Toen de federale onderhandelingen voor een staatshervorming niet boterden en de franstaligen, noem ze die drie wijzen, dachten aan onderhandelingen met de deelregeringen stond het reeds in de sterren geschreven. De federale regering had geen zeggenschap over de benoeming van die Brusselse burgemeesters en dus wilde men de Vlaamse regering erbij om hen de hand te wringen. Marino Keulen heeft ' terecht' en met de wet achter zich die burgemeesters nog eens niet benoemd en het hooi zit reeds op de wagen. De onderhandelingen zijn geschorst. Nu Kris Peeters gezegd heeft dat de voltallige regering achter het besluit van Keulen staat zal die schorsing van de onderhandelingen vermoedelijk uitdraaien op een beeindiging. Zou dit toch het einde van België kunnen betekenen of zullen de franstaligen eindelijk eens verstandig worden? Proficiat Kris peeters en de voltallige Vlaamse regering om uw standvastigheid en moed.
Die syndicaten toch. In Brugge wordt een nieuwe Carrefourwinkel opengesteld, er wordt personeel aangeworven onder een bepaald stelsel en die de job ook aanneemt. Er is geen vuiltje aan de lucht. Maar de syndicaten die willen tonen hoe je het best de mensen kunt pesten beginnen in andere vestigingen te staken. In die vestigingen is er ook geen vuiltje aan de lucht want het personeel krijgt er geen mindere wedde en moeten ook niet minder flexibel zijn dan voorheen. Wij zitten in een periode van economische crisis mensen en daar beginnen de syndicaten van hun duvels te dromen. Als straks Carrefour de deuren sluit en al het personeel op de straat staat zullen ze tevreden zijn.
Ik herinner mij nog de vieringen van 11 november in ons dorp. Dat was toen nog met het merendeel oud soldaten 'ut den grooten oorlog'. Nu wordt 11 november nog wel gevierd maar binnenkort moeten ze nog eens oorlogske spelen of er zullen zelfs geen oudstrijders meer zijn van 40-45. Enfin, mijn vader was secretaris van de NSB en dus moesten wij ook aanwezig zijn in de H Mis en nadien op de markt bij het monument voor de gesneuvelden. De dag voordien hadden wij op school reeds gerepeteerd voor enkele vaderlandse liedjes. Na de plechtigheid mochten wij gaan spelen met wat St Maarten had gebracht. In de namiddag gingen wij dan meestal naar de boeren en daar mochten wij dan spelen met een lieftallig dochtertje in de hooizolder. Het kon nog geen kwaad want wij waren allemaal maar iets van rond de 10-11 jaar oud. Later heb ik nog dikwijls gedacht aan dat meisje die nadien vermoedelijk met nen ferme boerenzoon zal zijn getrouwd. En 's avonds om 20uur was er dan een optreden van de Jolige cowboys uit Zedelgem. Wij waren van den buiten en een kinderhand is rap gevuld.
Nog nooit werd er zo gesproken over "groene" stroom. Nog nooit werd het woordje groen ook zo misbruikt. Op verschillende plaatsen worden er verbrandingsovens gepland of zelfs geplaatst onder het mom dat er groene energie door zal worden geleverd. Inderdaad de opgewekte energie wordt niet geleverd zoals destijds, hetzij door atoomcentrales of andere centrales die de wereld verpesten maar die verbrandingsovens geven nog steeds dioxine af die kilometers ver wordt verspreid. Iets dat in Oostende wordt verbrand geeft dioxine af tot in Brugge. Ik versta er niets van dat de overheid nog steeds geen regulering van die ovens toepast. In Amerika worden er slechts 1 oven per 3.000.000 inwoners opgericht. Dat land heeft dan ook nog zo'n grote oppervlakte dat die ovens daar geen schadelijke stoffen verspreiden naar de bewoonde delen. Hier in België leven wij op een voorschoot en elke provincie heeft bijna zijn oven. Alleen laams Brabant had nog geen oven maar daar wordt nu ook reeds zo'n oven gepland. De CD&V heeft er destijds de verkiezing mee verloren.
