haar fluisterende tegenstemmen op het aangetast gebit van mijn klavier, ik vang mijn grote kind nog in een uitgerekt accoord maar ga haar toevertrouwen aan de tegenwind.
ergens hinken angsthengsten door de stilte van het gras de wind draagt het gerucht van vlinders die verwaand hun vleugels sluiten
mijn reis is ver ten einde ik ruik de sterren al en zweef in steeds wijder bogen om de mensen heen om aan de schreeuwgrens neer te strijken ergens in wat nagelaten verzen
thuis aan tafel schaamteloos weemoedig breng ik mezelf terug naar de bossen om hand in hand te wandelen met de herinnering aan wat je zei en wat ik zei en hoe je lachte en hoe ik lachte en toen al wist hoe ik later thuis aan tafel zou denken aan nu aan hoe we leven in flarden en altijd op weg naar wat komt achterlaten wat ons thuis aan tafel zo schaamteloos weemoedig maakt
(Rick De Leeuw 1960 - ) (Foto Thuis aan Tafel - Mich De Mey)
17-11-2011
35 - Johan Daisne - Goudvis
Goudvis
Ons kleine goudvisje is dood. Slechts sinds een maand onze genoot, en toch - 't laat een gevoel van nood.
Omdat, mijn kind, ook een pink groot een vis een sprankel Leven is.
Dag, huissardijn. Groet aan de grote mandarijn.
(Johan Daisne 1912 - 1978) (Foto Fredo met Plons - Mich De Mey)
11-11-2011
34 - Karel van de Woestijne - Wijding aan mijn vader
Wijding aan mijn vader
o Gij, die kommrend sterven moest, en Vader waart, en mij liet leven, en me teeder leerde leven met uw zacht spreken, en uw streelend hande-beven, en, toen ge stierft, wat late zon op uwen baard;
- ik, die thans ben als een die in den avond vaart, en moe de riemen rusten laat, alleen gedreven door zoele zomer-winden in de lage reven, en die soms avond-zoete water-bloemen gaart,
en zingt soms, onverschillig; en zijn zangen glijden wijd-suizend over 't matte water, en de weiden zijn luistrend, als naar eigen adem, naar zijn lied....
Zoo vaart mijn leve' in vrede en waan van dood begeeren, tot, wijlend in de spiegel-rust van dieper meren, neigend, mijn aangezicht uw aangezichte ziet.
(Karel van de Woestijne 1878 - 1929) (Foto Middelheimweerspiegeling - Mich De Mey)
iemand spuugt op de grond als hij de soldaten ziet
iemand snijdt de banden door
iemand verschuilt zich in het woud
iemand droomt niet meer
iemand richt zich op
iemand is voor altijd wakker
iemand stelt de vraag
iemand verzet zich
en dan nog iemand
en nog iemand
en nog
(Remco Campert - 1929 - )
(Foto - Lisa Van Damme - Worldpress)
01-11-2011
30 - Charles Baudelaire - L'Etranger
L' Etranger
"Qui aimes-tu le mieux, homme énigmatique, dis? ton père, ta mère, ta soeur ou ton frère? - Je n'ai ni père, ni mère, ni soeur, ni frère. - Tes amis? - Vous vous servez là d'une parole dont le sens m'est resté jusqu'à ce jour inconnu. - Ta patrie? - J'ignore sous quelle latitude elle est située. - La beauté? - Je l'aimerais volontier, déesse et immortelle. - L'or? - Je le hais comme vous haïssez Dieu. - Eh ! qu'aimes tu donc, extraordinaire étranger? - J'aime les nuages... les nuages qui passent... là-bas... là-bas... les merveilleux nuages!"
De Vreemdeling
"Zeg eens, mysteriuze man, van wie houd je het meest? Van je vader, je moeder, je zus of je broer?" 'Ik heb geen vader, geen moeder, geen zus en geen broer.' "Van je vrienden?" 'Daar gebruikt u een woord waarvan ik de betekenis tot op heden niet ken.' "Houd je dan van je vaderland?" 'Ik weet niet waar dat op aarde zou kunnen liggen.' "Van de schoonheid?" 'Van haar zou ik graag willen houden, Ze is immers goddelijk en onsterfelijk.' "Van geld?" 'Ik haat het zoals u God haat.' "Maar waar houd je dan van, zonderlinge vreemdeling?" 'Ik houd van de wolken... de wolken die voorbijgaan... daarginds... daarginds... die wondermooie wolken!"
Met leven toegerust voor beiden, liep ik vannacht de gangen in, die naar u leiden. Het ondergronds geburchte droeg een stilte, die met tegenzin mijn tred verdroeg.
De muren stonden als verzadigd van ruige schimmel; lucht en licht, voorgoed beschadigd, beten mij uit; de wil alleen bij u te zijn in 't jongst gericht, hield mij ter been.
