Het welles nietes spelletje tussen voorstanders en tegenstanders van de euthanasiewet gaat nog altijd zijn gangetje. Men slaat elkaar met argumenten om de oren die men vooral in de verslagen van de parlementaire commissies meent te vinden en die dan hun gelijk moeten aantonen in de discussie rond de vraag " Hebben ziekenhuizen het recht binnen hun instelling euthanasie te weigeren?".  Vooral de tegenstanders van de euthanasiewet en dus medestanders van De Kesel zijn daar zeer bedreven in; na de klacht tegen een zorgcentrum in Diest (het weigerde een "euthanasiearts" de toegang tot de instelling) kwamen dan weer vooral de voorstanders van de euthanasiewet in actie.

De wettekst zelf van de euthanasiewet zegt niets omtrent ziekenhuizen in de euthanasiewet. Als je de parlementaire commissieverslagen leest kun je zowel passages aanhalen die De Kesel gelijkgeven, als passages die De Kesel ongelijk geven. Elke partij in deze discussie haalt die passages aan die hun gelijk aantonen en verzwijgt die passages die hun ongelijk aantonen.

Zo kan men bezig blijven.  Mijn standpunt: de wet zelf zegt niets omtrent wat de  ziekenhuizen al of niet kunnen doen. Lees hierover de tekst van artikel 14 van de wet. Voor de interpretatie van artikel 14 kun je zowel argumenten pro als contra vinden in de commissieverslagen. Wel is het zo dat meerdere amendementen zijn ingediend om de ziekenhuizen in de wettekst te krijgen maar die zijn telkens meerderheid tegen minderheid weggestemd.