Dag 10  Chateau Salins - Thionville

We willen de prachtige kamers en badkamer onberispelijk achterlaten.

We wensen dat Madame Jacqueline geen klachten heeft…”je suis  content de la bande”……….boft ze.

Het is 8h00 als we de statige marmeren trap afkomen. De gastvrouw begeleidt ons, kwetterend, naar de grote woonkamer. De tafel staat gedekt. Het is een hoorn des overvloed. We kunnen het niet geloven, wat is dat hier allemaal? Als we dit moeten verorberen, geraken we niet meer op onze fietsen. Jacqueline heeft al veel fietsers over de vloer gekregen en weet dat ze een uitgebreid ontbijt nodig hebben. Ze blijft maar kletsen en lachen en verplicht ons om van alles te proeven. Wanneer we haar duidelijk maken dat we willen vertrekken is ze een beetje teleurgesteld. We hebben niet alles opgegeten.

Om 9h00 vertrekken we bij de Robin’s. Eerst naar onze Nederlandse vrienden met het gevonden mes. Aan de rand van het dorp, vóór hun hotel is het koppel hun tandem aan het beladen…….Ze willen absoluut een foto van ons en een dankwoordje schrijven in het logboek. We worden langdurig uitgewuifd door onze fietscollega’s.

Aan het rondpunt moeten we linksaf naar Puttigny…….Het is op de trappers lopen.

Het is fris en toch komt de zon af en toe van tussen de wolken piepen….

Op een lijntje vorderen we goed. We kennen onze taak, meestal nemen Antoine of Bob ’s morgens de kop van het peloton…….. Hugo moet zich warm fietsen, dat duurt zo’n 20-tal kilometer.

Pol, bekijkt in de vroegte, liefst alles van op de 3° lijn. Het is stil, we genieten van de natuur en de frisse lucht, zalig………We volgen mooie groene wegen, op en af door de Saulnois-streek. In Vannecourt, weer een van die kleine verlaten dorpen, komen we op het dorpsplein…..We hebben keuze tussen een 5-tal straten……Waar we naartoe moeten is voor ons een raadsel. Gelukkig komt er een jongeling voorbij.

Hij is blijkbaar naar de bakker geweest en heeft een zak vol stockbrood bij zich.

Ik vraag hem in mijn beste Frans, hoe we het best naar Château-Bréhain rijden.

Grote verwondering van onze kant, de man antwoord ons in het Nederland. Het is niet de eerste maal dat fietsers zich hier vast rijden en de weg zoeken, zegt hij lachend. De man runt hier een pottenbakkerij “Atelier de céramique de Vanecourt”. Hij geeft workshops aan beginnende en gevorderde kunstenaars uit de lage landen.

’s Morgens geeft hij les en in de namiddag is iedereen vrij…….In twee minuten weten wij alles, hij had blijkbaar nood aan een babbel in zijn moedertaal.

Na onze rustpauze klimmen we schuin links, tussen het groen, terwijl we goede reis toegeroepen worden.

We rijden door “La vallée de la Nied” midden in de Lorraine. Vele van de dorpen welke we doorrijden zijn ontvolkt en saai. Af en toe is er wel een grauw grijze, eerder slordige boerderij met meestal een grote inrijpoort. Toch worden we door, een wat oudere bevolking, “Bon courage et bon voyage” toegeroepen.

In Arraincourt moeten we tussen enkele meren naar Arriance. Vervolgens pedellen we kilometers lang door het Foret de Rémilly” tot Hémilly. Hier kruist en loopt onze route een 20-tal kilometer gelijk met onze rit naar en van Landonvillers maar dan in tegenovergestelde richting. We komen in Courcelles-Chaussey en herkennen het dorp.

Het is middag, hoog tijd om iets eetbaars te zoeken om te middagmalen….

Wanneer we op de grote steenweg N3 komen, zien we een Kebab-tent. We vliegen binnen. Na een halfuurtje is onze grootste honger gestild……over de kwaliteit zullen we best maar zwijgen zeker!

Ietsjes teleurgesteld vertrekken we richting Landonvillers. We krijgen een beklimming voorgeschoteld. Na de helling komen we in een open veld. Rechts van ons herken ik het voetbalveld waar we 2 jaar terug onze picknick namen en nadien verbroederden met enkele voetbalkantine uitbaters….

Hugo en Pol zijn stom verbaast wanneer ik hen dit vertel…….Het wordt bevestigd wanneer we rechtsomkeer maken en het sportterrein oprijden.

