Dag 13 Jandun – Val Joly (Lessies)

Na een nacht met veel gesnurk, geraken Pol en Bob maar moeilijk op dreef.

Hugo en Antoine zijn al een tijdje klaar en oefenen geduld.

En toch, ietsjes na 8h00 stappen we de eetzaal binnen. Onze twee vrienden van gisterenavond nemen haastig hun “petit dejeuner” ze houden het zoals het echte Fransen past, heel kort. Monsieur le juge en onze andere vriend, die een vertegenwoordiger van de firma Massive blijkt te zijn, willen hoogdringend vertrekken.

Ze nemen met een onverwachte uitbundigheid, afscheid en wensen ons een goede en veilige reis. Madame Jocelyne heeft het druk, vliegensvlug ruimt ze de tafel en zet alles, met een ongekende vlijtigheid voor ons klaar……

Het is opnieuw een overvloedig ontbijt met vers gebakken eitjes, veel soorten brood en allerhande beleg. Onze gastvrouw wilt ons alles doen verorberen en blijft maar aandringen…… Ik moet absoluut een dankwoord in haar groot gastenboek schrijven. Er zijn geen superlatieven genoeg…..Dit is werkelijk het allerbeste “Châmbres & Table d’hôtes” waar wij ooit verbleven. Wij zijn uitermate tevreden. “ Félicitations Madame Jocelyne et Monsieur Joël, nous sommes extrêmement contents, un excellent accueil super chez vous ici à Milaville JANDUN, merci”.

We rekenen af, maken een paar foto’s en starten onze dag 13. Van Jandun, welke in “les crêtes de Ardennes vert” ligt fietsen we door Launois-sur-Vence naar Dommery. Dit dorp ligt op de “Groene Valleien” fietsroute en we moeten uitkijken naar de bordjes “Eglises Fortifiées”. In Signy-l’Abbaye zien we zo’n versterkte kerk op het dorpsplein.

Deze kerken zijn blijkbaar ontstaan in de 16° eeuw toen Frankrijk delen van de Spaanse Nederlanden veroverde. De bevolking zocht bescherming tegen de veroveraars, in de versterkte kerken. De mensen zaten er soms weken in opgesloten met vee en al. Sommige van deze kerken hadden binnen zelfs schuilkerkers en verdoken waterbronnen. Door het “Forêt de Signy” moeten we stevig klimmen naar Marlemont.

Het blijft hier in deze streek voortdurend op en af soms zelfs zwaarder dan dat we dachten. Telkens op het hoogste punt hebben we een weids uitzicht over deze groene streek. We rijden voorbij de mini dorpen Liart, Aouste en Rumigny…. Deze dorpjes hebben telkens een van die overdonderende kerken tussen de weinige huizen. Het is 11h00 en hoog tijd voor een terrasje…..Maar het is opnieuw zoals bij de vorige dagen, er is niks te vinden. Wanneer we met wat geluk aan een dorpsbewoner de vraag stellen naar een café….. Is het telkens negatief. We moeten doorrijden tot in een van de wat grotere dorpen.

Na Rumigny en Hennappes komen we in Auge aan de kruising met de N44.

Hier hebben we geluk. Er is een dorpsbakkerij waar we ons kunnen bevoorraden met eten en drank voor deze middag. We rijden nog verder tot Signy-le-Petit. Dit is een groter dorp met een fameus dorpsplein, waar een eigenaardige kiosk staat. Later wordt ons verteld dat het een danskiosk is.

In een caféfrituur mogen we onze picknick nemen, de patroon is blij met ons bezoek, hij staat werkeloos in zijn deurgat! Wij zijn tevreden met een lange deugddoende rustpauze en genieten van enkele Grimbergen’s.

Signy-le Petit is een grensdorp met weinig industriële activiteiten. Het ziet er, zoals vele van de Ardennendorpen ontvolkt uit. We laten het dorp achter ons en zetten koers naar de Belgische grens…. We moeten op een klein weggetje, blijkbaar hebben noch Frankrijk, noch België veel moeite gedaan om het baantje deftig te asfalteren.