Ik had het nadeel dat een van mijn zoons moest geopereerd worden aan een long. Daarvoor deden zij wel zijn gileetje open. Gelukkig werd een stukje van de long verwijderd en konden wij hopen dat er geen verder complicaties te verwachten zijn. Alleen bij het herstel van zo'n operatie heeft men veel pijn aan de ribben. Wat mij dan ook verwonderde was dat na die eerste dag intensief en toen hij naar een gewone kamer moest in de kliniek hij daar behandeld werd als een normaal mens, ttz hij kreeg zijn eten maar door de pijn kon hij niet eens zijn vlees snijden. Bij het avondmaal kreeg hij bij zijn boterhammen, vlees dat in plastic verpakt zat. Die verpakking openen was ook al geen sinecure. Die verpleegsters kennen vermoedelijk niet eens wat er allemaal gebeurt in hun kliniek want zij deden niet eens de moeite om hun patient te helpen. Dat is niet het geval van één kliniek. Toen mijn schoonmoeder jaren terug werd opgenmen in de kliniek kreeg zij ook haar eten en dessertjes of toespijs verpakt en kon ook zij die niet openen door slechtziendheid. Geen enkele verpleger of verpleegster die daarover ingelicht werd en zelfs toen wij hen inlichtten vergaten zij het na enkele dagen. In het geval van mijn zoon moest zijn vrouw dus naar de kliniek gaan rond de tijd van de maaltijden en mijn vrouw naar haar moeder om hen te helpen bij het gebruiken van hun maaltijden. Is het zo erg in onze klinieken dat verpleegsters en verplegers niet eens de nodige tijd krijgen om de patienten op hun afdeling te helpen in geval van moeilijkheden?
Alom hoort men van koopkrachtvermindering vooral dan bij de politieke partijen die niet in de regering zetelen. Laat mij lachen... Verleden zaterdag stond ik bij de bakker aan te schuiven, 2 rijen tot buiten en het ging maar niet vooruit want de ene klant moest zoveel koffiekoeken van dit soort en zoveel van dat soort en dan nog een speciaal broodje zus en een speciaal broodje zo. De andere moest dan weer iets anders hebben dat veel kost. Enfin ik stelde mij toch een ernstige vraag of die mensen dan niet behoorden bij dezen die te lijden hebben onder de vermindering van koopkracht. Het zagen er toch niet die mensen uit die te lijden hebben onder een TE GROTE wedde. Is dat dan misschien maar zuivere propaganda of zijn die partijen of vakbonden die ons willen doen geloven in die koopkrachtvermindering misschien bezig een anti reclame te maken voor onze regering van nu? Of steunen zij misschien die zaken die proberen in stilte de prijzen te doen stijgen zodat zij als aandeelhouders nog meer kunnen verdienen?
Gisteren was het een vervloekte regendag, door mij vervloekt want de tuin vond het niet zo erg dat ie wat regen op zijn kop kreeg en ook de planten vonden het zalig. Wij leefden naar de zondag toe want dan...had Deboosere gezegd zou het een zonnige en warme dag worden. Deze morgen stond ik op vol goede moed en, niettegenstaande dat het dus vaderdag is moest ik toch de broodjes zelf gaan halen, want nu zouden wij eindelijk weer de zon te zien krijgen en kunnen genieten van een glaasje, het is toch voor iets vaderdag, in de tuin 's Morgens wilde de zon wel maar ze kon niet en ook de ganse namiddag was het hier aan de kust grijs en er zat zelfs een bitsige bries. Dus toch maar iets warmers aangetrokken en gaan wandelen langs de zee onder dat grijs dak, nu is de zon daar toch gekomen ja, als het feitelijk reeds te laat is. Wij hebben maar twee dagen meer over want dan zou het op woensdag weeral minder goed zijn. Maar ja de Frank was vandaag wat mis hier waarom zou het ook eens niet lukken dat hij in het tegenovergesteld geval verkeerd is. Misschien schijnen dan wel zeven zonnen.
Ik moest nieuwe achterbanden hebben op mijn auto. Ik had nog een nieuwe reserveband en dus kon ik mij beperken tot de aankoop van en nieuwe band. Ik vroeg dus prijs bij Midas en een Dunlop band zoals mijn reserveband kostte daar 149 , dus vroeg ik ook bij Auto 5 om de prijs en daar was het al te gortig. Een type SP 300 kost daar 156 euro en een 300 E 146 euro daar waar ik bij een bandencentrale 126 hoef te betalen voor de beide soorten. Zo zie je maar dat het altijd beter is om eens prijzen op te vragen. Oh ja, het schijnt dat een type banden slechts 5 à 6 jaren worden gemaakt. Nuttig om weten als je de nieuw bijgeleverde reserveband wilt gebruiken.