Groot gejuich……de uitbaters kunnen het niet geloven, wanneer ze ons bijna dag op dag twee jaar later opnieuw ontvangen…..

Ze laten hun tapkraan rijkelijk vloeien.

Wat een uitbundige bende We moeten al onze reiservaringen uitvoerig vertellen.

Na 1,5 uur explicaties willen we verder……het is ondertussen 14h30 en we moet nog 40km eer we in Thionville zijn. Uiteindelijk nemen we afscheid van de olijke benden en ik beloof Robert Larosch de foto’s en PowerPoint’s door te sturen.

We hebben dikke benen, hoe kan het ook anders. Na enkele kilometer dwarsen we Landonvillers en rijden, zij het op een kleine afstand voorbij de B&B “Moulin de Landonvillers” onze overnachtingplaats van dag 3. We blijven in een groene omgeving rustig verder fietsen. Er komen donkere wolken op ons af en net als we in het dorp Vigy komen krijgen we een stortbui……

Geen nood we koersen naar het dorpsplein en duiken een, ons bekend café binnen. Het is net één week geleden dat we hier op het terras een Grimbergen nipten…..Nu wordt het een koffie uiteraard.

Het is een korte maar hevige bui, onze capes zouden niet al teveel geholpen hebben….

 Na de bui verlaten we Vigy en zetten er wat spoed achter. Hugo zet zich op kop van het peloton en doet ons kreunend in zijn wiel kruipen.

Na Bettelainville en Luttange is het stilaan tijd om de “Groene Wegen” te verlaten in Metzervisse. De weergoden beslissen er anders over, we moeten bruusk stoppen en opnieuw de capes zoeken. Op het zelfde moment komt er een statige stapper uit de bocht. Het blijkt een Duitse Compostela- pelgrim te zijn. Hij kan zijn bagage niet dragen en trekt daarom een wagentje achter zich. We wensen hem “Buen Camino”.

Om 17h30 rijden we over de Moezel Thionville binnen. Thionville is een grote industriestad met een oude stadskern……We moeten naar de binnenstad.

Heel vlug vinden we hotel des Oliviers in een van de drukke winkelstraten.

Wat een wandeldrukte, niettegenstaande het wat druilerige weer, zijn de smalle verkeersvrije straten goed gevuld met wandelaars. We weten vlug waarom, op elk plein is er animatie, staan er podia en is er muziek optreden. “Fête de la Musique”.

De hoteluitbater bezorgt ons de suite. Een groot woord voor twee in elkaar lopende kamers met een gemeenschappelijke badkamer. Onze fietsen kunnen we gelukkig veilig bergen in een garage op de binnenkoer. Grote honger drijft ons vlug opnieuw de stad in. Het is fris en af en toe vallen er enkele druppels.

Het kan de wandelaar blijkbaar niet deren. Na een deugddoend uitgebreid diner in een van de eetgelegenheden op een binnenplein, willen we ook genieten van het muziekfeest. We wandelen van plein naar plein en doen nog een terrasje…..Antoine kan zich niet bedwingen en zou graag meefeesten met de plaatselijke bevolking. Het druilerige weertje drijft ons algauw naar het hotel. Oordopjes zullen absoluut noodzakelijk zijn.

Slaapwel.

Start :    Chateau -Salins              9h30

Aankomst:       Thionville    om  17h30

Afstand :     93km

Cumul  :      935km

Weer:    bewolking  en af en toe regen 17°C.

Verblijf:

Hôtel des Oliviers  1, rue du Four banal 57100 THIONVILLE

Tél : 03.82.53.70.27  Fax : 03.82.53.23.34

www.hoteldesoliviers.com

contact@hoteldesoliviers.com

15-02-2010 om 17:14 geschreven door Via de la Plata

Dag 11 Thionville – Dun sur Meuse

Goed geslapen, we hebben blijkbaar uitstekende oordopjes. We hebben met de hoteluitbater afgesproken om rond 8h00 het “petit déjeuner” te nemen.

Wanneer we de gevaarlijke metalen draaitrap met onze bagagetassen afkomen, worden we hartelijk ontvangen door de optimistische jongeling. We krijgen een meer dan behoorlijk ontbijt en zullen zeker de eerste uren geen honger hebben.