Wanneer we over het riviertje de Wartoise rijden, staan er enkele vervallen huizen, dit is het gehucht Cendron. Panelen maken duidelijk dat de Geallieerde troepen op 2 september 1944 hier België binnengekomen zijn. We volgen het slechtlopend baantje, het is vals plat tot Forge-Philippe. Dit blijkt een dorp met een industrieel verleden, hier waren vroeger veel smederijen. We rijden slechts 12km door ons Vaderland en toch vinden we een zonnig terras in Monceau-Imbrechies, een gehucht met 20 huizen en een drukbezocht dorpscafé. We moeten niet meer zover, vermoeden we. We genieten hier van een blonde Leffe…..zalig in het zonnetje.

Vanaf hier volgen we de plaatjes richting Eppe-Sauvage en Lac Val Joly. Zonder het goed te beseffen zijn we opnieuw in La Douce France. Wanneer we door het dorpje Baives vliegen is het klimmen naar Moustier-en-Fragne. In Eppe-Sauvage is een samenloop van drie rivieren waar we over rijden. Le Majeure, l’Eau d’Eppe en Le Helpe.

We moeten uit het dal kruipen naar een uitzichtpunt aan het begin van het stuwmeer “Lac Val Joly”. Dit is een toeristische trekpleister, met een groot ontspannings-centrum voor watersporten. Het park ligt heel gunstig dicht tegen de Belgische-Fransegrens. We rijden dwars door het natuurpark op de oevers van het meer tot aan een hangbrug over een van de riviertjes.

Aan een parking, dicht bij de stuwdam, moeten we op de grote steenweg naar Willies. We willen nog een terrasstop doen bij een paardenmanege……”Fietsers in een paardenmanege”……de uitbaters zien dat niet zitten, ze verwijzen ons door naar het volgende dorp! Wat een hoogmoed zeg!

We rijden nog kort door het Fôret de St-Hermann en komen in Lessies.

We moeten hier overnachten, maar grote dorst drijft ons het dorpscafé binnen….

Na enkele Leffe’s weten we van de luidruchtige patroon hoe we bij onze Châmbres d’Hôtes moeten geraken. 500m verder zijn we aan “La Forge de l’Abbaye” een prachtig gerenoveerd voorgebouw van een groot kasteeldomein. We kunnen zo binnen. Via een parlofoon kunnen we de uitbaters oproepen.

Enkele minuten later komt Madame Christine Plateau ons begroeten.

We krijgen een grote ruime kamer voor vier personen op de 1° verdieping. Beneden is er een ingerichte woonkamer met keuken, alles is nieuw……Madame geeft ons de sleutels, de koelkast is gevuld met allerlei drank. Morgenvroeg zal ons ontbijt klaar zijn tegen 8h00. Voor de rest moeten we onze plan trekken, we rekenen morgen wel af, zegt ze haastig vooraleer ze opnieuw verdwijnt. Onze fietsen kunnen we in de naastliggende garage bergen…

Na onze was- en plasbeurt, rusten we uit, in het warme zonnetje op het achterliggend terras. We wachten elkaar op om nog een flinke avondwandeling te maken naar één van de eerder voorbij gereden restaurants. We keren terug naar het dorp tot aan de kerk waar we de eethuisjes gezien hebben.

Geen geluk, ofwel is het sluitingsdag, ofwel jaarlijks verlof……

Eén in hun tuin werkend paar ziet ons zoeken……We spreken hen aan, volgens de man is er enkele kilometer buiten het dorp nog ergens een eethuisje. Met veel moeite kan hij ons uitleggen hoe we daar kunnen geraken. We bedanken hem en gaan dan maar op stap……Enkele minuten later moeten wij opzij voor een hevig claxonerende auto. Grote verwondering het is onze aanwijzende man die ons met plezier naar het restaurant wenst te voeren. Nu hebben toch geluk zeg…..het niet veel voorstellend eethuisje is geopend. We trakteren en drinken samen met onze vriendelijke chauffeur een fris plaatselijk biertje op het terras. Ondertussen komt de patroon ons voorstellen wat hij nog wilt klaarmaken…..Wij zijn onmiddellijk akkoord. Geen keuze dus, het is dat of niks…….Het valt al bij al nog best mee…..met een flink gevuld buikje slenteren we langs kleine weggetjes terug naar onze B&B.

