Dag 7 Colmar – Saulxures sur Moselotte

Wanneer Pol en ikzelf om 8h00 op het zonnige terras aanschuiven om te ontbijten, wachten Hugo en Antoine al. Zij hadden hun kamer op de 1° verdiepingen en zijn vroeg wakker gemaakt door het laden van een vrachtwagen op de binnenkoer. Pol en Bob sliepen op de 2° verdieping in een dakappartement en hadden geen hinder.

Madame Myriam doet haar best om het ons zo aangenaam mogelijk te maken.

Haar man en zoon komen ons wat gezelschap houden. Zij hebben blijkbaar al heel wat werk verzet en willen kletsen en koffie drinken. De zon is van de partij, we genieten van een uitgebreid ontbijt.

Om 9h00 willen we vertrekken, we moeten vandaag heel wat kilometers afleggen en weten dat het later op de dag moeilijk, en bergachtig zal zijn.

 Bij het afrekenen, moet ik noodgedwongen in discussie met onze gastvrouw. Zij heeft zich niet gehouden aan haar offerte. Gelukkig vinden we samen de mail op haar PC met de afgesproken prijzen.

Na het correct afrekenen, beladen we onze fietsen en daar gaan we dan voor de laatste dag Alsace……..

We willen Colmar niet verlaten zonder een rondrit te maken in het mooie oude gedeelte van de stad. Spijtig dat we niet meer tijd voorzien hebben om deze stad uitgebreider te kunnen bezoeken. Nog enkele foto’s en nu wordt het opletten in het drukke stadsverkeer. Gelukkig vinden we heel gemakkelijk een bordje naar Wintzenheim.  We komen terug op de “Route du Vin”…….Wat zijn we blij met de kalmte die tussen de wijnvelden heerst.

Na Wettolsheim bereiken we Eguisheim, weer een van die bekende dorpen. Eguisheim ligt onderaan een heuvel, heel hoog op de top staat er een kasteelruïne. Wat een mooi dorp, we stappen door de smalle straatjes en bewonderen de kleurrijke huizen. Het is een klein centrum maar oh zo sfeervol. We zijn het er alle vier over eens dit vinden we het meest karaktervol dorp van de Elzas.

Bij het verlaten van het dorp, hebben we een schitterend uitzicht over de vlakte.

Een van de mooiste panorama’s welke men kan aanschouwen…….

De route loopt verder via Hattstatt naar Phaffenheim een beetje evenwijdig met de grote steenweg, gelukkig vinden we een wat hoger gelegen weggetje door de wijnvelden ver weg van het storend verkeer! Na Phaffenheim met zijn vele wijnboerderijen komen we in Rouffach. Dit zou wel een van de laatste liefelijke dorpjes op onze Route du Vin d’Alsace kunnen zijn…. Spijtig…….

Vanaf Rouffach fietsen we naar Gundolsheim, door een vlakte naar Merxheim. Er is een splitsing ofwel ga je linksaf naar Basel en zo verder op weg naar Rome. Ofwel buig je rechtsaf richting Cernay en Thann om over de Vogezen op de Groene Wegen naar de Middellandse zee te geraken.

Wij gaan dus rechtsaf. Tot onze grote verwondering blijven we tussen de wijnvelden rijden, voorbij Raedersheim en Feldkirck. Iets verder komen we aan de rivier “Le Thur” deze volgen we tot Cernay en heel vlug zijn we nu in Thann.

Dit stadje is het uiterste punt van de Elzas Wijnroute. We willen er middagmalen. Pol heeft het lumineus idee om op de markt “kip aan het spit” te kopen. Hij bezorgt ons twee kippen, brood en tomaten. We vleien ons op een bank in een van de stadsparken en laten het ons smaken.

We verlaten in Thann, l’Alsace en komen in het departement “Hautes-Vosges”. Raar maar waar, aan de departementale grens, laten we ook de zon achter ons. Stilaan beginnen er wolken op ons af te komen, het wordt iets frisser en de wind trekt aan. Gelukkig blijft het wonderbaarlijk vlak. We blijven op de oevers van de Thur rivier rijden door een groen bebost landschap. Rechts van ons zien we “Le Grand Ballon d’Alsace”, maar best dat we niet over deze col moeten.