We weten dat het vandaag een echte overgangsdag wordt. We moeten van de “Groene Wegen” naar de “Groene Valleien” fietsroute. Er bestaat geen beschreven of uitgestippelde leidraad voor deze rit. Ik heb zelf via de Michelin detailkaarten een route langs kleine weggetjes uitgedokterd… benieuwd!

Hoe we met de fiets heelhuids de stad Thionville uit moeten uitgeraken, is ook voor onze hoteluitbater een vraagteken. Hij kan ons niet helpen…..Een fiets is voor mij een onbekend vervoersmiddel, verklaart hij lachend. Wanneer we de autovrije straten verlaten is het zoeken geblazen…..

Na een 5-tal keer vragen, fietsen we tussen het drukke autoverkeer op de Route d’Arlon richting Bauvage-s-St Michel.

We moeten over de snelweg A 31, eenmaal hier voorbij komen er rustige wegen door een groen gebied. We rijden nu door

“Val de Fensch” een ongekend gebied voor ons…… Wanneer we de kleine dorpen doorkruisen lijkt het een staal- en of mijnbouwstreek. Vele malen zien we oude mijntreintjes en wagonnetjes, die nu als tuinversiering dienst doen.

We vorderen goed, Antoine houdt het tempo hoog……af en toe te hoog.

Soms moeten we de weg vragen, ondertussen durft onze vriend dan onbewust doordrammen. Gelukkig beseft hij om na een poosje rechtsomkeert te maken.

Na Knutange en Fontoy belanden we na 25km in Audun-le-Roman. Eindelijk een dorp met een kern…..Ongelukkig genoeg vinden we niks open, we willen inkopen doen, het wordt uitstellen. Ook in de nu volgende dorpen Murville, Landres en Domprix vinden we geen enkele winkel open.

Eindelijk tussen Houdeaucourt en Vaudoncourt, wanneer we de grote steenweg D618 moeten kruisen is er een grootwarenhuiswinkel. We doen inkopen voor deze middag, we lessen tevens onze dorst…..Toch beslissen we om nog iets door te fietsen vooraleer te middagmalen.

Na Mangiennes moeten we uit de vallei van de Loison klimmen. Op de top staat er een watertoren. Hoog tijd om te picknicken. Nadat we ons zweet gedroogd hebben zoeken we een zonnig bankje uit de wind en nemen de tijd om ons te versterken. We genieten een uurtje van een prachtig vergezicht over de valleien van de Côte de Romagne.

Na deze lange rustpauze, dalen we af naar “les Etangs du Haut-Fourneau” om nadien weer een flinke bergop te nemen richting Damvillers. We krijgen een moeilijk parcours met vele korte nijdige beklimmingen in een donker bos. We kruisen heel veel riviertjes en het is heel lastig.

We vinden het heel eigenaardig, in geen enkel dorp is er ook maar een café of terras. We moeten onze dorst noodgedwongen lessen met water uit onze bidons……. We koersen dan maar, om zo vlug als mogelijk aan de Maas te komen. Na de Côte Saint-Germain, een zware beklimming, vliegen we het dorp Dun-sur-Meuse binnen.

We hadden een kleine stad verwacht, maar het blijkt een dorp te zijn gelegen aan de Maas waar slechts één brug het mogelijk maakt om over de stroom te geraken. Grote dorst doet ons een café binnen stappen. Het is er vuil en slordig, lang blijven we niet….. We rijden naar de Maas.

De Maas splitst zich in drie afzonderlijke waterlopen eentjes is een kanaal. De meanders vormen een delta met kleine groene eilandjes. Er zijn drie bijna aaneen gesloten bruggen. We wandelen over de bruggen, en vinden mooi in het zonnetje een bebloemd terras. Zonder af te spreken willen we hier genieten van het sprookjesuitzicht over de watervallen en stuwen terwijl we een Grimbergen nippen.

De cafébaas legt ons uit hoe we bij onze B&B kunnen geraken. We moeten terug, heel hoog boven ons staat er inderdaad een kerkje, dit is Dun-Haut, daar moeten we geraken. De beboste heuvel ligt 80m hoger en de brave man meent dat het onmogelijk is om met bepakte fietsen naar boven te rijden……

Ja, dat moeten ze juist tegen ons zeggen, we popelen om deze muur te beklimmen. Zullen we eraan beginnen, Hugo ziet het niet onmiddellijk zitten, maar we kennen onze vriend, hij onderschat zijn klimmerskwaliteiten.

In het begin is het gemakkelijk, maar hoe hoger we komen hoe steiler de beklimming wordt……best te vergelijken met de muur van Geraardsbergen, menen we.