Het is een prachtige bijna zomerse avond, het is nog eventjes genieten.

Slaapwel!

Start :   Jandun      9h30

Aankomst:       Lessies Val Joly om  17h30

Afstand :     93km

Cumul  :     1237km

Weer:    prachtig fietsweer 24°C.met veel zon

Verblijf:

Chambres d’hôtes “La Forge de l’Abbaye” Mr & Mme  Franck Plateau

13 rue de la Forge  59740 Liessies  (3km val Joly/

03 27 60 74 27 port   06 86 88 58 53

contact@laforgedelabbaye.com

http://www.laforgedelabbaye.com/

22-02-2010 om 17:34 geschreven door Via de la Plata

Dag 14 Val Joly (Lessies) – Crevecoeur (Cambrai)

Wanneer we om 8h00 gaan ontbijten, staat zoals Madame Christine beloofd heeft, alles klaar….We nemen een stevig ontbijt, ruimen op en beladen onze fietsen. Madame Plateau komt na een halfuurtje om met ons af te rekenen. Voor 76€ de 4 petit déjeuners inbegrepen, dat is werkelijk heel goedkoop. Het weer ziet er prachtig uit, de staalblauwe hemel spoort ons aan vlug te vertrekken.

Terug naar het dorp Lessies, daarna is het stevig klimmen naar Ramousies. We rijden door de l’Avesnois, een natuurgebied tot Avesnes-sur-Helpe. We zien al van ver de kerktoren op een hoogte. Het is klimmen naar dit dorpscentrum. Door kleine moeilijke keistraatjes bergop geraken we op het in helling liggend marktplein. We willen ons bevoorraden van eten en drinken.

Tevens moeten we ook geld uit de muur halen. We nemen geen risico’s nu hier alles voorhanden is. Avesnes-sur-Helpe is een stad met enkele historische gebouwen, maar alles ziet er grijs en grauw uit….. “La Grande Place” was vroeger een van de grootste botermarkten van Frankrijk. We geraken na wat bochtenwerk uit de stad. Wel moeten we de heel drukke N2 kruisen en iets verder de al even drukke D962.

We volgen al kronkelend de Helpe rivier tot Petit-Fayt en iets verder Grand-Fayt. Ook hier vinden we danskiosken op de gemeenteplaats.

Het zijn eerder eigenaardige bouwsels. De kiosken zijn gebouwd rond een paal en staan op een bepaalde hoogte.

Het is prachtig fietsweer en we genieten alle vier van de natuur. We vorderen goed, er zijn slechts zwakke hellingen, eerder vals plat. Het landschap is veranderd in een heggenlandschap. In Landrecies is het opnieuw oppassen geblazen, hier is een kruispunt van enkele drukke hoofdwegen de D962 en de D934. We doorkuisen het gevaarlijke dorpje, veilig op de voetpaden.

We steken de Sambre over en gaan nu richting Bousies.

We krijgen honger, bankjes zijn er niet en toch vinden we een originele oplossing. Afgezaagde beukenbomen in een lange dreef doen dienst als tafel en stoelen. We moeten in de schaduw kruipen om ons zweet te laten opdrogen.

Lekkere baguette, zachte kaas en tomaatjes, wat moet je meer hebben als picknick.

Op het einde van de dreef zijn er bouwvakkers een vervallen kasteel aan het opknappen. Ik kan het niet laten, om er een kijkje te gaan nemen….De werf is rommelig en bijna ontoegankelijk……zouden ze hier geen veiligheidscoördinator hebben misschien? Mijn fietsvrienden verwijten mij lachend beroepsmisvorming.…Ze hebben nog groot gelijk ook, fini est fini! Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan!