Na Willer-sur-Thur komen we in Moosch en Malmerspach. Iets verder willen we onze dorst lessen…..Op een terras in het mini dorpje Ranspach is Antoine in zijn nopjes, de wat incentrieke baas heeft: “Duvel” Onze vriend is uiterst tevreden, het was al enkele dagen geleden dat hij zijn favoriete bier kon proeven.

Enkele kilometer verder hebben we ervan……..een regenbui. We kunnen schuilen onder een afdak op een boerenerf. Terwijl we onze capes zoeken is de bui al voorbij. Voilà, daar gaan we dan weer, het was maar een saladevlaag. (West-Vlaams voor een buitje)

Hier beginnen we aan de beklimming van de Col d’Oderen. Deze bergpas is 11km lang en brengt ons van 500m naar de top op 884m. De eerste kilometers zijn vals plat, iets later wordt het 5%. Tussen het groen klimmen we alle vier in elkaars wiel.

We horen huilende vrachtwagens naar beneden duiken. Na een paar haarspeldbochten willen we wat rusten, in een ruimere kronkel. Juist op hetzelfde moment komt er een fietspaar naar beneden gedonderd en stappen ook af op de rustplaats.

Het zijn wat minder jonge Nederlanders, zij doen dezelfde rit als wij, maar in tegenovergestelde richting.

Het wordt het veel lastiger, een 3tal kilometer aan 7% en naar het einde toe plots 10%. Algemene rust op de top……en hoog tijd voor een fruitpauze. We vleien ons op een bankje en genieten na van de inspanning. Iets verderop zijn houtakkers druk aan het kappen. De schreeuwerige zaagmachines doen ons vlug opkrassen, het is 17h30 en we moeten nog minstens 25km verder.

Na de top blijven we voortdurend zwak op en af, we vorderen goed in het gigantische “Foret du Bonhomme”. Vanaf Ventron hebben we opnieuw zicht op de bergen rondom ons. We blijven, gelukkig maar, op de hoogvlakte rijden. Op het kruispunt bij Les Baranges moeten we linksaf en vinden het schitterend nieuw aangelegd fietspad “Voie Verte” op een oude spoorwegbedding.

Bij de Lac kunnen we langs een paadje afdalen naar het dorp Saulxures. Iets verder vragen we de weg naar “Base de Loisirs du lac de la Moselotte”. We zijn er vlakbij, het is ondertussen 18h45 de vriendelijke campingbeheerder had ons iets vroeger verwacht. Onmiddellijk krijgen we de sleutels van de houten chalet “Olga” en bestellen het ontbijt voor morgenvroeg.

Grote verwondering, wat een ruime hut met plaats voor minstens 6 personen.

Grote honger, maakt dat wij vliegensvlug uitpakken en douchen. Het sanitaire blok is onberispelijk proper en we hebben heet water, wat een luxe.

Om 19h30 fietsen we naar het dorp, volgens de campingbaas is er vandaag maar één restaurant open en we zullen vlug moeten zijn.

Zoeken moeten we niet, want we zijn er voorbij gereden en hadden het wat slordige eethuis opgemerkt. De zon is van de partij en we nemen plaats op het terras. De patroon zelf komt ons vertellen wat we nog kunnen krijgen……

Veel keus hebben we niet en we knikken goedkeurend. De baas en de bazin moeten blijkbaar ook nog eten en komen ons vervoegen. We trakteren hen en het wordt nog een aangename praatavond, waarbij het eten al bij al meevalt.

De patroon vergast ons nog op een humoristische avond en heeft er genoegen in om ons overvloedig te kunnen bedienen. Voor een prijsje hebben we ons buikje kunnen vullen. Hoog tijd om onze slaapzakken op te zoeken. Heel vlug is er een snurkconcert! Slaapwel.

Start :            Colmar    om   9h00

Aankomst:    Saulxures     om  18h45

Afstand :     101km

Cumul  :      672km

Weer:    Zonnig in voormiddag 22°C

Zwaar bewolkt in namiddag

met kortstondige regenvlaag wind 3bf  20°C

’s Avond zon en aangenaam.