Het is zwoegen en aan ons stuur trekken, niemand waagt het maar om af te stappen, Wat een ijdelheid ??? 

De oude rakkers laten zich niet doen……

Heel traag kruipen we naar boven, na enkele bochten zien we op de top het kerkje “Notre Dame de Bonne Garde”. Plots staan we hijgend voor het poortje van onze Châmbres d’Hôtes.

Madame Edith begroet ons hartelijk. Door het poortje komen we in de tuin van een prachtige gerenoveerde woning van de familie Ploner, wat een verrassing.

We kunnen onze fietsen onder een afdak stallen en beschikken onmiddellijk over

twee prachtige gastenkamers. Het zijn nieuw ingerichte verblijven met alles erop en eraan, zelfs voor mindervaliden…

We doen een wasje en kunnen onze natte kledij in de tuin aan een draad ophangen.

Madame Edith verwacht ons om 20h00 voor het avondmaal……Ondertussen willen wij, het op de heuvel gelegen gehucht verkennen. Het is zonnig en warm als we onze wandeling doen. Dun blijkt afkomstig van het Keltisch Dunum wat hoge heuvel zou betekenen……voorbij de kerk is er nog een ruïne van een kasteel en van een kerk uit de 14° eeuw. We hebben een prachtig vergezicht over het Maaslandschap welke zuidelijk begrensd wordt door het woud van “Chênois Bussy”.

Onze gastheer Pierre komt ons na een poosje opzoeken……we moeten komen souperen. Lekker in de avondzon kunnen we, samen met de familie, plaats nemen op het zonovergoten terras met zicht over de vallei. Edith excuseert zich “ Le repas sera familial non gastronomique car je ne suis pas restauratrice”. We stellen haar gerust en verklaren dat we heel tevreden zijn met een goede en gezellige maaltijd en geen hoogstaande culinaire gerechten wensen. Pierre begint met een koele witte Elzaswijn. We krijgen: “Tartes Flambées à volonté” welke ze terplekke klaarmaken in een hougestookte tuinoven.

Ondertussen is ook een van hun zonen komen mee-eten. De wijn vloeit rijkelijk en we hebben zeker elk twee tartes verorberd. Het gastgezin geniet van onze optimistische ambiance. We blijven aan tafel vertellen tot het donker wordt. Daarna verhuizen we alles naar binnen en in de ruime woonkamer genieten we nog verder van het dessert en kraken nog enkele flesjes. Na een poos wordt iedereen moe, we helpen opruimen en zoeken onze bedjes op.

Er zal zeker gesnurkt worden, oordopjes niet vergeten!

Start :   Thionville      9h00

Aankomst:       Dun sur Meuse     om  16h30

Afstand :     100km

Cumul  :      1035km

Weer:    zon en wolken goed fietsweer 20°C.

Verblijf:

Chambres d’hôtes Ploner Edith & Pierre  (Dun Haute)

Rue du Pape Etienne IX   Dun-sur-Meuse

03 29 83 93 30

http://ploner.dun.free.fr/chambresdelavillehaute

edith.guillon@free.fr

17-02-2010 om 11:54 geschreven door Via de la Plata

Dag 12  Dun sur Meuse - Jandun

Gelukkig heb ik mijn gsm als wekker ingesteld……..Het is pikkedonker in de kamer en we hebben geslapen als een roos. 7h30 Hugo en Antoine ruimen hun kamer al op. In sneltempo zijn Pol en Bob, ietsje na 8h00 ook klaar.…….

Samen met Madame Edith nemen we een uitgebreid ontbijt. Ze vertelt, dat zij en haar man een onvergetelijke avond beleefd hebben met ons…..Waren het maar altijd zo’n blijgezinde gasten, zegt ze. Moeten wij nu blozen? We moeten het toegeven, ook wij hebben een prachtavond beleefd, bij de familie Ploner. Deze B&B is een echte aanrader. Wanneer we afscheid nemen van

Madame Edith, beveelt ons aan om in Romagne het militaire kerkhof te bezoeken, na een uurtje fietsen meent ze. Daar gaan we dan maar…..

We vliegen naar beneden……remmend in de bochten zijn we al dadelijk aan de Maas. Nadat we de bruggen over zijn, komen we in Doulcon. We volgen een rustig baantje langs een snelstromend riviertje de Andon.