We rusten een uurtje….Langer mag niet, anders valt Pol misschien in slaap……

Na Fontaine-au-Bois, waar we een “Champs de Tir” voorbij rijden, komen we in Bousies en iets verder in Vendegies-au-Bois. Het zijn nettere dorpjes waar het groen en de perkjes mooi onderhouden zijn. Wanneer we in Vertain komen weten we dat we naar rechts moeten afslaan. We verlaten definitief de “Groene Valleienroute” richting Romeries.

We willen naar Crévecoeur sur l’Escaut, langs kleine weggetjes. Na Romeries waar we links afslaan komen we op de D109 in Solesmes. We rijden door het dorp en voorbij de mooi gerenoveerde “Abbaye St-Pierre”. Verder gaat het naar Quiévy, een vaal en eerder slordig dorp.

We moeten er de weg vragen naar Bévillers waar we op de zeer drukke D643 komen.

Gelukkig is het maar voor een 2-tal kilometers, in Beauvois-en-Cambrésis buigen we af naar Wambaix. We vorderen goed en rijden op een soort plateau. Op de hoogste punten hebben we een weids uitzicht over deze landbouwstreek in de vallei van de Schelde. Langs slechtere weggetjes komen we in Seranvillers-Forenville.

We twijfelen als we enkele nummerplaatjes zien die verwijzen naar een tweetal Châmbres d’Hôtes. Ik ken het nummer naar onze B&B niet…..We rijden dan maar door tot we in Crévecoeur komen. We moeten dringend de weg vinden. We vragen het, maar moeten nog verder doorrijden beweert men. Wanneer we over de Schelde rijden en later aan een volgend dorp komen, weten we dat men ons fout heeft ingelicht.

We vragen aan verschillende mensen hoe we uiteindelijk bij Hameau de Montécouvez kunnen komen…..Niemand weet het precies. Uiteindelijk wijst men ons hopelijk de juiste weg, we moeten over de Scheldekanaalbrug terug naar een hoger gelegen plateau.

Men schat zo’n 5 à 6km terug…..

We worden er een beetje door ontmoedigd. Na de brug is het een steile beklimming om op het plateau te geraken. We moeten door enkele holle wegen met keibestrating à la Paris-Roubaix. Wanneer we aan een boerderij komen, willen we ons niet laten verrassen. Men stuurt ons nog verder. In de verte zien we eindelijk een trosje witte gebouwen.

Eindelijk zijn we aan “ferme de Montécouvez”. We worden ontvangen door een dame. Zij is van onze komst op de hoogte, ze houdt, samen met haar man de Châmbres d’Hôtes van de familie Puche, die op vakantie zijn, open. Ze is de zus van Madame Géraldine en excuseert zich. We stellen haar gerust en willen ons zo vlug als mogelijk verfrissen en daarna een drink nemen.

We krijgen een zeer grote mooie kamer op de 1° verdieping. In sneltempo nemen we een douche, om hierna te genieten van een biertje op een zonnig terras. Samen met Monsieur, lessen we onze dorst terwijl Madame ons avondeten klaarmaakt. Samen met het gastgezin genieten we van een flinke maaltijd en blijven bij de kaasschotel deftig doordrammen……

We voelen ons als in de Franse humoristische succesfilm “Bienvenue chez les Ch’tis”. Ons gastgezin spreekt precies hetzelfde taaltje……We doen nog een avondwandeling, maar we zijn te vermoeid en zoeken heel snel onze bedden op. Slapen en….niet snurken aub! Slaapwel.

Start :   Lessies      9h00

Aankomst:       Crevecoeur sur Escaut  om  17h30

Afstand :     92km

Cumul  :     1329km

Weer:    prachtig fietsweer 25°C. met veel zon

Verblijf:

Chambres d’hôtes FERME DE MONTECOUVEZ Franck et Géraldine PUCHE

Hameau de Montécouvez sur la D96   59258 CREVECOEUR SUR ESCAUT

03 27 82 02 01

www.ferme-montecouvez.com

franck.puche@wanadoo.fr

25-02-2010 om 10:38 geschreven door Via de la Plata

Dag 15 Crevecoeur (Cambrai) - Kluisbergen

Wanneer we de trap afkomen en onze bagage naar buiten dragen, komt ons gastgezin juist ontbijten. Madame maakt ook voor ons vlug het ontbijt klaar. Enkele minuten later zitten we samen met “La famille d’accueil” aan tafel. Er is ook hier eens te meer een overvloed aan alle soorten beleg, brood yoghurt en fruit. De heer des huize blijkt een bedrijf te hebben dat exclusief tafellinnen maakt. Hij geraakt er maar niet over uitgepraat, waar zijn tafellakens en servetten allemaal, in de dure en chique hotels en restaurants gebruikt worden.