Na onze terugkeer moesten wij wat opkuisen, zodat de caravan weer binnen kon worden gezet en ook de was moest worden gedaan. En toen die, de verleden week voorbij was kwamen de kinderen op bezoek vorig weekeinde, ja de twee dagen waren ze daar. Gelukkig was het weekeinde nogal zonnig en ware het niet van de wind wij zouden hier aan zee gedacht hebben dat de zomer er weer was. Gisteren hebben wij dan Penelopje opgehaald, het kindje blijft hier voor vier dagen. Zijn Mama en Papa moeten werken en dus hebben wij het geluk dat wij voor haar mogen zorgen. Morgen is het paaseieren rapen wat wij reeds van in de tijd van onze kinderen niet meer hebben meegemaakt. Zo gaat ook die tijd weer voorbij.
Sinds dinsdagavond 18u30 ben ik terug thuis na 2 maanden Op reis naar Portugal te zijn geweest. Het begin verliep eerst wat moeilijk. Het was de bedoeling om naar de Algarve en op de camping in het plaatsje Fuzeta te verblijven maar uit een telefoontje met een vriend ter plaatse bleek dat de (eerder kleine camping) volledig volzet was. Na een week in Beja in de Alentejo te hebben verbleven. vonden wij het daar goed en dus vertrokken wij naar Vilanova de Milfontes dat is gelegen vlak aan de oceaan. Het is een mooi plaatsje maar er ligt niet teveel dichtbij zodat om iets te bezoeken men eerder groete afstanden moet afleggen.
Het was daar dat wij ook een aardbeving waarnamen, die had haar epicenter in Sagres, dat is links onderaan in de Algarve. Na iets meer dan een week hielden wij het daar voor bekeken en vertrokken wij naar Olhão ( spreek uit Oljau) dat ligt zo middenin de Algarve. Het is een stadje dat nog veel herinneringen heeft aan de Moorse tijd.
Intussen waren wij op bezoek geweest naar de camping In Fuzeta dat daar dichtbij ligt. Wij vernamen dat de volgende week vrijdag kennissen van ons daar zouden vertrekken en wij hun plaats konden krijgen. Op donderdagnamiddag de 22 februari stonden wij dan ook in een hoekje van de camping zodat wij op vrijdagmorgen de plaats konden innnemen. Waar de vorige weken wij eerder labiel weer hadden begon de zon te schijnen op de donderdagmiddag en bleef het warm en zonnig tot bij ons vertrek op 20 maart.
Na een viertal weken kwam die vertrekdatum uiteraard veel te vroeg. Op televisie hadden wij gehoord dat er massa's sneeuw werden verwacht in de streek van Burgos. Het was dan ook met een bang hart dat wij vertrokken. De eerste stop was opnieuw Beja en daar hoorden wij dat er inderdaad veel sneeuw was gevallen in Burgos maar dat die nu geruimd werd. Vrachtwagens en auto's zonder sneeuwkettingen mochten echter niet dazdelijk door. Wij vertrokken op 23 maart dan toch maar en stopten die nacht op een 60 kilometer boven Salamanca. Het was die nacht zeer koud. 's Anderendaags zijn wij dan toch maar vertrokken en inderdaad toen wij rond Burgos zagen wij een sneeuwlandschap maar de baan was inderdaad open. Tot een 30 kilometer vòòr San Sebastian in Baskenland hadden wij dezelfde toestand. Maar toen verwarmde de temperatuur en waren er geen problemen meer. Natuurlijk hadden wij onderweg wel enkele vrachtwagens en enkele gewone auto's in de berm in de sneeuw zien liggen ten bewijze dat de wegen daar uitzonderlijk glad waren geweest. De vrijdagnamiddag kwamen wij dan aan op de camping van Le Vernet (Haute Garonne) op 1 kilometer van waar onze zoon en zijn echtgenote wonen. Alles bijeen was het toch wel een aangenaam verlof geweest.
Het slechte weer hier in België en in Frankrijk houdt ons hier nog thuis. Gedurende zo lange tijd in januari hadden wij geen winter en juist nu wij er aan dachten om de caravan achter de wagen te hangen en naar Portugal aan de Algarve te trekken viel er sneeuw hier. Dat zou nog het ergste niet zijn, onze Vlaamse hoofdwegen zijn netjes open maar eenmaal enkele tientallen kilometer verrder komen wij in Frankrijk en wat verder begint het al weer. Wij hopen dat de beloofde ommezwaai van de luchtstroom van Noord naar West ook verder voor de nodige dooi van de sneeuw zorgt. Als je dus geen teken van leven meer ziet op mijn blog betekent dit dat het mij is gelukt. In april ben ik er weer. Tot dan.