Om 10h00 stipt rijden we het minidorp Romagne-sous-Montfaucon binnen.

Over een oud bruggetje rijden we naar het kerkhof.

De Amerikaanse militaire begraafplaats ligt achter een bocht iets buiten het dorpje. Het is een van de grootste kerkhoven met Amerikaanse gesneuvelden uit WO-I. Er liggen 15.000 soldaten begraven op dit 50 hectaren groot en prachtig onderhouden domein.

Het zijn, volgens een gelezen beschrijving, gesneuvelden van de Meuse-Argonne campagne.

We staan perplex hoe indrukwekkend het is om tussen al die uitgelijnde witte kruisjes te wandelen. We worden er ontroerd en stil van, als we zien hoe jong die mannen gestorven zijn…..

Wanneer we verder doorrijden komen we aan een indrukwekkend herdenkings-monument een soort kerk of tempel. Het kerkhof is tot in de puntjes onderhouden en wordt prachtig verzorgd. Het is stralend zonnig weer met een staalblauwe hemel, na een uur wordt het hoog tijd om te vertrekken want we moeten nog zeer ver vandaag.

Het is zoeken om de weg naar Sommerance te vinden en na St-Juvin komt er een flinke beklimming naar Marcq. We volgen een rivier de Aire tot Grandpré. We zien een kerk in bruine zandsteen, typisch voor deze Argonne-heuvelstreek. Tussen Termes en Olizy is het op en af door het “Bois de la Sarthé”. 

Het is zweten en tot nu toe hebben we nog geen café, winkel of terras gezien. Tot we plots in Falaise een grote steenweg moeten kruisen, vliegen we het dorpscafé binnen. Antoine heeft geen geluk we moeten een ongekend biertje van “den tap” drinken. Met zo’n grote dorst smaakt alles. Terwijl we onze dorst lessen doen we ook inkopen er is op de ander hoek een kruidenierszaak, waar we ons bevoorraden voor deze middag.

We beslissen nog een poosje door te fietsen vooraleer te picknicken. Op korte afstand stroomt de Ainse, het blijft vlak en groen. We rijden steeds meer grote boerderijen voorbij. In het dorpje Voncq zien we in de voortuin van een boerderij een tuintafel met stoelen staan……De boerin werkt in haar moestuin.

Ze geeft ons toestemming om haar terras als picknickplaats te gebruiken. Lekker in de schaduw van de lindebomen genieten we van ons middagmaal. De boer en de boerin komen ons eventjes gezelschap houden. Na een uurtje rusten, bedanken we het gastgezin en vertrekken richting Semuy.

Grote verwondering, we komen aan een kanaal en worden op het “Canal des Ardennes”jaagpad gestuurd. Elke 500m is er een sluis, het is heerlijk fietsen langs het water. Dit kanaal verbindt de Maas met de Aisne. Aan sluis “20” moeten we omhoog naar het dorp Neuville.

Na Lametz moeten we richting Tourteron, we hebben grote dorst maar er is hier niks te vinden. We drammen door richting Guincourt. Het voortdurend op en neer begint te wegen en we vorderen niet zoals we gedacht hadden. Worden we moe??? Als we in Faissault onder de snelweg fietsen, weten we dat we de Groene Valleienroute moeten verlaten richting Launois.

We volgen de drukke grotere baan D3 tot in het centrum van Launois. Het is uitkijken hoe we in Jandun kunnen komen. Iets buiten het dorp hebben we bijna gelijktijdig een café met terras opgemerkt….We rijden tot aan de voordeur en haasten ons naar binnen….Het café leunt aan tegen een industriegebouw, tot onze verwondering is dit een brouwerij. De brouwer zelf komt ons bedienen, we krijgen een duidelijke uitleg. We moeten het bekennen zijn bier Ardwen mag er zijn. Hij blijkt een Belg te zijn, die hier in de Franse Ardennen, zijn kennis tracht te verzilveren.

Grote dorst doet ons meer dan eentje proeven…Het is ondertussen 18h00 hoog tijd om onze B&B madam, onze komst aan te kondigen. Het is maar 3km verder en Madam Jocelyne zal het avondmaal klaarmaken tegen 19h30.

Na een steile beklimming rijden we het gehucht Jandun binnen……meer dan 20 huizen staan er niet rond het kleine kerkje.

We moeten niet zoeken naar onze overnachtingplaats Chambres d’hôtes “Milaville”. Het is een mooie typische woning, prachtig gerenoveerd.