Verblijf:

Camping met trekkershutten  “Base de Loisirs du Lac de la Moselotte”

Route des Amias BP 34 88290 SAULXURES-SUR-MOSELOTTE

tél 03 29 24 56 56  fax 03 29 24 58 31

lac-moselotte@ville-saulxures-mtte.fr

08-02-2010 om 16:04 geschreven door Via de la Plata

Dag 8  Saulxures sur Moselotte – Charmes (Loromontzey)

We mogen wat langer slapen, vóór 8h30 kunnen we geen ontbijt krijgen in de camping- kantine. Wanneer we de luiken openen weten we het, het wordt een regendag vandaag. De wolken verbergen de bergtoppen en er hangt een nevelsliert over het water…….

Niet getreurd, we blijven optimistisch.

Na onze wasbeurt is het opruimen geblazen, we beladen de fietsen en na een korte kuispauze, rijden we naar het campinggebouw.

De patroon heeft de tafel gedekt en we genieten van een overvloedig ontbijt.

Na een poosje komen er nog enkele campingbewoners ontbijten. Ondertussen is het beginnen regenen en we blijven wat treuzelen, hopend op beterschap.

9h30, we moeten verder met of zonder regen. Na het afrekenen, trekken we onze capes aan en daar gaan we dan………

Goed ingepakt vertrekken we, eerst een eindje terug langs een klein padje. Het is flink op de trappers lopen. Voorbij het “Museé du bois” komen we traagjes op

“La voie verte des Hautes Vosges”. Dit groene fietspad is een 33km lange oude spoorwegbedding. De ervaring leert ons dat zo’n pad weinig hoogteverschillen heeft en als er hellingen zijn, hebben ze een klein percentage.

We vorderen goed en blijven de rivier “La Moselotte” volgen. We rijden voorbij vervallen stationnetjes zoals Thiéfosse, Le Syndicat en Saint-Amé. Plots een kreet, onze vriend Hugo heeft een lekke band. Gelukkig kunnen we min of meer schuilen onder de overhangende bomen.

We steken een nieuwe binnenband, bij nadere controle moeten we een stukje staal uit de buitenband peuteren. Een kwartier later vertrekken we opnieuw.

Na Saint-Etienne-les-Remiremont verlaten we het bos en komen in een open veld…….Op een rijtje blijven we flink vorderen.

Er komen regelmatig groepen kinderen per fiets uit tegenovergestelde richting. Ze zijn blijkbaar de “Voie Verte” aan het fietsen samen met hun lesgevers. Telkens een gejoel als we hen kruisen. De regen kan hen niet deren. In Archettes is het fietspad ten einde en we moeten de gewone weg op, het is wennen. Gelukkig heeft het ook opgehouden met regenen.

We volgen nu de Moselle en wanneer we de stad Epinal bereiken, beslissen we ons middagmaal te nemen. Op de rivieroever zijn er een aantal eethuisjes. Men prijst ons het restaurant “Le Wellington” aan. Zonder nadenken stappen we binnen. Het is er heel druk maar we worden hartelijk ontvangen.

We hebben dorst en worden onmiddellijk bediend. Er heerst een gemoedelijke sfeer het ziet er allemaal prima uit.

We nemen onze tijd en genieten van een uitgebreid diner met alles erop en eraan. Goed uitgerust en voldaan vertrekken we om 14h30, we moeten nog 50km verder.

Gedaan met regenen en ja er komt zelfs af en toe zon. Blijgezind zetten we koers richting Golbey. We geraken uit de stadsdrukte en blijven langs de Moezel flink doorfietsen.

We pedellen door enkele stille liefelijke plaatsjes, Thaon-les-Vosges, Chatel sur Moselle. We fietsen heerlijk op het trekpad langs het water……Het is vlak en onze snelheid is hoger dan gewoonlijk. Elk om beurt doen we kopwerk en zonder dat we het goed beseffen zijn we in Charmes. We moeten een eindje voorbij de stad om over een brug de binnenstad te bereiken.

We moeten ons absoluut bevoorraden, want waar we willen overnachten, is er helemaal geen mogelijkheid om inkopen te doen. We schaffen ons zachte kazen, brood en wijn aan in een van de grootwarenhuizen op het marktplein.