Het labyrinth verliep in schroeven van eender, blinder cirkeling. U ten behoeve? Ik weet niet meer hoe lang ik ging. Hoe brachten zij, die u begroeven, zover een ding?
Totdat mijn voeten op u stuitten: uit een volgslagen duisternis zag ik uw ogen opensplijten; uw handen, die ik niet kon tillen, voelde ik langs het leven strelen, dat in mij sloeg; uw mond, in dood verholen, vroeg.
Een taal waarvoor geen teken is in dit heelal, verstond ik voor de laatste maal.
Maar had geen adem meer genoeg en ben gevlucht in dit gedicht: noodtrappen naar het morgenlicht vervaald en veel te vroeg.
Er zijn plekken waar ik zonder glimlach niet meer langs kan. Ooit is daar een grap verteld, een kus geroofd, iets voor het eerst gedacht. Ter hoogte van mijn oor, bijvoorbeeld, heb jij me op een nacht beloofd dat eeuwigheid een leugen is, maar dat het daarom tussen ons niet minder lang gaat duren. Meer woorden waren er niet nodig - een mond spreekt van zichzelf al mooi en huid heeft een geheugen. Jij blijft mijn hals, mijn navel, mijn holte van mijn knie voor altijd bij. Zonder glimlach kan ik aan geen plek voorbij.
je leert mij wennen aan mijn ledematen je neemt mijn hand en wandelt naast mij voort je leert mij wennen aan mijn eindeloos praten omdat je ook nog naar mijn zwijgen hoort en als wij 's avonds saam de dag verlaten
dan zeg je slapend haast een laatste woord
om mij zelf niet met mijzelf alleen te laten zo ga je door de slaap nog naast mij voort.
(Max Croiset - 13 augustus 1912 - 7 april 1993) (foto Curves by Ozyman)
21-09-2011
22 - Luc De Mey - Waar mijn ogen ....
waar mijn ogen niets vermogen achter mooie regenbogen ligt wellicht in 't zonnelicht geheel een rijk verscholen
als het dag is, alles zacht is draait misschien een molen in de winter als de wind er wieken waaien doet
en de koning in zijn woning wordt wellicht begroet door die zich wanen onderdanen juichend aan zijn deur
sprookjesgloed die ik vermoed stel me niet teleur het kan zijn dat zonneschijn alles er verbrandt
Vallen dromen van de bomen in dat land aan d'anderen kant sterven mensen zonder wensen hand in hand aan 't strand
waar mijn ogen niets vermogen achter droeve regenbogen is gewis slechts duisternis en mijn onvermogen
Ik kom met 22 jaar 22 jaar voor de chaos. 22 jaar van missen.
Kom niet te snel naar mij. Kom traag, nog trager. Ik wil mijn ogen in jouw licht wassen.
Ik ben aangekomen.
Vrij met mij nee verkracht mij nee laat mij ontploffen
zodat mijn levensadem kan vliegen. Mijn levensadem kent jou. Ik ben aangekomen voor jou.
Jaag mijn vrees weg. Jaag mijn pijn weg.
Ik wil het uitschreeuwen. Ik heb jou gevonden. Ik heb jou hier gevonden.
Ik wil dat iedereen en alles stopt en luistert naar mij. Elke stap die ik heb gezet was voor deze ontmoeting. Een ontmoeting tussen mij en de vrijheid.
Er moeten witte hoeven achter de zoom staan van de blauwe velden langs de maan 's avonds hoort gij aan de verre steenwegen paardehoeven. dan hoort gij alles stille waan. Van verre maanfonteinen zijpelt plots water - gij hoort plots het zijpelen van avondlijk water - de paarden drinken haastig en hinniken dan hoort men weer hun draven stalwaarts.
Gedichten: Bertus Aafjes - Gerrit Achterberg - Claire vanden abbeele - Hans Andreus - Charles Baudelaire - Willem ten Berge - Jan Boerstoel - Stef Bos - Sarah Buys-Deville - Remco Campert - Herman De Coninck - Max Croiset - Johan Daisne - Gaston Durnez - Frederik Van Eeden - Anna Enquist - Pieter Nicolaas Van Eyck - Marijke Hanegraaf - Miriam Van hee - Toon Hermans - Ingrid Jonker - Heinz Kahlau - Ahmed Khaled - Willem Kloos - Rutger Kopland - Gerrit Komrij - Johanna Kruit - Rick De Leeuw - Robert Long - Luc De Mey - Neeltje Maria Min - Bart Moeyaert - Pablo Neruda - Leonard Nolens - Martinus Nijhoff - Karel van den Oever - Paul van Ostaijen - Reine De Pelseneer - Jacques Prevert - Nina Van Roosbroeck - Adriaan De Roover - Paul Snoek - Ina Stabergh - Felix Timmermans - Tomas Transtromer - Jeroen Swaan - Kim Walravens - Karel van de Woestijne -
