Intussen was de oorlogs machine in volle gang . Duitse bommenwerpers bestookten Engeland . Maar toen was het vliegbereik van zo'n zwaar erg beperkt . Zo danig dat de vliegers heen en terug , naar Londen konden .
Op een nacht kwamen de Duitsers van de uitkijk post mijn vader halen . Het was een heel chaotisch moment en daar van kon ik gebruik maken om mee te glippen op een vrachtwagen . Het ging om een Duitse bommenwerper op de terug weg , die gecrasht was , juist naast het bos . " Wij " daar naar toe, en toen heb ik een tafereel gezien dat ik mijn leven lang zal mee dragen . De bemanning had zich kunnen redden met hun parachutes , behalve de piloten , Die zaten nog op hun stoel in de verwoeste cocpit , die nog aan het branden was. Van de twee lichamen was enkel nog de romp te zien .Hun klederen waren helemaal verkoold . Hun rompen waren zwart geblakerd , in het midden gebarsten door de hevige hitte en uit die barsten vloeide bloed, mensen bloed , dat terstond stolde en ook begon te branden .
Ik kon het niet meer aanzien en heb me omgedraaid . Waren dat ook van die vriendelijke mensen waarvan ik chocolade, snoep en speelgoed , kreeg ?........................
1940 : OORLOG Dat mijn vader in 1939 gemobiliseerd werd om het vaderland te dienen herinner ik me niet meer. Zijn thuis komst zo veel te meer . Hij kwam te voet en met de trein van uit zuid Frankrijk . Daar werd het Belgisch leger naar toe gebracht om aan te sluiten bij het Franse leger . Dat is de eerste tastbare kennis making met mijn vader . Ik kende hem enkel van een vergeelde foto . Wij woonde in een boswachter woning op de rand van Hallerbos in Brabant , waar mijn vader bos wachter was . In dat bos had de Duitse bezetter een uitkijkpost geïnstaleer Die dikwijls beroep op mijn vader deden om hen de weg te wijzen . In die tijd bestond er nog geen GPS . Mijn vader deed dat tegen zijn goesting , maar het was van moeten . Het fijt dat hij regelmatig in een Duitse legerwagen gezien werd maakte hem bij de inwoners van ons gehucht niet popilair . Om niet te zeggen dat hij als een " zwarte " aan zien werd . Die Duitse soldaten waren tegen mij ( als kind ) heel vriendelijk . Sinterklaas bestond niet onder oorlog . Daar was immers geen speelgoed of geen snoep. Wel van die soldaten heb ik mijn mooiste Sint ter Klaas gekregen van heel mùijn leven . Ik had chocolade , snoep en speelgoed . Nog nooit in mijn leven gezien ! U kunt wel denken hoe fier ik was , maar ik mocht daar van mijn vader , niets van vertellen ...........................