Twee jaar terug kwamen we hier ook voorbij. Het stadje is een druk verkeerscentrum met slechts één brug waar zelfs het zware verkeer over moet. Gevaarlijk……

We willen nog een terrasje doen vóór we verder rijden. Het wordt een kortstondige onderbreking, te luidruchtige cafégangers doen ons vlug opkrassen.

Wanneer we de stad uitfietsen is het een paar keer de weg vragen naar Loromontzey….Uiteindelijk stuurt men ons een heel klein padje op.

We moeten in een spoorwegtunneltje en door een donker bos. Na 12km fietsen door het “Foret de Charmes” zien we plots enkele woningen. Men stuurt ons nog twee kilometer verder, we moeten flink klimmen. We moeten voorbij enkele grote boerderijen om uiteindelijk aan “Ferme de Loro” te arriveren.

Ik moet hard op de voordeur bonken…..na een poosje komt Madame Colin open doen. Grote verwondering wanneer we heel uitbundig begroet worden door de luidruchtige Mariam. We hadden helemaal niet verwacht om hier, een gastvrouw uit Ivoorkust te ontmoeten. We moeten haar volgen, zij wilt ons de Chambres d’hôtes tonen.

We krijgen het gehele linkse gedeelte van de ruime boerderij ter onze beschikking.

Het slaapgedeelte ligt op de 1° verdieping. Langs een statige trap komen we bij de twee luchtige kamers elk voorzien van een grote badkamer. Op het gelijkvloers hebben we een reuze woonkamer met een afzonderlijke keuken. De gastvrouw wilt ons een frisdrank offeren……wij vragen een uurtje uitstel.

Eerst verkiezen we te douchen en onze te kledij wassen.

Om 19h00 nippen we een biertje op het achtergelegen terras. We hebben uitzicht op het grote erf. Het is werkelijk een reuzegrote boerderij met een hele geschiedenis. Damien, de heer des huize komt ons begroeten, maar hij heeft nog teveel werk om met ons mee te klinken. Hij stuurt ons zijn vader om de familiegeschiedenis uit te leggen. Bruno is een flinke 70-tigger een spraakwaterval.

La ferme de Loro zou gesticht zijn rond 1400 door de bisschop van Toul. Na een vernietiging is het opnieuw opgebouwd door de Tempeliers van Montzey en was er een verblijf voor de monniken. De monniken hebben de boerderij uitgebaat tot op het einde van de zeventiende eeuw. Nadien zou zijn familie Charolais vee gefokt hebben. Later is er ook graan gekweekt maar in de loop van de laatste jaren is zijn zoon Damien begonnen met aqua fruitteelt. Nu kweken ze aardbeien, kersen, pruimen en abrikozen. In grote waterputten wordt er ook zoetwaterkreeft gekweekt.

We krijgen grote honger, onder het wakend oog van de gastvrouw en haar kinderen, dekken we de tafel in de woonruimte. Ze zijn erg nieuwsgierig wat we ons zullen laten smaken.

Het wordt een lange eetavond met veel soorten kazen en een lekker wijntje.

Ons gastgezin geniet duidelijk van ons gezelschap………we vieren als vier echte musketieren, het einde van onze eerste week Elzastocht.

De rest van onze wijn schenken we aan de Colin’s.

Na het opruimen en de afwas……willen we gaan slapen.

Er zal zeker gesnurkt worden……..oordopje niet vergeten!

Start :            Saulxures    om   9h30

Aankomst:    Loromontzey     om  18h00

Afstand :     94km

Cumul  :      766km

Weer:    Voormiddag veel regen 15°C

Bewolkt met af en toe zon in namiddag

’s Avond zon maar fris.

Verblijf:

Chambres d’hôtes “Ferme de Loro”  Damien & Mariam Colin

1 Hameau de Loro     54290  Loromontzey

03 83 72 53 73   Mobiel  06 09 30 16 26

http://perso.wanadoo.fr/ferme.de.loro

aqua.fruit@wanadoo.fr

11-02-2010 om 10:33 geschreven door Via de la Plata

Dag 9  Charmes (Loromontzey) – Chateau Salins

De zon piept al door de gordijnen. Er is gestommel op de gang. Om 8h00 zijn Hugo en Antoine al klaar en brengen hun bagage naar beneden…..Pol en Bob volgen vlug. Mariam begroet ons uitgelaten terwijl ze onze ontbijttafel dekt.