Den Jean Marie heeft het gevonden, hij heeft her en der een paar malcontenten kunnen vinden zodat hij toch wel verkozen kan worden als senator. Misschien is dat wel zo, misschien haalt zijn partij niet eens de 5% en mag hij gedurende vier jaar liggen kniezen hoe hij het aan boord kan leggen om toch maar nog eens verkozen te worden. Moest hij waarlijk tot 19 januari zitten denken aan een naam voor een lijst die iedereen zo evident vond dat het geen verrassing meer was.
Men kan zeggen wat men wil over die warme winter maar gisteren zondag en vandaag maandag hadden wij toch een mooi zonneke. Wij zijn waarempel twee dagen gaan wandelen want met al die regen en die grijze wolken van de voorgaande dagen was het wel een beetje om er depressief van te worden. Ik las eens dat er in Ijsland veel zelfmoorden zijn vooral tijdens de winter. Ik kan het nog geloven ook want tijdens die grijze dagen was er niets prettig aan. Vrienden van ons zijn enkele dagen na Kerstmis naar de wintersportoorden getrokken. Het weer was er niet fameus en er lag dan nog geen sneeuw ook. Geef mij maar de zon, vandaar dat mijn vrouw en ik binnen een paar weken die zon gaan trachten te zoeken in zuiderse oorden. Ik neem alvast jullie groeten mee naar ginds.
Zaterdag werd Claire 11 jaar oud, gewis reeds een grote meid. Ik herinner mij dat ik toen ik 11 jaar oud werd mij reeds een grote man achtte. Elk jaar dat erbij kwam gaf mij nog een groter idee van mezelf. Het is pas als men dan volwassen is dat men de jaartjes zou willen terugdraaien. maar dat gaat dan weer niet. Claire houdt veel van haar zusje, haar zusje mag wel dikwijls wat meer doen van haar ook met haar poppen, spelen. Ik denk dat Claire als ze wat ouder wordt zal kiezen om voor onderwijzeres te leren net zoals haar moeke.
2007 is nog een onbeschreven blad. Het is aan u, uw familie en vrienden om dit blad in te kleuren. Ik wens al mijn vrienden hier op het blog dat hun blad mag ingekleurd worden met het groen van de hoop; het blauw van het geluk het rood van de liefde. Dat voorspoed en gezondheid uw deel mag zijn. Dat wij elkaar terug mogen zien of horen op het einde van dit jaar waavan wij nu aan het begin staan.
Gisteren wonnen Justine Hennin en Stephan Everts de sporttrofeeën van het jaar. Verleden week nog won Tom Boonen de kristallen fiets voor de neus weg van Sven Nijs. Alle drie die sportlui worden opgehemeld als Belgische sporters daar waar ze met hun geld naar Monaco gaan vluchten zijn. Kim Clijsters, Sven Nijs Kim Gevaert blijven mooi in Belgie en betalen hier zoals iedere burger hun belasdting en die lopen al die verering mis. Waar gaan wij naar toe?