We willen vroeg op pad en moeten onze interessante gesprekken staken.

Monsieur legt ons uit hoe we het vlugst in Cambrai geraken. Ik maak hem duidelijk dat wij fietsers zijn en kleine weggetjes willen gebruiken, nu haalt hij zijn schouders op. Allé merci Monsieur, we zullen zoals steeds ons plan wel trekken. Hij kan er hartelijk om lachen.

Bij de afrekening krijgen we nog een handvol “Bétise de Cambrai” cadeau.

(In Cambrai heel bekend karamelsnoepje met muntsmaak ontstaan door een vergissing in de samenstelling +/- 1850).

Na de familiefoto nemen we hartelijk afscheid en vertrekken richting Cambrai.

Het is prachtig fietsweer en we hebben er zin in. Na 10 minuten fietsen we door het dorp van Crévecoeur-sur-Escaut. Voilà, nu zien we duidelijk hoe we gisteren de nummerplaatjes hadden moeten volgen.

In de verte zien we de stad Cambrai voor ons liggen. We willen absoluut deze stad bezoeken en tevens onze inkopen doen. We zijn echt verwonderd, de stad ziet er Vlaams uit, er is een oud centrum met mooie historische gebouwen.

We zijn het alle vier eens, het is een stad die meer verdiend dan ons veel tekort bezoek. We rijden de stad binnen langs een soort citadel en door een poort. Het is nog te vroeg om ons aperitiefje te nemen, na wat foto’s wordt het zoeken om de stad veilig te kunnen verlaten. Na enkele rondjes, is er een vriendelijke motard bereid ons voor te rijden en buiten de stad te loodsen. Het is nog maar 10h00 wanneer we over de Schelde, Kamerijk met enige spijt verlaten.

De wegen zijn drukker dan we gedacht hadden en we moeten op een lintje rijden. Om de beurt doen we kopwerk en vorderen goed. In Wasnes-au-Bac moeten we over een breed kanaal. Het ziet er hier een beetje slordig en grijs uit.

We voelen ons als zijn we in de Borinage of Henegouwen. Nu volgen we richting Mastaing, Abscon en Erre. Het zijn wat triestig aandoende bijna ontvolkte dorpjes.

Uiteindelijk rijden we over de Scarpe in Warlaing en vinden een zonnig terrasje op het dorpsplein. Antoine geraakt niet aan een Duvel maar met een frisse Grimbergen kunnen we onze dorst ook wel lessen. Het is nog geen 12h00, we beslissen nog een uurtje door te drammen alvorens te middagmalen. We rijden op de rand van het fameuze “Foret de Wallers-Arenberg”. We wagen ons niet aan de Paris-Roubaix weggetjes en rijden braafjes verder. In Saméon moeten we over de Snelweg A23. De zon is verdwenen en er komen dreigende wolken op ons af. In Rumegies het laatste dorp vóór de Frans-Belgische grens is het zover. Grote regendruppels doen ons bruusk remmen.

Gelukkig juist voor een wat triestig café. Zouden we hier ons middagmaal mogen nemen? Een vraagje aan Madame “Pas de problèmes” roept ze met een sigaretten stem.