Ze belooft ons, nog eitjes te bakken, binnen het kwartier kunnen jullie aan tafel roept ze terwijl ze in haar keuken verdwijnt.

Wij beladen ondertussen onze fietsen en doen nog een wandeling op het erf.

Het wordt een stevig ontbijt, Mariam en haar dochters blijven ons maar vanalles brengen. Ze wilt dat we de tijd nemen en alles opeten. Toch wordt het hoog tijd om te vertrekken…..we willen een foto met de familie Colin. Nu moeten we geduld oefenen….Mariam wilt haar jongste spruit erbij……en de twee dochters wensen zich wat op te smukken……

Nadat haar zoon enkele foto’s gemaakt heeft, worden we met een ongekende uitbundigheid door de Colin’s uitgewuifd. We waren hier graag, het was een prettige ervaring.

We moeten terug naar het dorp Loromontzey om dan via Saint-Gemain in Villacourt te geraken. In dit dorp zijn we uiteindelijk terug op de vertrouwde “Groene weg naar de Middellandse zee”.

We zullen deze fietsroute, welke we twee jaar terug ook deden, nu in omgekeerde richting voor twee dagen blijven volgen. We moeten af en toe flink op de trappers in dit hart van de Loraine. We herinneren ons nog goed, dat de heuvels en hellingen korter maar steiler zijn in dit deel van het Meurthe & Moselle departement.

We rijden door een afwisselend landbouw- en bosgebied. Regelmatig moeten we riviertjes kruisen om opnieuw uit het dal te kruipen. In Mont sur Meurthe komen we aan een rivier en volgen deze tot in de enige echte stad welke we vandaag aandoen. We rijden de stad binnen…..tussen de grijze werkmanshuizen.

In Lunéville is het zeer druk in de binnenstad, iets verder weten we waarom, het is markt vandaag.

We doen uiteraard onze inkopen om straks te kunnen picknicken.

Als we verder rijden komen we aan de achterzijde van het “Château de Lunéville”. Het kasteel is van het Versaille-type en is gebouwd in de 18° eeuw. Er zijn momenteel grote renovatiewerken bezig. Ze hebben een gehele vleugel overbouwd met een soort verplaatsbare hangaar.

We kunnen dwars door het château rijden tot aan het ruiterstandbeeld………..

We weten dat tegenover de ingang terrasjes zijn, bijgevolg zullen we hier ons aperitiefuurtje nemen. Lekker in het zonnetje genieten we van enkele pastis Ricard-Pernod. Na een poosje komt er een Nederlands koppel op een tandem aangereden……zwetend ploffen ze naast ons neer.

Ze horen ons taaltje en komen bij ons zitten. De vrouw is heel verwonderd als ze ziet wat wij drinken. De man is slechtziende maar is een spraakwaterval, zij doen korte aaneengeschakelde ritten en zijn nu op terugweg naar Nederland.

Na een koffie vertrekken ze opnieuw, ze willen heel vroeg in Chateau-Salins toekomen.

Om 12h00 vertrekken we uit Lunéville, er komen meer wolken opzetten maar het blijft uitstekend fietsweer. Een uurtje later zijn we in Maixe, we moeten over het Marne-Rhin kanaal en het is hoog tijd om ons innerlijk te versterken.

We zoeken een plaatsje op het kerkplein. Onder de nieuwsgierige blikken van de wat oudere bevolking beginnen we aan onze picknick.

Onze Pol heeft nood aan een middagdutje…..Het is rustig in dit bijna uitgestorven dorp. Na een volle week fietsen, kan het deugd doen…..er sluipt toch wat vermoeidheid in onze oude knoken. We zullen het wat kalmer aan doen, het is tenslotte nog slechts 20km tot aan onze overnachtingplaats.

Na Maixe moeten we door het bos “Bois d’Einville” op een klein weggetje naar Serre en Hoéville. Vanuit Hoéville is het klimmen geblazen. Over een minder goed lopend paadje moeten we door een laagstam- boomgaard kronkelen naar een uitkijkpunt.