Gisteren vatte ik het gedacht op eens naar Brugge te gaan, het was mooi weer en het moest er mooi zijn met de verlichting en de mooie winkelstraten. Bij ons zeggen ze dan :" Ik had beter in mijn broek gedaan" De bus voor het centrum reed slechts tot aan het Zand en in de straat naar het centrum kon je letterlijk op de koppen lopen. Aan de meeste winkels vooral dan van chocolade en pralines was het aanschuiven. In een tea room binnen geraken was ook al een exploot. Nu ja de mensen zijn wel eens blij om tijdens een zonnige dag wat vertier te zoeken. Alle gevels en deuren waren wel mooi versierd met dennegroen en van die blauwe lichtjes
Vanmorgen was er sprake op Radio 2 vanwaar de Sint nu wel is, van Spanje of uit Turkije. Ik heb daar zo mijn bedenkingen over. Door over die ganse kwestie altijd maar te palaveren wordt de aandacht en de scepsis van de kinderen getrokken. Toen ik mijn kleindochterke zag deze morgen en haar blije gelukom wat de Sint had gebracht moest ik ongewild denken aan de tijd dat ze niet meer zal kunnen verlangen naar de komst van de Sint omdat ze weeral een ervaring rijker zal zijn en een ogenblik van geluk armer. Moeten wij met al die reclame rond het gebeuren de kinderen hun illusies ontnemen? De commercie wil het zo dat na dat de Sint pas vertrokken is daar alweer een Kerstman zal rondlopen.Als het van de handelaars afhangt dan zullen er een deel heiligen worden gecreëerd zodat de verkoop van de ene naar de andere maand zou kunnen draaien. Laten wij de lieve kindjes toch dat ene ogenblik van geluk en maken wij ze toch niet te vroeg rijp. Op 11 november is het het feest van St Martinus, die heilige die tijdens zijn leven zijn mantel of toch een stuki ervan aan de arme behoeftige gaf. Zou hezt niet beter zijn om de Sint in te ruilen voor ie heilige man. Hij gaf een voorbeeld tijdens zijn leven en op de koop toe zouden de kinderen een vrije dag hebben om hun speelgoed eens te testen.
Het ezinde van november is meestal het moment waarop men in de scholen ook eens aan de grootouders denkt. Zo mochten mijn echtgenote en ik verleden vrijdag nog eens gaan kijken hoe onze oudere kleinkinderen en voor de eerste maal ook het kakkernest een opvoeringske deden voor ons. Ik sta altijd in bewondering voor die juffen en lerraars die in een korte tijd die kinderen en dan vooral die kleine kinderen kunnen klaarstomen zodat hun opvoering lukt. De zondag was het dan weeral feest want ons Penelopje werd 3 jaar. Volgend jaar zullen wij naar een andere school moeten gaan kijken want dan zullen mijn dochter en haar man verhuizen. Ik ben benieuwd hoe het daar zal zijn.
Dikwijls wordt mooi weer aangekondigd en dan zie je dat dit inderdaad zo is op één plaats terwijl het op een andere plaats pijpestelen regent. Vandaag was het weer zo. Wij stapten in de auto om een wandeling te gaan maken in het bos nabij Brugge toen wij een telefoontje kregen van onze dochter in Lennik. Zij verwonderde zich erover dat wij gingen wandelen terwijl het ginds aan het regenen was. Ik verwonder er mij soms over dat wij hier in het mooie weer een wat mindere ontvangst krijgen via de sateliet. Dan blijkt het dat het in het Oosten van het land minder goed weer is. Ik geloof dat de data naar de Astra sateliet in Luxemburg worden doorgeseind. Wij hebben nog megemaakt dat vrienden in Jabbeke gans verwonderd waren dat het hier (Oostende)mooi weer was terwijl het daar miezerde. Het verwondert mij dan ook dat mensen beweren dat het weerbericht in Frankrijk of Engeland meer te betrouwern is dan dat van onze weerprofeten. Als je hier met enkele kilometer verschil reeds een ander weerbeeld hebt hoe kan het dan dat in die grote landen alles zo perfect juist zou zijn. Ik wens jullie voor morgen een zonnige dag.
Sinds dinsdagavond 18u30 ben ik terug thuis na 2 maanden Op reis naar Portugal te zijn geweest.
van te worden. Ik las eens dat er in Ijsland veel zelfmoorden zijn vooral tijdens de winter. Ik kan het nog geloven ook want tijdens die grijze dagen was er niets prettig aan.
2007 is nog een onbeschreven blad.
Vanmorgen was er sprake op Radio 2 vanwaar de Sint nu wel is, van Spanje of uit Turkije. Ik heb daar zo mijn bedenkingen over. Door over die ganse kwestie altijd maar te palaveren wordt de aandacht en de scepsis van de kinderen getrokken. Toen ik mijn kleindochterke zag deze morgen en haar blije gelukom wat de Sint had gebracht moest ik ongewild denken aan de tijd dat ze niet meer zal kunnen verlangen naar de komst van de Sint omdat ze weeral een ervaring rijker zal zijn en een ogenblik van geluk armer. Moeten wij met al die reclame rond het gebeuren de kinderen hun illusies ontnemen? De commercie wil het zo dat na dat de Sint pas vertrokken is daar alweer een Kerstman zal rondlopen.Als het van de handelaars afhangt dan zullen er een deel heiligen worden gecreëerd zodat de verkoop van de ene naar de andere maand zou kunnen draaien.