Wanneer we plaats nemen aan een van de tafeltjes, heerst er plots een algemene ongewone stilte in het slordig café. We worden argwanend door de tooggasten slinks begluurd. We voelen ons niet op ons gemak. Nadat de cafébazin ons bedient heeft en we een paar slokken van onze frisse Grimbergen genipt hebben is het ijs gebroken. Een van de beroeps tooghangers waagt het ons te vragen hoe wij hier verzeild zijn…….Plots algemene belangstelling, wanneer we hen onze Elzas fietsavonturen vertellen. We krijgen met moeite de kans om te eten. Ze willen werkelijk alles weten. Het zoontje van Madam komt aan onze tafel wat rond snuffelen. Wanneer ik hem een snoepje toestop …..ziet iedereen dat het een Bétise de Cambrai is en ze willen allemaal eentje. Ik leg alle karamellen op de toog, we rekenen af en vertrekken. Wat een bende zeg…….

Het weer is compleet omgeslagen, donkere wolken en stortbuien doen ons in de tassen grabbelen. Daar gaan we dan op weg naar de grens goed ingepakt alle vier op een lintje. Beschermd door onze capes stormen we verder, de regen stroomt met bakken uit de hemel wanneer we van Lesdain in sneltempo Tournai bereiken.

We beslissen door te fietsen, al was het de bedoeling de stad te bezoeken.

Een gewillige fietser neemt ons op sleeptouw. Tussen het drukke verkeer loodst hij ons tot op de autovrije Scheldeoever.

Op het jaagpad zijn we eindelijk veilig. We rijden voorbij Obigies en Herinnes-lez-Pecq tot Spiere-Helkijn. Hier moeten we naar de andere oever over de sluis. Eindelijk zijn we in ons eigen Vlaanderen.

We hebben dorst en stoppen voor een fruitpauze…..Antoine dramt maar door en heeft niks gemerkt, wij verwachten dat hij ons iets verder zal opwachten.

Rechts van ons ontwaren we het prachtig silhouet van de Vlaamse Ardennen.

We volgen de knooppuntnummers en via Bossuit, Outrijve en Escanafles en in Ruien verlaten we de Schelde.

Wanneer we na 113km de gevreesde Mont de l’Enclus opklauteren, zien we Antoine terug. Hij zit een Ricard te nippen op het terras van ons hotel.

Hij weet dat wij het maar niks vinden dat hij ons zomaar in de steek liet. Hij wilt het goedmaken en ons onmiddellijk trakteren met een grote koele Leffe…..we vergeven hem alles natuurlijk! Na een korte terraspauze willen we ons verfrissen.

Erika, de Madame van het Hotel-restaurant “The Paddock” komt ons begroeten en bezorgt ons twee kamers. Hoog tijd om een heel warme douche te nemen. Nadien spannen we een lijntje en laten onze natte klederen drogen.

Om 18h souperen we, Frank de patron bezorgt ons een 3 gangendiner. We genieten van een gezellige maaltijd met een lekker wijntje. Het is een jaar geleden dat wij hier waren ter gelegenheid van onze Vlaanderen Fietsroute. We moeten Erika en Frank alles vertellen over onze fietstochten. Na onze maaltijd willen wij nog een avondwandeling maken. We klimmen nog iets hoger over de top naar Encluse du Haut, hier zijn we in Wallonië. We stappen een ons bekend volkscafé binnen…..Onvoorstelbaar de bazin kent ons nog en in perfect Vlaams geraken we aan een Ename Trippel. Ook hier moeten we vertellen hoe we hier opnieuw verzeild zijn. Na enkele Trippels worden we moe! We moeten morgen vroeg op en willen fris naar huis vertrekken. Slaapwel…

We waren hier in 2008 toen we onze Vlaanderenfietsroute deden zie: http://blog.seniorennet.be/vlaanderenfietsroute2008/

Start :   Crèvecoeur     8h45

Aankomst:      Kluisbergenom  17h30

Afstand :     113km

Cumul  :     1442km

Weer:    prachtig fietsweer 25°C.met veel zon tot 13h

In de namiddag hevige regen 19°C

Verblijf:

Hotel-Brasserie The Paddock  Bergstraat 38  9690 Kluisbergen-Ruien     Demey Erika

055/311.711      055/311.333

www.the-paddock.be

the paddock [info@the-paddock.be

27-02-2010 om 11:13 geschreven door Via de la Plata