We worden beloond met een prachtig uitzicht en kunnen tegelijkertijd onze dorst lessen. We vinden een mes….dit schenken we aan Antoine…..

Nadien fietsen we door immense akkers afgewisseld met bossen.

Hugo is in zijn nopjes….Geregeld kan hij ons buizerds en andere roofvogels aanwijzen, ze vliegeren boven de weilanden.

We stuiven naar het onooglijk klein dorp Moncel-sur-Selle We moeten een drukke hoofdbaan dwarsen. In Pettoncourt kruisen we de rivier de Seille. We fietsen door het groene landschap “Vallée de la Seille” om via Chambrey op de drukke N74 in Château-Salins te belanden.

We kennen dit dorp en rijden onmiddellijk naar “Au bon Accueil” het café-restaurant van Michèle en Gilles naast de kerk. Ramp………gesloten, we zullen een ander restaurant moeten zoeken deze avond.

Het sympathieke koppel heeft ons twee jaar geleden aan een overnachtingplaats geholpen. We hebben er ook gesoupeerd en een prachtavond beleefd.

Op het dorpsplein zijn ze een kiosk aan het inrichten, ze zullen heel zeker “Fête de la musique” vieren ter gelegenheid van de jaarwende. We rijden door de straatjes en willen een terrasje doen vóór we onze B&B opzoeken in de wetenschap dat we het dorp uit moeten, richting Morville.

Anderhalve kilometer op de grote steenweg, op de heuveltop zijn we er. Ik herken de statige villa. De gastvrouw stuurde mij foto’s.

Monsieur is zijn prachtige tuin aan het verzorgen en Madame Jacqueline houdt toezicht, we worden onmiddellijk hartelijk ontvangen door de familie Robin.

Zo’n prachtige, ja zelfs chique “Chambres d’hôtes” hebben we nog nooit gehad.

Madame begeleidt ons naar boven, we krijgen twee in elkaar lopende kamers met een grote badkamer. Alles is hier tot in de puntjes verzorgd. We zijn zelfs een beetje verlegen…….Na onze was- en plasbeurt nodigt het gastgezin ons uit om een drankje te nemen op het terras.

Jacqueline is een niet te stuiten spraakwaterval, heeft duidelijk mijn blog en onze vroegere tochten bestudeerd.

Ze wilt alles weten over onze avonturen en geraakt maar niet uitgepraat, ze blijft ratelen en vragen stellen……haar man krijgt de kans niet eens om met ons te praten!

Madame geeft hem opdracht om ons regelmatig met een biertje te bedienen…..

We krijgen honger, de gastheer kent enkele adressen van eethuisjes in het dorp. We wandelen naar het dorp maar vinden geen enkel eetgelegenheid geopend.

Iedereen is blijkbaar betrokken bij het muziekfeest. Plots horen wij iemand op ons roepen……Het is de Nederlandse welke we in Lunéville ontmoet hebben, samen met haar man zijn ze ook op verkenning. Ze hebben ook niks gevonden om te dineren en hebben dan maar soep klaargemaakt op hun kamer.

Niks voor ons natuurlijk…….Na een poosje vraagt de man langs waar wij gereden zijn en als wij ook aan het uitkijkpunt gepauzeerd hebben. Hij heeft namelijk zijn mes laten liggen. Als hij hoort dat we het gevonden hebben is hij blij als een kind……hoe mensen toch kunnen gehecht zijn aan kleinigheden.

We beloven hem het morgenvroeg te brengen.

Na wat rondzwerven, belanden we uiteindelijk in een pizzatent.. Het jeugdige paar maakt met veel plezier vier grote lekkere pizza’s klaar.

Zo kunnen we toch met een flink gevuld buikje terug naar ons verblijf……

Na onze avondwandeling is het bedtijd……Slaapwel!

Start :               Loromontzey om   9h30

Aankomst:       Chateau Salins     om  16h30

Afstand :     76km

Cumul  :      842km

Weer:    Afwisselend zon en bewolking  19°C.

Verblijf:

Chambres d’hôtes  “Madame Jacqueline Robin”

Route de Morville    57170 Chäteau-Salins

Tel: 03 87 05 91 51    06 89 90 66 69

robin.jacqueline0497@orange.fr

13-02-2010 om 12:57 geschreven door Via de la Plata