 Madame komt ons begroeten……en we krijgen het appartement. Op het gelijkvloers is er een kamer met 2 bedden, een keuken en een grote badkamer en op de verdieping nog een kamer. Hugo en Antoine verkiezen op de bovenste kamer te slapen.

We kunnen onze fietsen bergen in een achterliggende garage……Onze gastvrouw zal ons komen melden wanneer ze klaar is met het souper. Elk om beurt nemen we een deugddoende douche en hangen onze bezwete kledij te drogen aan een lijntje in de grote kamer. Pol is duidelijk vermoeid en wil een mini dutje doen.

Na een poosje komt Jocelyne ons uitnodigen om te dineren….Ze is verwonderd dat wij onze kledij in onze kamer te drogen gehangen hebben….Ik heb droogdraden in mijn tuin zegt ze, waarom hangen jullie de klederen daar niet!

Ik stel haar gerust en kan haar overtuigen dat kledij op dit uur buiten hangen niks uithaalt en eerder vocht opslorpt dan afgeeft…..Er is geen zon en wind meer en de avonddauw komt heel vlug opzetten…..Ze knikt goedkeurend en is overtuigd met mijn argumenten…..Ze dringt aan om vlug te komen, er wachten nog gasten. Wij volgen haar gedwee naar de eetzaal. De twee gasten zitten te wachten…..Een, denken we is een losse industrieel, de andere man, ziet er eerder stijf en streng uit, we vermoeden een aristocraat.

Toch worden we hartelijk begroet in een onberispelijk en goed te begrijpen Frans, we zijn onmiddellijk op ons gemak.

Madame Jocelyne vliegt over en weer en brengt ons het voorgerecht.

Een zelfgemaakte vleesterrine met groentjes en brood…..het gaat snel en daar is Madame al met het hoofdgerecht, konijn op twee verschillende wijzen klaargemaakt…..

Om duimen en vingers af te likken. Onze gastvrouw blijft maar eten brengen en aandringen om alles op te eten. Ondertussen bedient ze ons ook nog overvloedig met rode wijn.

Onze tafelgenoten willen alles in detail over onze fietsavonturen weten. Het wordt een hartelijke en amusante avond waarbij de wijn rijkelijk vloeit.

De mannen hebben duidelijk veel interesse en amuseren zich kostelijk.

Jocelyne ruimt af en komt met de kaasschotel. Hugo en Antoine wensen geen kaas dessert en willen hun bed opzoeken……Pol en Bob blijven samen met onze nieuwe vrienden verder tafelen We genieten alle vier van de smeuïge kaas en de wijn en blijven onze belevenissen met veel geuren en kleuren vertellen.

Het wordt laat, de mannen krijgen het moeilijk en wensen ons goede nacht.

Madame Jocelyne komt afruimen en nipt ook een glaasje….Ze heeft een dik boek bij…..Weet U, vraagt ze met wie je hier een gehele avond plezier hebt gemaakt? Ze toont het boek van “ Monsieur Latapie le Président de la cour d’assises du proces de Michel Fourniret”.

Monsieur le juge, zegt ze met veel ontzag, heeft zich duidelijk kostelijk geamuseerd. Het is nog nooit gebeurd dat hij met vreemde gasten zolang bleef tafelen. Het is ook de eerste keer dat hij zoveel gelachen en gepraat heeft.

Jullie hebben indruk op hem gemaakt en hem een uitzonderlijke avond gegeven…….We voelen ons vereerd!

We bedanken de kwieke Madame voor de feestelijke maaltijd, de overvloed aan wijn en het prachtig verblijf…..Ik moet haar beloven morgenvroeg dit in haar gastenboek te schrijven…..We zullen veel reclame voor je Table et Chambres d’Hôtes maken, Madame.

Bonne nuit!

Start :   Dun sur Meuse      9h00

Aankomst:       Jandun  om  18h30

Afstand :     109km

Cumul  :      1144km

Weer:    prachtig fietsweer 24°C.met veel zon

Verblijf:

Chambres d’hôtes  “Milaville”

BOURNONVILLE Jocelyne et Joël

11 rue de Milaville 08430 JANDUN  (crëtes des ardennes vert)

Tel : 03 24 52 86 05 ou   06 08 98 97 71 Fax : 03 24 52 86 05

bournonville.jocelyne@wanadoo.fr

http://www.milaville.com/contact.html

20-02-2010 om 14:41 geschreven door Via de la Plata